Ik herinner me donderdag 22 april. De eerste echte lentedag voor mijn gevoel. Ik had er bijna mijn rokje voor aangetrokken! Opeens speelt een liedje door mijn hoofd. Ik moet even over de zangeres nadenken, maar dan weet ik het weer: Nicole Willis! In 2006 werd ze omarmd door mijn collega's van Soulclap en ook ik heb erover gedacht de elpee te kopen. Dat is er niet van gekomen, maar dat ene nummer is blijven hangen.
Het is 'If This Ain't Love', in 2005 de eerste single van 'Keep Reachin' Up'. Maar Nederland is (nog) niet klaar voor de Fins-Amerikaanse zangeres die klinkt als een souldiva uit de jaren zestig. Hoewel het album ook invloeden uit de vroege disco kent.
Bijzonder om het liedje vier jaar later te herontdekken. Een zangeres met muzikanten die een voorliefde hebben voor de jaren zestig en hier gepassioneerd mee omgaan, in plaats van het als gimmick te gebruiken. Nicole Willis en haar Soul Investigators klinken als een verademing na het plastic geluid van matige zangeressen als Amy en Duffy.
En zo is 'If This Ain't Love' in 2010 alsnog mijn voorjaarshit. Qua tijd begon het te dringen, want de zomer staat immers voor de deur. Maar is het voorjaar na enkele troosteloze weken niet een klein beetje opnieuw begonnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten