Van het concert des levens: 1975

Fluffbusting Purity is weer terug maar kan me niet overhalen om weer meer actief Facebook te gebruiken. Facebook heeft maanden gedreigd met de nieuwe layout als ik in juli besluit om het alvast om te zetten naar de nieuwe 'look'. Dat bevalt niet. In augustus word ik geattendeerd op Fluffbusting Purity, een app die het mogelijk maakt om de oude Facebook-layout voorgoed terug te krijgen. Het maakt gebruik van een paar gaten in het programma van Facebook. Als ze de gaatjes hebben gevonden in Silicon Valley worden deze meteen dicht gesmeerd en opeens werkt FB Purity niet meer. Ook de mogelijkheid om met een eigen pagina voor 48 uur terug te keren naar de oude layout is niet meer mogelijk. Als dan ook nog eens de censuur ernstige vormen gaat aannemen op Facebook ben ik wel klaar met het bedrijf. Sinds november bezoek ik Facebook zeer incidenteel, eigenlijk alleen vanwege de handel van Mark en de promotie van de radioshows. Voor de rest heb ik al helemaal afscheid genomen van Facebook. Een jaar geleden wil ik echter nog dagelijks, voor 45 dagen, iedere dag een single delen met mijn vrienden met een uitgebreid verhaal. Het is er niet van gekomen. Een 'challenge' om tien singles te plaatsen heb ik evenmin afgemaakt. Beter laat dan nooit? Hierbij de eerste aflevering van 'Van het concert des levens' waar ik door de muziek fiets van mijn levensjaren. Ik begin uiteraard bij de wieg!

Ik heb enorm veel te danken aan mijn ouders. Er is echter één ding waarin ze totaal niet inspirerend zijn geweest en dat is in de muziek. Hoewel mijn vader jong is als de rock'n'roll voor een explosie zorgt en hij 'Rock Around The Clock' uit de jukebox in een plaatselijk café hoort spelen, is zijn muzieksmaak de tegenhanger van rock'n'roll. Omstreeks 1958 heeft hij even behoefte aan het bouwen van een verzameling singles en EP's, maar dan uitsluitend gewijde muziek. Meer rock'n'roll dan De Selvera's gaat hem niet worden. Ik heb Papa Bue's Viking Jazz Band onlangs nog gehad in 'Het zilveren goud' en ook heb ik 'Land Van Mijn Dromen' van The Shepherds uit zijn collectie gehaald. Dat is een angepaste gristelijke tekst op 'Island Of Dreams' van The Springfields maar wel een prachtig item met de originele fotohoes. Moeder heeft wel de radio aan staan tijdens de huishoudelijke klusjes, maar meestal neuriet ze een geestelijk lied. Moeder is alt (als ik me niet vergis?) bij het plaatselijke koor. Vader laat zich in de begin jaren zeventig verleiden tot een aanbieding van ECI en dus moet hij geregeld een boek of een plaat kopen. Zo staat 'Jesus Christ Superstar' vrijwel niet gedraaid in de kast 'omdat het té stevig is' en verder is 'Daarom Ben Ik Blij', de bekeringsplaat van Gert & Hermien, een grote favoriet in huize Louwsma. De jongste telg van het gezin weet in één nummer precies te voorspellen waar de pedalsteel een 'pieuw' doet. Ik heb de elpee ergens staan maar weet niet of dit de plaat van 'heit' is geweest of dat ik het eens in een partij van een rommelmarkt heb gehaald?

Ik ben de jongste van vier en dat maakt deze serie de moeite waard. Als Henk niet elf jaar ouder was geweest, zouden de eerste tien jaar voor mij vrijwel blanco zijn geweest. Broers en zus zorgen voor Hilversum 3 in huis en ook voor het feit dat Gerrit voor zijn achtste verjaardag al een single op het verlanglijstje heeft. Natuurlijk kan ik niets herinneren van mijn eerste levensjaar. De vroegste herinnering moet van de zomer van 1978 zijn. Ik weet dus niet welke muziek belangrijk wordt gevonden door mijn oudste broer en zus. Als ik kijk naar de hitparade ben ik dankbaar dat ik op maandag 28 april ben geboren. De zaterdag ervoor staat George Baker voor het laatst op nummer 1 met 'Paloma Blanca'. Nu heb ik ontzettend veel respect voor George Baker, ook al stamt dat van een ontmoeting met de man in 1997, maar dat malle 'Paloma Blanca' kan me helemaal worden gestolen. In deze week stijgt één single heel snel richting de eerste plek. De positie welke het zal innemen op 3 mei 1975, de eerste Top 40 na mijn geboorte. Erg vreemd: De single heeft praktisch niets gedaan in Engeland! Toch ben ik in het trotse bezit van zowel de Nederlandse als de Engelse persing van 'Love Is All' van Roger Glover & Guests. The Scrum is in de laatste aflevering van 'Het zilveren goud' al even aan bod gekomen en hier krijgt 'Love Is All' opnieuw meer lading. Het is steevast de laatste plaat op de zaterdagavond. Nog één keer hossen voordat het licht aan gaat. Dat ik eens per ongeluk op de bril van een vriend heb staan hossen, is weer iets anders. Sorry Hessel!

Mijn muzikale enthousiasme komt vooral op gang met The Moody Blues. Deze groep heeft in 1975 al een jaar een soort van pauze. Justin Hayward en John Lodge staan op het moment in de albumlijst met hun album 'Blue Jays'. Een van mijn meest ultieme elpees, zeker op het gebied van The Moodies, maar elpees doen niet mee op Soul-xotica en dus hou ik het bij Roger Glover als het fotomodel. Ook weer eens een goede reden om een hoesje te lenen van singlehoesjes.nl.