Eindstreep: maart 2022

Tot slot presenteer ik jullie deze maand de 'Eindstreep'. Zoals verwacht ben ik er niet aan toe gekomen om een Blauwe Bak Top Zoveel samen te stellen en eerlijk gezegd kijk ik daar ook tegenop. Ik ga komend weekend weer proberen in de routine te komen van het dagelijks publiceren. Ik denk dat dit al een mooi voornemen is. In het vorige bericht zien jullie de negen singles die ik verwacht in de komende weken en maanden. De twee op LRK, het duo van Izipho en de enkeling op Epsilon zijn de platen die ik in maart 2022 heb besteld en betaald. Deze doen uiteraard deze maand niet mee voor de 'Eindstreep'. Zeker Laura Rain en Raja-Neé hebben de nodige digitale draaibeurten achter de rug. In totaal reken ik 18 singles als 'dubbel'. Daar zitten upgrades bij maar bijvoorbeeld ook Elkie Brooks en Hot Chocolate die ik heb gekocht omdat het Engelse persingen zijn. Zonder de 'pre-orders' erbij te rekenen zit ik deze maand op 6 Blauwe Bak-singles en 44 platen voor de Gele Bak. In die laatste categorie is de jaren zeventig wederom het favoriete tijdperk. Als ik uit deze hutspot een top tien moet samenstellen, moet die er als volgt uitzien.

1. Build - The Housemartins

2. It's Good News Week - Hedgehoppers Anonymous

3. Hunting High And Low - A-Ha

4. Ach, Bozje Zvedni Telefon - Nina & Jeji Kapela

5. Saltwater - Julian Lennon

6. Beatmaker - Matt Berry & Emma Noble

7. Seven Stars - Uriah Heep

8. World In Changes - Dave Mason

9. Psychotic Reaction - Positively Thirteen O'Clock

10. Another Shipwreck - Andy Bown

Singles round-up: maart 11

Ik heb de lijst meerdere malen doorlopen. Iets zegt me dat ik nog een nieuwe single moet hebben maar kan me niet bedenken welke het moet zijn. Ik weet dat er een pakketje onderweg is. Ik heb vorige week vrijdag het verzoek gekregen om inklaringskosten te betalen vóór maandag. Dat is er bij ingeschoten en nu zal ik het moeten voldoen in het postagentschap. Ook goed. Ik zou een sms-je krijgen van het agentschap als het er al té lang ligt, maar ik denk dat ik morgen of zaterdag een kijkje ga nemen. In januari heb ik bij de 'Eindstreep' gekeken naar de nog te verwachten singles en dat ga ik vanavond in deze laatste 'Singles round-up' doen. Twee van de drie platen zijn Week Spot geweest en over de derde kan ik geen volledig bericht schrijven. Dan doe ik het dus maar even op deze manier. Eerst een stukje toekomstmuziek.

Mijn vriend Mark heeft het over de 'golden era' als hij het over 'indiesoul' uit de eind jaren tachtig en vroege jaren negentig heeft. Vaak stel je zo'n periode pas jaren later vast maar desondanks heb ik nu al het gevoel dat dit op gaat voor 2022. Is het per slot van rekening toch nog ergens goed in? Het Amerikaanse Colemine-label gaat stug door met het uitbrengen van neo-soul en het Schotse Athens Of The North weet de ene na de andere funk- en disco-obscuriteit vast te leggen op het vinyl. De nieuwe labels schieten als paddenstoelen uit de grond. In 2021 hebben we bijvoorbeeld MD en Soul Direction erbij gekregen. LRK is al een tijdje bezig, naar het schijnt, maar dat label heb ik pas afgelopen maart ontdekt. Dat heeft twee lekkernijen voor me in petto. De eerste twee releases op Stream zouden nu onderweg moeten zijn, het tweede duo zou in april de deur uit moeten gaan. Hierbij de nieuwe platen waar ik nog op wacht.

1. Johnny Horton & Nature- I've Got You (Stream)
2. Los Nombres- Trivialities (Stream)
3. Spice Of Ice- Joy To The World (Stream)
4. Starfire- Make The Most Of It (Stream)
5. Laura Rain & The Caesars- I Am (LRK)
6. Raja-Neé- Come Get Your Love (LRK)
7. Leonard Lothlen Project- In The Presence (Izipho)
8. Roy Roberts- Love On The Line (Izipho)
9. Keni Lewis- Ba'e Brother (Epsilon)

De Stream-singles zijn alle vier repro's van zeer lastig te vinden originele singles. De single en het album van Laura Rain verschijnen beide volgende week en ik kan niet wachten op de single. Raja-Neé is zo mogelijk nóg beter maar deze heb ik niet eerder dan begin juni. Keni Lewis is een paar weken geleden op de post gegaan. Het is een uiterst gezocht plaatje in een funky Northern Soul-stijl. Over de status van de Izipho's weet ik niet veel. Het waren 'pre-orders' maar over een concrete release-datum is niet veel gezegd.

* Aladean Kheroufi- Love! (US, Kimberlite, 2022)
Ik ben er nog niet aan toe gekomen om de oudere Kheroufi-single te kopen. Eigenlijk ben ik ook best content met 'Love!'. Het nummer is zo lekker ontspannend dat ik er wel iedere dag naar kan luisteren.

* Matt Berry featuring Emma Noble- Beatmaker (UK, Acid Jazz, 2022)
De Week Spot van deze week.

* Spider Harrison- Beautiful Day (UK, Athens Of The North, 1971-72, re: 2019)
Niet helemaal een nieuwe single maar wel een fraai kassakoopje bij Record Shack. Deze komt met Matt Berry in een pakketje. Athens Of The North brengt aan de lopende band obscure funkplaatjes uit en biedt in maart 2019 deze van Spider Harrison aan. Omdat ik iets meer gefocust ben op soul dan funk volg ik Athens Of The North niet echt, maar word ontzettend hebberig als ik de soundclips ga luisteren. Spider Harrison is duidelijk een drummer want deze plaat drijft op de trommels. Op de b-kant staat zelfs de track zonder de overige instrumenten en is dus voer voor de breakbeat-dj's. Het is overigens het allerlaatste exemplaar bij Record Shack. Vanaf nu kun je rekenen op stevige prijzen!

Het zilveren goud: maart 1997 deel III

Terwijl ik vorige week zaterdag nog een eindje in korte mouwen heb gefietst, ligt er nu opeens natte sneeuw op het plein. Toen ik gisteren hoorde over de verwachte sneeuwkomst dacht ik eerst nog aan een 1 april-grap. Toen hoorde ik berichten uit Engeland dat het daar al gaande was. Op Soul-xotica verwacht ik vandaag eveneens een stevige winterse bui. Maar liefst drie berichten om de maand maart te vullen. Ik heb zelfs mijn radioshow laten varen voor dit want het word me allemaal een beetje té druk. Naast de muziek wil ik ook op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen. Nu dus eerst maar liefst drie berichten en dan mag ik morgen het 4400e bericht publiceren. Nog ongeveer drie maanden tot het volgende feestje want '4500' wil ik niet geruisloos voorbij laten gaan. Ik begin eerst met een dubbelaflevering van 'Het zilveren goud'.

Meer dan in welk ander jaar ook is 1997 vooral het jaar van de Jannen voor mij. Bij de Youth For Christ tref ik een oude schoolmaat van mijn broer en raak goed met hem bevriend. Dat is de eerste Jan. Hem heb ik nog altijd als vriend op Facebook. De tweede Jan van 1997 is mijn Popkelder-collega. De derde Jan ontmoet ik in de Popkelder. Er komt op donderdagmiddag wel eens een 'bandje' repeteren. Het is meer een muzikaal project waar, volgens mij, nooit iets concreets uit is gekomen. De gitarist claimt te zijn begonnen bij Urban Dance Squad en zou juist zijn vertrokken als de band doorbreekt in Amerika. De drummer herinner ik me als een gezellige kerel. Jan speelt saxofoon. Het draait uit op wilde jamsessies en vooral veel bier drinken. Dat laatste is een activiteit welke weinig opvallend is in de muziekoefenruimte. Mijn collega Jan grapt wel eens dat als we het zou verbouwen tot een kegelbaan dat de meeste muzikanten nog steeds zouden komen zuipen. Met de eerste Jan heb ik contact via Facebook. Collega Jan spreek ik niet zoveel meer maar het is altijd goed als we elkaar ontmoeten. De derde Jan heeft me meerdere vriendschapsverzoeken gestuurd maar ik heb hem geblokkeerd. De laatste keer dat we elkaar tegen kwamen hadden we elkaar helemaal niets meer te vertellen. Elk in een aparte wereld en dat kan ik accepteren. Jan blijkbaar niet.

Het is typisch zo'n zaterdagavond. Het zit wel snor met mijn discipline in die tijd. De zaterdagavonden zijn eindeloos en vaak met een anderhalf uurtje slaap zit ik de volgende morgen weer in de dienst van de evangelische club. Of is dat laatste net op zijn eind gekomen? Daarover ga ik volgende maand schrijven. De stapavonden eindigen vaak bij Koopmans. Het Texaco-benzinestation aan de Oppenhuizerweg is 24 uur per dag open en heeft een koffieautomaat en warme snacks. Ook kun je dan nog altijd kratjes bier kopen bij Koopmans. Je betaalt dan wel de hoofdprijs. Ik weet niet meer of ik met Jan ben mee gegaan vanuit The Scrum of dat hij ook biertjes kwam scoren bij Koopmans. Hoe dan ook: Even later zit ik op de bank in zijn woonkamer. Hij blijkt een prachtige collectie elpees te hebben en ook singles waarvan ik een aantal mag uitzoeken. Het paradijs op aarde!

Terwijl de ene fijne jaren zestig-elpee de andere afwisselt, zitten we te praten tot zover dat nog wil door de overmatige alcoholconsumptie. Omdat we beide een flinke slok op hebben, gaat het meteen al wat dieper en wordt het ook even emotioneel. 1997 is tot dan toe een redelijk rustig jaar geweest. Ik ga met plezier aan het werk in de Popkelder, op zondag naar de kerk en ook doordeweeks gebedsavonden en dergelijke kerkelijke nevenactiviteiten. Als ik tenslotte op deze zondagmorgen in 1997 bij Jan op de bank zit, kan het feest pas echt beginnen. Jan 'kust' me wakker uit de slaap en 1997 wordt een zéér wilde zomer. Ik dreig mezelf zelfs te verliezen in de laatste maanden van 1997 maar daarover meer als dat een kwart eeuw is geleden. Nu kan de zomer beginnen!

2720 CNR's Vakantievertegenwoordiger Op De Plaat Met O.a. - Ohio Express (NL, CNR, 1969)
2721 Het Pipo-lied - Pipo De Clown (NL, Philips, 1960)
2722 Listen To The Radio - Tom Robinson & Crew (NL, RCA, 1984)
2723 That Old Gang Of Mine - The Slewfoot Five (US, Decca, 1966)
2724 J'ai Pleuré - Claudia Sylva (Frankrijk, Decca, 1965)
2725 Hör Mein Lied, Violetta - The 3 Jacksons (NL, Philips, 1957, re: 1965)

Oorspronkelijk zouden dit twee losse delen moeten zijn en dus scheidt ik de twee zestallen even. 'CNR's Vakantievertegenwoordiger' is een prachtige novelty. Omdat de platenvertegenwoordiger hoegenaamd zijn zomervakantie viert, heeft hij een plaatje ingesproken en draait hij fragmenten van de nieuwste hits. Het promoot onder andere 'Pinch Me' van Ohio Express en dat is ongeveer het enige boeiende dat op de plaat staat. Verder promoot het nieuw Nederlandstalig werk, Franse chansons, een Heintje-persiflage en 'Oh Happy Day' van Edwin Hawkins Singers. De plaat van Pipo De Clown is in 1963 opnieuw uitgegeven maar de mijne is de originele Minigroove-persing. Claudia Sylva staat gek genoeg niet op 45cat maar het is opvallend dat 'On Dit' hier als a-kant wordt aangeduid. The 3 Jacksons heeft 'Violetta' in 1957, 1961 en 1965 op plaat uitgebracht. Dit is duidelijk de 1965-uitgave.

2726 Loop De Loop - Johnny Thunder (NL, Delta, 1963)
2727 Mexico - Ronnie Tober (NL, Philips, 1968)
2728 EP Toreros - Banda De La Plaza De Toros (Spanje, Regal, 1961)
2729 Sail Along Silvery Moon - Billy Vaughn (NL, London, 1958)
2730 Morgen - Billy Vaughn (NL, London, 1959)
2731 Wheels - Billy Vaughn (NL, London, 1961)

Dit zijn allemaal singles waarvan ik niet zeker weet wanneer ik ze heb gekocht. Ik neem aan dat de platen van Jan in de maand april zijn opgenomen. Johnny Thunder heb ik origineel zonder fotohoes, dit exemplaar heb ik sinds 2010. Ronnie Tober doet hier het Long John Baldry-succes dunnetjes over. De EP staat bij mij onder de 'T' van Toreros en zie nu dat Banda De La Plaza De Toros een band is? Ik heb de plaat nog nooit gedraaid, maar de binnenkant van de klaphoes toont diverse beelden uit het stierenvechten.

Week Spot: Matt Berry & Emma Noble

Vorige week wilde ik beslist weer een 'oudje' als de Week Spot hebben. Deze week ga ik echter weer voor een hagelnieuwe release. Het is pas twee of drie weken geleden uitgebracht en nu al flink onderweg om uitverkocht te raken. Dat heeft veel met de mannelijke hoofdpersoon van doen welke zeer populair blijkt. Over nieuwe platen gesproken.... jullie hebben nog een 'Singles round-up' tegoed met de 'nieuwe' releases, maar ik wacht even tot morgenmiddag om te zien of er nog meer binnenkomt. Morgen krijgen jullie in ieder geval deze 'Singles round-up' en dat bevat dan ook de kersverse Week Spot. Het is een cover van een origineel dat ik nog altijd op mijn wenslijstje heb op Discogs maar zelfs een vrij recente heruitgave rijst de pan uit. En het mag gezegd worden: De cover is even goed als het origineel en profiteert van een betere opname en kleine veranderingen in het arrangement. De Week Spot van deze week is 'Beatmaker' van Matt Berry & Emma Noble.

Sinds maandag moet iedereen een mening hebben over wat er heeft plaatsgevonden tijdens de uitreiking van de Oscars. Ik kom andermaal tot dezelfde conclusie: Ik heb he-le-maal niets meer met 'mainstream comedy'. Ik vind het niet grappig of niet grappig genoeg om in een bulderlach uit te barsten. Het is té politiek correct geworden en er wordt gewerkt met een dubbele moraal. De actie van Will Smith is zwaar overtrokken maar de grap van Chris Rock is, om te beginnen, al niet heel erg sterk. Mijn collega's bij het radiostation buitelen over elkaar heen want daar zijn wel een paar comedy-liefhebbers. Ik vraag hen een paar weken geleden dan ook hoe 'grappig' Matt Berry is in zijn rol als 'comedian'. Er wordt me al heel snel uitgelegd dat Berry niet een op zichzelf staande komediant is maar eigenlijk een komische acteur is. En, zo bevestigt een van hen, een begenadigd muzikant! Zelf ken ik Matt Berry van de muziek. Hij heeft een paar jaar geleden een album gemaakt met de titel 'Television Themes' en dat is een magnifieke langspeler!

Matthew Charles Berry is zijn volledige naam en hij wordt op 2 mei 1974 geboren in het Engelse Bromham. Hij studeert in 1999 af aan de universiteit van Nottingham Trent in de kunst. Rond dezelfde tijd begint hij zijn professionele loopbaan in de media. In eerste instantie werkt hij als 'runner', maar mag in 1999 al een deel van een programma over computerspellen voor zijn rekening nemen. Berry zorgt voor de komische intermezzo's in de show ook al zijn er niet veel die hem daarvan herinneren. In 2004 maakt hij furore als hij een prominente rol krijgt toebedeeld in de cult-comedy-serie 'Gareth Marengi's Darkplace'. Kort daarop speelt hij een rol in 'The Mighty Boosh' en gaat hij werken met regisseur Rich Fulcher. Samen maken ze 'Snuff Box' en hier begint Berry met het componeren van de muziek. Hij neemt het merendeel van de muziek op in zijn eigen flat, zingt waar nodig en laat zich alleen voor de blazerspartijen adviseren door veteraan Tony Hatch. Hoewel Berry's loopbaan als 'komische acteur' grotere vormen begint aan te nemen en zijn stem in tal van programma's en commercials is te horen, spits ik me liever toe op de muziek.

Hij maakt in 1995 en in 2006 twee albums in eigen beheer. In 2009 is het album 'Witchazel' voor één dag beschikbaar als een gratis download maar Acid Jazz besluit het in 2011 alsnog te eren met een officiële uitgave. De daaropvolgende albums verschijnen allemaal via Acid Jazz. Hij werkt onder andere samen met Geno Washington terwijl de muzikanten van Saint Etienne enkele remixen maken van zijn nummers. Ik verneem in 2018 voor het eerst van Matt Berry dankzij het album 'Television Themes'. Daarop neemt hij verschillende legendarische thema's voor televisieprogramma's onder handen en dat resulteert in een zeer boeiend album. Zijn meest recente album van origineel werk is 'The Blue Elephant' dat vorig jaar mei is uitgebracht. Intussen is ook een compilatie verschenen van zijn beste werk. Wikipedia is nog niet helemaal up-to-date want zowel de compilatie als deze hagelnieuwe single ontbreken in het overzicht.

Emma Noble is een bekende naam. Toch blijkt het niet de 'beroemde' Emma Noble te zijn. Het is dus niet het blonde fotomodel  dat in 1999 een showbiz-huwelijk aan gaat met de zoon van de Engelse premier John Major. Onze Emma Noble is een zangeres met een stevige roots in de soul van de jaren zestig en zeventig. Ze werkt onder andere samen met Lack Of Afro en is tevens actief als helft van het dj-duo Noble & Heath. Volgens haar Facebook-pagina werkt ze momenteel aan nieuw materiaal maar intussen brengt ze deze single uit met Matt Berry welke toch weer meteen een link heeft met zijn televisiewerk.

In de jaren 2013-2015 maakt Berry een serie genaamd 'Toast Of London' en in 2022 krijgt dit een vervolg. Aan het einde van de serie is 'Beatmaker' te horen in de versie zoals ik deze nu op single heb. Het origineel is echter van een Zweedse zangeres. Doris Svensson. Als ze dertien is maakt ze haar eerste album met een groep en er volgen nog enkele plaatjes die het goed doen in Zweden. In 1970 brengt ze een album uit: 'Did You Give The World Some Love Today Baby'. Aanvankelijk zonder enig resultaat maar in de jaren negentig duikt het album steeds vaker op bij de hippe dj's. Het album staat bol van pareltjes op het gebied van rock, funk en soul. Het album is in 1996 opnieuw uitgebracht en sinds enige jaren is er ook een single met twee nummers van de elpee: 'Beatmaker'  en 'Don't'. Ook dit plaatje is inmiddels onbetaalbaar. Als ik vervolgens hoor over deze cover en ik een paar seconden heb gehoord, ben ik vlug bereid. Het is namelijk even groovy en funky als het origineel en op bepaalde vlakken zélfs beter!

Singles round-up: maart 10

Zeeën van tijd vandaag. Ik heb de nummers voor vanavond al bijeen gezocht en moet ze alleen nog in de juiste volgorde plaatsen en overzetten op de uitzendcomputer. Zoals ik gisteren heb geschreven moet ik hoognodig naar de winkel voor brood en andere boodschapjes. Omdat de wind vandaag noordoostelijk is, lijkt het me het meest logisch dat ik het noordoosten in ga en op de terugweg de winkel in Dwingeloo aan doe. Het gaat geen spectaculaire fietstocht worden maar gewoon een paar uur een frisse neus halen. Voor wat betreft de resterende berichten op Soul-xotica: Wellicht een aflevering van 'Het zilveren goud', de kersverse Week Spot en morgen de laatste 'Singles round-up'. Ik hoop op nog enkele Blauwe Bak-aanwinsten vandaag of morgen. De voorgenomen Blauwe Bak Top 45 lijkt van de baan of ik moet vrijdag nog heel veel moed hebben om eentje samen te stellen voor de show van zaterdag. Of het een weekje uitstellen? Nu eerst de laatste zes uit Meppel van vrijdag en dan straks boslucht happen in de omgeving van Dwingeloo en Ansen.

* Mobiles- Amour Amour (NL, Rialto, 1982)
In september vind ik 'Drowning In Berlin' van Mobiles bij dit winkeltje en dat blijkt een zeer aangename verrassing te zijn. 'Amour Amour' is minstens zo interessant. Dat is het aardige aan platen verzamelen: Je ontdekt iedere dag nog nieuwe bands en artiesten. Ik heb op dit moment geen flauw idee of Mobiles méér heeft gedaan maar de platen zijn meer dan welkom!

* Shakespear's Sister- You're History (Duitsland, FFRR, 1989)
Over een paar weken hebben we weer onze traditionele Bananarama-week op Wolfman Radio. Iets dat ooit als een klein grapje is begonnen, is ook écht een traditie geworden. Een collega hoort op de nationale Engelse radio heel veel oudjes van Bananarama voorbij komen en vraagt zich af of het toevallig Bananrarama-week is. Omdat Bananarama aan de wieg heeft gestaan van 'Hats Off' besluiten Lee en ondergetekende het in werking te zetten. Dit jaar gaat de zesde worden. Geen plaatjes van Bananarama in deze 'Singles round-up', maar met Shakespear's Sister wordt het erg 'warm'. Het duo bestaat namelijk uit Siobhan Fahey en Marcella Detroit. De laatste heeft gezongen met onder andere Eric Clapton en de eerste is een voormalig lid van de damesgroep. Deze is dus mooi op tijd voor de festiviteiten van volgende maand.

* Feargal Sharkey- Listen To Your Father (UK, Zarjazz, 1984)
Tja, als je de Nederlandse al hebt en je komt de Engelse tegen? Dan koop je die uiteraard gewoon! Ik heb Feargal afgelopen augustus gekocht in Emmen in de Nederlandse uitdossing.

* Dusty Springfield- Reputation (EEG, Parlophone, 1990)
Een van de laatste latere singles van Dusty welke nog steeds ontbreekt in de verzameling. Een plaatje dat ik wel een beetje ben vergeten, moet ik erkennen. Het zal echter nog negen jaar duren eer ik Dusty echt op waarde ga schatten en helaas is dat tevens de dag dat ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisselt. Mijns inziens niet zo sterk als 'Nothing Has Been Proved' of 'In Private' maar leuk om in de verzameling te hebben.

* Pamala Stanley- This Is Hot (NL, EMI, 1979)
De zaak in Meppel lijkt het dealerschap te hebben in deze single. De meeste exemplaren zijn echter Duits en dus kies ik voor de Nederlandse. Het is de typische monotone Eurodisco zoals deze per strekkende meter in Duitsland wordt vervaardigd. Wel erg leuk voor een zondagavond.

* Three Dog Night- The Show Must Go On (NL, Probe, 1974)
Het is niet vaak dat singlehoesjes.nl me van mijn stuk brengt, maar het is vrijdag weer eens het geval. 'Heb ik al', denk ik als ik de single in mijn handen hou. Ik kan immers de 'Hoesbui'(?) voor de geest halen waar ik het hoesje voor heb gebruikt. Er staat me zelfs iets van bij dat ik hem meer dan eens heb 'geleend' van singlehoesjes. Ik ben al halverwege de rij als ik terug ga naar het begin. Nee, ik heb hem niet. Mijn single zit in een neutraal hoesje en sinds vrijdag heb ik dan ook de fotohoes. Qua vinyl moet ik beide exemplaren horen om te besluiten welke schijf mag blijven.

Singles round-up: maart 9

Helemaal niks gedaan? Ja, lekker uitgerust, enkele video's gekeken die ik nog altijd een keer moest zien en meer van dat alles. Buiten kleine blokjes om op zondag en maandag heb ik verder geen activiteiten uitgevoerd buiten het huis. Wellicht morgen? Ik heb vanavond begrepen dat ik om negen uur kan beginnen met de show en dus zou ik in principe morgenmiddag wel een eindje kunnen fietsen. Ik zal in ieder geval naar de winkel moeten voor brood en ingrediënten voor de avondmaaltijd. Het fietstochtje-met-de-platen zou Hoogeveen zijn geweest, maar daar heb ik vandaag geen moment aan gedacht. De wind is west en noordwestelijk en dus is het het meest logisch als ik richting Friesland ga en het Drents-Friese Wold. Tussen de bedrijven door heb ik vandaag ook een betaling overgemaakt naar Mark en dus krijgen we weer verse afleveringen van de 'Singles round-up' in april. Nu ben ik van plan om de laatste twee van vrijdag te doen. De apparatuur kan aan want ik heb de platen nog niet gedraaid.

* The Go-Betweens- Bachelor Kisses (UK, Sire, 1984)
Wellicht dat het een 'o ja' gaat worden, maar ik kan op dit moment geen beeld vormen bij The Go-Betweens of deze specifieke single. De Engelse persing lacht me evenwel toe en moet mee in de partij. Ah, dus wel de Australische band. Ik kijk even naar de informatie op Wikipedia en zie dan dat de single nergens ter wereld iets heeft gedaan, zelfs niet in het thuisland! Het is best een lekker nummer. Tijdloze indie-gitaarrock zou ik het willen noemen. Dat smaakt altijd naar meer.

* Amy Grant- Baby Baby (Duitsland, A&M, 1991)
Lang niets gehoord over de iPod? Ja, daarmee heb ik de hoop al opgegeven en ligt hij op hetzelfde stapeltje als de minidisc-spelers. Voor de 'nieuwe' batterij-mp3-stick heb ik een geheugenkaartje nodig en ook dat vergeet ik steeds. Intussen heb ik nog de andere mp3-speler en deze heb ik een paar maanden geleden gevuld met 150 nummers. Een paar weken geleden met nog eens 90. Het zijn allemaal nummers die ik in mijn digitale shows heb gedraaid. 'Baby Baby' van Amy Grant zit daar ook tussen en dus 'speelt' het nummer echt voor mij in 2022. Er is nog niet een moment geweest dat ik het nummer niet kon uitstaan en dat gevoel heb ik ook nu bij het draaien van de single.

* The Housemartins- Build (Duitsland, Chrysalis, 1987)
In het eerste bericht over deze partij schrijf ik dat er veel 'nieuwe' singles uit de jaren 1987-90 zijn toegevoegd. Plaatjes die het destijds net niet hebben gehaald. The Housemartins ligt in 1989 bijvoorbeeld voor een gulden bij Looper en ik weet niet waarom ik hem toen niet heb gekocht. Ik ben nu meer dan een beetje blij dat ik de single heb gevonden. Misschien één van hun mooiste?

* Joe Jackson- Nineteen Forever (Duitsland, A&M, 1989)
Opnieuw weer zo'n single die op een gegeven ogenblik overal in de uitverkoop ligt terwijl ik mijn geld liever spendeer aan jaren zestig-singles. Anno 2022 smaakt het dubbel zo lekker!

* Julian Lennon- Saltwater (Duitsland, Virgin, 1991)
Dan een plaatje dat zomaar in de Top G-duizend had kunnen staan. Jaren geleden heb ik de onhebbelijkheid gehad om iedere maand een Top 100 samen te stellen en 'Saltwater' staat in de meeste lijsten genoteerd. Helaas ben ik de bestanden kwijtgeraakt maar ik kan me heugen dat deze de ene maand in de top 20 staat en een maand later rond de 60. Zou John zo hebben geklonken als hij in leven zou zijn geweest? Julian doet hier geen enkele moeite om het nalatenschap van zijn vader te verbergen. Een wereldnummer.

* Martika- Love... Thy Will Be Done (NL, Columbia, 1991)
Deze heb ik vorig jaar juni gekocht in Ruinerwold maar het hoesje heeft dan al waterschade opgelopen en ziet er een beetje slordig uit. De single is in dezelfde staat dus daar zal ik even moeten kijken en vergelijken. Hij heeft volgens mij nog een paar liggen, dus wellicht binnenkort een upgrade van het vinyl.

Singles round-up: maart 8

Afgelopen nacht is de zomertijd in gegaan en je merkt het meteen. De zon stond een half uur geleden zo fel op mijn beeldscherm te schijnen dat ik nauwelijks iets kon zien. Dat is dus iedere dinsdag met 'Tuesday Night Music Club' een extra uitdaging. Voor wie het zich mocht afvragen: Meneer Louwsma is vandaag nog niet buiten geweest. Na publicatie van deze 'korte' aflevering van de 'Singles round-up' gaat hij wel een blokje om maken maar niets uitzonderlijks. Morgen moesten we, net als de vorige twee maandagen, maar weer een lekker eind fietsen. Ik heb wel een ideetje alleen heeft dat één probleem: Het levert nóg meer singles op terwijl ik nu al Soul-xotica kan omdopen tot 'Singles round-up'. Enfin, hierbij het tweede deel met twee singles die ik al heb. De ene is een extraatje, de ander hopelijk een upgrade!

* Roger Daltrey- It's A Hard Life (NL, Track, 1973)
De zomer van 2002 wil ik het liefste zo snel mogelijk vergeten, maar ja.. het is en blijft wel onderdeel van het leven. Wellicht ben ik later dit jaar eens in de stemming om over deze weken en maanden te schrijven. In eerste instantie verblijf ik nog het meeste in Leeuwarden nadat ik mezelf 'thuisloos' heb gemaakt. Het 'nieuwe' kostadres in Steenwijk bevalt van geen kant en ik blijf maandelijks de 'huur' van de kamer voldoen zonder dat ik er ooit aanwezig ben. In Leeuwarden gaat op dat moment een platenzaak ermee stoppen en deze heeft duizenden singles afgeprijsd. Daar kom ik ook 'It's A Hard Life' tegen. Het heeft niet alleen de prijzen gehalveerd, maar ook nog eens de guldens en centen naar euro's omgezet. Gekkenwerk en o zo 2002! Het probleem is echter dat deze plaat een beetje is stuk gedraaid door de eerste eigenaar (m/v). Optisch niet waarneembaar maar in de felle stukken zit een kraakje in het geluid. Ik hoop dat dit voor eens en altijd is opgelost? Ik geloof dat ik hierin ben geslaagd.

* Lenny Dee- Bye Bye Blues (Italië, MCA, 1971)
Als ik de plaat uit de hoes haal, merk ik het al. Een scheur welke in de uitloopgroef zelfs een bocht maakt naar het label. Het is een pure gok. Lenny Dee is een soort van Cor Steyn met een Hammondorgel en 'Bye Bye Blues' heeft een jazz-tic meegekregen. Op 'Stepping Out' is het opeens jaren veertig of vijftig. Nee, ik had zonder de single kunnen leven, maar nu ik hem heb? Voor de anderhalve keer dat ik het draai, maakt de scheur ook geen verschil.

* Erasure- Oh L'Amour (België, Mute, 1986)
* Erasure- Blue Savannah (België, Mute, 1990)
In het hoekje van Erasure doe ik even boodschappen en dat resulteert in dit duo. 'Oh L'Amour' heb ik eigenlijk leren kennen via de radiocollega's want ik denk dat ik hem in de jaren tachtig heb gemist. 'Blue Savannah' is oorspronkelijk opgenomen en uitgebracht in 1989, maar de single vermeldt eveneens 1990 en de herinnering is van 1990. Het moet de voorjaarsvakantie van 1990 zijn geweest. Ik geloof dat de Avro deze maandag de plaat als RTV-tip heeft waardoor ik hem de hele dag op hele uur hoor. Ik heb dan niet echt een mening over Erasure en dit plaatje maar 32 jaar later beschouw ik dit als een vergeten parel in de discografie van Erasure.

* Robin Gibb- August October (Duitsland, Polydor, 1970)
Dit plaatje heb ik al meerdere malen voorbij zien komen in Meppel maar de vraagprijs is steeds drie euro. Neemt Erasure me mee naar het begin van 1990, Robin Gibb doet datzelfde met eind 1990. Dan koop ik de Nederlandse single. Het fotohoesje heb ik al eens gevonden op een rommelmarkt. De Duitse is niet anders van de Nederlandse buiten dat het een Duits label heeft en een afwijkend fotohoesje. Net als voorganger 'One Million Years' maakt Robin hier ook weer gebruik van de ritmebox van een elektronisch orgel. Ik weet niet of dat 'armoede' was in 1969, maar hiermee ontketent hij onbewust een kleine revolutie in de muziek. In de voortgang van de elektronische muziek kom je dus ook Robin Gibb tegen met deze plaatjes. Buiten de ritmebox om is het een bak vol violen en Robin's stem.

* The Glitter Band- People Like You And People Like Me (NL, Bell, 1975)
Gary Glitter ligt al jaren gevoelig bij het Engelse publiek. Ik heb nooit meegedaan aan de 'cancel culture' en bovendien is het 'safe' met Gary. Zijn contract met Bell bestaat voornamelijk uit gebruik van villa en Rolls-Royce tijdens zijn productieve periode. Als zijn contract is afgelopen, is hij opeens arm als Job. Hij schrijft evenmin mee aan de nummers en het is maar de vraag of de tekstschrijvers van toen nu nog royalties ontvangen. The Glitter Band is bijna een halve eeuw later nog altijd actief maar hebben zich openlijk gedistantieerd van Gary. 'People Like You' had van iedere Engelse middle of the road-band kunnen zijn want het is allesbehalve een stamper.

Singles round-up: maart 7

De deur staat open maar verder is het helemaal stil en donker in de winkel. Het zal toch niet? Desondanks zet ik mijn fiets op slot en loop naar de deur. Ik roep 'hallooooo' naar binnen en krijg meteen respons. 'Ik kan de winkel wel even voor je openen', laat hij weten. Normaal gesproken zou hij open moeten zijn en ik weet niet of hij meer zin had in mooi weer of dat hij even dicht is geweest. Desondanks laat hij kennen dat hij alle tijd van de wereld heeft, dus... 'doe het maar rustig aan'. Hij heeft, volgens eigen zeggen, heel wat 'nieuw' spul toegevoegd. Ik denk dat het met een nadruk op nieuw is want zo nu en dan waan ik mezelf in de gulden-bak van Sunrise Records in 1990. Soms meerdere exemplaren van singles die in de jaren 1988 tot en met 1990 in de Tipparade zijn blijven steken. Aanvankelijk wil ik de vierentwintig singles in drie delen doen maar omdat ik aardig achter op schema loop, maak ik er vier van. Nu de eerste zes van vrijdag.

* A-Ha- Hunting High And Low (Duitsland, Reprise, 1986)
Alle singles zijn tegenwoordig een gulden buiten enkele Beatles en Rolling Stones gerelateerde singles die voor mij nauwelijks interessant zijn. Wat er precies is gebeurd met enkele bakken en dozen van vóór de laatste lockdown is mij onduidelijk. Hoewel ik de laatste paar keer goed heb ingeslagen, 'mis' ik ergens de Nederpop, de sixties en de classic rock. Het is voornamelijk jaren tachtig dat is overgebleven en complete verzamelingen van drive-in discotheken. A-Ha heb ik in eerste instantie over het hoofd gezien. Dan zie ik 'Hunting High And Low' en man... dat heb ik altijd een fantastische plaat gevonden! Zeker sinds de live-plaat met het symfonieorkest van een paar jaar geleden ben ik met andere oren naar A-Ha gaan luisteren. Niet langer de 'cheesy' jaren tachtig-pop maar een band die niets aan het toeval over laat en de platen precies zó laat klinken als dat ze het in hun hoofd hebben. De huilerige stem van Morten Harket maakt het helemaal af. Wellicht krijg ik nog eens de kans om mijn loftrompet te spelen voor wat betreft A-Ha, 'Hunting High And Low' is een kanshebber voor de Eindstreep!

* The Beach Boys- Rock 'N' Roll To The Rescue (EEG, Capitol, 1986)
Met name in de jaren tachtig probeert de platenmaatschappij het altijd weer even: Kunnen we een zomerhit creëren voor The Beach Boys? Ik herinner me nog goed dat 'Rock 'N' Roll The Rescue' zo wordt aangekondigd in de zomer van 1986. Hoewel ik de plaat wellicht in 36 jaar niet meer heb gehoord, is de 'hook' van het refrein altijd blijven hangen in mijn geheugen. Het is een moddervette jaren tachtig-productie met speelse jaren zestig-elementen. Voor de liefhebber heeft de b-kant een fraaie opname van 'Good Vibrations', live opgenomen in Londen in 1969. Ook erg de moeite waard!

* Black- Sweetest Smile (UK, A&M, 1987)
Als de dag van gisteren. De eerste dag van mijn laatste kampeeravontuur in Sleen. Omdat ik mooi op tijd op de camping ben en mijn buskaartje nog de hele dag geldig is, ga ik met de bus op en neer naar Emmen. Daar koop ik de Engelse persing van 'Sweetest Smile' van Black. Toch zegt mijn gevoel dat er iets 'anders' is. Zit de 'oude' wellicht in een Duits fotohoesje? Hoe dan ook... voor een euro kan ik het niet laten liggen maar waarschijnlijk dat ik deze nu dubbel heb.

* Brand New Heavies- Dream Come True (Duitsland, FFRR, 1992)
Met name in de midden en late jaren negentig draai ik 'Spend Some Time' helemaal dol vanaf cd-single en de bijbehorende cassettebandjes. Voor de rest moet ik bekennen dat Brand New Heavies voor mij onbekend territorium is. 'Dream Come True' is in 1992 dan ook geruisloos aan me voorbij gegleden. Ik zit dan immers ook met mijn kop in de jaren zestig en zeventig met grunge en andere alternatieve rock als enige raakpunten van het hier en nu. Het is een leuk plaatje voor op de zondagavond. Ik heb nog even de hoop dat het Blauwe Bak-materiaal is maar dat zit er niet in.

* Miquel Brown- Close To Perfection (Duitsland, Record Shack, 1985)
Hoewel de single genadeloos in de jaren tachtig-bak komt te staan, hebben we hier toch weer een kleine link met de soul-verzameling. Miquel Brown is één van de sterren van de 'hi-NRG'-rage welke in gang is gezet door Ian Levine. Het dient als 'opvolger' van de Northern Soul voor de generatie van nu. Uiteindelijk zal het de voedingsbodem blijken voor de house (welke in Engeland weer 'garage' of 'acid' heet). Ik heb 'Close To Perfection' altijd al een leuk plaatje gevonden en ben blij dat ik hem eindelijk eens op single heb gevonden. Niet dat deze heel erg zeldzaam is maar ik 'vergeet' domweg de plaat te zoeken.

* Captain & Tenille- Shop Around (Duitsland, A&M, 1976)
'Hats Off To The 80s Stars' is een rubriek in de Northern Soul-show van mijn collega. Hierin brengt hij een eerbetoon aan 'sterren' uit de jaren tachtig die een Northern Soul- of Motown-nummer hebben gecoverd. Ik spits meteen mijn oren als ik weer een 'nieuwe' hoor en speel het aan hem door. Zo tref ik deze van Captain & Tenille. Hoewel de single uit 1976 is, heeft het duo enkele hits in het daaropvolgende decennium en past nog altijd binnen het concept. 'Shop Around' is een cover van The Miracles uit 1961. Natuurlijk kan dit nooit iets zijn maar voor een euro kaap ik hem mee. 'Anything to keep the feature going'. De single zelf gaat gewoon in het archief.

Singles round-up: maart 6

Tegen het einde van de maand krijgen we het opeens nog even 'druk' met de 'Singles round-up'? Terwijl ik vanavond de platen besluit die ik maandag heb gekocht, heb ik vanmiddag weer 24 in Meppel gekocht. Er is vandaag zeer weinig post en ik voel me fit genoeg om na de ronde even door te fietsen naar Meppel. Deze 24 singles ga ik eveneens in drie rondes doen. Hoewel er een paar uitschieters tussen zitten, zijn er ook een aantal upgrades en extraatjes in de partij. In deze drie afleveringen zitten een paar uit de jaren zeventig maar het merendeel is jaren tachtig en de eerste jaren negentig. De jaren zestig-singles raken een beetje 'op' in Meppel. In Assen is daar geen gebrek aan en ik wil deze winkel de komende zomer wat beter in de gaten houden. Nu de verschrikkelijke mondkapjes niet meer op hoeven, kan ik immers ook altijd nog eens met de bus op en neer naar Assen. Ruim dertig kilometer langs de Drentse Hoofdvaart verveelt snel. Vandaag de laatste acht uit Assen.

* Roy Orbison- Say You're My Girl (NL, London, 1965)
Ik ben 'Ride Away' al een geruime tijd kwijt. Hij zal nog wel ergens in een doos of bak staan die ik over het hoofd heb gezien bij de verhuizing. Ik ben vaak in de war met 'Say You're My Girl' en ik vermoed dat ik in de jaren negentig deze single nog wel eens links heb laten liggen om deze reden. Zo kan het gebeuren dat ik in maart 2022 deze single nog altijd niet heb. Ik heb niet veel te wensen want de exemplaren met fotohoesjes zullen inmiddels wel in verzamelingen zitten. De single heeft last van steenslag gehad in de afgelopen 57 jaar maar het is best uit te houden. Roy kan sowieso weinig verkeerd doen bij mij, maar dit plaatje smaakt naar meer.

* The Rockin' Berries- Poor Man's Son (UK, Piccadilly, 1965)
Vervolgens een grote hit uit Engeland in 1965. The Rockin' Berries komt uit Birmingham en ergens kun je dat horen. Het klinkt meer in de richting van The Moody Blues dan van The Beatles, om maar iets te noemen. Een fijn plaatje en het vinyl is van een uitstekende kwaliteit voor zijn leeftijd. Hoewel twee euro de norm is in de handel van deze verkoper mag deze single desondanks voor 1,50 euro de winkel uit. Waarvoor mijn dank!

* The Shoes- Emptyness (NL, Polydor, 1969)
Ik heb afgelopen zondag de 'nieuwe' singles (van oktober tot afgelopen vrijdag) bijgezet in de algemene bakken en heb daarbij ook de singles van The Shoes in handen gehad. Begint er niet een bak met deze 'Emptyness' van The Shoes? Ik kan het me in Assen niet herinneren en ik loop te twijfelen. Dan zie ik dat de single slechts een euro hoeft te kosten en dan mag deze mee. Ik heb hem dus wel en ongetwijfeld in een betere staat dan de plaat uit Assen. Deze past alleen aan de muur.

* Jimmy Soul- If You Wanna Be Happy (NL, Stateside, 1963)
Dit mopje kennen we in Nederland als 'Je Bent Nog Niet Gelukkig Met Een Mooie Vrouw'. Ik heb een zwak voor vroege Nederlandse Stateside-singles en dit is weer zo'n voorbeeld. De plaat heeft de bijna zestig jaar goed doorstaan en ook het nummer is van alle tijden. Daar valt niet over te twisten, zoals de plaat zelf wel uitstekend is om te twisten. Het wordt weer gezellig op zondagavond!

* The Tremeloes- I Shall Be Released (NL, CBS, 1968)
Dezelfde twijfel als bij The Shoes. Alleen kost de gok nu tweemaal een euro. Ik blijk de plaat al wel te hebben maar vast niet in zo'n fraaie staat als deze. We kunnen nu een vergelijkend warenonderzoek doen met The Hollies en hoewel ik niet vaak de voorkeur geef aan The Tremeloes, is dat nu wel het geval. Hoewel ik moet benadrukken dat er weinig boven Dylan's origineel of Pearls Before Swine gaat. Misschien ben ik ook gewoon gewend geraakt aan de laatste...

* Uriah Heep- Seven Stars (NL, Bronze, 1973)
'Slight edge warp, does not affect play', zeggen de Engelse platendealers om vervolgens niet heel veel van de Mint-prijs af te doen. Na de afgeragde 'Stealin' van een paar maanden geleden, knijp ik mijn handen dicht met dit exemplaar van 'Seven Stars'. Ik ben met name de afgelopen jaren de muziek van Uriah Heep meer en meer gaan waarderen en ik verwelkom dus iedere ontbrekende single met open armen.

* Clifford T. Ward- Jigsaw Girl (NL, Charisma, 1975)
Volgens mijn herinnering is dit de eerste single die ik maandag tegenkom en dat belooft veel goeds! Een plaatje dat al een tijdje op mijn zoeklijstje staat en hier hebben we hem dan: Voor twee euro in een nieuwstaat met het fotohoesje.

* The Wing And A Prayer Five And Drum Corps- Baby Face (België, Atlantic, 1975)
Deze mag uiteraard voor een euro want veel meer zou ik er niet voor betalen. Oergezellige disco voor een zondagavond. Als bonus staat de lange versie op de keerzijde en deze is maar liefst zes en een halve minuut. Hier hebben de Fransen nog wat van kunnen leren want hij is in dezelfde geluidskwaliteit als de korte zijde. Als ik denk aan de Franse Roulette-persingen van omstreeks 1975 met de lange versie op de flip dan is de laatste erg zacht opgenomen. Je moet echter zeeën van tijd hebben wil je eens de b-kant willen opzetten en dus hou ik het wederom bij de korte versie.

Week Spot: The Bar-Kays

De winkel is weer geopend! Op ene of andere manier kom ik woensdag niet toe aan een tweede bericht. Ik ga na publicatie van de 'Singles round-up' wat anders doen en zet het vizier op donderdag. Hoewel ik woensdag eigenlijk al een beetje kan raden hoe ik me die dag ga voelen, blijf ik optimistisch. Woensdag is het een beetje gek gegaan. Het is niet dat ik overvloedig veel post heb maar deze dag kan ik geen logische route vinden om alle post te bezorgen. Daar komt bij dat het té warm is en ik juist in een deel van Steenwijk zit zonder winkels als ik een ontzettende dorst krijg. Later die dag val ik bijna letterlijk van de fiets. Het is niet dat ik tegen de vlakte ga maar de concentratie is weg. Een bakkie koffie bij een tankstation helpt me weer op de been. Natuurlijk rust je dan uit op donderdag als je tóch vrij bent? Ik werk deze week voor het eerst weer 'volledig', maar heb zoveel uren over van vorig jaar dat ik voorlopig de donderdag vrij hou. Hoewel het niet tot publiceren komt, heb ik gisteren wel de knoop doorgehakt voor wat betreft de Week Spot. Dat wordt 'Summer Of Our Love' van The Bar-Kays uit 1976.

Het is verleidelijk om wéér een hagelnieuwe release te doen maar ik wil ook graag weer eens een oudje als de Week Spot hebben. Zo is dinsdag een single gearriveerd die pas een paar weken oud is. Ik ga de lijst door met soulplaten die ik sinds de jaarwisseling heb gekocht en dan schrik ik even. Van de voorgaande partijen van Mark heb ik niet één Week Spot uitgekozen. Vervolgens wil ik het uitzonderlijke weer van deze week een beetje inlijsten en zo kom ik op 'Summer Of Our Love' uit van The Bar-Kays. Een groep met twee levens en dat is in dit geval bijna letterlijk. 'Summer Of Our Love' is de sfeervolle b-kant van 'Shake Your Rump To The Funk', dé grote hit van de tweede incarnatie van The Bar-Kays.

The Bar-Kays is oorspronkelijk een studiogroep. Het wordt in 1966 opgericht in Memphis en bij de 'opleiding' kijkt Booker T. Jones van Booker T. & The MG's erop toe dat de muzikanten bewust worden van hun nieuwe functie. Ze worden namelijk de vaste begeleidingsroep van Otis Redding. Uiteraard mogen ze ook zelf plaatjes maken en zo verschijnt in 1967 de single 'Soul Finger' welke een grote hit is. Op 10 december 1967 bevinden de leden van de groep zich in het vliegtuig met Otis Redding dat hen naar Madison zal brengen voor een serie optredens. Omdat er slechts ruimte is voor zeven passagiers reist bassist James Alexander met een ander vliegtuig. Het verhaal mag bekend zijn. Het toestel stort neer en kost naast Otis Redding aan Jimmie King, Ronnie Caldwell, Phalon Jones, Carl Cunningham, en manager Matthew Kelly het leven. Trompettist Ben Cauley is de enige overlevende uit het toestel van Redding. Hij en Alexander formeren in 1968 een nieuwe groep genaamd The Bar-Kays en nu wordt wel meteen ingezet op méér eigen zang en het produceren van eigen platen. Cauley verlaat de groep in 1971 en Alexander gaat verder met de nieuwe groep muzikanten. Het is de periode waarin de funk zich aankondigt en The Bar-Kays haakt in op deze trend. In 1975 breekt er een moeilijke tijd aan voor Stax. Het ziet zich genoodzaakt om labels als (Gospel) Truth en Volt bij het vuil te zetten en Stax houdt zich in afgezwakte vorm staande tot 1979. Het betekent voor The Bar-Kays dat het in 1975 op zoek moet naar een nieuw label en zo komt het bij Mercury terecht. Vanaf dat moment zal de band alleen nog maar funk spelen.

Of toch niet helemaal? Als je 'Shake Your Rump To The Funk' omdraait, tref je een stuk muziek dat weinig met funk van doen heeft. Het is eerder soulvol en ergens ook zomers. Precies het soort van plaatje dat ik zou willen gebruiken om de fietstocht van maandag te herinneren evenals de warme bezorgdagen. Volgende week hebben we waarschijnlijk weer een Week Spot uit 2022 te gast maar het wordt toch eens tijd om naar de eerdere platen te kijken. Ik ben immers van plan om volgend weekend een Blauwe Bak Top 45 te doen. Ik heb voor dit bericht gekozen voor de Nederlandse fotohoes, uiteraard heb ik de Engelse persing van de single.

Singles round-up: maart 5

Het postbedrijf heeft ons jaren geleden voorzien van een fleece jasje voor in de lente en zomer. Ik heb hem vandaag voor het eerst aan gehad. Wel met een t-shirt en een overhemd met lange mouwen eronder. Het had op zichzelf wel zonder dat laatste gekund, maar ik heb niet een heel neutraal t-shirt aan. Het overhemd is dan ook weer praktisch vanwege de borstzak die ik graag benut om mijn mp3-speler onder te brengen. Dat is dan voor de reisjes naar Steenwijk en weer terug. Ik heb collega's die met oortjes in de post bezorgen maar zelf heb ik dit nooit iets gevonden. Tijdens het werk wil je vooral contact kunnen hebben met de klant. Zo fietst me vanmiddag een zeer vriendelijke dame tegemoet. 'Bedankt voor de post, postbode!', roept ze me toe. Tja... dan weet ik even niet wat ik moet zeggen. Het is inmiddels woensdag en ik heb nog altijd niet besloten wat ik deze week als Week Spot ga hebben. Wel zijn twee Oostenrijkse singles gisteren binnen gekomen en wacht ik nog op een aantal Engelsen. Dat zal vroeg of laat een soulvolle 'Singles round-up' opleveren. Ik heb ergens nog wel ambitieuze fietsplannen voor morgen en dat moest eigenlijk ook worden gevierd met platen. Bij nader inzien moet ik ook nog altijd eens naar Dwingeloo, dus als het wel tegenvalt? Ik presenteer jullie vandaag het tweede deel van de singles uit Assen met maar liefst negen singles.

* Philip Goodhand-Tait- Warm Summer Rain (NL, DJM, 1973)
Hij is onlangs nog te gast geweest in de Top G-duizend met 'Oceans Away'. Volgens mij heb ik deze single ook zien liggen in Assen, maar ja... die heb ik onlangs nog vervangen door een beter exemplaar. Door eens wat meer naar de persoon van Goodhand-Tait te kijken, heb ik geleerd dat Nederland een aantal 'exclusieve' singles heeft gehad en volgens mij is 'Warm Summer Rain' daar eentje van. Ik meen even dat ik vogeltjes bij een kabbelende beek hoor, maar dat moet natuurlijk de regen voorstellen. Het is een lieflijk liedje met een fraai arrangement, ook al is Goodhand-Tait niet de meest uitzonderlijke zanger. Het is duidelijk dat hij een 'musicians' musician' was. Het past een Roger Daltrey veel beter (die enkele nummers van Goodhand-Tait heeft opgenomen). Toch is het geen straf om naar deze drie minuten te luisteren en ik denk dat de plaat nog kan groeien bij mij.

* Hedgehoppers Anonymous- It's Good News Week (UK, Decca, 1965)
Kijk! Hier word ik blij van! Ik kan een kreetje nauwelijks onderdrukken als ik deze single tegenkom. Alweer zo'n plaatje dat al een tijd op een 'zoeklijst' staat zonder dat ik daadwerkelijk op zoek ben naar de plaat. Je moet het ter zijner tijd gewoon eens tegen het lijf lopen. Jonathan King heeft dan net zijn doorbraak gehad met 'Everyone's Gone To The Moon' en vele jaren voordat hij wordt betrapt op bepaalde onhebbelijkheden die hem erg in diskrediet hebben gebracht. Waar veel van zijn latere producties eenmansgroepen zijn of een samengeraapt zootje studiomuzikanten, daar is Hedgehoppers Anonymous een apart opererende en bestaande band. De single heeft qua kwaliteit de 57 jaren goed doorstaan. Altijd een feestje om naar te luisteren en ik heb het liedje bijna voortdurend gezongen op de terugweg. Erg blij mee!

* The Hollies- I'll Be Your Baby Tonight (Duitsland, Hansa, 1969)
Graham Nash heeft al langere tijd het gevoel dat zijn dagen bij The Hollies zijn geteld. Het tegenvallende succes van 'King Midas In Reverse' is daar een aanleiding voor en als hij hoort dat de overige leden een plaat met uitsluitend Bob Dylan-covers wil opnemen, heeft hij er definitief genoeg van. Hij volgt zijn hart en dat leidt hem naar Amerika en uiteindelijk Crosby, Stills & Nash. Het Dylan-album zal er gewoon komen en het is over het algemeen niet het beste Hollies-album of het beste Dylan-eerbotoon. Van 'I'll Be Your Baby Tonight' heb ik betere versies gehoord en daarnaast heb ik een enorm zwak voor 'Nashville Skyline' van Dylan. Wel bijzonder om deze op de Duitse Hansa te treffen. Je zou verwachten dat Parlophone in 1969 wel een internationaal bekend label zou zijn. Ook nog even 'I Shall Be Released' proeven. Dit nummer komen we in de volgende aflevering tegen. Dat bevalt me al ietsje beter maar ook hier zijn er covers voor handen die superieur zijn aan The Hollies.

* Johnny & The Hurricanes- Old Smokie (UK, London, 1961)
Over het algemeen mag ik graag luisteren naar Johnny & The Hurricanes maar ik ga er geen torenhoge prijzen voor betalen. Dat hoeft maandag ook niet want deze is slechts een euro. Dit keer is het 'On Top Of Old Smokey' met het bekende orgel en scheurende saxofoon. Niks verheffends aan maar wel een fraaie 'novelty' voor op een zondagavond. Waarom deze opeens 'goedkoper' mag, is me trouwens een raadsel.

* Lester & Denwood- Angela (NL, Groovy, 1974)
Als ik in 2016 op het punt sta om de oversteek te maken van Nijeveen naar Uffelte kom ik een 'vergeten' doos singles tegen. Het bevat vooral bands en artiesten waarvan de naam met een 'L' beginnen en er is iets niet goed gegaan. De doos is vochtig geworden en met name de hoesjes zijn innig in elkaar versmolten. In geval van Lester & Denwood zit de hoes helemaal tegen de plaat geplakt en deze kan ik niet meer schoon krijgen. Voor een euro is dat nu opgelost. Ik heb de single oorspronkelijk in 1995 gekocht en vind het dan wel een aardig nummer. Lester & Denwood is een duo uit het West-Vlaamse Koekelare. Op 'Angela' werkt het samen met producent Chris Blackwell welke ook tekent voor de arrangementen. Het is een niet onaardig popnummer dat gemakkelijk een hele grote hit had kunnen zijn. Helaas is dat in Nederland niet weg gelegd voor Lester & Denwood hoewel een latere single nog een 37e plek op de Amerikaanse Billboard zal behalen. Ook deze mag voor een euro mee.

* Dave Mason- World In Changes (NL, Blue Thumb, 1970)
Het Hitdossier vermeldt de single als zijnde eentje op het Harvest-label. Mijn vroegere Steenwijker kameraad Robert heeft de elpee met dit nummer en daar heb ik het waarschijnlijk ook voor het laatst gehoord. Oei, de single heeft een zwaar leven achter de rug en smeekt meteen al om een upgrade. Het klinkt muzikaal erg als Traffic maar dan zonder de kenmerkende stem van Steve Winwood. Snel eens rond kijken voor een beter exemplaar!

* Mayfly- Johnny (NL, Ariola, 1974)
In 1990 leg ik drie kwartjes neer voor mijn eerste exemplaar van 'Johnny'. Ik zie dan dat de b-kant op een elpee staat en raak meteen geïnteresseerd in de langspeler. Het blijkt niet mee te vallen om de elpee te achterhalen. In de loop der jaren koop ik eens een upgrade met fotohoes. Ik weet niet of die aan vervanging toe is maar voor een euro kan ik deze niet laten liggen. De elpee heb ik na heel lang zoeken pas in 2009 als mp3 gekregen en heb in 2011 nog op het punt gestaan om de originele elpee te kopen. Nee, die is niet goedkoop. Een paar jaar geleden is het album opnieuw op vinyl verschenen maar dan zit ik al tot over mijn oren in de Northern Soul en de singles. Ik kan wel leven met de digitale versie. Mayfly is een band uit het Noord-Hollandse Bergen dat een soort van 'kamerpop' maakt met cello en viool. Toch moet er ook eens een hit worden gescoord en daarvoor krijgt de band de hulp van Martin Duiser. 'Johnny' is een erg gelikt nummer wah wah-gitaar en ELO-geïnspireerde strijkers. Het is vooral de b-kant dat het doet voor mij: 'From Now On' is nog altijd één van mijn meest ultieme favorieten. En ik ben in 32 jaar nog altijd niet veranderd in dat standpunt.

* Melanie- Bo Bo's Party (Frankrijk, Buddah, 1969)
Melanie Safka levert als een soliste haar eerste singles af in 1967 en 1968 maar met 'Bo Bo's Party' lijkt er iets te gaan gebeuren in Europa. De single staat in de vaderlandse Tipparade en dat moet deze Franse persing zijn geweest. De single heeft geen release gehad in Nederland, België of Duitsland en al helemaal niet in Amerika. Er is wel een Engelse persing waarin ik, zoals altijd, wel geïnteresseerd ben. 'Mr. Tambourine Man' op de keerzijde ken ik al wel van een compilatie-elpee maar 'Bo Bo's Party' is vrijwel nieuw voor mij. Een opvallend nummer dat zeker een grote hit dreigt te worden in mijn verzameling!

* Ohio Express- Yummy Yummy Yummy (Duitsland, Buddah, 1968)
Ik heb de single wel maar zonder fotohoes. In geval van Ohio Express betaal ik doorgaans ook niet meer dan een euro maar ik ben maandag op ene of andere manier even in de sfeer voor de plaat en leg twee van deze muntjes neer voor dit schijfje. Het vinyl is in ieder geval beter dan de oude en dus is het een welverdiende upgrade.

Singles round-up: maart 4

Hoewel ik me niet zou hebben verbaasd als ik vandaag kreupel, uitgeblust en lamlendig zou voelen, is het goed om vandaag even rustig aan te doen. Morgen ben ik alweer de hele dag in de zonneschijn en eigenlijk wil ik donderdag eveneens een fietsdag hebben als het even mee zit. Zeventien graden in eind maart moet je wel even mee pikken! Ik ga straks nog wel een klein bochtje wandelen maar geen uitgebreide wandel- of fietstochten vandaag. In plaats daarvan kan ik nu alvast de eerste 'Singles round-up' publiceren uit de partij van gisteren. Het zijn totaal vijfentwintig singles welke ik in drie afleveringen ga voorschotelen. In deze eerste aflevering hebben we meteen twee potentiële Blauwe Bak-gasten want voor de rest is het algemene pop uit de jaren zestig en zeventig. Opvallend is dat ik helemaal niets heb gekocht van artiesten waarvan de naam met een A of B beginnen. Dat mag bijzonder heten want bij de jaren zeventig-collectie zijn we al bij de vijfde of zesde bak als de C begint. Ik trap vandaag af met een potentiële Blauwe Bak-kandidaat. Ofwel: Het moet wel heel erg raar lopen, wil deze niet in de koffer komen.

* Jean Carn- Happy To Be With You (US, Philadelphia, 1978)
In Assen heet het Jouw Kraam, in Emmen Mijn Kraam en in Meppel hadden we oot De Tafel. Het is allemaal volgens hetzelfde concept: Een inbrengwinkel waarbij de verkoper de keuze heeft. Of hij/zij huurt een kraam per maand met het risico dat de baten niet opwegen tegen de kosten. Ook kan deze ervoor kiezen om een bepaald percentage uit de verkoop af te staan aan de winkel. In dat laatste geval is de huur van de kraam een stuk voordeliger. In Assen zijn er twee platenboeren actief bij de winkel en er is nog iemand die in de volle zon heeft gezeten toen deze de jaren tachtig-singles van een prijsje ging voorzien. Een tientje voor 'Caterpillar' van The Cure in een smoezelig hoesje? Jean Carn mag definitief in de koffer! 'Happy To Be With You' is een lekker Philly-disco-plaatje met een oorstrelend arrangement en dito productie. 'Together Once Again' op de keerzijde is een pure ballade en ik hou het dan ook bij de a-kant. Omdat sinds enige weken alleen Amerikaanse persingen in de koffers staan, kan ik dus daadwerkelijk zeggen dat deze in de koffers komt te staan. In het verleden zou ik het wellicht over reserve-Blauwe Bak hebben gehad maar deze bestaat niet meer.

* Charlie- No Second Chance (NL, Polydor, 1977)
Ik weet niet meer precies waar en wanneer. Ik heb desondanks eens een aantal oudere exemplaren van Het Platenblad meegenomen bij een platenwinkel. Deze verkoopt de oude uitgaven. Eentje moet, denk ik, van 2002 zijn geweest of 2007. Hoe dan ook: Het is de decemberuitgave en in Het Platenblad doen ze alsof 1977 ten einde is gekomen. Lezers delen hun jaarlijstjes en eentje zet de single 'No Second Chance' by Charlie op nummer tien. Ik heb dan geen voorstelling bij Charlie. Ik had eerder gedacht aan een disco-zangeresje. Pas in 2008 of 2009 leer ik het nummer kennen van Charlie en is het geruime tijd een 'telefoontoppertje' op de Nokia. Nu heb ik dan de single en ben ik het nummer helemaal vergeten. Oh, wat was die mp3 in een slechte staat als ik de uiteindelijke single hoor. Ik had wel verwacht dat ik enthousiaster zou zijn. Het is een fijne plaat maar niet in mijn top tien.

* Tyrone Davis- A Woman Needs To Be Loved (België, Dakar, 1975)
Zo. Eerst die lelijke sticker maar eens verwijderd. Tyrone kan niet verkeerd doen bij mij en het lijkt logisch dat deze in de Blauwe Bak terecht komt. Toch is 'A Woman Needs To Be Loved' daarbij niet overtuigend. Het is nogal bluesy maar dan met de indrukwekkende stem van Tyrone. 'You Don't Have To Beg Me To Stay' is ook geen dijenkletser maar wel een zeer sfeervolle en sensuele ballade. Waarschijnlijk de favoriete kant voor 'Do The 45'.

* Donovan- Celia Of The Seals (NL, Epic, 1971)
Heb ik deze nu wel of niet? Zo sta ik wel vaker te twijfelen bij een single. Ja, dus wel. Alleen heeft deze geen fotohoesje en dus beschouw ik dit als een upgrade. Dan kan ik nu wellicht nog een single noemen waarvan ik spijt heb dat ik hem heb laten liggen. Ik vind namelijk een originele John Lee Hooker-single op het Amerikaanse Vee Jay-label. Als ik de titels juist heb onthouden is het 'Dusty Road' uit 1960 en dat klinkt niet onaardig op Youtube. Helaas is Assen geen Meppel en het loont niet de fietstocht. Voor de liefhebber ligt die te wachten voor 3 euro. Hij oogt een beetje ruig, maar het is styreen en de krassen zijn niet diep.

* England World Cup Squad 1970- Back Home (UK, Pye, 1970)
Ik schiet in een lach als deze single passeert. Omdat de meeste singles in deze bak twee euro per stuk zijn laat ik hem door de vingers glijden. Toch even kijken? Voor een euro wil ik hem wel hebben. En ja... dat is ook de vraagprijs. Een kunstmatige Engelse nummer 1-hit. Het behoeft geen fantasie om voor te stellen dat meer platenkopers worden verleid tot het kopen van 'Question' van The Moody Blues dan dit vocale hoogstandje, desondanks blijft 'Back Home' een paar weken de nummer 1 warm houden. 'Question' zal daardoor op twee blijven steken. Aan 'Back Home' wil ik geen woord vuil maken, het is een leuke novelty voor op een zondagavond. Voor 'Cinnamon Stick' lijkt het alsof Phil Coultier de meest talentvolle zangers uit het elftal apart heeft genomen en een paar professionals heeft toegevoegd. Het gaat helemaal nergens over maar klinkt iets minder 'vlak' dan 'Back Home'.

* David Garrick- Rainbow (NL, Pye, 1968)
In 1992 koop ik 'Rainbow' in de Duitse persing. Volgens mij is daar anno 2022 'iets' mee. Deze Nederlandse persing lijkt voor een euro een goede upgrade en hij valt niet tegen. Hoewel ik allergisch ben voor kinderkoortjes heb ik dit altijd een leuk plaatje gevonden.

* Bobbie Gentry- Fancy (NL, Capitol, 1969)
De handelaar met de John Lee Hooker lijkt een verzamelaar te zijn van country of iemand die zijn country graag uit de collectie ziet verdwijnen. Hij heeft vrijwel alles staan van Bobbie Gentry. Drie euro per stuk is een prijs waarbij ik echter kritisch ben. 'He Made A Woman Out Of Me' uit 1970 lacht me toe en achteraf gezien had die best gemogen. 'Fancy' mag daarentegen in ieder geval. Ik heb het nummer in de uitvoering van Rosalind Madison in de Vampisoul-box 'Action Speaks Louder Than Words' en weet dat Bobbie's versie ook niet beroerd is. Minder funky dan Madison en daardoor alleen geschikt voor de jaren zestig-bak (de single stamt uit december 1969). Hij is vocaal wat uitgebreider dan Madison's versie. Het maakt het nummer alleen maar beter.

* George Cash- Thanks For The Love (NL, Philips, 1970)
Ik hoop dat ik deze single nog niet heb... Gelukkig maar! Ik vind twee euro namelijk een flinke prijs voor de opvolger van 'Nightingale' zonder dat ik het nummer ken. Hij valt niet tegen hoewel ik had gehoopt dat het vinyl iets minder rumoerig was geweest. Het moet maar...

Diagonaal zeven letters: Maandag 21 maart

Afgelopen woensdag heb ik wederom mijn energievoorraad er doorheen geknald waardoor ik donderdag niet in beweging ben te krijgen. Vrijdag is het uitzonderlijk fietsweer. Nadat ik mijn ronde heb gedaan wil ik aanvankelijk over Kallenkote en langs de kazerne van Havelterberg en het Holtingerveld naar huis fietsen. In Kallenkote besluit ik echter om voor de grap eens rechtdoor te gaan en via Wapserveen te fietsen. Niet dat ik hier onbekend ben maar vanaf Steenwijk fiets ik het niet vaak. Bovendien heb ik nog wel wat energie over om dit tochtje te doen. Het begint te schemeren als ik Uffelte binnen fiets. Zaterdag is de wind té stevig naar mijn beleving. Niet dat het stormt maar de wind verplicht je om op kracht bij te zetten waardoor je gaat zweten. Als je je overgeeft aan de wind kom je niet vooruit. Ook heb ik van vrijdag op zaterdag niet heel lekker geslapen en dus ben ik blij als ik weer in Uffelte ben. Zondagmiddag zou ik willen wandelen als ik zie dat er regen wordt verwacht. Dan maar niet! Vandaag ben ik, voor mijn doen, vroeg wakker en nodigt de weersvooruitzichten uit tot een fietstocht. Waar zullen we vandaag eens naartoe gaan?

Tijdens de brunch is dat meteen wel duidelijk. Het is windkracht 1 en deze waait voornamelijk uit het zuidoosten. Het is volgens de routeplanner iets meer dan dertig kilometer en met een beetje stevig doorfietsen, zou ik dat in twee uurtjes kunnen doen? 'Ergens naartoe om platen te kopen' kan slechts wijzen op een aantal plaatsen. In Meppel hoef je daarvoor niet te komen. In Emmen is Mijn Kraam altijd open op maandag. Sinds de afgelopen vakantie weet ik ook dat Assen grotendeels open is op maandag. Assen... Meteen schiet Jouw Kraam te binnen. De winkel in het centrum welke ik een beetje laat ontdekte. Tien minuten nadat ik binnenstapte, ging de winkel op slot en dan heb ik al vele juweeltjes uit de bakken gehaald. Dat verdient nog eens een uitgebreid bezoek maar wintertijd en lockdown laten dit in duigen vallen. Wat als ik straks eens op de fiets stap naar Assen toe? Geen poespas, geen thermoskan koffie mee, geen fototoestel. Lekker snel naar Assen crossen, platen scoren en daarna zien we wel weer. Om half twee heb ik de koffie achter de kiezen en laat ik me meevoeren door de wind.

Over de heenweg valt niet zoveel te vertellen. Er zijn mooiere routes te bedenken. Het stuk tot Wittelte maak ik een beetje toeristisch door via de Postweg te gaan door het bos. Daarna volg ik, ,erg saai, het fietspad dat parallel loopt aan de rijksweg en de Drentse Hoofdvaart. Ik pak zelfs niet de stille kant van de vaart vanaf Geeuwenbrug of Hoogersmilde zoals ik in het verleden wel heb gedaan. Onderweg krijg ik even de schrik van mijn leven. Op 13 februari 2019 heb ik 'Spookverhaal' gepubliceerd en daarbij noem ik ook de 'verlaten' garage en showroom in Hoogersmilde. De showroom is leeg en het achterste stuk lijkt te zijn ingestort. Ruïnes als deze zijn een unicum in Nederland en blijkbaar heeft Eunice een einde gemaakt aan dit sprookje. Ik hoop alleen wel dat de Simca 1301 de storm heeft overleefd. In Smilde steek ik aan bij de Jumbo voor donuts en een pakje karnemelk. Omdat ik niet toeristisch fiets, moet ik tot de rand van Assen eer ik een bankje tegenkom om de koude drank te nuttigen. Voor het fietsen naar Jouw Kraam had ik geen betere route kunnen bedenken. Het is opnieuw wel weer even zoeken. Het adres op het internet is Koopmansplein maar feitelijk zit het aan de Ceresstraat aan de achterkant van het Koopmansplein. Het is even na half vier als ik de fiets bij de winkel stal. Een anderhalf uur tot sluitingstijd.

Ik loop meteen weer naar de handel waar ik in september een greep heb gedaan. Dan check ik ook de andere kraam waarvoor ik in september geen tijd heb. Het levert me al met al vijfentwintig singles op. Om half vijf ben ik klaar. Ik heb zojuist een handwijzer richting Beilen gezien en daar heb ik wel oren naar. Ik wijk echter geen meter af van de parallelwegen en fiets zo na een paar kilometer Hooghalen binnen. Bij de plaatselijke Jumbo haal ik een paar broodjes en bekertjes ijskoffie. Dan krijg ik een idee. Ik zou de bordjes van de Beilerdingspelroute kunnen zoeken. Deze heb ik niet kunnen vinden en de tocht terug is grotendeels identiek aan de route die ik de zaterdag van de vakantie heb gedaan. Op een bankje drink ik de ijskoffie en eet een broodje. Dat is eigenlijk de laatste keer dat ik rust hou tot Dwingeloo.

De route gaat weer via Klatering (waar ik vorig jaar nog eens een foto heb gemaakt) naar Beilen. Hoewel het altijd leuk is om even door Beilen te fietsen, heb ik daar nu geen boodschap aan. Het is zoeken naar het viaduct om via Brunstinge de polders in te gaan. Op een gegeven ogenblik wijk ik even af van de route omdat het al begint te schemeren en ik liever niet door het bos van Lheebroek wil gaan. Ik buig af naar Eemster en fiets zo naar Dwingeloo. Daar koop ik een brood en ga dan de bekende weg langs naar huis. Dat is nog meer binnendoor maar dan is het al serieus donker geworden. Om een uur of acht parkeer ik de fiets in de schuur.

Ik geloof dat ik de foto al eens eerder heb gebruikt, maar vooruit... het is met dezelfde fiets als op de foto.

Singles round-up: maart 3

Het lijkt wel alsof ik vakantie heb. Eigenlijk voelt het ook als zodanig. De realiteit ligt ietsje anders maar het fraaie weer van de afgelopen dagen (en wat ons nog staat te komen) zorgen ervoor dat ik een vakantiegevoel heb. Zaterdag is de wind me een beetje té stevig en voor zondagmiddag heb ik wandelplannen totdat de lucht gaat betrekken. Toch maar even Buienradar kijken en dan blijkt dat er regen op komst is. Vanmiddag heb ik een eind gefietst waarover straks meer. Dat laatste betekent ook méér afleveringen van de 'Singles round-up'. In het bericht van vrijdag heb ik beloofd iets meer te vertellen over Van Der Laan. Ik ben hier al een paar maal eerder geweest maar binnen Soul-xotica en de 'Singles round-up' niet heel erg vaak. De laatste keer dat ik hier ben geweest is in februari 2020, de merkwaardige weken vóór de crisis als ik ook even thuis zit met psychische problemen. En ik zal vast ook wel eens hebben geschreven over de eerste single van Anita (Meyer)? Die heb ik in 2009 bij Van Der Laan gekocht. Meer weet ik eigenlijk ook niet te melden over de zaak en dus ga ik maar snel verder met het tweede deel van de singles van vrijdag.

* Hot Chocolate- Emma (UK, Rak, 1974)
Deze heb ik al in de Nederlandse uitgave met de fotohoes maar weer zo'n gevalletje Engelse persing. Altijd al een indrukwekkend nummer en in zo'n Engelse persing geeft dat juist wat extra bas waar de Europese persingen verwaterd klinken. Wel met inbegrip van lichte krasjes want de plaat heeft al jaren geen hoes meer gezien.

* The Hunters- Russian Spy And I (NL, Lark, 1966, re: 1980)
Ik weet dat het momenteel niet hip is om Russische koopwaar aan te schaffen, maar ik wil hier toch een uitzondering maken. Ik heb deze Lark-persing al eens in 1991 gekocht met het 'fotohoesje' maar ik weet eerlijk gezegd niet hoe deze plaat er anno 2022 aan toe is. Voor vijftig cent kan ik deze dan niet laten liggen. Deze klinkt vast een stuk 'verser' dan de oude die ik flink veel heb gedraaid in de begin jaren negentig. Een mooie upgrade dus! Uiteraard zoek ik ook nog de originele RCA maar die wil niet op mijn pad komen. Op de b-kant staat het even geinige 'Janosh' waarvan ik ooit nog wel het origineel in mijn handen heb gehad. Dit is in ieder geval een mooie upgrade en anders is het nooit weg om een extra exemplaar te hebben.

* Howard Jones- No One Is To Blame (Duitsland, WEA, 1986)
Waarom staat The Hunters in de vijftig cent-bak en deze van Howard Jones in de bak van een euro? Nattevingerwerk zoals ik het vrijdag heb genoemd. Als het contrast een euro versus twee euro zou zijn, dan had ik Howard beslist laten liggen maar voor een euro wil ik hem wel hebben. De plaat is wel in een uitzonderlijk mooie staat maar dat hoeft nog geen 'collector's item' te heten. Ach vooruit, we hebben het over een euro. Ik moet toegeven dat het nummer niet is blijven hangen in mijn herinnering maar het is een aardig plaatje.

* Positively Thirteen O'Clock- Psychotic Reaction (Frankrijk, Vogue, 1966)
En dan... deze single! Het vinyl oogt dramatisch zonder hoes maar wellicht dat een poetsbeurt het iets kan opfleuren? Het origineel van Count Five is zo'n plaatje dat ik steeds 'vergeet' om te zoeken. Ik heb het in de jaren negentig op een verzamel-cd staan en draai het dan helemaal dol. Bij Positively Thirteen O'Clock klinkt de fuzzgitaar nog smeriger en wordt flink geknipt in het nummer. De fraaie instrumentale opbouw in het intro en om de refreintjes heen ontbreken en dat is best jammer. Deze is zo mogelijk nóg erger maniakaal dan Count Five, maar ik kies dan toch voor het origineel. '13 O'Clock Theme For Psychotics' is een wat duf instrumentaal nummer en bovendien is hier het vinyl een stuk minder. We houden het dan toch maar bij 'Psychotic Reaction' en ik moet echt eens gaan rondkijken voor Count Five.

* S.O.S. Band- Borrowed Love (NL, Tabu, 1984)
Ik zit nu te twijfelen of deze een euro of vijftig cent is geweest. Maakt niet veel uit want het is gewoon een alleraardigst plaatje van S.O.S. Band en dit gaat er altijd in als Friese kruidkoek op een zondagavond. Hier hebben we niet snel genoeg van!

* Stargard- Theme Song From 'Which Way Is Up' (UK, MCA, 1977)
Hoewel het een hit is geweest, is dit vooralsnog voor mij een zwart gat. De plaat mag vooral mee omdat het de Engelse persing betreft. Het is lekkere zompige disco en het refreintje daagt ergens in de verte.

* Barbra Streisand- Second Hand Rose (NL, CBS, 1966)
Ja natuurlijk... het is een afschuwelijke plaat! Vanzelfsprekend heb ik dit onding al jaren in de bakken staan maar nog niet met het fotohoesje. Dat is het enige excuus want verder doe je me hier geen lol mee. Ik denk dat het vinyl beter is dan de oude en dus is dit een algehele upgrade.

Singles round-up: maart 2

Zoals ik woensdag heb beloofd kunnen jullie twee afleveringen van de 'Singles round-up' tegemoet zien. Kent iemand de mop van de persoon die naar Meppel zou gaan? Juist, hij ging niet. De wind is westelijk donderdag en bij vlagen vrij stevig. Op een ene of andere manier hik ik er tegenop om een heel stuk het westen in te moeten. Rond een uurtje of drie wordt het rustiger en breekt de zon meer door, maar dan ben ik alweer aan de late kant voor een bezoekje aan de platenwinkel. Desondanks krijgen jullie tóch twee afleveringen van de 'Singles round-up'. Ik heb nog even het plan gehad om vanmiddag door te fietsen naar Meppel. Voorwaarde is dan wel dat ik een beetje op tijd kan beginnen en weinig post heb. Het laatste is andermaal het geval, het eerste komt niet helemaal goed uit de verf. Als ik de heenweg over de Dolderweg fiets, heb ik al even zin. De terugweg kan ik het niet bedwingen en ga even naar binnen bij Van Der Laan. In de inleiding van de volgende 'Singles round-up' ga ik jullie vertellen waar jullie Van Der Laan van zouden kennen of kunnen herinneren want we zijn hier wel eerder geweest. Vandaag bestaat de vangst uit vijftien singles. Niet heel veel bijzonders en een aantal upgrades en dubbele singles die ik niet kan laten liggen. Ik ga jullie nu voorstellen aan de eerste acht van vandaag.

* Long John Baldry- Mexico (NL, Pye, 1968)
Officieel mag deze single mee voor de 'Eindstreep', ,maar ik heb de titel al wel op een andere single. Ik heb in 2016 'Mexico' gekocht als keerzijde van een Duitse heruitgave van 'Let The Heartaches Begin' uit de vroege jaren zeventig. De Nederlandse ontbreekt dus nog in de verzameling. Misschien had ik nog wel meer singles mee kunnen nemen, want deze komt uit een bak van singles voor vijftig cent. Dat weet ik niet als ik ze uitzoek en ga uit van een euro per stuk. Bij de toonbank hoor ik dat ze nog een bak 'collector's items' hebben voor een euro per stuk. Nattevingerwerk. De loods van Van Der Laan is over het algemeen stoffig en Long John Baldry is een single die het zou verdienen om een badje te krijgen. Ik denk dat de plaat uiteindelijk helemaal niet zo afgeragd is. Ik denk dat ik toch vaker gebruik zal maken van de Duitse heruitgave maar dat terzijde.

* Andy Bown- Another Shipwreck (NL, EMI, 1978)
Bij deze single maak ik even een rondedansje tot zover dat mogelijk is want er is niet veel ruimte in de winkel. Een plaatje dat al enige tijd op mijn zoeklijstje staat. Andy Bown begint zijn loopbaan in de jaren zestig naast Peter Frampton in The Herd. Na een tijdje met Judas Jump te hebben gespeeld, gaat hij Frampton als toetsenist bijstaan en stapt in 1973 Status Quo binnen als gastmuzikant. Pas in 1982 wordt hij officieel aangenomen als lid, hoewel hij vanaf 'Hello' op ieder album is te horen. 'Another Shipwreck' is in mijn herinnering vooral een radiohit.

* Elkie Brooks- Pearl's A Singer (UK, A&M, 1977)
Deze heb ik al sinds jaar en dag in de Nederlandse uitdossing, maar ik heb 'iets' met Engelse persingen. Vandaar dat deze mee mag.

* Chi Coltrane- What's Happening To Me (NL, TK, 1977)
De eerste 'verrassing' van de dag. Ik associeer TK vooral met disco, gezien het label vooral wordt ingezet voor de Miami Soul van George McCrae, KC & The Sunshine Band en nog een paar. Ik heb weliswaar 'Thunder And Lightning' in de eerste incarnatie van de Blauwe Bak staan maar verder zou ik Chi niet willen beschouwen als soul- of discozangeres. Ik zou het nummer willen omschrijven als een kruising tussen 'Go Like Elijah' en 'I've Got The Music In Me' van Kiki Dee. Beduidend minder disco dan andere releases op het label. Het is een aangenaam plaatje dat blijkbaar wel vaak is gedraaid door de vorige eigenaar. En gelijk had hij of zij!

* John Denver- Back Home Again (Duitsland, RCA Victor, 1974)
Als ik begin bij de bak voor een euro komt de dame van de kassa een paar extra brengen. Ze heeft ze blijkbaar achteruit gelegd voor iemand die niet meer is komen opdagen en dat is een week geleden. Deze persoon heeft onder andere drie EP's apart gelegd op het ESP-label. Eentje bevat een antiek nummer van Roy Hamilton, maar ik laat ze liggen. Deze van John Denver oogt erg fraai en wil ik wel hebben voor een euro.

* Five Star- Somewhere Somebody (Duitsland, Tent, 1987)
De oplettende lezer zal het zijn opgevallen: Ik ben sinds een paar jaar flink bezig met Five Star. Het gekke is dat ik de platen nu opeens op iedere straathoek tegen kom en iedere keer spotgoedkoop. 'Somewhere' daagt ergens in de verte, maar dan opnieuw... veel van de Five Star-platen zijn behang geweest voor mij in de jaren tachtig. Het zijn de plaatjes die voorbij komen op de maandag van de AVRO en de donderdag van de Tros en het irriteert niet, maar boeit evenmin. Anno 2022 kijk ik anders naar de platen en ik moet bekennen dat 'Somewhere' wel een van de leukere Five Star-singles is die ik recent heb gekocht.

* Eydie Gorme- Yes My Darling Daughter (NL, Delta, 1962)
De euro-bak is nattevingerwerk want ook deze ligt voor een euro te wachten. Zonder hoes maar dat accessoire heeft deze single niet gemist. Hij klinkt erg goed voor de leeftijd. Ik ken het nummer niet, maar vooruit... het heeft wel iets met het dixieland-orkest. En na niet veel langer dan twee minuten is het mopje weer verteld.

* Hot Butter- Popcorn (US, Musicor, 1972, re: 1974-75)
Ik ben vanavond al even gedoken in de achtergrond van dit plaatje. Ik heb uiteraard de Nederlandse Stateside-persing in de bakken staan, maar zo'n Amerikaanse Musicor vind ik altijd aardig. 'Popcorn' is ook in 1972 in Amerika op Musicor uitgebracht maar ik zie al snel dat deze een ander catalogusnummer heeft. Dan blijkt deze in 1974 of 1975 te zijn verschenen. Opvallend is dat deze heruitgave uitsluitend in mono is. De maiskorrels horen links en rechts tussen de oorschelpen te ploppen maar hier blijft het keurig in het midden. Stan Free krijgt op het label de credit dat hij de bespeler is van de Moog. Het heeft ook een afwijkende b-kant: 'At The Movies'. Er zit wel iets in van een synthesizer maar of dit nu een Moog of een meer eenvoudig orgeltje is, kan ik niet ontdekken. Het is dan weer niet zo overtuigend als 'Getting Off/Getting On' welke ik nog altijd in de Blauwe Bak heb staan.

Blauwe Bak Veteranen deel 77

Gemeenteraadsverkiezingen in 2022. Voordat ik naar Steenwijk fiets voldoe ik eerst aan de verplichting om mijn stem te doen gelden. Net zoals de voorlaatste keren stem ik andermaal op een 'underdog' want deze partij zal een zetel verliezen in de gemeenteraad. Dan fiets ik naar Steenwijk waar ik mijn borst kan nat maken voor een lange dag bezorgen? Welnu, er ligt eigenlijk bijzonder weinig post. Een van de collega's is eveneens terug uit de ziektewet en heeft een paar wijken meegenomen, maar 'er is sowieso weinig'. Gedurende de middag heb ik nog even het plan om naar Meppel te fietsen, maar nee... dat wil ik morgen gaan doen. Ik heb het kabelslot al in mijn eigen fietstas gestopt. Desondanks doe ik het vanmiddag rustig aan en ben om half zes weer in Uffelte. Ik weet dat het vreemd zal klinken omdat ik doorgaans niet zoveel op heb met verkiezingen, maar ik kan de stemdagen herinneren als was het de dag van gisteren. Dat komt me vanavond erg goed gelegen want in de Blauwe Bak Veteranen mag ik terug naar februari en maart 2018. Vier jaar geleden hebben we voor het laatst gestemd en buiten de politiek om is dat een dag om in te lijsten!

Volgens mij wil ik dinsdagavond een dutje doen en val dan als een blok in slaap om aardig vroeg wakker te worden. Het is schitterend weer buiten en omdat ik vanmiddag pas om drie uur in Meppel hoef te zijn voor het sorteren, heb ik dus een zee van tijd. Nadat ik mijn stem heb uitgebracht, ga ik achterover liggen op de Pioneer en schiet door deze vroege aankondiging van het voorjaar heen. Ik fiets over Rheebruggen en Ansen naar Ruinen. Dan neem ik voor het eerst het betonpaadje naar Hees dat ik maandag nog andersom ben gefietst. Ditmaal ga ik echter niet over Broekhuizen maar dwars door de polders naar Koekange. Dan het viaduct over naar De Wijk. Ik haal koeken in De Wijk en ontdek dan dat ik een beetje té ambitieus ben geweest. Mijn collega vind het prima dat ik een half uurtje later kom maar desondanks moet ik even vaart houden om niet al te laat in Meppel te zijn.

Als je je anoniem wilt voortbewegen in het verkeer moet je zeker geen ligfiets aanschaffen. Het heeft vooral een aantrekkingskracht voor pubermeisjes. 'Haaai', is een veel gehoorde kreet als ik op de Pioneer over de fietspaden race maar tussen De Wijk en Schiphorst kom ik twee meisjes tegen. 'Mag ik even op uw fiets', roept de ene me toe. Ze kunnen nauwelijks evenwicht houden op hun gewone fietsen door het gegiechel en dus lijkt het me niet verstandig om ze op de Pioneer plaats te laten nemen. Bovendien zijn haar benen te kort om bij de trappers te komen. Ik sjees door de Oosterboer om de stad heen en daarna ben ik al snel op de zaak. We hebben twee collega's die ingewerkt moeten worden en vreemd genoeg komt onze chef niet opdagen. Niemand weet van iets. Gelukkig zijn we mans genoeg om de nieuwe krachten in te werken en zal later blijken dat de chef er even doorheen zit en langere tijd afwezig zal blijven. Volgens mij kan ik zelfs de weg terug naar Havelte en Uffelte herinneren, maar dat zou wel erg veel van het goede zijn. Overigens is de partij waar ik de vorige keer op heb gestemd ditmaal de grootste geworden in de gemeente. Ik heb de club leren kennen tijdens de protestacties tegen Lelystad Airport en de geplande laagvlieggebieden boven Westerveld en het Drents-Friese Wold. Over Lelystad hoor je niemand meer, we hebben wel incidenteel laagvliegende straaljagers boven Uffelte. De reden dat ze ditmaal niet mijn stem hebben gekregen, ligt hem aan het feit dat ze net zo hard de traditionele veehouderij willen aanpakken. Uiteindelijk dus ook een wolf in schaapskleren...

De Blauwe Bak Veteranen is een stuk eenvoudiger geworden sinds een maand. Ik heb nu de Amerikaanse persingen uit de jaren zestig en zeventig in de koffers staan. De Engelse persing, Europese persingen en Amerikaanse jaren tachtig-singles staan eveneens in aparte bakken. Ik moet nu alleen de heruitgaven en splinternieuwe platen nog registreren en onderbrengen in bakken. De Ere-Blauwe Bak en de reserve-bakken zijn bij deze dus opgeheven. De gospelkoffers worden een bak en ik ga één koffier vermoedelijk gebruiken voor nieuwe originele platen vanaf 2016. Dat dreigt nu iets meer een collectie te worden.

1027. Eavesdropper - Edwin Starr (UK, GTO, 1976)
1028. Wish That Love Was Magic - Street Corner Symphony (US, Bang, 1976)
1029. Diamonds Are Rare - Sylvers (US, Casablanca, 1978)
1030. Spoiled By Your Love - Anita Ward (UK, TK, 1979)
1031. Love Is Just A Word - Jean Wells (US, Sunshine, 1980)
1032. I've Learned About Life - Jackie Wilson (US, Brunswick, 1975)
1033. Cryin' In My Sleep - Betty Wright (US, Alston, 1972)

Ik begin met het restant singles van 13 februari 2018. Het zijn reguliere Five A Day-singles en de opbrengst uit de '5-4-3-2-1' van voorgaande kerst. Street Corner Symphony en Sylvers komen in ieder geval uit de laatste actie. Edwin Starr is de veel betere b-kant van de single 'Accidents'. Anita Ward heb ik een paar maanden geleden nog in de Nederlandse persing met fotohoes gekocht, maar hou de Engels voor de Blauwe Bak. De volgende keer dat ik in de buidel tast voor Mark is op 7 maart 2018. Ook dan is het een combinatie van Five A Day en een extra partij singles. Mark heeft een set samengesteld van platen die 'used but not abused' zijn. Ofwel: ze hebben teveel 'wear' en/of krasjes om voor de reguliere FAD in aanmerking te komen maar tegelijk té goed om in de kliko te gooien. De platen mogen ongezien voor een zeer fraaie prijs weg. Er zitten twee singles tussen waar ik niets mee kan en die in de algemene bakken verdwijnen. Er zijn in ieder geval twee singles die in een erbarmelijke staat zijn en welke ik kort daarop zal vervangen. Ik zie trouwens nu dat 'On The Run' van The Accents per ongeluk op de foto is gekomen in plaats van Richard Ace. Ik kan ermee leven.

1034. The Real Thing - Buddy Ace (US, Paula, 1970)
1035. Never Let You Go - Bloodstone (UK, Decca, 1972)
1036. Always Together - The Dells (US, Cadet, 1968)
1037. Richest Man Alive - The Dramatics (US, ABC, 1976)
1038. Stealing Love - The Emotions (US, Volt, 1969)
1039. Change Of Pace - Five Stairsteps (US, Windy C, 1966)
1040. Check It Out - The Friends Of Distinction (US, RCA Victor, 1972)
1041. I'll Never Fall In Love Again - Charlie Hodges (US, Calla, 1970)
1042. Loving You-Losing You - Phyllis Hyman (US, Buddah, 1977)

The Dells, en Phyllis Hyman zijn FAD-singles en ik twijfel bij The Emotions. De rest komen uit het pakket dat Mark heeft samengesteld. Met name Bloodstone is in een zeer slechte staat en omdat ik 'Never Let You Go' meteen een fijn nummer vind, koop ik de single een maand later in een betere staat. Ik weet niet of ik morgen toe kom aan publiceren, maar ben wel helemaal van plan om morgen naar Meppel te gaan. Als het goed is zou vrijdagavond hier in ieder geval een 'Singles round-up' moeten staan.

Week Spot: Aladean Kheroufi

Van sommige Facebook-groepen wordt je zomaar van de ene op de andere dag lid en kun je je niet meer herinneren hoe en waarom. In geval van 'New Soul Vinyl Showcase' weet ik het nog al te goed. Het is in de zomer van 2018 als ik op het spoor kom van deze groep. Je moet lid zijn om de berichten te zien en een paar vragen beantwoorden voordat je wordt toegelaten. De groep heeft al voornaamste doel om uitgevers van nieuw soul-vinyl een marktplaats te bieden met louter geïnteresseerden in de kamer. Er worden alleen hagelnieuwe soul-releases en nieuwe heruitgaven aangeboden. In een andere groep heb je dan meteen de soul-politie aan de deur met opmerkingen als 'niet origineel vinyl' en dergelijke. Ik heb in de loop der jaren al aardig wat nieuw vinyl binnen gehaald dankzij deze pagina. Het begint met de 12"-single 'Soul Train' van Tom Glide en Hil St.Soul, maar ook de singles van Michelle David van vorig jaar zou ik niet hebben gekend zonder deze groep. Als je overigens niet oppast, gaat je volledige salaris via deze groep naar de platenlabels want de keuze is reuze! Zo wordt een maand geleden de single 'Love!... (Is The Answer)' van Aladean Kheroufi aangeboden. Met een speciale opmerking die ik meteen vergeet. Dat plaatje is deze week de kersverse Week Spot.

De opmerking is dat door een foutje bij het persen de etiketjes zijn omgedraaid. De single komt vrijdag binnen en zaterdag draai ik het voor het eerst in 'Do The 45'. Hoewel het nummer dat ik hoor me op zichzelf wel boeit, kan ik me niet herinneren dat ik hiervoor op de bestelknop heb gedrukt. Ik ben gisteravond erachter gekomen dat ik dus de b-kant heb gedraaid. Bij de eerste beluistering van 'Love!' valt het kwartje meteen. Een ballade op een prettige laidback groove en vol speelse elementen. Aan de ene kant is het heel erg authentiek maar tegelijk ook weer erg actueel. Gedurende het huiswerk heb ik ook al kennis genomen van Aladean's vorige vinyl single (uit maart 2020) en heb hier eveneens belangstelling voor. Ik zal me vanavond echter richten op zijn nieuwste single. Die komt overigens in een 'die-cut'-hoesje van platenmaatschappij Kimberlite, de afgebeelde fotohoes hoort bij het digitale album dat op Bandcamp wordt aangeboden.

De manager of beheerder van de Bandcamp-pagina weet zich de avond nog helemaal voor de geest te halen. Aladean is bij hem op bezoek en gedurende deze avond wordt menig drankje genuttigd en wisselen de stijlen van de platen af op de achtergrond. Er is één rode draad tijdens de avond en dat is een lange discussie over het fenomeen van liefdesliedjes. Beide mannen hebben een fascinatie voor liefdesliedjes en het zal Aladean inspireren tot het schriven van 'Love!... (Is The Answer)'. Op 15 februari 2022, een dag na Valentijnsdag, is het opgenomen en geperst als vinylsingle in een strikt gelimiteerde oplage. Bij Aladean en Kimberlite is de plaat inmiddels uitverkocht. Aladean Kheroufi heeft zijn wortels in Algerije maar woont sinds jaar en dag in Edmonton in de Canadese staat Alberta. Sinds februari 2020 heeft hij de wereld verblijd met vijf singles. Sommige zijn enkel verkrijgbaar als digitale track op Bandcamp maar dan komen ze wel met een fraai fotohoesje. De kwaliteit van Kheroufi ligt hem in het schrijven van soulvolle nummers waarin hij een gebroken hart tot een stampend feestnummer weet te maken. Hij bezit een erg fijne stem om naar te luisteren. 'Love!' wint het voor mij vanwege de onweerstaanbare luie groove.