Even dreigt maart een hele rustige maand te worden met de singles. Het zou op zichzelf geen schande zijn na het gekkenhuis van de afgelopen twee maanden. Zestig Blauwe Bak-platen ineens is best een beetje 'overkill' en ik zal proberen de vangsten iets compacter te houden. Maar hoe zit het met de Gele Bakken? Met een mondkap op de supermarkt in vind ik al erg genoeg. Met zo'n accessoire voor mijn lol in een kringloop gaan staan, is me een brug te ver. Dan gaan de winkels zelfs helemaal dicht en daarmee stokt de Gele Bak meteen. Dan zit ik weer eens te denken aan een paar 'big wants' en besluit op Discogs te gaan kijken. Het winkelmandje bij Bula Bula is al ruim een week geleden aangemaakt omdat ik daar een 'big want' voor een vriendelijke prijs zie staan. Afgelopen weekend kom ik dan in de verleiding te staan als ik plots bereid ben diep in de buidel te tasten voor een andere 'big want' en zo creëer ik de eerste twee orders voor deze maand. Daar is nog een derde bij gekomen, maar deze singles moeten uit Denemarken komen. Het is een mix.... de titels van het verlanglijstje zijn voor de Gele Bak, maar ik probeer de orders aan te vullen met potentieel Blauwe Bak-werk en andere leuke 'kassakoopjes' die op mijn pad komen. Vanmorgen zijn de twee Nederlandse bestellingen binnengekomen en de eerste zes ga ik vandaag aan jullie voorstellen.
* The Drifters- Come On Over To My Place (UK, Atlantic, 1965, re: 1972)
Je weet in veel gevallen wel wat te verwachten als je een pakket opent. Vaak singles in hoesjes die schreeuwen om een schoon wit hoesje. Kartonnetjes om het pakket zo stijf mogelijk te houden en kranten (of 'waardeloze' hoesjes zoals bij Mark) om de boel op te vullen. Ik herinner me ook een Marktplaats-handelaar van twintig jaar geleden, die iedere plaat 'steviger' maakte door een 'waardeloze' plaat in het pakket te stoppen. Zo heb ik 'Stop Making Sense' van Talking Heads nog in de verzameling gekregen (ter ondersteuning van Pearls Before Swine) en heb ik eens een Marillion-single meegestuurd gekregen van een Engelse dealer. Ook 'Hooks In You' staat gewoon bij de andere singles. In geval van het pakket van Bula Bula is het ten eerste de Volkskrant of delen daaruit. Maar dan... wat is dat? Ik vouw het papier uit en dat blijkt opeens een erg leuke persoonlijke brief te zijn. Kijk, dat maakt het verschil! Wegens enorm succes van de voorgaande keren maak ik er weer een 'live'-verhaal van. Om het een beetje oneerbiedig te zeggen zijn vier van de zes singles 'kassakoopjes' en val ik bij eentje voor de fotohoes. The Drifters is niet duur en de groep kan weinig verkeerd doen bij mij, zeker als dit het klassieke werk is met Johnny Moore. Toch gaat mijn voorkeur bij The Drifters uit naar de ballades met de 'Big City'-sound. 'Come On Over' is een echte stamper. 'Up On The Roof' is meer de klassieke Drifters in de traditie van 'Under The Boardwalk'. Tot slot brengt deze heruitgave ons de originele versie van 'I Don't Want To Go On Without You' dat een hit is geweest voor The Searchers en ook door The Moody Blues op de plaat is gezet. Het is uiteindelijk mijn favoriet van de drie, maar ik vrees dat de Gele Bak wacht voor deze single.
* The Equals- Hold Me Closer (UK, President, 1967)
Eigenlijk had ik drie Engelse persingen van The Equals besteld, maar twee daarvan blijken onvindbaar. Ik weet niet wat het is, maar ik word altijd hebberig van The Equals en met name Engelse persingen. De ontbrekende titels, 'Softly Softly' en 'Viva Bobby Joe', heb ik respecitevelijk in de Duitse en Deense persing, maar de Engelse persingen maken de verzameling compleet voor mij. 'Baby Come Back' en 'Hold Me Closer' heb ik inmiddels ook in meerdere nationaliteiten. Erg typisch dat The Equals juist deze twee nummers hebben gebracht op een single, want 'Hold Me Closer' zou een ideale opvolger van 'Baby Come Back' kunnen zijn. Het lijkt als twee druppels water op elkaar. Toch blijft de laatste de winnaar voor mij. De gitaar in het intro en dan de beukende drums. Als ik deze hoor, zit ik al dertig jaar te wippen op mijn stoel. Op zo'n Engelse persing klinkt het allemaal ook nog net een stukje harder.
* The Famous Davis Sisters- He's Mine (US, Savoy, 1954)
Het likt wel eens het origineel te kunnen zijn. Het is de eerste single van de zussen voor het Savoy-label en stamt nog uit de tijd van vóór Jackie Verdell. Klassieke zwarte gospel met ritmische begeleiding en dat is toch wel een ander koekje dan 'Lord Don't Leave Me'. 'Keeping Me Alive' is zelfs nog even beter in mijn beleving. Wat heeft die Ruth Davis toch een strot en wat zingen de zussen haar lief na. Ja, dit is de kant waarmee het in de gospelkoffers komt te staan. Koffers? Ja, de eerste gospelkoffer is inmiddels uit zijn voegen gebarst en ik heb nu twee gospel-koffers.
* The Pink Floyd- See Emily Play (UK, Columbia, 1967)
Ik heb nog lange tijd vol gehouden dat ik nog wel eens een mazzeltje moet hebben. Zoals ik 'Love Makes Sweet Music' van Soft Machine in een platenzaakje heb gevonden en de eigenaar blijft volhouden dat het 'een andere groep' is. Toch schat ik de kans steeds kleiner in om de Columbia-singles van Pink Floyd voor een habbekrats bij de lokale kringloop te vinden. Het wordt dus eens tijd dat ik ga doorpakken met deze platen? Zo heb ik hier de Engelse persing van 'See Emily Play', de originele mono-versie. De heruitgave uit 1974 doet overigens ook al flinke prijzen. Oh... ik kan even niet beschrijven wat er gebeurt... De tranen schieten me in de ogen. Ik hoor de plaat zoals ik hem nog nooit heb gehoord... op 45 toeren... terwijl het plaatje voor mijn neus draait. Nog een keer! Hoewel de plaat in 1967 in de Engelse top tien heeft gestaan, gaan exemplaren in absolute nieuwstaat voor de hoofdprijs. Het voordeel van een Engelse persing is de luide opname en deze overstemt het vinyl in dit geval. Gewoon een hele goede plaat om zo nu en dan te draaien en niet angstig te hoeven zijn dat-ie een extra krasje krijgt. Rene is zo vriendelijk geweest om een scan van het originele fotohoesje bij te voegen, maar ik heb het plan al klaar in het weekend. Mijn exemplaar van 'The Equestrian Statue' van The Bonzo Dog Doo Dah Band zit in een rood Columbia-hoesje (welke oorspronkelijk weer van mijn buren in Mossley komt en ene of andere Engelse smartlap bevat). Deze zit nu in het Engelse EMI-hoesje dat eveneens in het pakket zit, terwijl Pink Floyd compleet mag zijn met het rode Columbia-hoesje. Zo werd die in 1967 verkocht in Engeland.
* Otis Redding- My Girl (UK, Atlantic, 1966)
Otis heeft een beetje steenslag voor het hoofd gekregen, maar de plaat is derhalve erg voordelig. Hij brengt ons hier een erg sfeervolle uitvoering van de klassieker van The Temptations. Als ik een pak melk in de koelkast zou hebben, had ik hem nu waarschijnlijk leeg gedronken. Wat de uitvoering van Otis zo eigenaardig maakt is het arrangement in de brug van het nummer. Van de zoete violen van Motown naar de meer 'gritty' koperblazers van Memphis. Op de keerzijde staat een andere Otis Redding-klassieker: 'Mr. Pitiful'. Ik zou de plaat in de reserve-Blauwe Bak kunnen zetten in het gezelfschap van de Stax-singles met Carla Thomas, maar dan opnieuw... Ze komen zelden tot nooit uit de desbetreffende bak. Misschien dat ik deze binnenkort toch eens in de Gele Bakken ga zetten, maar vooralsnog mag deze in de reserve-Blauwe Bak. Ik ga niet flauw doen.
* Dionne Warwick- Trains And Boats And Planes (NL, Scepter, 1966)
Recent heb ik weer belangstelling gekregen voor Dionne Warwick en met name haar werk uit de jaren zestig, hoewel ik nooit genoeg krijg van de opnames die ze tussen 1973 en 1977 heeft gemaakt. Dat is een klasse apart. In de jaren zestig is ze vooral de klankkast van Hal David en Burt Bacharach. De platen klinken vaak identiek en hoewel dat een erg prettig geluid is, maakt dat het iets minder interessant voor mij. Maar dan... een Nederlandse persing met een puntgave fotohoes voor geen gekke prijs. Ik ben snel overstag, hoewel ik een dag later zie dat ik de plaat al in de Deense uitdossing heb. 'Don't Go Breaking My Heart' heb ik vorig jaar nog eens in 'Listen Carefully' gehad en dat is me goed bevallen. Zo goed dat ik nu besluit dat deze n de koffers mag staan bij de andere recente Dionne-aanwinsten. Dit gaat me goed smaken op de zaterdagavond, zeker met de nieuwe Week Spot in het achterhoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten