Ik had Danielle Lemaire leren kennen toen ze in maart 2005 het tweedaagse Femmes-festival in het Belgische Hasselt opende. Toen met haar kleine liedjes. De volgende dag zou ze me op de zenuwen werken met haar partner Jan Van Den Dobbelsteen en Brientje van Maskesmachien, maar de liedjes bevielen me zo goed dat ik haar 10"-LP 'Perfect Surroundings' had gekocht. De fiets werd dan ook prompt gestart toen ik hoorde dat ze in de Hondenkoekjesfabriek in Nieuwleusen moest optreden. Maar... hoe kom je daar?
Niet via Lichtmis, dat is omfietsen. Ergens in Staphorst afslaan, maar waar? Er staat al een paar maanden een stukje over David McWilliams op stapel met andermaal het bewijs dat dronken mensen niet altijd de waarheid verkondigen. Ditmaal meende iemand dat ik over Meppel via De Wijk moest fietsen...
Ondanks het grijze weer is het benauwd. Tussen Meppel en De Wijk rommelt het al en na De Wijk word ik getrakteerd op stortregen. Ik schuil onder een boom, maar realiseer ook dat de performance over een uur gaat beginnen. Via Oud-Avereest en Balkbrug kom ik als een verzopen kat aan in Nieuwleusen. Ik maak kennis met Marc en Wilja en de laatste stopt mijn kleren in de droger, terwijl ik iets van hen kan aantrekken.
Daniëlle en het spontaan gevormde damesduo vormen de opmaat voor Nora Keyes. Die klinkt volgens haar bio als een 78-toerenplaat met de stem van een middeleeuwse verketterde heks. En, eerlijk is eerlijk, het klinkt ook zo! Nora is klassiek geschoold en hangt te pas en te onpas haar sopranenkeeltje op om de refreintjes te 'vullen'. De liedjes, boordevol mystiek, zijn aangrijpend griezelig. En die neurotische blik die ze de zaal inwerpt. Je dúrft gewoon niet te lachen.
Na een behoorlijk verrassend uurtje voor 'happy new ears' sluit ze af met 'After The Game'. 'By any means, this is no normal music', schreef een undergroundmagazine over haar, toch komt dit liedje het dichtste in de buurt. Het staat niet op haar 'full length', maar wel op een cd-r die ik spontaan aanschaf. En nog steeds roept het herinneringen op aan één van de tien meest memorabele optredens. En buiten het podium blijkt Nora een lief, ietwat verlegen, meisje te zijn!
Voor De Hondenkoekjesfabriek was dit een unieke avond. Er worden doorgaans geen liedjes gespeeld, maar is het toneel voor noise-performances. Daarover binnenkort meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten