woensdag 31 augustus 2011

Eindstreep: augustus 2010


Een Keltisch-orthodoxe vriend wenstte me een jaar geleden op Facebook een gelukkig nieuwjaar. Het kerkelijke jaar begint evenals het academische op 1 september. Eigenlijk voelt september voor mij sinds twee jaar ook als een nieuw begin. Zoals de bomen hun bladeren verliezen, deze worden gevegeteerd door de paddestoelen en zo in het voorjaar weer tot nieuw leven komen en in de zomer op hun hoogtepunt van schoonheid zijn. Die cyclus spreekt me aan en dus is het vanavond een beetje oudejaarsavond voor mij.

Voor ik verder ga... Blogger heeft 1 september ook aangegrepen om veranderingen in te voeren. Dankzij de gebruiksgeschiedenis ben ik er na uren in geslaagd weer hier terecht te komen. JavaScript zou een en ander niet meer ondersteunen. De dagen van bloggen per telefoon lijken geteld?

Ik heb mijn nieuwe jaar ingeluid met alcoholvrije kinderchampagne, het verjaardagscadeautje van Willemijn.

Bij het samenstellen van de Eindstreep kwam ik uit op elf kandidaten. De nummer elf is dus de afvallige van de maand.

1. Cruel Storm-Espers (Hedendaagse traditionals, 23-8-10)
2. How Can I Be Sure-Dusty Springfield (A day without Dusty, 29-8-10)
3. All I Need-Air (Zuurstof voor de hersens, 22-8-10)
4. Everyday Is Like Sunday-Morrissey (Mijn haatliefde voor Morrissey, 24-8-10)
5. On The Run-Accents (Met nadruk, 19-8-10)
6. Walking With The Waves-Samara Lubelski (Samara mag altijd een potje breken, 27-8-10)
7. Someday We'll Be Together-Diana Ross & The Supremes (Afkicken en overnieuw beginnen, 18-8-10)
8. Tell The World We're Not In-Peddlers (30 jaar voor 'ontvrienden', 31-8-10)
* Hoewel het verder ook een warrig verhaal was, zit er 40 jaar tussen 1970 en 2010.
9. Gotta Get Enough Time-Sharon Tandy & Fleur De Lys (Boodschapjes gedaan, 25-8-10)
10. She Likes Weeds-Tee Set (Een spriet in een hooiberg, 21-8-10)
Afvallige van de maand: Elusive Butterfly-Four Tops (Hitgroep heeft diepe gronden, 20-8-10)

dinsdag 30 augustus 2011

20 Years Ago Today: 501-506


Even een vluggertje vandaag.
Buiten het fotomodel om, zijn de behandelde single weinig soeps. Een soort van hoesbui.

501 Veronica-Elvis Costello
De eerste vrucht uit de samenwerking tussen Costello en Sir Paul McCartney was in 1989 een tipnotering.
502 Midnight Blues-Bakertrain
Ik herinner me nog dat broer Henk in 1984 naar een optreden van Bakertrain ging en Jelte een grapje maakte over Anske, de plaatselijke bakker, en 'Stop That Train' van Clint Eastwood & General Saint. De eigenlijke Baker is Eize Bakker. Hij was in 1969 leadzanger van de Friese bluesgroep Art. 461. Tegenwoordig is hij naast Brood-look-a-like als Edward Baker ook allround-eenmansorkest. 'Midnight Blues' is uit 1983.
503 Double Barrel-Sundance Kid
Uit de rijksdaalder-bak van V&D, de plestik versie van de Dave & Ansil Collins-hit.
504 Samson And Delilah-Big Secret
Had niet verklapt hoeven worden!
505 Plastic Man-Real Thing
Vier jaar vóór hun hit 'You To Me Are Everything' maakte de groep al disco. Protodisco wordt dit achteraf genoemd. Een blauwe bak-kandidaat die even heeft gewonnen met verstoppertje.
506 Suzanne Suzanne-Pop Tops
In De Karre noemen ze dit 'zeute' muziek. Ik noem het afval.

Wat riep James Dean in 'Rebel Without A Cause'? The Cats? Long Tall Ernie And The Shakers? Nee, I've Got The Bullets was het juiste antwoord. Peter en Erik Ten Berge ontvangen elk een muisgrijze goodiesbag. Misschien zit er nog wat eetbaars tussen?

maandag 29 augustus 2011

compensatie voor bar weer


Die 'indian summer' laat lang op zich wachten. Vrijwillig ziek worden op een fiets kan altijd en mijn nieuwe tent opzetten in een moeras trekt me ook niet. Dus blijf ik in de omgeving. Compensatiedrang. Marianne leerde me vorig jaar de betekenis ervan. Als ik terugkijk op het laatste half jaar: geharrewar met UWV en soos, de helft van de tijd van een dubbeltje moeten rondkomen, het overlijden van heit... Ja, ik was wel toe aan vakantie! Nu het weer niet wil meewerken, zoek ik andere vormen van compensatie. Bijvoorbeeld weer eens ouderwetsch platen shoppen in Zwolle.

Eigenlijk ging ik ook voor kleren, maar slaagde niet op dat gebied. An's kringloophal zit in het oude TNT-gebouw bij het station. Hoewel slechts vijftig cent per stuk waren de singles niet veel soeps. Bij de kringloop aan het spoor had ik meer geluk. Zij boden een collectie singles uit een dansschool. Tenslotte bij Minstrel drie nieuwe elpees gekocht en een hoop singles. De langspelers komen nog uitgebreid aan bod, enkele singles misschien ook?

Elpees
* Espers- III (2009)
* Marissa Nadler- s/t (2011)
* Snowblink- Long Live (2010)

Singles
* Bow Wow Wow- I Want Candy
* CCS- Hurricane Coming
* Chiffons- Sweet Talkin' Guy
De originele Engelse persing in nieuwstaat. Duur? Ja. Nou en? Rotweer!
* Clambake- River Deep Mountain High
Weinig verrassende cover uit 1973.
* Consortium- All The Love In The World
Nu mét fotohoes.
* Terry Dactyl & The Dinosaurs- Sea Side Shuffle
Nu mét fotohoes.
* Bobby Darin- If I Were A Carpenter
* Donovan- Catch The Wind
* Fania All Stars- Ella Fue
* Flavium- Nobody Knows You When You're Down And Out
* Patsy Gallant- From New York To L.A.
* Hues Corporation- Rock The Boat
Nu mét fotohoes en betere staat.
* Johnny & The Hurricanes- Reveille Rock
De Nederlandse persing.
* Tim Knol- Gonna Get There
Dit was een exclusieve release op de laatste Record Store Day. 's Avonds hoorde ik de b-kant, 'What The Hell', zonder voorkennis op de radio. Ik heb hem toen meteen gereserveerd.
* Kokomo- Asia Minor
De tune van 'Joost Mag Het Weten'.
* Ramsey Lewis Trio- Dancing In The Street
* Lighthouse- Sunny Days
* Liquid Smoke- I Who Have Nothing
De eerste 'I love you' in het refrein werd ooit voor een Veronica-jingle gebruikt. Verder een tegenvaller, beetje Vanilla Fudge.
* Trini Lopez- Goody Goody
* Lydia & Her Melody Strings- Send Me The Pillow
* Mr. Bloe- Groovin' With Mr. Bloe
Heb je nóóit genoeg van?
* New Musik- This World Of Water
Ruim 18 jaar gezocht!
* 1910 Fruitgum Co.- Simon Says
* Rare Earth- I Just Want To Celebrate
Nu de Duitse fotohoes.
* Righteous Brothers- You've Lost That Lovin' Feeling
De Engelse Old Gold uit 1984.
* Shadows- Song For Duke
* Tony Sherman- I Wrote You A Letter
* Tony Sherman- Sing With Me
* Soulful Dynamics- Mademoiselle Ninette
Nu met de Nederlandse fotohoes. Op de dansschool heette zo'n stamper een jive...
* Starbuck- Moonlight Feels Right
Vervanger van een slachtoffer van de kiwiramp uit 2009.
* Style Council- Have You Ever Had It Blue
* Toby Jug- Woke Up To Slow
Zeldzame spin-off van René & His Alligators uit 1971 voor 50 cent.
* Trinity- 002.345.709
* Bob Vrieling- Prikkebeen
Hellup!

zondag 28 augustus 2011

Schijf van 5: brainshakers


Een jaar geleden begon ik met de Hersenschuddingschijven op zondag. Zo'n vaste rubriek op zondag beviel wel, hoewel Kleur bekennen bij het beluisteren van 'Blue' van Joni Mitchell ontstond. In het nieuwe jaar volgde de Schijf van 5 om vandaag weer even terug naar af te gaan. Als deze Schijf geen verrassingen had gekend, was ik er niet aan begonnen...

Over twee weken is het tien jaar na 9/11, negen dagen later twee jaar na 20092009. De daaropvolgende tijd kocht ik als een gek cd's, maar zoals de hersenschudding voor meer blanco heeft gezorgd, weet ik de aanleiding ervan niet meer.

Op vijf een dubbele notering. 'Rockferry' van Duffy kocht ik vlak na de klap vanwege 'Warwick Avenue', alleen is de cd al twee jaar zoek. Het hoesje van die treurwilg heb ik bij de laatste opruiming weggegooid. Zoals ik waarschijnlijk die middag in 2009 ook de cd heb afgevoerd. Björk is weer terecht! Van haar zet ik 'All Is Full Of Love' op 5.

Gisteren heb ik tevergeefs gezocht naar het vinyl, dus dan maar binnenkort op cd: Het album 'The Night Before' van de Belgische groep Hooverphonic. Omdat de nieuwe zangeres knuffelzacht klinkt en Hooverphonic nergens onrust opwekt, kies ik voor de laatste single 'Heartbroken'.

Op donderdag 17 september 2009 maak ik kennis met bloesemremedie, kruip uit mijn schulp en ga fietsen. Heel veel fietsen. Zondag zelfs teveel fietsen en te weinig eten. Die avond draai ik een verzamel-cd terwijl ik lauwe thee drink op een bankje in Ruinerwold. Opeens overal kippevel. Het is de stem van Maureen McGovern en 'The Morning After' (1973). Later leer ik nog 'We May Never Pass This Way Again' kennen, toch heb ik Maureen vorig jaar ten onrechte niet genoemd en zet haar met de eerstgenoemde op drie.

Dan op 2 ons fotomodel. Vorig jaar in november voelde ik op zondagavond aan mijn hoofd. Ik voel mijn hand, links en rechts functioneert en nergens tegenaan geknald. Toch heb ik de middag ervoor 'Cause And Effect' van Miepje Mena voor 5 euri gekocht. 'I'm In Love' staat op 2. Sindsdien zit die in de verbandtrommel. Voor de volgende hersenschudding!

Alles wat ik nodig had was een beetje lucht. Een zacht bedje van synthesizers met het allerliefste stemmetje dat 'All I Need' in charmant Frangels zingt. Air staat nog steeds op 1 en zal daar nog lang blijven staan! De ultieme hersenschuddingsoundtrack.

Er vanuit gaand dat de vakantie voorlopig niet doorgaat, het weer is de reden, gaan we volgende week titels met 'boom' doen.

zaterdag 27 augustus 2011

De Video Draait: On The Edge


Ik lig achter. Het is nu zondagavond en gisteren twijfelde ik nog wat. Ik heb gistermiddag vinyl gekocht, draai op dit moment de derde van Espers, maar ga morgen daarover schrijven. Vrijdagavond had ik 'a cosy night in' met drie films. Ze hadden alledrie wel verbanden, maar ook weer niet. Een ongelukkige jeugd? James Dean misschien en anders wel de hoofdrolspelers uit 'On The Edge'. Maar hoewel het een hel was om op te groeien onder het regime van Ceaucescu, lijken de familie-omstandigheden van Lalilu en Eva nog draaglijk. Met een auto van het klif rijden, is in zowel 'Rebel Without A Cause' als 'On The Edge' de grote gemene deler, maar er zit wel duidelijk vijftig jaar tussen!

Waar het in 'Rebel Without A Cause' een test is om bij de groep van Buzz te horen en de laatste per ongeluk te pletter slaat, daar is het in 'On The Edge' (2001) een wanhoopsdaad. Jonathan stopt na het verlies van zijn vader de neus vol coke en rijdt in een gestolen auto van een klif. Het is echter een cabriolet met de kap naar beneden en doordat Jonathan geen gordel draagt, wordt hij uit de wagen geslingerd.

Hij komt in therapie bij psychiater Figure (Stephen Rea). Jonathan staat echter sarcastisch tegenover de werkwijze van Figure. Met Toby houdt Jonathan zonder medeweten van Figure er een nachtleven op na, bovendien wordt hij verliefd op de mysterieuze Rachel, iets wat 'not done' is in dergelijke instellingen. Dan belooft Figure zijn patiënten meer vrijheid als ze afspreken voor oud en nieuw geen poging te zullen doen om uit het leven te stappen. Het is evenwel zonder medeweten van Figure dat Jonathan, Toby, Rachel en nog een stel patiënten op oudjaarsavond naar het huis van Rachel's vader rijden.

Om twaalf uur ligt Jonathan met Rachel te vrijen en rijdt Toby met een gestolen Mercedes van het klif. Rachel wordt naar huis gehaald en Jonathan blijft achter bij patiënten die er al jaren zitten. Hij weet Rachel te vinden, maar kan hij haar weerhouden van de fatale sprong?

Voor een buitenstaander mag het een indrukwekkende film zijn, voor iemand die het van dichtbij heeft gemaakt, is het her en der iets té ideaal en cliché. Misschien toegespitst op de leeftijdscategorie 13-17 jaar. Met de soundtrack is echter niets mis! 'Saturday night gems' van Smashing Pumpkins, Therapy, Supergrass en The Jam. O ja, en veel Ravel... Maar hoezeer beide films raakvlakken hebben, lijkt 'On The Edge' mij een kortere houdbaarheidsdatum te hebben dan 'Rebel Without A Cause', hoewel hij in 2011 nog steeds kan. Rest me nog te zeggen dat die derde film 'The Way I Spend The End Of The World' (Catelin Mitelescu, 2006) was. Erg indrukwekkend!

vrijdag 26 augustus 2011

veelbelovende zwanenzang


Het toppunt van balen? Als eendagsvlieg je dag niet hebben! Het mopje zou goed toepasbaar zijn op het verhaal van Clor. Muziekliefhebbers uit de omgeving van Brixton voorspelden de band een gouden toekomst en toch was niet iedereen direct even enthousiast over het debuutalbum en zwanenzang-in-één. Er stonden namelijk ook een drietal hits op. Hoewel? 'Outlines' was de grootste en bleef in Engeland op 43 steken...

EP (Electronic Partner) Beute in Steenwijk verkocht tot een paar jaar geleden cd's, maar de inkoper las de New Musical Express en keek de Engelse Top Of The Pops. Waarom zou je bij Free Record Shop of Ilmer een cd van The Boo Radleys in de bestelling doen als die bij Beute in de schappen ligt? Natúúrlijk raakte Beute ze aan de straatstenen niet kwijt en liggen de Britpop- en indie-cd's binnen een half jaar voor een paar euri voor het oprapen.

Eind 2007 hebben ze er genoeg van of gaan grandioos opruimen. Ik haal veel voor weinig, van Saint Etienne tot de laatste van Pet Shop Boys en van Moby tot Laura Cantrell. En waag ik wel eens een gokje. Bijvoorbeeld voor € 1,50 voor een abstract geel hoesje met een Mondrianistisch lijnenspel en een krulkabel. Clor. Dit kán van alles zijn!

Ik val meteen als een blok voor het album. Tijdens de fietsvakantie van 2008 draai ik hem soms wel drie keer per dag! De cd opent met gillende heavy metal-gitaren, het intro van 'Good Stuff', zélf een stevig stukje electropop. Muzikaal loopt het uiteen van synthipop naar electropunk, hoewel 'Stuck In A Tight Spot' uit de koker van Mike Patton had kunnen komen. En is 'Love + Pain' de 'floorfiller' voor een nieuwe generatie. New Musical Express stelt in 2010 een lijst samen van 'the best albums you've never heard' en Clor staat bovenaan!

Britse popmuziek wordt over het algemeen snel gezapig. Eindeloos terug grijpen naar The Beatles óf schaamteloos klonen van Oasis en Coldplay (de laatste is weer een Radiohead-kloon). Clor is dan een stuk creatiever, maar de creativiteit enerzijds en de hitverwachtingen anderzijds, doet Clor op zijn hoogtepunt uiteenspatten. Het is mei 2006. Het album is negen maanden oud en zou binnenkort in Amerika worden uitgebracht, als oprichters en gitaristen Barry Dobbin en Luke Smith de stekker eruit trekken. Britpop kon weer voorspelbaar worden!

donderdag 25 augustus 2011

de eclipse van 1999


Sinds de brand in de radiotoren van Hoogersmilde ben ik enigzins verstoken van radio. Ik kan Radio 1 alleen met een hoop ruis uit de ether vissen en ben dus niet up-to-date met de actualiteiten. Zo ontdekte ik pas gisteren dat zondagavond de zonsverduistering was geweest. Iets gemist? Welnee! Ik had hem in 1999 al voor negentig procent gezien...

Dat toeval niet bestaat, werd me in augustus 1998 duidelijk. Men neme een idealist uit een Engelse commune, een Armand-fan die van Vianen naar Steenwijk rijdt op een Solex en een bijna-vijftiger in een midlife crisis die terug wil naar 1968. Voeg daaraan toe twee markante broers, de ene 'married in a fever' en diep ongelukkig, de andere woont met vriendin en kinderen in een Pipo-wagen. Om tot de Eclips-ploeg te komen, schrappen we Kees (die van de midlife crisis) en voegen de stille Anna en Alberdina mét eigenwijze vriend en jengelkind toe. Wat een stel!

Eigenlijk had ik geen geld voor het uitstapje, maar ik sloot een deal met Berend, de oudste broer. Hij mijn nagenoeg nieuwe Altar t-shirt en hij zal in ruil voor me zorgen. Maandagavond 9 augustus 1999 vertrekken we in colonne naar Trois Ponts, een gehucht in de buurt van Malmédy. Ik rijd met Desmon (de Armand-fan) in zijn Ghostbusters-achtige Mercedes ambulance uit 1972, Anna op het verpleegstersbankje. Dinsdag rijden we door naar Trier, waar de broers bijna ruzie krijgen, maar de vrede bewaren omdat 'die uit die Engelse commune zo onbezorgd en dankbaar is'. Zonder dat ik het in de gaten heb, hou ik de boel bij elkaar.

Het moment is bijna daar! Ergens voorbij Kaiserslautern is hij volledig zichtbaar, maar wij stoppen bij een verlaten heuveltop bij een miniscuul dorpje. Luid trommelend op djembé verwelkomen wij deze woensdag 11 augustus 1999 het unieke verschijnsel. Van een prachtige zomerdag wordt het ineens kil en grijs, het weerlicht en begint te regenen. 'Part of the show'! Als het moment zich voltrekt, schreeuwen we ons schor. We hebben het overleefd! Daarna breekt de zon weer door en is het weer net zo'n mooie dag als vóór de verduistering.

De Eclips-ploeg komt in maart 2000 nog eenmaal samen op een geflopt lentefeest. Dan zijn de fricties over en weer zover opgelopen dat de vriendschap voorbij is. Ik heb de souvenirs weggegooid, wat rest is een fijne herinnering. De soundtrack? Een album van de cultheld Sixto Rodriguez met ondermeer 'Sugar Man'. Geen idee of ik dan de juiste hoes heb uitgezocht?

woensdag 24 augustus 2011

20 Years Ago Today: 493-500


'Ummagumma' van Pink Floyd. Dat was het goede antwoord op de prijsvraag. Peter had het goed, maar hoefde geen cd en dat was maar goed ook. Meneer Breukhoven had de bakken afgeprijsde 'classic albums' weggehaald... Hoezo toekomstmuziek? Ik leg vanavond de laatste hand aan een overzicht van singles welke ik in 1992 heb gekocht. Wederom vele vergeten pareltjes, maar ook een week waarin ik 120 singles kocht... Zorg van later, vandaag naar 500!

Ik sloeg vandaag mijn slag op de vlooienmarkt in de Sneker Veemarkthal.

493 Daydream Believer-Monkees
Verpakt in het hoesje van 'I'm A Believer' valt verder op dat de titel van de b-kant is afgeplakt. Iets wat blijkbaar 'af fabriek' is gedaan?
494 Pictures Of Matchstick Men-Status Quo
Hoewel het in 1968 een grote hit was, kende ik deze in 1991 nog niet. Ofwel: Hij was in de drie jaar ervoor niet gedraaid in Goud Van Oud...
495 Schoolgirl-Steve Forbert
Slechts tien jaar oud, leerplichtig en maagdelijk, dit schoolmiepje van Steve Forbert.
496 Don't Spoil My Day-Clover Leaf
Deze lag ook bij Sunrise voor vijf gulden, maar 75 cent bleek exact genoeg. Wat een boutnummer!
497 Go Like Elijah-Chi Coltrane
498 Feelin' Allright-Joe Cocker
De Amerikaanse A&M.
499 Don't You Cry For A Girl-Shoes
Eind 2012 krijgen we een heuse Shoes-week. Hiervan ontbrak het hoesje, maar van 'After All' uit 1970 was de plaat zoek en dus...
500 Goodbye-Mary Hopkin
Van deze was alleen de voorkant aanwezig, maar daar heb ik me in die twintig jaar niet druk over gemaakt!

Mijn nieuwe paspoort is pas dinsdag klaar, volgens verwachting vertrekken we de volgende dag. Voor Soul-xotica hebben we tot die dag nog een boodschappenlijst: zonsverduistering, Clor, ladthcev, Schijf, eindstreep, 20YAT... Niks vergeten?

dinsdag 23 augustus 2011

lezen en Schijven


Ruim een maand geleden dacht ik na over nieuwe inspiratie. 20 Years Ago Today komt weer in een rustig vaarwater, we hebben nog wel aardig wat 'vergeten nieuwgekochte albums', maar toch... Wat deed ik 30 jaar geleden en is in 2011 leuk om over te schrijven? Natuurlijk! Wat kun je maken van Lego 8353 wat niet op de bouwplaat of doos staat. Of de schijnwerper op mijn speelgoedauto's. We beginnen morgen met de Mercedes 508 brandweerauto van Majorette! Nee, het grootste nieuws uit 1981 is dat ik leer lezen en schrijven!

Gelukkig zijn de tijden veranderd en is op een basisschool in een Fries dorp inmiddels Nederlands de voertaal. Dat was voor 1987 anders! Ik maak geregeld het grapje dat 'broodje poep' mijn eerste Nederlandse woorden waren, maar het scheelde niet veel. Op de kleuterschool kwam Klaas bij ons in de klas. Zijn vader was tijdelijk in Friesland gestationeerd en hij kwam uit Rotterdam. Juf Henny moest het vertalen naar Fries, want voor ons was het Pools!

Zo gezegd kwam ik in 1981 in de eerste klas. Nee Jelte, ik hou het keurig! Bij juf Wempe. Ik realiseerde me een jaar geleden pas dat dáár mijn talenknobbel werd aangewakkerd. Nederlands was een vreemde taal voor een Friese jongeling. Mijn ongebreitelde fantasie maakte dat ik 'loos' kon gaan in opstellen. In 1986 schreef ik mijn eerste boek... In een schrift, dat wel!

In het vakantieboek van de Spar van 1983 stond een verhaal over een jongen die zijn ouders kwijt was. Opeens herinnerde hij zich een paar woorden: 'teebel nain plies'. Ik bleef die woorden als een mantra herhalen. Zo fijn om een vreemde taal te spreken!

De komende maanden zijn jullie in 20 Years Ago Today getuige van de aanloop naar de journalistiek. En begin ik 4 september de Schijf van 5 met boom en gaan we wekelijks een woord van het leesplankje als thema behandelen. Voor mus, Pim en Kees heb ik alternatieven bedacht...

Ik moet opbiechten dat ik het na Miep even kwijt was. Altijd hetzelfde met die vrouwen...?

maandag 22 augustus 2011

20 Years Ago Today: 492


Voordat ik 20 jaar terug in de tijd ga, eerst het nieuws van de dag in 2011. Ik heb vanmiddag bericht gehad dat mijn aanvraag voor de aanvulling over de maanden maart tot en met juni opnieuw in behandeling is genomen. Het is me toegekend! Nu kunnen we serieus na denken over vakantie. Dat gaat volgende week worden en maximaal tien dagen. Ik heb sinds vanochtend de radio niet meer aan gehad en weet dus niet hoe de stand van zaken in Libië. Twintig jaar geleden hield een coup in Rusland de wereld in een greep. En stond een 23 jaar oud Top 40-record op sneuvelen.

In 1968 stond Heintje maar liefst tien weken bovenaan met 'Ich Bau Dir Ein Schloss', komende zaterdag gaat Bryan Adams daarover heen met elf weken. In 2000 zet Kabouter Plop het record op twaalf weken. Mannenkoor Karrespoor komt in september voor de tweede maal de top tien binnen met 'Mooi Man'. Volgend jaar staan ze twee weken op nummer 40 met 'Kamperen Bij De Boer'. De Top 40 lijkt qua hitfeiten 25 jaar terug in de tijd te gaan...

Ik schreef zaterdag dat 491 een dubbele notering heeft. Zowel 'The Banjo Song' van Big Three als 'Woman From Tokyo' van Deep Purple heeft dat cijfer. Misschien deed ik het expres... Ik had niet een klein beetje spijt. De single zat al vanaf januari in de vijf gulden-bak bij Sunrise, maar een bobbel in de aanloop laat de single overslaan. Ik krijg hem mee voor een rijksdaalder, maar dat is in 2011 nog steeds teveel voor een niet te draaien single in zwaar gehavende hoes!

Nummer 492 is eveneens van Deep Purple: 'Strange Kind Of Woman' uit eind 1971. Deze is als nieuw en derhalve de vijf gulden dubbel en dwars waard!

Woensdag in 2011, zaterdag in 1991, gaan we naar de 500. Vanmiddag heb ik de rest van de datums van 1991 uitgeplozen, we hebben dit jaar nog honderd singles te gaan. Volgend jaar november passeren we de duizend en zitten we ook niet ver van de duizend berichten?

Wie nog een cd van Patti Smith wil verdienen, een geheugensteun aan de prijsvraag: Op welke latere elpeehoes staat de soundtrack-elpee van de film 'Gigi' afgebeeld? Antwoord voor dinsdagavond 23 uur naar soulx1975@gmail.com

zondag 21 augustus 2011

Schijf van 5: op reis


Of we vandaag nog gaan reizen? Nou..., het weer in Steenwijk is dermate wisselvallig dat ik niet verder dan een kilometer van huis wil zijn. Omdat mijn shag op is en ik vanavond een zakje chips bij de film wil, moet ik nog even langs de buurtsuper. Maar het is zondag... Nou en? Sinds Albert Heijn ermee begon, zijn alle supermarkten op zondag vanaf vier uur open. In dat bekrompen christelijke speldenkopstadje... Wie had dat gedacht? Qua vakantie hangt veel van komende dinsdag af. Ik hoop echter rond volgende week aan een 'rondje' van 500 te beginnen.

Donderdagavond begon het vakantiegevoel al te kriebelen. Ik stapte om negen uur Het Pandje binnen en was tot half één samen met Izabel. Klaas kwam zo nu en dan 'poolshoogte' nemen, maar de lachbuien waren 'good clean fun'. Na enen werd het even druk. De sfeer werd jolig en, jawel, daar was Mariah Carey! Wham! En Band Aid! Ik hoef me dan ook niet te verontschuldigen als ik Chris De Burgh op vijf zet met 'A Spaceman Came Travelling' (1975). In de Kerstschijf miste hij net de slee...

In december publiceerde ik de eerste 20 Years Ago Today, de eerste plaat, nummer 259, staat vandaag op 4. Het is het onverwoestbare 'Travelling In The USA' van The Bintangs uit 1970.

Ik meende dat het een 'private pressing' was. Hoewel de Engelse op een obscuur label verscheen, kreeg het album 'Busker' van Mowrey Jr. & Watson (1973) in Duitsland het EMI-label toegewezen. Twee Engelse straatmuzikanten, een zanger-gitarist en een violist, die individueel door heel Europa speelden, maar elkaar tegenkwamen in Parijs. Alleen de openingstrack 'One Way Traveller' is blijven hangen en mag op 3.

Dé ultieme kick in de winter van 1990? Slaapkamer donker maken, hoofdtelefoon op en dan 'In Search Of The Lost Chord' van The Moody Blues (1968). Vooral 'Best Way To Travel' met die electronische mug die om je hoofd circuleert... Vindt-ie mooi, die puistenkop! Vandaag gaat hij op 2. O ja, denken is volgens The Moodies de beste reismogelijkheid. Het is wel milieuvriendelijk...

En dan Sophie Zelmani op 1. Mijn fascinatie voor deze Zweedse zangeres mag inmiddels bekend zijn. Hoewel de voorzitter van de 'appreciation society' een Nederlander is en Anton Corbijn haar huisfotograaf, brengt Sony sinds 2006 niets in Nederland van haar uit. De laatste was 'Memory Loves You' uit 2006. Daarop verwerkt Sophie het verlies van haar partner, die aan een hersentumor is overleden. Hoewel het een zwaar onderwerp is, wordt de plaat nergens stroperig of sentimenteel. 'Travelling' klinkt bijna opgewekt!

Ik organiseer geen Schijf voor volgende week. Ik hoop dan onderweg te zijn, zo niet, dan wordt het een egoïstische Schijf. Over twee weken doen we titels met boom en bomen. De reden daarvan leg ik later deze week uit.

zaterdag 20 augustus 2011

20 Years Ago Today: 488-491


'History repeating'? Net zoals ik een paar maanden geleden op zondag vroeg uit de veren was ten bate van een wandeling, breekt ook nu een onweer los. Dan toch maar niet? Dwalen... Dat kon ik in 1991 erg goed! In het wilde weg fietsen. Op maandag 20 augustus huurde ik samen met mijn ouders fietsen in Dwingeloo. Terwijl zij een uitgestippelde route fietsten, ging ik op de dolle roes naar Havelte. Omdat ik nu in de buurt woon en nog flarden van die dag weet, kan ik zeggen dat het niet opschoot! Er dreef die dag een melancholie boven en niet zonder reden...

Morgenmiddag boeken halen, zo ging dat toen nog, en de rest van de week introductie. Het KMBO. Een verkorte MBO-opleiding van twee jaar. Zelfstandig werken. Prachtig! In je eigen tempo werken. Kan ik dat wel? We zullen zien. De nieuwe start voelt eens te meer een nieuwe start. Met plezier 'trek' ik de vier jaar LEAO 'uit', als de winterjas in mei voordat ik deze in de kliko begraaf.

Ik ben zeker niet de enige uit mijn examenklas die aan de nieuwe opleiding begint, maar wie anders? Ik twijfel aan Simone De Boer, die al vanaf de kleuterschool bij me in de klas zit. Renate Serra ging in de derde klas van de LEAO naar een andere groep. Zucht. Renate. Ik werd op een morgen in 1996 wakker met een beeld van een hele mooie vrouw. Ik geloof nog steeds dat het Renate was.

Opvallend is ook het aantal leerlingen uit Harlingen en omgeving. In dat kader mag ik Anja Feenstra niet vergeten, maar die komen we nog tegen. Verder is het vóóral Diana. Had ik het zolang uitgehouden op het KMBO als zij er niet was geweest?

Blinde Epke heb ik vannacht nog een vriendschapsverzoek via Facebook gestuurd. Buiten Anita Steenbergen is Epke de enige uit die tijd die ik op Facebook heb gevonden. Toch nog eens mijn Schoolbank-account activeren?

Kort over de singles: Het fotomodel is mijn favoriete Earring-single uit de jaren zeventig. Hij kostte me vijf gulden op dinsdag, woensdag kocht ik de overige drie samen voor een knaak. Nummer 491 is een dubbel getal en behoort eveneens toe aan een bonus bij 492. Big Three was in juli te gast ('Venus met de banjo') en Springwater een jaar eerder ('hoe zou het zijn met Diana?').

488 She Flies On Strange Wings-Golden Earring
489 Hey Na, I Think I Love You-Anthony Parker
490 Move A Little Closer-Springwater
491 Banjo Song-Big Three

vrijdag 19 augustus 2011

De Video Draait: Festen


Een paar jaar geleden las ik 'Are You Experience', het cultboek onder backpackers, over een reis naar India. Na het uitlezen ervan kon je niet anders dan dankbaar zijn dat je thuis bent gebleven. Zo is het ook met 'Festen'. Een familiefeest met een uitmuntende cuisine, de beste wijn en een verblijf op een luxueus Deens landgoed. Eén van de vier kinderen is er niet bij, omdat ze een half jaar ervoor zelfmoord heeft gepleegd. En tóch zorgt zij voor een radicale wending in de feestvreugde!

We leren de vader kennen, een succesvol zakenman die zijn zestigste verjaardag groots wil vieren. Zoon Michael staat niet op de gastenlijst wegens wangedrag op een eerder feest, maar deze arrogante wildebras belooft beter. De excentrieke dochter Helene krijgt de kamer van Linda toegewezen, de tweelingzus van Christian die zichzelf van het leven heeft beroofd. Middels 'spoorzoeken' vindt ze de afscheidsbrief van Linda.

De introverte Christian wordt door vader gevraagd of hij Linda in een toespraak wil gedenken. Als Christian een verhaal opsteekt over pa die in bad gaat, denkt iedereen nog dat het een geintje is. Laconiek bedankt hij zijn vader voor jarenlang sexueel misbruik van hem en zijn zusje. Als Christian de zaal verlaat en naar huis wil gaan, wordt deze chefkok Kim tegengehouden. Hij moet zijn werk afmaken!

Nadat Christian in een latere speech zijn vader een moordenaar heeft genoemd, lijkt het feest ten einde. Kim heeft echter alle autosleutels ontvreemd en de taxibedrijven ingeseind vooral niet naar het landgoed te komen. Eentje komt wel en brengt Gbukai, de donkere vriend van Helene. Hij is niet écht welkom in het rechtse gezin.

Michael probeert in alle macht Christian van het feest te houden, hoewel die laatste weer steun vindt in Gbukai. Als Pia, de serveerster waarop Christian verliefd is, de afscheidsbrief van Linda vindt en deze tijdens het dessert wordt voorgelezen door Helene, verplaatst de woede die gericht was op Christian. Hij is niet langer de doorgedraaide fantast.

Thomas Vinterberg was oprichter van Dogma95, een manifest dat speelfilm tot zijn essentie wil terug brengen. Geen make-up, geen decors, geen belichting en de camera moet ten allen tijde in de hand worden gehouden. Kort na 'Festen' maakte Lars Von Trier 'The Idiots' volgens hetzelfde principe. Hoewel wapens ten strengste zijn verboden, is 'Festen' niet geheel geweldloos!

En het is daar waar het verschil het beste merkbaar is. Michael deelt rake klappen uit, maar ieder klinkt als een hardhandige veeg op menselijke huid, anders dan de echoënde mokerslagen van Quentin Tarantino. De film bevat ook een alternatief einde en daar valt op dat het geluid erg summier is. Ondertekening van Dogma95 betekent ook geen geluidsnabewerking. Dus ook geen muziek, anders dan die op de locatie, in de film, aanwezig is!

'Festen' uit 1998 is een prachtig gespeeld én gefilmd drama zonder opsmuk. Puur als het leven zélf. En het smaakt naar meer! Binnenkort 'The Idiots'...

donderdag 18 augustus 2011

It's a giant Suzuki!


'Daarover binnenkort meer'. Schreef ik eind juni. Vorig jaar... Het punt met cd's is dat ik deze in de winterperiode nauwelijks aanraak, maar met de vakantie op komst ga ik vaker met de digitale schijfjes aan de slag. Vandaag dus The High Fidelity, volgende week Clor. Die heb ik ook al een paar keer beloofd... The High Fidelity had ik vorig jaar op 22 juni, de 75e en laatste verjaardag van heit, voor een euro opgediept uit een uitverkoopbak van Clay in Sneek. Al snel bleek daar een leuk verhaal achter te zitten!

In 1990 is enerzijds de 'UK garage' in volle gang, de Engelse variant van 'house', maar levert het Verenigd Koninkrijk ook bijzonder leuke bands af. Denk aan The Happy Mondays en andere equivalenten van de Madchester-beweging. Traditionele rock wordt vermengd met steriele synths of woeste dansritmes. Ook de moeite waard zijn Primal Scream en The Farm. Schotland doet een duit in het zakje middels The Soup Dragons.

De invloed van de jaren zestig ligt er bij hun extra dik op doordat ze een hit scoren met 'I'm Free', een Jagger-Richards-compositie van een kwart eeuw daarvoor. Hun leider, Sean Dickson, formeert in 1995 The High Fidelity. John Peel is meteen 'fan'. Na de bescheiden Engelse hit 'Luv Dup' in de zomer van 1998, introduceert de band de Omnichord tijdens een sessie bij Peel.

Het instrument zélf is allesbehalve nieuw. Suzuki maakt naast de zwarte Swift ook muziekinstrumenten. De Omnichord moet in 1981 een alternatief bieden voor de autoharp, maar zal uiteindelijk een eigen leven gaan leiden. De synths klinken bijna als een speeldoosje, maar middels een draaiwiel kun je ook vervaarlijker geluiden voortbrengen. Omdat de Omnichord MIDI-geschikt is, kun je eveneens stemmen vervormen. Triest genoeg krijgt het pas erkenning wanneer het 'retro' is.

'The Omnichord Album' is een ware aubade aan het instrument. De teksten zijn liefdesverklaringen aan de platgewalste Japanner. In 'Orgasmatron' laat Dickson horen hoe divers het geluidenpalet is. En dan is er 'Pig Might Fly' met een gastrol voor John Peel. De band had hem een Omnichord gegeven voor zijn zestigste verjaardag en dit is het resultaat van zijn vingeroefeningen.

Na dit fijne album uit 2001 ligt The High Fidelity op zijn gat. Dickson is echter onverminderd actief en nog immer met Omnichord binnen handbereik. Suzuki maakt ze nog steeds. Als de Q-chord zijn ze wel aan de huidige maatstaven aangepast.

woensdag 17 augustus 2011

20 Years Ago Today: 482-487


De meeste drukte van 20 Years Ago Today is bijna voorbij. Ook al gaat het plan in vervulling om de eerste week van september te gaan fietsen, dan red ik het nog steeds met deze serie. Elk nadeel hep ze voordeel, om die Spaanse filosoof te citeren, en zo kan ik volgende week nog uitgebreid stil staan bij de aanvang van het KMBO. Blinde Epke, maar bovenal Diana! Ze was hier vorig jaar al eens te gast. Op zaterdag 17 augustus 1991 zijn we net twee dagen thuis.

Mijn terugkomst bij Sunrise wordt gevierd met een té dure single. 482 is in een matige staat en neutrale hoes. Die zou nóóit vijf gulden mogen hebben opgebracht! 's Middags ga ik met mijn ouders naar Heerenveen en koop zes singles bij de boedelhal aan de Gedempte Molenwijk. Telfout? Nee, 'This Is My House' van The Moody Blues koop ik dubbel, nu in neutrale hoes. Die verkoop ik over twee jaar voor twintig gulden. Ook een hoop geld!

Schoonheid kan soms tegenwerken. Michael Nesmith werd vanwege zijn knappe kop aangenomen bij The Monkees. Hij mocht niet spelen, ook al had hij meer talent dan de studiomusici. Alex Chilton moest bubblegum zingen bij The Box Tops, zijn échte talent kon hij kwijt in Big Star. En dan hebben we Andy Fairweather-Low.

Die vulde in 1968 het gat dat was gevallen, nu Herman's Hermits zich echt op de Amerikaanse markt had gestort. 'Gin House Blues', 'High In The Sky' en 'Bend Me Shape Me' waren grote hits in Engeland voor Amen Corner. 'Half As Nice' stond zelfs op één! Na het uiteenvallen, wilde Fairweather-Low zijn eigen muziek maken. Met 'Natural Sinner' heeft hij in 1970 een continentaal hitje. Daarna wordt Andy een 'musicians' musician'. Enorm gewaardeerd door vakbroeders die hem als begeleider mee nemen op tournee, maar grotendeels onbekend bij het publiek.

482 See Me Feel Me-The Who
483 Maladie D'Amour-Nina & Frederik
484 Let The Sun Shine In-Marva Hodge & The Moody Sec
485 A Certain Misunderstanding-David Garrick
486 Don't Go Out Into The Rain-David Garrick
487 Natural Sinner-Fair Weather

dinsdag 16 augustus 2011

De Video Draait: Texas Chainsaw Massacre- The Beginning


De keuze tussen een wazig hoesje met Leatherface en zijn kettingzaag óf een prent van Jordana Brewster, werd niet zo heel erg moeilijk gemaakt. Ik heb een teer zieltje! Ik doe het in mijn broek als een injectienaald in de buurt komt en ontwijk ook de ziekenhuisprogramma's van de EO. Maar net als dat ik intens kan genieten van oorstrelende muziek en me tegelijk helemaal laat gaan in een noiseperformance, lust ik in de film wel pap van bloederige horror. Hoe meer 'over the top', hoe beter! Wat dat aangaat, had ik met 'Texas Chainsaw Massacre- The Beginning' (Jonathan Liebesman, 2006) een fijne tijd.

Er was in 2003 al een 'Texas Chainsaw Massacre' uitgekomen, maar die was naar de mening van Liebesman té soft. Met 'The Beginning' laat hij zien hoe het ook kan. De kettingzaag-scénes zijn expliciet gefilmd.

Het moet 1969 voorstellen, maar zowel 'All Right Now' van The Free als 'Vehicle' van Ides Of March stammen uit 1970. Twee broers en hun vriendinnen gaan uit rijden. Ze worden lastig gevallen door een motorbende. Ze houden allemaal rust in een verlaten oord, waar het slachthuis net is gesloten.

Het hoofd van een brute familie installeert zichzelf als sheriff, nadat hij de laatste diender heeft afgeslacht. Zoon Leatherface is werkloos geworden, maar pa sheriff voorziet hem van een mooie hobby. Er vindt een onmogelijk ongeluk plaats. De sheriff neemt de dode motorrijdster Alex mee, alsook de broers en één vriendin. De andere zou uit de auto zijn geslingerd...

Het bestaat niet! Ik heb vijf maal de scéne bekeken en het kan niet! Als ze al door het kleine raampje was gevallen, lag ze bebloed op de weg. Nu ligt Chrissy (Jordana Brewster) ongeschonden in een greppel en mag ze als een Lara Croft een heldenrol spelen.

Ze neemt de vriend van Alex mee op sleeptouw, maar de biker wordt bij binnenkomst in het huis door Leatherface door midden gezaagd. Zijn ingewanden zitten 's avonds in de maaltijdsoep. De inwonende oom raakt gewond aan zijn knie. Leatherface bespaart hem veel pijn en zaagt zijn been eraf. Als de zaag ook door het goede linkerbeen gaat, schreeuwt moeder uit: ,,Waar is dát goed voor?". De sheriff antwoordt kalm: ,,Voor zijn evenwicht!".

Van de broers en hun aanhang vinden drie hun Waterloo in de zaag van Leatherface. Verder zeg ik niks, lekker zelf kijken! Een uitgebreid verhaaltje voor het slapen gaan, want de effecten zijn zo hilarisch dat ze niet echt kunnen zijn!

maandag 15 augustus 2011

The Shoes kicken halve eeuw Van Es



Volgens mij had ik de Shoesbui al eens gedaan? Bovendien stuitte ik vanavond op de informatieve en bereleuke fansite van The Shoes. Daar lees ik dat de band haar vijftigjarig jubileum viert. Goed, ze begonnen als The White Shoes, maar werd in 1964 'kleurloos'. Komende winter is het 45 jaar geleden dat 'Standing And Staring' de Top 40 binnen marcheert. Hoewel je met zo'n indrukwekkende lijst hits er moeilijk van kan spreken, hebben we toch een beetje een 'underdog' te pakken.

Het prille begin is zoals bij vele popmuzikanten. Als Elvis voor het eerst door de luidspreker van de radio schalt, raken de tweelingbroers Jan en Henk Versteegen helemaal verknocht aan de rock and roll. Toch is hun introductie tot gitaar met een omweg. Ze leren de techniek bij de mandolinevereniging!

Ook erg leerzaam is de sectie 'buitenland'. Meest opvallend nieuws daar is een onlangs opgedoken Braziliaanse persing van de elpee 'Let The Shoes Shine In'. In 1972 geperst met een iets gewijzigde tracklist. 'Daylight', dat eind 1969 hier een 35e plek behaalde, verscheen zelfs in Peru! 'Farewell In The Rain' was de eerste die internationaal werd uitgebracht. Intussen kon Nederland voor een gulden een hele leuke alternatieve versie bij het tankstation bemachtigen. 'Tank Esso Mix' was de jongeren-uitvoering van 'Stop Een Tijger In Je Tank'.

Willemijn had me, geloof ik, al verteld dat één van The Shoes een restaurant in Leiden heeft. Albert wist dat het een Versteegen was. Albert woont zelf ook in Shoesterwoude. The Shoes zélf blijken ook humor te hebben. Het restaurant heet La Bota, het logo is een laars...

'Roemen op oude teer' is niet echt van de grond gekomen. The Shoes treden nog altijd op in de klassieke bezetting. Eigenlijk smaakt me dat beter dan een maaltijd bij La Bota, hoe goed het daar ook is. Als ik The Shoes eens 'live' mag bewonderen, laat ik jullie hier getuige zijn!

zondag 14 augustus 2011

Schijf van 5: zomer???


Voor wie het gemist heeft: Soul-xotica heeft niet een verwachte zomerstop. Met name het bericht van vrijdag geeft daar iets meer duidelijkheid over. Het wil sowieso niet opschieten met de zomer. Op 4 geef ik een mogelijke verklaring hiervoor. Natuurlijk zijn er duizenden platen met zomer in de titel. Denk maar aan dat deuntje van George Gershwin dat door een handjevol mensen is opgenomen. De nummer 1 stond vorige week al vast en heeft dus niks met het niet doorgaan van de vakantie te maken!

De nummer 5 draag ik geheel op aan een van mijn trouwste volgers, die net de kachel heeft opgestookt in het pittoreske Weesp en waar de wasdroger overuren maakt. Voor jou, Peter: 'Zomer In Zeeland' van Saskia & Serge!

De zomer voelde zich dermate vereerd dat de Nederlandse Spoorwegen de zomertoer naar hem had vernoemd, dat het besloot per trein vanuit het zuiden ons land binnen te komen. Door een wisselstoring in Hoek Van Holland schoot de trein het strand op. De normaliter zanderige kust was door overtollig regenwater een moeras geworden en daar zit de zomer... Wekenlang opgesloten in een trein. Op 4 staat 'Summertrain' van Sandy Coast.

Hoewel ik net als Frankie Valli zweer bij een winterse wip, verloren Rob De Nijs, Don Henley en Bobby Goldsboro hun maagdelijkheid in de zomer. Nog eens leuk voor een andere Schijf! De dames zijn echter minder vrijpostig over die eerste keer. Je hebt Betty Wright, maar het is niet duidelijk in welk seizoen het plaats had. En dan is er Millie Jackson. Die zong Bobby Goldsboro na met een geslachtsverwisseling. Haar 'Summer, The First Time' staat op 3.

Marissa Nadler heeft onlangs haar vijfde album uitgebracht. Ze is zelfstandig geworden en heeft de plaat met financiële hulp van fans bekostigd. Een paar jaar geleden onderhield ze nog haar MySpace en voegde regelmatig nieuwe tracks toe. Soms zelfs ruwe demo's. Eentje stond er eventjes op, maar veroorzaakte opwinding in het kamp. Hoewel half afgemaakt, heeft 'Summer Of Love Is Over' de muzikale spanning van een David Lynch-film. Verder dan MySpace en het gelimiteerde rariteitenkabinet 'Ivy And The Clovers' kwam het niet. Deze schets mag van mij op 2.

Rond 2003 presenteerde de Vlaming Michel Foulet het programma Smaakmakers. Onderdeel van het NCRV-radioprogramma op zaterdagavond was een top 3 van geschikte 'laatste platen'. 'Summer Is Over' van Dusty Springfield hielp het concept bijna om zeep, zij was acht weken lang de hekkensluiter van het programma. Dat Foulet de meest gehate dj van de Belgische radio was, kon ik me iets bij voorstellen. Een beetje eigenwijs was die niet. Zo bleef hij het over de nadagen van Dusty hebben. Het nummer was volgens hem in 1974 opgenomen en had daar bewijs van! 'How wrong can you be?'.

'The Summer Is Over' komt uit 1964, maar werd pas tien jaar later bij ons populair omdat Veronica het in een jingle had verwerkt.

Volgende week maandag ZOUDEN we op reis gaan, het thema van de volgende Schijf blijft echter 'het reizen zélf'. Veel 'travelling' dus!

zaterdag 13 augustus 2011

dikke pret met Pat en Nat!


Nee hoor, die bedacht ik niet gisteren, maar zes jaar geleden. Wat hebben Patti Smith en Natalie Imbruglia gemeen? Euh... helemaal niks? Klopt buiten het feit dat ze samen op zaterdag 13 augustus 2005 optraden tijdens de Lokerse Feesten. En ik was daar! Zeer onvoorbereid, qua Patti Smith nam ik een gok en het verdere verloop van het weekend was op zijn zachtst gezegd desastreus. Dat vieze gezuip, daar moest ik ooit nog eens mee stoppen...

In de zomer van 1997 was er een rommelmarkt in Hommerts, het tweelingdorp van Jutrijp. Ik baalde dat de singles voor mijn neus werden weggekaapt, maar was in mijn nopjes met 'Stand Up' van Jethro Tull en 'Crime Of The Century' van Supertramp. Iemand houdt een plaat omhoog. Volgens hem, typisch iets voor mij. Ik schud mijn hoofd. Het is 'Horses' van Patti Smith.

Vier maanden later vertrek ik naar Engeland. Natalie Imbruglia is dan net aan een zegetocht begonnen met 'Torn', maar dat ontgaat mij. In april 1998 is 'Wishing I Was There' een grote Engelse hit en met 'Smoke' ga ik overstag. Terug in Nederland koop ik in 2000 'Left Of The Middle', maar kan hem al snel niet meer uitstaan. 'Torn' en 'Smoke' blijven favorieten!

In september 2003 neem ik de collectie elpees van een vriend over. 'Horses' zit er ook bij. In 2005 herinner ik de aanbeveling op de rommelmarkt en begin hem regelmatig te draaien. Ik zit dan in de avantgarde en geluidskunst en in dat kader kan ik het album wel waarderen. Als ik lees dat Patti Smith optreedt in Lokeren, hoop ik op veel repertoire van 'Horses', want buiten de singles om ken ik niks van haar.

's Middags krijg ik een stukje mee van de soundcheck van Natalie. Ze oogt als het buurmeisje, nogal casual in spijkerbroek en t-shirt. Het blijkt 's avonds haar podium-outfit te zijn. Tsja, natte Alie, het huppelt, het danst, het is poppy en ongedwongen. En hoewel ik me dan een beetje schaam, vind ik het best leuk!

Dan komt oma. Zelfde kledij als Nat, maar nu in het zwart. Gi-gan-tische bos grijs haar. Ze buigt over de microfoon.
'Jesus died for somebody's sins but not mine'. Ik knipper met mijn ogen. Droom ik dit? Na 'Gloria, In Excelsis Deo' gaat ze verder met 'Redondo Beach'. Dit kan niet waar zijn!

Dat is het wel. Omdat het 30 jaar geleden is dat haar debuutalbum 'Horses' verscheen, speelt ze vanavond bijna de hele plaat. De uitsmijter is natuurlijk 'Because The Night'. De volgende dag zie ik op de regionale tv een interview van na het optreden. Ik had nog nimmer een lachende, vrolijke en intens lieve Patti Smith gezien.

Over de rest van het uitstapje naar Lokeren wil ik het niet meer hebben...

vrijdag 12 augustus 2011

erin gemuisd!


'Dikke pret met Nat en Pat'. Dat wordt morgen de titel. In 2005 viel 13 augustus ook op een zaterdag en daar hoort een muzikale herinnering bij! Gisteren schreef ik dat woensdag mijn wereld instortte. Klinkt dramatisch en dat is het ook! Hoewel het weinig van doen heeft met de overige berichten, wil ik het toch eens uitleggen. Het is namelijk géén normale situatie...

Tussen juli 2000 en september 2007 was ik werkloos, buiten wat verzwegen en inmiddels achterhaald (en verrekend) zwart werk. Deels weigerde ik werk op idealistische grond, maar in de zomer van 2007 was ik de armoede van de uitkering zat en meldde op eigen initiatief bij de Sociale Dienst dat ik aan het werk wilde. Mede daardoor viel ik in een hele mooie regeling en kwam in dienst van het reïntegratiebedrijf Noordwestgroep (NWG). Het kwam erop neer dat door een subsidie de Sociale Dienst meer dan de helft van mijn salaris vergoedde.

Ik werd gedetacheerd bij Dyka, producent van pvc buizen. Dat ging ruim een jaar naar wens. In november 2008 raakte ik in een winterdepressie, die erg hardnekkig bleek. De weken in 2009 en begin 2010 die ik werkte, waren niet genoeg om de ziekteperiode te onderbreken. Op 4 oktober 2010 hervatte ik het werk voor NWG, inmiddels intern, voor 18 uur om langzaam uit te bouwen tot 32 uur. Ik ontdekte voor mezelf al snel dat die 18 uur het plafond was, maar het UWV had me gezond verklaard. Ik stapte toen naar het kantoor met de vraag of ik het contract kon aanpassen. Nee. Dan zou die regeling namelijk vervallen...

Per 24 november 2010 ging NWG me voor 18 uren uitbetalen en de Sociale Dienst weigerde dat aan te vullen. Mijn consulente nam contact op met de beleidsmaker van de Sociale Dienst. Hij adviseerde mij ontslag te nemen en zij zouden mij 'opvangen'. Daar heb ik voor bedankt. In januari kwam een gewijzigd voorstel. Ontslag met wederzijdse goedvinding. Omdat ik eind november 2011 via de Sociale Dienst in een werkstage uitgeleend zou worden in de postbezorging was het logisch dat ik in de tussentijd 18 uur zou blijven werken om het plekje 'warm' te houden.

Niemand die me vertelde dat ik eerst WW moest aanvragen bij het UWV. Daar kwam ik pas eind maart achter. Even later werd die me toegekend... voor 14 uur. Omdat ik 18 uur minder beschikbaar was voor de reguliere arbeidsmarkt, terwijl ik een indicatie voor de Sociale Werkplaats heb. Het was een flinke strijd, maar UWV verstrekt nu 32 uur WW. Met 500 euro is dat 200 onder het minimum en dus verzoek ik een aanvulling. In mei krijg ik bericht dat ik 212 bovenop de 500 krijg. Klaar? Nou, nee. Ik ontdek op 11 juli dat de 212 bruto is en ik dus opnieuw onder het minimum zit. Ik moet een aanvraag voor aanvullende WWB doen.

,,Een helder verhaal", oordeelt mijn nieuwe consulent die de intake doet. ,,Het moet stug lopen als de commissie hier ongevoelig voor is". De ontvangen beschikking vertelt een ander verhaal. Verzoek om aanvulling over de maanden maart tot en met juni is niet afgewezen door de commissie, maar door de consulent zélf. De WW-specificatie van juni zou voor zichzelf spreken. Dus niet! En omdat ik zo'n oen ben en drie weken later de aanvraag doe, wordt me duizend euro door de neus geboord. Wederom kan niemand weer wat doen en zal de voorzieningenrechter er aan te pas moeten komen. En dat kost weer geld...

De vakantie is afgeschreven, ik kan alleen maar dromen van een fiets en een boterham is luxe...

donderdag 11 augustus 2011

Almost 20 Years Ago Today: 475-481


Dit kon zomaar eens de laatste 'Almost' zijn. Gisteren is mijn wereld ingestort. Wat half januari een hele mooie 'deal' leek, blijkt één grote sof waar ik ben ingetuind. De fietsvakantie is al van de baan. We blijven thuis en dus pak ik na vandaag weer 20YAT op. Ofwel, ik hou de datums aan. Hoe ingrijpend mijn toekomst en die van Soul-xotica gaat worden, valt nog te bezien. Ik heb een heel rigoreus idee...

Ik maak sowieso Denemarken even af. Op twee na zijn dat niet meteen de kroonjuwelen uit mijn verzameling. Eentje daarvan verdient extra aandacht: Niet de Amerikaanse, maar de Nederlandse Epic in oranje, één van de eerste in zijn soort. De fotohoes is hij verloren en zo ligt die in een neutraal hoesje bij de Køb Og Saelg in Skarrild te verstoffen.

The Beavers, dé toonaangevende beatgroep van Nova Scotia, bedenkt eind 1964 een nieuwe 'gimmick'. Ze gaan The Great Scots heten, dragen kilts en 'switchen' van rhythm and blues naar een Brits geluid. Eén van de drie singles op het Epic-label, 'Don't Want Your Love', had zo bij Lennon en McCartney uit de koker kunnen komen. Internationaal succes blijft evenwel uit. In 1966 vestigt de groep zich in Canada.

Voor een nieuw label maken ze nog een paar singles, waarvan eentje onder een alter ego. Dit omdat enkele stations weigeren om aandacht te besteden aan The Great Scots, zonder heldere reden overigens. Het zet geen zoden aan de dijk en tijdens de opnames van de eerste langspeler, valt de groep uit elkaar. Die elpee verschijnt pas in de nieuwe eeuw als compilatie van de singles met de vier opgenomen tracks. De leden leven nog en komen nog geregeld samen.

475 Sensation-Motors
Denemarken blijkt een echt Motors-land. Ik koop in 1990 de cassette en drie jaar later het vinyl van 'Approved By', het album van The Motors met 'Airport'. 'Sensation' was in 1978 de opvolger van die hit.
476 Like A Fool-Robin Gibb
Eén van de laatste van Robin, deze is uit 1985. Natuurlijk alleen maar om de collectie volledig te maken.
477 Ramona-Blue Diamonds
In het Duits.
478 You'd Better Get Used To Missing Her-Symbols
Engelse groep, geen hit. Dit is de Zweedse Polar, maar heb hem ook op een betere Nederlandse President.
479 Dancing With The Captain-Paul Nicholas
Weinig interessante disco uit 1976.
480 Don't Want Your Love-Great Scots
481 I Love You Baby-Paul Anka

woensdag 10 augustus 2011

altied eem leuk nou, film kieken


Gedurende 1997 werkte ik in de Popkelder, de Sneker muziekoefenruimte. Waar op dinsdag door de oefenende bands de laatste plaat van Rush oraal werd gerecenseerd aan de bar (dan heb je dat basloopje, toempetoempetoem, en dan die gitaar er overheen, tennén nénnén), daar kreeg ik op maandagavond een soortgelijk overzicht van films, verzorgd door de hardcoreband Tied Down. Ha ha ha en dan komt die vent met die bazooka en bawoem! Mijn eeuwige collega Jan Folmer werkte eens op zo'n avond, toen de drummer na een lachsalvo de legendarische uitspraak deed: ,,Altied eem leuk nou, film kieken".

Moeten we het nog over het weer hebben? In 2005 was juli ook bar slecht. Toen ging ik 's avonds de AM-schaal af en luisterde steeds naar een andere zender. Ik ontdekte de VPRO op 747 en een krakkemikkige Big L. In 2006 had ik een literaire zomer. En nu, 2011, is de filmzomer.

Toen ik in 2003 in mijn eigen hutje kroop, besloot ik geen televisie te nemen. Ik was evengoed wel betrokken bij de organisatie van de filmavonden in De Buze, waar ik graag voor niet-Amerikaanse cultfilms ging, hoewel ik ook dol ben op Tarantino. Toen ik een paar weken geleden dat ik een Gom-player op mijn laptop had, wakkerde dat mijn experiment aan. Films recenseren.

Het voelt goed aan! Ik ben even kritisch als bij muziek. Klassiekers en verplichte kost, ik kan ze zonder vooroordelen bekijken, zoals ik ook kritiek kan hebben op 'Sergeant Pepper'. Neem nou 'A Clockwork Orange' (Stanley Kubrick, 1971): Niks tijdloos of onovertroffen meesterwerk. Typisch 1971. In 1984 regeert Big Brother, in 2001 hebben we een oorlog in de ruimte en in 2011 schrijf ik mijn blog op een telefoon met één toets... Niks van uitgekomen? In 1971 was de film misschien opzienbarend, maar dat zegt niks over eeuwigheidswaarde. Mijn oordeel jegens 'A Clockwork Orange'? Een boutfilm!!!

Vrijdag weer eens een uitgebreidere motivatie...

dinsdag 9 augustus 2011

20 Years Ago Today: 465-474


Vergeet ik iets? 'Almost'? Nee, vier van de tien kocht ik precies twintig jaar geleden, twee gisteren en vier morgen. Het kan dus zo wel. Drie van de tien stonden al eerder in de schijnwerpers. We zijn nog steeds in Denemarken. De volgende aflevering ook nog. Vandaag uitstapjes naar Skanderborg en Vejle en 'thuis' in Skarrild.

In Vejle (spreek je uit als 'wijle') raak ik verzeild in een verzamelaarsboetiekje. Naast stripbladen doet hij ook in singles en het is een kenner. Hij leert me dat platen van de Deense groep Kazolien onbetaalbaar zijn en drukt me op het hart dat die van Mike Wallace & The Caretakers erg bijzonder is. Tien kronen... Zou hij het nog herinneren? Zich anno 2011 de haren uit de kop trekken?

465 Listen To Me-Hollies
Opnieuw kon Google me niet helpen aan de Deense hoes met de 'unieke' foto. In Denemarken was 'Listen To Me' de a-kant. In Nederland eigenlijk ook, hoewel het hoesje anders doet vermoeden
466 Bend Me Shape Me-American Breed
Zie 14-6-11: Buigzaam deuntje.
467 I'm Going Out-Tages
Zie 7-7-11: The föb för.
468 Hello Dolly-Louis Armstrong
469 EP Ain't That A Shame-Pat Boone
Pat was erg populair in Denemarken.
470 Howzat-Sherbet
De nieuwste plaat van vandaag en wat een klassieker! Smaakt altijd goed.
471 There Won't Be Many Coming Home-Roy Orbison
Ook 'The Big O' roerde eind 1966 de mond wat de Vietnam-oorlog betreft. Helaas totaal vergeten...
472 Yesterday Man-Chris Andrews
Weer zo'n Engelse Decca in een Deens hoesje, hoewel de foto praktisch overal werd gebruikt.
473 Amarillo-Tony Christie
474 The End Of The World-Mike Wallace & The Caretakers
Zie 30-11-10: Steenkolenzwengels.

maandag 8 augustus 2011

telefoontoppertje #14: de Nökia himself!


Er is er een jarig, hoera hoerb, dat kun je wel zien dat is hij (wijst naar 1 toets)! De bloggende homecomputer, de toetsenloze wekkerradio, de fotocamera die je kan bellen, ofwel onze bloedeigen Nokia N95 is vandaag jarig. 080808, dat is toeval... Drie jaar geleden zei de verkoper van Bel Company: ,,Als de twee jaar voorbij zijn, heb je nog steeds een toestel dat prima mee kan". Hij had gelijk wat de applicaties betreft, maar dat-ie nou zo in de rui moest gaan?

Ik moest beter weten. SNS Bank hield me al jaren aan het lijntje wat betreft verruiming van mijn kredietlimiet. En dus probeer ik het de 6e augustus nog maar eens. De vakantie was onbetaalbaar geweest, maar ook kostbaar. Diep van binnen wil ik dit weekend nog naar Lokeren. De bank schudt van nee. Dan ontstaat een nieuw plan. Net zo'n Nokia als Rudy en dan thuis internetten.

KPN heeft een levertijd van 2 weken, Phone House blieft 70 euro bijbetaling, maar Bel Company heeft hem op voorraad en geeft hem 'gratis' weg bij een tweejarig Hi-abonnement. Een uur later op vrijdag 8 augustus 2008 bekijk ik 'White Unicorn' van Wolfmother op Youtube.

O, wat was ik in den beginne hip! Internet op de telefoon, in augustus 2008 nog geen gemeengoed! Wél voor een yup met een Mercedes, maar voor een langharige werkzaam in de kunststofindustrie was dat niet. Ik vermaakte me op en top totdat Hi mijn internetverkeer weer plat legde. De mp3-jukebox raakte goed gevuld, ik keek soms drie uren continu Youtube-filmpjes, maakte zelf tientallen homevideo's en schreef een blog: SoulteXt. De enige volger daarvan was Stefan en die is mee verhuisd naar Soul-xotica.

Vorig jaar kwam het SIM-only abonnement ter sprake. Laks als ik ben, sluit ik die pas in januari af. Lang zal die leven? Nou, in ieder geval nog 5 maanden. Ik kan de Blackberry ruiken!

Dé soundtrack uit de jukebox is 'White Unicorn' van Wolfmother...

zondag 7 augustus 2011

Schijf van 5: Viva España


Ik heb nagelaten om te kijken hoe het weer daar was. Vast beter dan in de Benelux. Ik ontmoette gisteravond een kennis die zijn kampeervakantie in de Ardennen na maar liefst acht dagen regen had afgebroken. Zelf zou ik over twee weken vertrekken, maar dan moet die 'Indian summer' wel opschieten. Om nu dag 1 al met kletsnatte plunje te zitten? En dan is er nog de fiets. Degene die ik besteld had, heeft een té laag frame. Wordt dus toch nog een occasion zoeken...

Het moet een fiets zijn die mij aan kan. We rekenen op goed weer ('s nachts buien) en zullen dan ongetwijfeld weer duizend kilometer gaan fietsen. Menigeen zal nu al het zweet uitbreken, maar voor mij is het dé ultieme vakantie gebleken!

Maar eerst gaan we vijfmaal naar Spanje. Jimi Hendrix staat op 5. Ik ben het eigenlijke liedje even kwijt in mijn hoofd, maar de herinnering is goed. Op de laagste trede zet ik 'Spanish Castle Magic' uit 1967.

The Nits maakte vorig jaar een album. Dat is tegenwoordig geen voorpaginanieuws meer. Toch waagde een recensent dit hun beste album in 20 jaar te noemen. The Nits zijn dus echt door de tijd ingehaald. Reden genoeg om terug te grijpen naar 1983: 'Sketches Of Spain' staat op 4.

We trekken 20 Years Ago Today volgend jaar verder door en laat ik jullie getuige zijn van mijn eerste schreden in de journalistiek. Een naam die geregeld zal opduiken, is die van Reboelje. Hun album 'Magysk Teater' is mijn soundtrack van 1992, maar kwam bijna 20 jaar geleden uit. Van dit conceptalbum omtrent 'Der Steppenwolf' van Herman Hesse, presenteer ik op 3: 'De Spaansche Mich'. Nee, er is niets mis met de grammatica, het is Fries...

Eind januari 1998. De flappentapper in York blijft spuwen en het is groot feest! Nog drie dagen, dan laat de Rabobank mijn pas inslikken en kan ik aan den lijve armoede ondervinden. Eén van de laatste platen die ik heb gekocht is 'Waiting For The Sun' van The Doors. 'Wintertime Love' was Syl, 'Spanish Caravan' de injectie die me weer naar een roemloos sollicitatiegesprek bracht. Vandaag dus op 2.

Vannacht twee jaar geleden sloot ik mijn vakantie af. Tot 20092009 profiteerde ik vaak en graag van mijn hervonden energie, nadat ik gestopt was met drinken, en dat leverde extreme situaties op. Deze vrijdag fietste ik De Rietlandenroute vanaf Tijnje naar Kampen, stak over naar Zwolle en besloot dat ik óók nog wel even in het holst van de nacht over Hasselt en Zwartsluis naar huis kon fietsen... Hoewel het vannacht goed ging, zou ik het nóóit weer doen!

In Zwartsluis maak ik een playlist voor de laatste dertig kilometer. Even voor Blauwe Hand ontdek ik dat het knullige 'My Lady Of Spain' van The Classics uit 1972 mijn ultieme vakantieplaat is. Waarvan akte!

Ik had me vergist. Ik dacht dat volgende week moederdag zou zijn in België, de naamdag van Maria, maar dat is maandag. En omdat we net Marianne hebben gehad, sla ik titels met Mary en Maria nog even over. Volgende week een Schijf met 5 liedjes over de zomer. Toepasselijk, midden in de herfst...

zaterdag 6 augustus 2011

De Video Draait: The Idol


'Speedshoppen' bij de videotheek. Ik meende dat deze tot elf uur open was en stapte klokslag tien uur binnen. ,,Meneer, we gaan sluiten, maar als u heel snel bent". Ik ging voor 'Christiane F' en wist exact waar die stond. Zonder al teveel op te letten, pakte ik er nog twee uit hetzelfde vak. Een halve minuut later ben ik klaar. Bij nader inzien trekt 'The Idol' de meeste aandacht. Leelee Sobieski oogt een beetje als Marissa Nadler, dus daar wil ik wel 110 minuten naar kijken!

Over 'Christiane F' kan ik kort zijn: Een absolute 'must-see' die net als bij mij gerust eens op herhaling kan! Ik ontdek nu wel een foutje. Als Christiane Detlef heeft ontmoet en zijn 'selfmade' tatoeage heeft gezien, maakt ze hem thuis na op de tonen van 'Heroes' van David Bowie. Ze zegt tegen haar moeder dat het van de plaat komt die Klaus haar heeft gegeven. Fout! Dat is 'Changesonebowie'. In de aftiteling memoreert ze Atze, Axel en Babsi die allen in 1977 zijn overleden. Gezien Christiane in die scéne nog aan de trips is, moet zich dat afspelen in eind 1976 of vroeg 1977. Bijna een jaar vóór de release van 'Heroes'. Ze kan het dán dus niet draaien...

'The Idol' (Samantha Lang, 2002) staat niet voor niets bij de 'cult'. Zoals het een Franse film betaamt, zijn de wekelijkse smeerbeurten expliciet gefilmd. En ben ik verliefd geworden op de kont van Leelee. Ze speelt Sarah, een doubleur in een toneelstuk, dat een rustig appartementencomplex op zijn kop zet. Ze heeft in werkelijkheid een sexrelatie met Philippe, haar tegenspeler als zijn fiancee de rol niet kan spelen. Het is een rol van een vrouw die blind is geworden na een ongeluk. Sarah vervloekt haar in werkelijkheid, zodat ze de rol voorgoed kan overnemen en ook Philippe kan inpalmen.

Duidelijk toch? Zeg maar nee! Sarah leeft zich niet een beetje in in haar rol. Ze leeft voor het grootste deel in haar toneelrol. Ze plant een groots afscheid. Eerst moet Philippe's vrouw écht blind worden, daarna zal Sarah haar buisje slaappillen innemen. Dat gaat ze ook doen, maar van een hap rijst is nog niemand overleden!

Dat is de schuld van meneer Zao, de overbuurman. Een schitterende rol voor James Hong, die we kennen uit 'Blade Runner'. Een, meestal zwijgende, Chinese senior die op een grootvader-achtige manier zich bekommerd om Sarah. Ook al verspeelt hij daarmee het respect van de andere bewoners, die middels een petitie verzoeken om uitzetting van Sarah. De menselijke liefde, Chinese wijsheid (,,Meneer Zao, waarom bent u zo mysterieus?". ,,Omdat ik Chinees ben!".) en de ongelooflijke beheersing tegenover het ondankbare wicht... Een prachtige rol, evenals die van Leelee, die niet een klein beetje geschift is! Ze weet maar moeilijk toneel van realiteit te onderscheiden.

Het einde is confuus, maar daarvoor is het Frans en cult. Ze beledigt Zao, die vervolgens haar omgeruilde slaappillen verwerkt tot een gebakje. Is het hulp bij zelfdoding of heeft ze Zao zo gekrenkt dat die overgaat tot moord? Ik denk het eerste. Een onbeschrijflijke liefde, dat werkelijk schitterend is verfilmd. Toch nog even over muziek hebben? 'Lullaby' van Coralie Clément moest maar op de telefoon komen wonen. Hoewel ik best belangstelling heb voor de hele soundtrack!

vrijdag 5 augustus 2011

retour afzender


Op woensdag 18 mei jongstleden publiceerde ik 'Alternatief voor schaapjes tellen'. Hierin verhaalde ik van een fietstocht over Rouveen, omdat ik van de spanning niet kon slapen. Ik schreef toen ondermeer over 'Together' van Apollo's Wing. Samen met de fotokaart in zwartwit voor 75 cent bij De Groene Cirkel in Rouveen. Daags na de aankoop plaatste ik een oproep op Golden Beat Years.

Ik hoopte op reactie van Karel Siebers, stichter van nldiscografie.nl, maar de vraag om info omtrent Apollo's Wing bleef onbeantwoord.

Afgelopen maandag schreef ik een soortgelijk bericht, maar nu over Kids, waarvan ik in Leiden 'Polk Salad Annie' kocht. Binnen een etmaal wist ik alles over Kids. Toen herinnerde ik opeens de vraag over Apollo's Wing. Ik haalde hem omhoog en kreeg gisteren tweemaal bericht van Karel.

De enige Apollo's Wing-single staat op de site van GBY-collega en Nederbeatverzamelaar Erik. Hij schat de plaat op vijftig euro. Apollo's Wing zou een voortzetting zijn van The Driftin' Five. Bekende naam...?

Tenslotte kwam Karel met de actuele website van The Driftin' Five. De Utrechtse groep bestaat een halve eeuw en was in de jaren zestig de begeleidingsgroep van Herman Van Keeken. In 1967 gingen ze zich D5 noemen en in 1972 kortstondig Apollo's Wing. Inmiddels heet het weer Driftin' Five en speelt regelmatig in de Achterhoek en Twente.

Op de prachtige site echter niet de single van Apollo's Wing en evenmin de foto. Mijn besluit is snel gemaakt. Ik vind de b-kant best aardig, maar hoe vaak ga ik deze nog draaien? Past deze plaat dan niet veel beter in de collectie van Michel Roelofs? Het antwoord is 'ja', er is inmiddels contact geweest met Roelofs en volgende week verhuist de single van Steenwijk naar Utrecht. Met gesloten beurs, hoewel ik blij zou zijn met mp3-opnames.

En daarom vereeuwig ik hierbij nog eenmaal de single mét de opgeplakte fotokaart...

donderdag 4 augustus 2011

Almost 20 Years Ago Today: 458-464


Ik was gisteren nog vergeten te vertellen dat de Deense EMI geregeld erg creatief was met haar labels. Platen die in de rest van de wereld op Columbia verschenen, konden in Denemarken als Parlophone of HMV worden uitgebracht. Vandaag hebben we er zo eentje. Louis Armstrong stond onder contract bij Kapp. In Nederland werd dat label door Negram gedaan, hoewel deze als Artone verscheen. In Denemarken werd het een Stateside. Voor de meesten abracadabra, maar ook voor een kenner ontbreekt de logica.

Brande was een stadje van het formaat Steenwijk. Op twaalf kilometer de dichtst bijzijnde grotere plaats bij Skarrild. Met mijn ouders bezoek ik Brande op een druilerige maandagmiddag. Het antiekzaakje waar ik in 1990 'Six O'Clock' vond, opent pas woensdag of donderdag zijn deuren weer. Ik vind nog wel een andere nering. Tussen de elpees staan BZN en The Cats. Die waren hier ook erg in trek...

458 We're On Our Way-Chris Hodge
Denemarken had geen hitlijst, toch moeten er dermate veel exemplaren van Chris Hodge zijn verkocht. Je komt hem daar op iedere straathoek tegen. Vaak in de Amerikaanse uitdossing met het glossy gladde hoesje. Ik koester mijn Deense persing in het zachte hoesje!
459 Lulu-Oliver Onions
Waarschuwing: 'Sandokan' is leuk als 'novelty', maar het is niet zonder reden dat latere singles flopten!
460 Which Way You Goin' Billy-Poppy Family
De opvolger koop ik pas over twintig jaar. Niet verder vertellen. Ik ben stiekem heel erg verliefd op de stem van Susan Jacks.
461 A Man Without Love-Engelbert Humperdinck
Je verdiende loon, heer Engelbert!
462 What A Wonderful World-Louis Armstrong
Er is een tijd geweest dat iedere keer als ik een nieuwe naald kocht als eerste deze single draaide. Met name die kreuntjes tussendoor... Geweldig!
463 The Last Waltz-Engelbert Stumper-dinck
Natuurlijk moesten de kronen op...
464 Soley Soley-Middle Of The Road
Gewoon de Duitse zoals die ook in Nederland werd verkocht. In de volgende serie (of 1 daarna) een hele zeldzame single die in Nederland werd geperst, maar in Denemarken werd verkocht.

woensdag 3 augustus 2011

20 Years Ago Today: 453-457


Vandaag nog even zonder Almost als voorvoegsel, deze singles kocht ik exact twintig jaar geleden. In Denemarken. Voor vijf kronen per stuk, met uitzondering van The Hollies die 6.50 Deense kronen was. Ik wil vandaag van de gelegenheid gebruik maken om iets te vertellen over Deense vinylsingles. Hoewel ik er veertien jaar geleden voor het laatst was, was het platenverzamelen een hobby voor een klein clubje. Niet zoals hier, waar iedere stad van betekenis wel een speciaalzaakje heeft.

Denemarken is een van de weinige landen die geen regelmatige hitlijst heeft. Ook nooit gehad. En dus kun je daar zeer exotische platen verwachten. Wat het nóg interessanter maakt, is dat Denemarken altijd al fotohoezen maakte voor de singles. EMI had een perserij in Kopenhagen, Decca's kwamen vaak in neutrale hoezen vanuit Engeland en werden in Denemarken van hoesjes voorzien.

Waar Nederlandse, Duitse en Franse fotohoezen vaak een iets andere layout hadden, daar gebruikte met name EMI in Denemarken unieke foto's. Soms zelfs exclusieve kiekjes gemaakt van een bezoek van de band of artiest aan Kopenhagen. Dit maakt het voor een hoesjesverzamelaar, alsmede iemand die van een specifieke artiest verzamelt, tot een walhalla.

Wél heeft ieder Deens gehucht een 'køb og saelg', een soort Piet-koopt-alles. Van huisraad en boeken tot trekkers, als het een øre kan opbrengen, hebben ze het. Zo ook in Skarrild, de eerste woonplaats in Denemarken voor broer Henk. Ze hadden een vaste klant voor de singles, hoewel die maar één week in het jaar in de buurt was...

453 He Ain't Heavy He's My Brother-Hollies
Nieuw gekocht in Herning, dit is een Engelse heruitgave uit 1988.
454 Brandenburger-Nice
Geen idee waar het fotomodel vandaan komt? De Deense had een zwartwit-hoesje met wederom een unieke foto. Het label van deze Immediate is lila van kleur.
455 Cindy Incidentally-Faces
Dit is de Engelse persing met het verzamelwaardige 'picture label'.
456 Saah Saah Kumba Kumba-Soulful Dynamics
Hoezo exotica? Deze is dubbel zo brallerig als 'Mademoiselle Ninette', toch blijf ik een zwak houden voor deze stamper.
457 Banjo Boy-Jan & Kjeld
,,Tysk?". ,,Nej, Hollander". Dat scheelt in de prijs! Denen hebben niet een klein beetje een hekel aan Duitsers... Wat is het 'not done' geweest dat Jan & Kjeld uitgerekend in het Duits gingen zingen!

dinsdag 2 augustus 2011

Leiden ontzettend tot last: de singles


Allereerst even pas op de plaats. Zojuist is bekend geworden dat de Steenwijker volkstroubadour Gerard Rutger Buisman is overleden. Nadat ik tien jaar geleden 'Green Green Grass Of Home' had uitgekraamd tijdens de ludieke talentenjacht in De Karre, ging hij als jurylid voorbij aan de vocale wanprestatie en prees mijn Engelse uitspraak! Exact weet ik het niet, maar Gerard moet ongeveer zestig zijn geworden. Een markante muzikant!

Omdat het verhaal van gisteren aardig op lengte kwam en ik de singles er niet doorheen wilde jassen, vandaag deel 1,5. Morgen het eerste deel uit een serie van zeven Almost 20 Years Ago Today, waarin ik 57 singles ga behandelen die ik tussen 3 augustus en 10 september 1991 heb gekocht. Onderstaande singles waren 50 cent bij Plato in Leiden, uitgezonderd The Kids (2) en Mighty Sparrow (1,5).

* Orkest Sven Arvidsen- Hoppel Poppel
De nieuwe danssensatie uit Finland in de originele hitversie uit 1966. Omega promootte de plaat net als Letkis en Sirtaki, dus mét dansinstructies op het hoesje. Gelukkig maar! Ik was hem vergeten. O ja, het werd géén hit...
* Beatles- Help!
Zo goedkoop? Ja, de single is ietwat krom, maar dan nog: Het fotohoesje is absoluut nieuw!
* Bread- Lost Without Your Love
Er zijn van die monumenten die je altijd bij een lijstje vergeet...
* J. Vincent Edward- Thanks
Nu mét fotohoes.
* Gloria Gaynor- Reach Out I'll Be There
Blijft een fetisj, die vroege singles van Gaynor.
* Guess Who- Share The Land
Peter heeft hem al, maar wie weet kan ik nog iemand anders blij maken met deze Soul-xotica Alltime Classic?
* Jean-Paul- Do You Know Him
Herinneren we nog Jan Ten Hoopen van 'Jij Bent Alles' uit 1989? De single als Jean-Paul kwam in 1972 tot stand met hulp van Gert Timmerman.
* Kids- Polk Salad Annie
Mysterieuze Nederlandse groep op MCA met een degelijke cover van Tony Joe White.
* Frankie Laine- Moonlight Gambler
Voor Peter!
* Love Unlimited- Walkin' In The Rain With The One I Love
Nu met fotohoes
* Mighty Sparrow- Only A Fool
De schaarse Nederlandse persing op Mata Hari uit 1969.
* Chris Montez- Ay No Digas
Uche uche...
* New Seekers- Beg Steal Or Borrow
Fotohoes had ik nog niet. Ach, voor 50 cent...
* Johnny Pearson- Sleepy Shores
Gaap...
* Peter, Paul & Mary- Day Is Done
Túúrlijk is het een ruknummer, maar zoals deze kom je hem zelden tegen. En dan voor die prijs?
* Gene Pitney- Something's Gotten Hold Of My Heart
Ik ken hem vooral van de Engelse Stateside. Klinkt alsof hier een andere mix is gebruikt?
* Gene Pitney- Somewhere In The Country
* Poppy Family- That's Where I Went Wrong
Marissa Nadler noemt hen als inspiratiebron en nu begrijp ik de reden. Het woordloos mee bepalen van de melodie, dat is de overeenkomst! Een uptempo ding met kippevel-zang.
* Rattles- The Witch
Had er sinds 20 Years Ago Today weer eens zin in!
* Sam & Dave- You Don't Know What You Mean To Me
Nu de Nederlandse fotohoes.
* Percy Sledge- Take Time To Know Her
* Percy Sledge- My Special Prayer
O, wat heb ik een hekel aan Percy Sledge. Maar voor 50 cent gaaf en met fotohoes, ben ik nog nét te porren. Zo kom je al snel op twaalfduizend...

maandag 1 augustus 2011

Leiden ontzettend tot last


Ik zou de radiomarathon onmogelijk een nood kunnen noemen, toch volgde er een deugd op in de vorm van ruim 24 uur Leiden. Ik had met Willemijn, die dus in Leiden woont, afgesproken om gedrieën met Albert uit eten te gaan en daarna het nachtleven onveilig te maken. Willemijn wilde echter eerst naar De WW, de 'hangout' van haar vriend Fabrizio, en na een paar Leffes was haar etenslust vertrokken. Albert en ik tafelden vervolgens verrukkelijk in een Indisch restaurant. Willemijn had in De WW geopperd om naar een dansfestijn te gaan.

Daar gingen Albert en ik dan ook naar toe, maar toen was er paniek bij mij. Ik had mijn telefoon bij Willemijn gelaten, er stond zo'n duizend man op een plein en ze nam niet op. Toch nog maar even in De WW kijken. Gelukkig! Daar zat ze. 'High' van de Leffe, met flinke dubbele tong, maar even lief en aaibaar als anders. Ze wil nog naar een nieuw geopend café, als Albert en Fabrizio al naar huis zijn. Gelukkig zijn we het wel eens dat de naam niet kan: BOB, Brothers Of Beer.

Het blijkt ook een hele foute tent. Een hardrockkroeg, maar geen Steppenwolf of AC/DC, maar lompe deathmetal. Na een drankje hebben we het bekeken. Om half één zijn we thuis. Het is Willemijn te vroeg en dus speelt ze nog 2 uren de deejay en val ik letterlijk in slaap met The Coral.

Ik heb tien uren continu liggen ronken. Ik heb niet eens gemerkt dat Willemijn een wasje heeft gedraaid! Na een paar koppen koffie wil zij het liefste thuis blijven. We spreken af dat ik om zeven uur bij haar de tassen kom halen. Ik zal aanvankelijk de Leidse Loper doen, een toeristische wandelingen, maar de handwijzers zijn zo onduidelijk dat ik het alras opgeef. In de zijstraat van een winkelstraat, het is koopzondag, ontwaar ik Plato waar ik 22 singles koop waaronder Gene Pitney. Na een broodje bij Subway kom ik haast per ongeluk op een erg mooi stukje Leidse Loper. En dan overvalt me het vakantiegevoel. Ik haal twee bolletjes (citroenyoghurt en stroopwafel) bij de IJsmeisjes aan het Noordeinde en een ijsthee bij de WW. Willemijn heeft intussen gebeld en wil uit eten met mij. Dat doen we bij de Argentijn. Ons toetje halen we bij ijssalon Soetenso. De prijs is even slikken. Twee bolletjes (bramen en tropisch fruit) met een toef slagroom voor € 5,50! Om negen uur stap ik weer op de trein. Het was onvergetelijk!