Singles round-up: maart 4

Volgende week ontvang ik rond deze tijd mijn salaris weer, maar dat zal té laat zijn voor nog meer andere singles. Ik denk dat ik deze maand wel klaar ben met de 'Singles round-up'. Ik moet dit weekend maar weer eens Facebook op om de handel van Mark te bekijken. Ik ben al twee weken lang niet op Facebook geweest, los van de shows te promoten en meteen weer wegwezen. Ik wil ditmaal de stapel niet te groot maken bij Mark en denk dat ik volgende maand ga afrekenen. Voorts ben ik van plan om in het paasweekeinde een Blauwe Bak Top 40 te doen over de platen van december tot en met maart. Dat gaat niet alleen op 3 april een speciale 'Do The 45' opleveren, maar ook berichten op Soul-xotica zullen in het teken staan van deze lijst. De Gele Bak Top 100 ga ik weer in juli samenstellen en publiceren. Nu dan vermoedelijk de laatste vier singles van maart.

* Candi Staton- Suspicious Minds (UK, Sugar Hill, 1982)
Het begint meteen met een mysterie als ik naar het label kijk. Het geeft ene 'F. Zambon' als schrijver van 'Suspicious Minds'. Dankzij 45cat leer ik nu dat Mark James eigenlijk Francis Zambon heet. Nooit geweten! Ik heb 'Suspicious Minds' eveneens in de uitvoering van Dee Dee Warwick en Dave Crawford is op beide platen de producent. Candi's versie uiteraard superieur aan die van Dee Dee, maar misschien is dat ook omdat ik zelfs het Wilhelmus nog mooi zal vinden als het wordt gezongen door Candi Staton. Ze heeft zo'n heerlijke stem! Op de flip zingt ze 'Let's Love And Be Free' en dat is meer een disco-klapper waar ik echter weer niet zoveel van moet hebben. Geen 'double-sider', maar wel een fantastische uitvoering van 'Suspicious Minds'.

* The Supremes- Back In My Arms Again (Duitsland, Tamla Motown, 1965)
De Deense dealer is een pietlut, maar daar doe ik mijn voordeel mee. Ik geloof dat hij het hoesje heeft 'afgekeurd' om wat kleine schrijfseltjes, maar feitelijk heb je voor het weinige geld een puntgaaf exemplaar met een erg charmant fotohoesje. Hoewel de meeste Supremes-singles lange tijd geleden naar de jaren zestig-bak zijn verhuisd, mag deze lekker in de Blauwe Bak. Ik heb het namelijk altijd één van de leukste jaren zestig-singles van Diana, Florence en Mary gevonden. 'Whisper You Love Me Boy' is beduidend minder opzwepend dan 'Back' maar nog altijd wel door en door Motown en erg prettig in het gehoor.

* Dionne Warwick- Promises Promises (Denemarken, Scepter, 1968)
Ik moet het even nakijken want iets zegt me dat ik deze single al in een andere uitdossing heb. Nee dus! Als je de single opzoekt op Discogs krijg je het hoesje te zien van het exemplaar dat ik nu heb, compleet met stempel van een 'Ungdomsklub' in het Deense Kolding. 'Promises' is een beetje een gek walsje. Niet geschikt voor de Blauwe Bak, maar laten we eerst de b-kant nog even proeven. Nee, het is een prachtig item voor in de jaren zestig-bak en een fijne aanvulling voor de groeiende verzameling van Dionne Warwick-singles maar ook niet meer dan dat.

* The Words Of Wisond And Truth Revue- Don't Need Your Love (Italië, Cannonball, 1982, re: 2021)
Ik zou eerst nog een mailtje hebben gestuurd, maar heb dat maar gelaten. Misschien is het waar? Mijn single arriveert verpakt in folie met daarop een sticker: 'Promo copy not for sale'. De vraag is nu: Zijn alle singles op deze wijze verzonden of...? Heb ik een plekje gekregen op de promo-lijst van Cannonball? In alle gevallen heb ik gewoon het volle pond voor de plaat betaald, maar als dat 'freebies' gaat opleveren, heb ik het er graag voor over! Het is een paar maanden geleden dat de soul-wereld wordt geschokt door het plotselinge overlijden van Peter Bleasdale. Hij is een Engelse zwaargewicht in de soul-dj-scene en Cannonball besluit hem te eren met deze release. Oorspronkelijk is het in 1982 opgenomen in Indianapolis hoewel de heren Zanini en Vatiste nog wat eindproductie doen voor deze specifieke release. Het is erg 'lo-fi' maar funky post-disco. Het heeft echter iets zeer aanstekelijks. Ik weet dat ik aanvankelijk ook heb getwijfeld bij deze single totdat ik halverwege de clip ben en de Truth Revue de productie gaat kleuren. Op de keerzijde staat 'What You Do To Me' en ook dit is meteen weer een funky feestje met een lekkere zompige bas. De zangeressen zijn hier wat meer op de achtergrond, maar toch mag ik dit kantje ook graag. Ik zal beide nog even verder moeten laten groeien, maar het gaat zeker goed komen met deze single!