Henk van Middelkoop had een weinig interessante gast en ook Avro's Nachtdienst heeft leukere gespreksonderwerpen gehad. En zo schakelde ik vanochtend de radio over van FM naar AM en nestelde mezelf in de nachtuitzending op Radio 5. Na twaalven herhaalt de VPRO daar programma's van Radio 6 van de voorgaande week. Ik had uitgekeken naar 'Café Sonore', maar de daar gespeelde radiofonische compositie werd door mij 'te gepolijst' gevonden. Voor die tijd twee uren met opnames van het Roma-festival in Tilburg en de wondere wereld van Berry Kamer in 'Dwars'.
Middels de laatste ontdekte ik dat het, in ondergrondse cirkels, bejubelde Ierse improfolknoiserock-gezelschap United Bible Studies slechts bij vlagen boeit. Ook het nieuws dat Ben Chasny weer een nieuwe groep heeft. Muzikaal net zo langdraderig als Six Organs Of Admittance, waar ik tot mijn spijt ooit twee elpees van heb gekocht. Dé verrassing was The Mountain Men, vier dames uit Vermont met gitzwarte, maar engelachtig gezongen, folksongs.
Ik kijk even opzij en staar in de gezichten van The Beatles. Nou ja, voordat ze werden ondergekalkt. Het vinyl moet even grondig gereinigd worden, want ik ben op zich wel 'in the mood' voor een uurtje Residents. Net zoals ik wel eens kan genieten van Wolf Eyes of FCKN BSTRDS op oorlogssterkte.
In 1973 werd ook al besefd dat het niet alledaags is. 'Listen closely to this record, let the strangeness wear off through a couple of plays', valt op de hoes te lezen. Is bij mij niet gelukt. Het blijft nu eenmaal een hele rare plaat!
The Residents schuimden vanaf de eind jaren zestig rommelmarkten af op zoek naar tapes. In hun collectie zitten vooral veel banden die vanuit Vietnam naar het thuisfront werden gestuurd. Geëmotioneerde soldaten die hun familie een fijne kerst toewensen of samen een hymne zingen. Maar ook studiotapes van bekende artiesten die hun boekje te buiten gaan. Zoals Lee Hazlewood die zwaar beschonken 'These Boots Are Made For Walking' probeert te zingen.
The Residents mogen met dit album verantwoordelijk worden gehouden voor het latere 'samplen' en 'remixen'. Desondanks is het geen dansmuziek. Muzikaal zijn het de jazzy intermezzo's die we van Captain Beefheart kennen. En zo komen we bij The Mysterious N. Senada. Hij en de Brit Snakefinger hebben enige tijd gewerkt met The Residents, zelfs hun enige optredens gedaan. Wie The Residents zijn is een even groot mysterie. In 'N-er-gee' klinkt die stem echt als Don Van Vliet.
N. Senada zou op poolexpeditie, maar zou eerst de foto's voor de hoes laten afdrukken. Deze foto's toonden drie van de vier als John, Paul en George met een vissenkop (Crawfish) en Ringo met een zeester (Starfish). Senada verdween met de foto's. The Residents, gefrustreerd, had niet de fut om de fotosessie overnieuw te doen. Eén van hen pakte thuis 'Meet The Beatles' uit de kast en begon te fröbelen. Waarvan akte!
Zonder dat iemand weet wie het nu precies zijn, verschijnt nog jaarlijks een plaat. Allemaal zwaar ontoegankelijk, ook al bracht men in 1981 'The Commercial Album' uit. Eentje die ik nog zoek is 'Third Reich'n' Roll' met 'Hitler Was A Vegetarian Pts. 1 & 2'. Inderdaad, niet een héél klein beetje vaag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten