Voordat ik losbarst met de Week Spot: Allereerst een nieuwe volger verwelkomen. Het zou voor een gemiddelde blogger erg frustrerend zijn om na elf jaar noeste arbeid nog altijd geen twintig volgers te hebben, maar... Soul-xotica 'verkoopt' zichzelf. Ik maak nóóit reclame voor deze praatpaal en sinds we het erg goed doen op Google vinden de échte liefhebbers uiteindelijk wel deze hangplek. Ik heb afgelopen weekend plaatjes gekocht bij Bula Bula en deze ga ik in het volgende bericht aan jullie voorstellen. Overigens is ook het andere Discogs-pakketje gearriveerd, maar ik ga ze voor de 'Singles round-up' gescheiden van elkaar houden. De keuze voor de Week Spot is nog best een bevalling geweest. Ik heb de plaatjes uit de afgelopen weken op alfabetische volgorde in een lijst gezet en zo draai ik ze iedere zaterdag in 'Do The 45'. Het zou mijn voorkeur hebben om een plaatje uit de aflevering van komende zaterdag als Week Spot te kunnen introduceren, maar daar vind ik niet een geschikte kandidaat. Ik kom dan uiteindelijk terecht bij een 'kassakoopje' bij Izipho Soul welke ik afgelopen zaterdag al heb gedraaid. De Week Spot is deze week voor 'This Is Real' van Josie Falbo uit 2010.
Het is snel gegaan. Ik ben omstreeks 2016 al bevriend op sociale media met de uitbater van Izipho Soul en wordt op een bepaald moment gebombardeerd met releases op het label. Ik lijk het lange tijd niet te begrijpen waarom alle collega-dj's opeens zo warm lopen voor Izipho. Sinds een jaar ben ik ook helemaal om en lijkt het erop dat het label een residentie kan gaan krijgen in mijn collectie. De prijs is het bewijs? Nieuwe Izipho's zijn een stuk goedkoper dan bijvoorbeeld Cannonball en als ik dan ga bestellen, kan opeens heel veel als extraatje mee in het pakketje. Het begint voor mij met 'Kiss Of Freedom' van J.D.'s Time Machine en zie dan twee recente re-issues staan die ik aanvankelijk heb gemist. Beide plaatjes staan op de nominatie om binnenkort uitverkocht te raken en dus is het nu of nooit! Izipho volgt momenteel een lijn welke goed aansluit bij mijn huidige voorkeur voor 'Do The 45' en de Blauwe Bak. Het heeft het pad van de geijkte funk en platte disco al lang verlaten en is iets meer jazzy aan het worden. J.D.'s Time Machine is daar een uitstekend voorbeeld van. Van Josie Falbo weet ik lange tijd niet of het een nieuw nummer is of niet, maar ik heb nu ontdekt dat het uit 2010 stamt.
Biografische details ontbreken vooralsnog, maar een snelle rekensom leert me dat ze inmiddels halverwege de zeventig moet zijn. Ze groeit op in een Italiaanse migrantenbuurt in Chicago, waardoor deze Izipho-uitgave een Italiaanse vlag op het label heeft, en ze maakt haar eerste plaatje in 1963 voor het Vee Jay-label. Ze werkt vanaf de jaren zeventig met alle grootheden uit de muziek in de studio en op haar website wordt gretig aan 'name dropping' gedaan. Daar moet natuurlijk ook The Beatles in voorkomen, maar hoe los je dat op? Welnu, 'Josie is één van de laatste nieuwe artiesten bij het Vee Jay-label dat oorspronkelijk The Beatles onder contract had'. Dat is niet helemaal de waarheid. De distributiedeal wordt tijdens de eerste Amerikaanse tournee door een roadmanager 'gegeven' aan Vee Jay. Distributie is echter een zaak van de platenmaatschappij en niet de artiest of het management en als EMI dit ontdekt is het spoedig afgelopen met het waardeloze contract van Vee Jay. Maar goed, The Beatles is dus in de biografie gekomen van Falbo. De eerste single staat op 45cat, maar niet op Discogs en ook een snelle zoektocht op Youtube geeft geen resultaat. Wat Josie precies doet tussen 1963 en 1977 vertelt de geschiedenis niet. In 1977 doet ze mee op het album 'I Want To Come Back As A Song' van Walter Jackson en vanaf dat moment is het een stortvloed aan artiesten waarmee Falbo heeft gewerkt. Celine Dion, Michael Jackson, Earth Wind & Fire, Michael Bolton, Della Reese en Mavis Staples zijn slechts enkele namen uit de lange lijst.
Ook is haar stem te horen in tal van reclame-commercials voor grote bedrijven. Ze is lid van Morris Chorus en The Chicago Music Community Choir, twee uitgebreide groepen welke vooral artiesten live op het podium begeleiden. Morris Chorus is eveneens te horen op een liedje op het album 'Have A Little Faith' van Mavis Staples uit 2004. Ondanks haar drukke leventje weet ze in 2010 tijd vrij te maken voor een solo-album: 'Taylor Street'. Afgelopen jaar wordt dat album gevolgd door 'You Must Believe In Spring'. De tracks op de Izipho-single 'spelen' al een tijdje voor de eigenaar en de release van haar meest recente album geeft het laatste zetje. Een paar maanden geleden zijn 'What You Do To Me' en 'This Love Is Real' uitgebracht als een vinylsingle op groen vinyl. De gelimiteerde oplage van 300 is via de site van Izipho uitverkocht, maar voor de snelle beslissers zijn er nog enkele exemplaren beschikbaar op Discogs.
Een jazz-recensent houdt geen spaander heel van haar laatste album. Het moge duidelijk zijn: Josie Falbo stelt haar stem in dienst voor anderen. Hierdoor heeft ze een niveau van veelzijdigheid bereikt welke bijna uniek is, maar betekent tevens dat ze niet echt een eigen smoel heeft. Haar stem is echter altijd zuiver en de timing is goed, dat is iets waar je gif op in kan nemen. In geval van 'This Is Real' resulteert het in jazzy soul met juist de groove die ik op dit moment goed kan waarderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten