De laatste tijd gebeurt het steeds vaker dat mijn stem even overslaat en geregeld moet ik de pitch control naar beneden bijstellen om in het juiste ritme te blijven. Over een ruime maand vier ik immers mijn 46e verjaardag en dat betekent het einde van het 45e feestjaar. Is het bevallen om iedere dag 'The 45' te doen? Naar de gegeven omstandigheden wel! Ik speel op dit moment met een ideetje om de 45 jaar voor het laatst te vieren, alleen.... kom ik met de beste bedoelingen niet uit vóór mijn verjaardag en dus denk ik dat de 45 jaren nog even verder uitbreid. Als alles goed gaat, wordt 'Van het concert des levens' het volgende bericht en de eerste van 45 of wellicht 46 afleveringen. Het is enerzijds de traditie van mijn nieuwe weekend om op maandagmiddag de 'Verzamelwoede' te doen, maar op maandagavond voelt het goed om een aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen' te doen. Ik ga vandaag andermaal voor de zestien platen waarmee we van 18 juni naar 12 augustus springen in 2016. Het kan nog altijd niet op in deze maanden!
'Misschien moest ik hem niet weg doen, maar als ik spijt krijg kan ik hem altijd weer van je terug kopen?'. Ik moet Fabio teleurstellen. In de wereld van de grote soul-dj's gaan gigantische bedragen rond voor originele persingen van veel gezochte en erg obscure platen. Hoe ga je ooit een plaat van duizend euro bekostigen? Voor de meeste dj's is het logisch. Je kijkt in je dozen met singles of er platen zijn die toch niet helemaal tot hun recht komen in je selecties en probeert deze voor een gunstige prijs te verkopen. Al deze kleine beetjes bekostigen dan weer een 'big want' welke ook zomaar na een paar maanden ingeruild kan worden voor weer een andere plaat. Ik onderscheid me op meerdere fronten van de grote soul-dj's. Sterker nog: Ik reken mezelf niet eens tot de 'big boys'. Ik ben vooral een verzamelaar. Als een plaat eenmaal in mijn bakken en koffers staat, dan blijft die daar staan. Een paar jaar geleden heb ik nog wel eens iemand 'geholpen' door een plaat af te staan en ook nu heb ik nog altijd een plan met een single voor een Nederbeat-verzamelaar, maar desondanks wil ik gewoon het liefste dat de platen blijven waar ze nu zijn. Omdat ik niet verkoop moet ik de plaatjes bekostigen met mijn noeste arbeid en dus vallen de hele dure platen op voorhand af. 'Geni' van Terri Bryant is nog altijd de duurste uit mijn verzameling, maar dat dank ik weer aan de teruggaaf van een nutsbedrijf. Met verzendkosten komt de plaat op een slordige 115 euro.
Ik heb dan vooral plezier met goedkope platen. Goedkoop zegt namelijk niets over de kwaliteit. Integendeel: Er zijn zeer veel goedkope platen die kwalitatief beter zijn dan de 'hits' van de 'big boys', maar welke gewoon een stuk minder exclusief zijn. De exclusiviteit bepaalt de prijs en het aanzien in de soul-scene. Ik ontdek liever plaatjes die door iedereen over het hoofd wordt gezien en heb al een paar kleine succesjes geboekt. Ik hoop eigenlijk best wel dat Fabio zich nog eens de laatste haren uit zijn hoofd trekt omdat hij Gary Moore & New Joy van de hand heeft gedaan. De plaat blijkt erg lastig te vinden en het helpt niet mee dat er tevens specifieke verzamelaars van het HSE-label zijn. Beide kanten van de single zijn nog altijd grote 'Do The 45'-hits en dus gaat die niet meer weg!
860. Until The End-Gary Moore & New Joy (US, HSE, 198?)
861. The Impeachment Story-Steel, Jake & Jeff (US, Peach-Mint, 1974)
De laatste twee die ik van Fabio overneem. Gary Moore is goed aan de prijs, maar is het dubbel en dwars waard. 'The Impeachment Story' is een echte novelty. Hier wordt het Watergate-schandaal nog eens dunnetjes overgedaan maar nu met fragmentjes uit soul-platen. Een raar knip-en-plak geval uit 1974. De b-kant bevat 'Heavy Steppin' van Lou Toby & The Heavies en dat is lekker groovende instrumentale funk. Gary Moore staat in de gospel-koffer en Steel, Jake & Jeff in de reserve-Blauwe Bak.
862. At The Top Of The Stairs-The Formations (Duitsland, MGM, 1968)
863. Roll It-Nino Tempo & 5th Ave. Sax (Duitsland, A&M, 1974)
In 2016 heb ik nog gewoon op zaterdag en zondag mijn weekend plus de dinsdag. De zaterdag ligt dan grotendeels in duigen omdat ik 's middags 'Do The 45' doe (drie tot vijf) en 's avonds 'The Vinyl Countdown' (elf tot een). Toch gebeurt het wel eens dat ik heel vroeg wakker ben en ik nog iets van mijn zaterdagmorgen kan gebruiken. Dit is het geval op 9 juli. Ik wil wel eens een kijkje nemen bij de kringloopwinkel in Dwingeloo en dus spurt ik weg op de Pioneer. Daar koop ik een paar singles voor de Gele Bak en ga ook nog even aan bij de kringloop in Dieverbrug. Daar haal ik tot mijn stomme verbazing de single van The Formations uit de bak. Ik heb de keren erop nog goed rond gekeken of het hoesje ergens ligt, maar helaas... het is alleen de Duitse single. Met fotohoesje heb je het helemaal over een pronkstuk. Ik heb de single al sinds 2012 als de Mojo-heruitgave, maar deze Duitse klinkt een stuk beter en mag de Mojo vervangen. Het zijn opvallend veel kleine hits en flops op Ariola en A&M van omstreeks 1974 en zo tref ik deze single van Nino Tempo. Ik heb de elpee waar het nummer op staat en er staan betere nummers op het album. Desondanks mag 'Roll It' gewoon in de koffers net zoals The Formations. Het is op 10 mei dat ik de laatste keer bij Mark heb afgerekend en het is weer de hoogste tijd. Op 18 juli maak ik het gevraagde bedrag over en dat levert de volgende singles op.
864. Put Our Love Together-Arthur Conley (UK, Atlantic, 1968)
865. Mrs. Woman-The Earls (US, Columbia, 1975)
866. You Got Me Going-Heart & Soul (US, P.I.P., 1976)
867. Dead End Street-Lou Rawls (Duitsland, Capitol, 1966)
868. Be Here In The Morning-The 2nd Verse (US, IX Chains, 1974)
869. The Joneses-S.O.U.L. (US, musicor, 1974)
870. You Need A Friend Like Mine-Annette Thomas (UK, Stax, 1975)
871. The Devil Made Me Do It-Robert Upchurch (UK, Philadelphia, 1974)
872. That's All A Part Of Loving Him-Tommie Young (UK, Contempo, 1973)
De eerste is feitelijk de betere b-kant van 'Funky Street'. Deze single heb ik al in de Zweedse uitdossing, maar deze kraakt me een beetje té erg voor 'Do The 45'. Deze Engelse is een fraaie vervanging. Een paar jaar geleden heb ik ook nog de Duitse met fotohoes via Mark op de kop getikt en deze staat sindsdien in de Gele Bak. 'Mrs. Woman' is eigenlijk de b-kant van 'Goin' Uptown' van The Earls. De meeste Amerikaanse exemplaren zijn demo's met alleen 'Goin' Uptown' aan beide kanten. 'Mrs. Woman' past mooi bij 'Woman' van Barrabas en dat is de reden waarom ik die single nog altijd in de reserve-Blauwe Bak heb staan. P.I.P. is een sub-label van Pickwick, het budget-label. Lou Rawls is redelijk kostbaar maar ook een prachtig item met de fotohoes. Annette Thomas doet een nummer van de hand van Frederick Knight, maar het intro is een parodie op 'Hallelujah' en dus is het eenvoudig te gokken wie de vriend is die ze iemand anders gunt. Annette staat dus in de gospel-koffer. Tommie Young is de kers op de cake. Ook niet bepaald goedkoop, maar wel een knalnummer waar ik nog steeds erg verzot op ben! Ik reken deze singles af op 18 juli 2016.
873. Ain't Nothing Like Your Love-The Charisma Band (UK, Expansion, 1975, re: 2016)
Begin 2015 ben ik nog eens bezig geweest in een veiling op Ebay. Het gaat dan om een bootleg met 'Turning My Heartbeat Up' van The M.V.P.'s op de andere zijde. Helaas is het ding op styreen en dus wil ik niet heel hoog gaan. De originele van The Charisma Band is op even berucht Buddah-styreen en bovendien niet te betalen. ik doe een schietgebedje en het wordt gehoord in het hemelrijk dat Expansion Records heet. Ruim een jaar later verschijnt deze stevige vinyl-heruitgave van het prijsnummer uit 1975. Ik reken het af op 24 juli 2016.
874. When Will It End-Honey Cone (US, Hot Wax, 1971)
875. He's Coming Back-The Internationals (US, Spring, 1972)
Tot slot twee singles welke ik bij 'De Tafel' in Meppel heb gekocht. Het is dan vrijdagavond 12 augustus 2016 en vanaf 'De Tafel' fiets ik nog een blokje om naar huis toe. Dat was een mooie tijd! Honey Cone staat echter in de reserve-Blauwe Bak. The Internationals is een gospel-groep op het Spring-label van Joe Simon. Wellicht dat we die naam binnenkort nog eens tegenkomen? The Internationals staat in ieder geval in de gospel-koffer. In de volgende aflevering nog eentje uit deze partij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten