Bij ons thuis stond de radio altijd op 3 totdat de EO op woensdag ging uitzenden. We zijn dan van huis uit wel Nederlands Hervormd, wekelijkse kerkbezoek min of meer vaste prik, maar onze ouders vonden blijkbaar geen verplichte kost dat we het Evangelie ook nog via zoetsappige pop en kuntrierock moesten binnen krijgen. Maar luisteren naar de VPRO was 'not done'. Als je het al stiekem deed, was het ook net alsof je naar een buitenlandse zender zat te luisteren waarvan je de taal niet verstond.
In 1992 ging ik popconcerten recenseren, veelal in Het Bolwerk in Sneek. Opeens maakte ik kennis met de Amerikaanse songwriter Freedy Johnson, de Haarlemse crossover-formatie Gotcha! en een bloeiende Amerikaanse hardcore-scene. Dingen die je doorgaans niet op 3 hoorde, wel bij de VPRO. Ik werd desondanks geen luistervink.
In 2005 lag dat anders. Qua hedendaagse muziek zat ik in de tegendraadse folkpop, pure avantgarde en geluidskunst. Opeens had ik het gehad met het verzadigde karakter van 2 en schakelde over naar 747AM, waar de VPRO de lakens uitdeelde. 'De Gezamenlijke Zenders Van Peasens En Moddergat' en 'De Avonden' waren doordeweeks vaste prik. Het laatste programma deed interviews en reportages over kunst en literatuur, afgewisseld met eigenwijze muziek. Ik hoorde er voor het eerst Espers, Ivy Tree en Kemialliset Ystavat. Tussen elf en twaalf was er dan een wisselend muziekprogramma.
Op maandag 'De Wandelende Tak' met veldopnames uit verre oorden, dinsdag 'Café Sonore' met geluidskunst. 'De Wissel' op woensdag kon zomaar eens Stockhausen zijn, maar ook Dylan of Emerson Lake & Palmer en het pionierswerk op de Moog van de laatste. 'Dwars' op donderdag kon ik door een vaste baravond in het jongerencentrum niet beluisteren. In september 2006 werd 747 Radio 5 en verhuisde VPRO naar de Concertzender.
Het is erg tragisch dat de laatste niet meer bestaat, toch hebben de VPRO-programma's het goeddeels gered en leven voort op 6 en worden 's nachts op 5 herhaald. Sinds een paar weken schakel ik weer geregeld over, heb ondermeer Mountain Man leren kennen. Luisterend naar het muzikale aanbod: Buiten zwaar obscure blues is er geen verleden, zelfs niet recent, er zijn geen sterren, geen hypes, geen hitparade. Alleen muziek van nu, vers van de pers, die je nooit weer gaat horen!
Waarom dit pleidooi? De VPRO heeft het zwaar te verdragen. Qua tv schijnt het bij tijd en wijle gênant te zijn. Maar op muziekgebied zetten ze de toon. Op 3 met de Luisterpaal en op 6 met tegendraadse klanken. Ook dat mag wel eens gezegd worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten