Zal ik met het grote nieuws beginnen? 'Divine Funk' is binnen en dat is boven alle verwachtingen want het heeft slechts zes dagen gedaan van Beverly in Massachusetts naar Uffelte in Drenthe. Dat betekent dat ik straks voor de eerste maal de vijf (!)) singles uit de box kan draaien. Ergens meen ik dat het zes singles waren, maar er zitten slechts vijf in het doosje. Enfin, er komt dus nog een extra 'Singles round-up' bij. Met de lente in aantocht, dinsdag zelfs twintig graden volgens de niet altijd even betrouwbare Buienradar, beginnen de nieuwe albums zich een voor een bij me te melden. Alle begin is moeilijk en pas in maart komt het nieuwe jaar muzikaal voor mij op gang en dus mag ik jullie vanavond voorstellen aan een hagelnieuw en eigenzinnig album dat me recent is opgevallen. De artiesten lijken in de rij te staan en dus kunnen jullie wel eens een extra 'Hier en nu' verwachten. Vanavond zet ik de schijnwerpers op de Amerikaanse indiepop-zangeres Katy Kirby.
Bekende naam? Met een 'h' in de voornaam wordt het ineens een ander verhaal. Het is namelijk niet Kathy Kirby, de Engelse zangeres met een eigen tv-show in de midden jaren zestig en welke in 1965 tweede wordt op het Eurovisie Songfestival. Deze Kathy Kirby is tien jaar geleden van ons heengegaan. Qua uiterlijk bestaat er geen groter contrast tussen Kathy en Katy Kirby. Waar Kathy gelijkenissen vertoonde met Marilyn Monroe, daar draagt Katy een tomboy-kapsel. De volgende 'Singles round-up' gaat over artiesten die hun loopbaan in de kerk zijn begonnen en ook bij Katy Kirby zou je dit kunnen stellen. Ze komt uit een streng gelovig gezin waar alleen en uitsluitend naar gewijde muziek wordt geluisterd. Ze is, achteraf gezien, jaloers op leeftijdsgenoten die op deze leeftijd The Beach Boys ontdekken of zich kunnen laven aan de 'hippe' platencollectie van hun ouders. Katy's vader houdt zich derhalve enkel bezig met religieuze muziek en moet Katy de seculiere muziek ontdekken als de puberteit aanbreekt. Al gauw zet ze haar vraagtekens bij het geloof dat haar met de paplepel is ingegoten en begint zelf liedjes te schrijven. Of zoals ze het zelf zegt: 'Met het liedjes schrijven heb ik mijn brein opnieuw moeten bekabelen. Ik moet wennen aan een brein zonder een immer liefhebbende en aanwezige God'.
Katy heeft echter een goede inhaalslag gemaakt. Ze levert al snel EP's af en een maand geleden is haar debuutalbum 'Cool Dry Place' uitgebracht via het Texaanse label Keeled Scales. Maar wat maakt Katy nu zo 'bijzonder' dat ik er een 'Hier en nu' aan wijd? Ik hou van eigenwijze indie-zangeressen. Kijk maar naar Weyes Blood (ongeveer een jaar terug in deze rubriek), Sharon Van Etten en nog een stel. Krachtige popliedjes welke staan als een huis en soms zelfs gewoon commercieel zijn. Maar dan opeens een kleine gimmick of iets anders welke het met eenzelfde beweging de 'ondergrondse' in trekt. Katy Kirby's stijl wordt wel eens vergeleken met die van de populaire naamgenoot Perry, compleet met het gebruik van autotune, maar toch zitten er elementen in haar muziek die niet willen deugen. 'Traffic!' is één van haar 'hits' op Youtube en dat heeft ook nog eens een juweeltje van een clip gekregen (hoewel ik doorgaans geen videoclips kijk), dat klinkt in het begin en rondom de refreintjes als een 'hit' totdat de brug komt met het orgel. Ja, het blijkt nog wel moeilijk om haar stichtelijke opvoeding achter zich te laten, maar dat maakt het album nu juist een beetje spannender dan de doorsnee-popalbums. 'Cool Dry Place' is in ieder geval één van de eerste favorieten van 2021 voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten