Oef! Singlehoesjes.nl maakte het me nog even zwaar. Want ik heb ze beide van Tony Joe White, helaas zonder fotohoesjes, maar welke zou ik eens kiezen! Tja, dan wordt het de 'underdog', tot zover het complete vroege werk niet als 'underdog' beschouwd kan worden. Okay, het heette swamprock en moest in de richting van Creedence Clearwater Revival gezocht worden. Maar feitelijk is de muziek van Tony Joe White een vrij unieke soort funk.
Nee, dat heb ik niet helemaal van mezelf. Toen het albumwerk van White rond 1993 op cd werd uitgebracht, wees het tijdschrift 10dance (voorheen Disco Dance) me op de stijl van White, die zich hooguit met Swamp Dogg doet vergelijken. Die excentriekeling zal ik hier vast nog eens behandelen. En de link met Creedence ligt ook voor de hand. White was het voorprogramma van de groep tijdens de Europese tournee. En, zij het op bescheiden schaal, betekende het de Europese doorbraak van White.
In Amerika had Tony Joe White al een naam. Elvis Presley had een compositie van White in de armen gesloten, het onnavolgbare 'Polk Salad Annie'. Ook al met diens' opvallende gitaarspel. Maar White had eveneens gesnoept van de blues, maar kon tevens schitterende ballads schrijven. 'Rainy Night In Georgia' kennen we van Randy Crawford, maar wie heeft het geschreven?
En dan is het november 1969 en Rob Out is de Tipparade aan het samenstellen en besluit de onbekende White toe te voegen. En zo maakt Nederland kennis met 'Roosevelt And Ira Lee'. Een maf nummer. Een moeilijk verstaanbaar gesproken intro, een simpele maar doeltreffende groove en weer dat aparte gitaarspel. 'Groupy Girl' is gelikter en goed voor een veertiende plek in de Top 40. Toch zijn beide nummers vrij uniek in het muzikale landschap van die tijd.
Totaal onverwacht maakte White in 1992 een comeback met 'Good In Blues'. Goed, maar ook glad, hoewel een optreden op North Sea Jazz van een paar jaar geleden liet zien dat hij zijn streken nog niet was verleerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten