Okay, ik ben lui! Heeft met het benauwde weer te maken. Laatst verloor ik mezelf weer op singlehoesjes.nl. Eerlijk is eerlijk: Vijfduizend hoezen bekijken is niet te doen. En zo begon ik zomaar woordjes in te vullen in de zoekfunctie. De liefde en de jaren zestig zijn welhaast synoniem, dus 'love' in 'sixties' enkele pagina's met resultaten. Zie ik opeens The Lions Of Juda(h), mijn label vermeldt het met de h op het eind. Zou Peter hetzelfde gevoel hebben gehad als mij toen ik in 1996 de single tegenkwam?
Sinds mijn twee broers in Denemarken wonen, is dit vakantiebestemming no. 1 in in de familie, hoewel ik er sinds 1997 niet meer ben geweest. Een jaar ervoor tweemaal. In augustus 1996 had ik een missie. Ik had in mei Woodstock ontdekt in Herning, een boetiek met artistieke sixties-geïnspireerde kleding. Ik wilde een satijnen hemd zoals Rick Wright, de Pink Floyd-toetsenist, deze in vroege publiciteitsshots iedere keer in een andere kleur droeg. Het werd voor mij een 'warme oranje'. Kostda? Vijfhonderd gulden! Het feit dat die nog steeds leeft, zegt genoeg?
De rest van het vakantiegeld kon ik gaan besteden bij een boekwinkel in Herning. De eigenaar had jarenlang singles verzameld, in het bijzonder van Elvis. Nu hij een museum rondom 'The King' had geopend, werd het tijd afscheid te nemen van de duizenden overige singles. Ik deed er tot de zomer van 1997 flink boodschappen!
Het satijnen hemd van de zittende persoon trekt meteen mijn aandacht. Lions Of Juda? Kon wel eens psychedelisch zijn? Weer terug in Nederland deze als eerste opgelegd. Ik verwacht Electric Prunes-achtige muziek, maar... krijg Buffoons-achtige close harmony pop.
Ik zeg uit mijn hoofd dat het een Howard-Blakeley-productie is die we van Dave Dee en zijn gespuis en The Herd kennen. Een tegenvaller? 'Our Love's A Growing Thing' is met een beetje fantasie 'sunshine pop'. Ik heb hem niet grijsgedraaid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten