Hier en nu: Celeste

De 'Eretitel' kan altijd nog eens? Ik heb gisteravond gekeken wanneer ik voor het laatst de 'Eretitel' heb gedaan en kom dan uit op oktober van het vorige jaar. Als ik naar vrij recente afleveringen kijk van 'Listen Carefully' en ik denkbeeldig daarvan een top drie moet maken, breekt het zweet me al uit. Waar de rubriek in 2015 uit pure liefhebberij is begonnen en vaak uit drie toppers moest bestaan, daar heb ik nu wel eens afleveringen die ik maar zo-zo-zo vind. Misschien dat ik eerdaags wel eens verder ga met de 'Eretitel' en misschien dat ik ook wel iets selectiever te werk ga. Ik heb daarentegen ook al een tijd geen 'Hier en nu' meer gedaan. Alle begin is moeilijk en dat geldt voor mij ook muzikaal in het begin van een jaar. Het is dan vaak moeilijk in te schatten of ik iets over een paar maanden nog steeds leuk vind. Dan is daar plotseling het debuutalbum van de Engelse Celeste welke ik al een paar jaar 'volg', maar waar ik blijkbaar iets groots van heb gemist. Waar zat ik een jaar geleden met mijn gedachten? Hoe dan ook, het album 'Not Your Muse' is een mooie aanleiding om mijn schijnwerpers eens te richten op Celeste.

Voor mijn gevoel is ze al een paar jaar in mijn vizier, maar de speellijsten liegen niet. Ik bewaar alle speellijsten van 'Afterglow' en 'Tuesday Night Music Club' en met de zoekfunctie op de computer kan ik dus precies zien wanneer ik voor het eerst een plaat of een artiest heb gedraaid. In het geval van Celeste draai ik haar voor het eerst in januari 2020. In september ben ik even heel dicht in de buurt als ik een nummer draai van de cd-maxi van 'Stop This Flame', maar geen idee waarom ik niet het titelnummer heb geproefd. Ik zou het dan namelijk meteen moeten herkennen want ik sta versteld als ik zie dat het een grote Nederlandse hit is geweest. Ergens daagt het me ook wel dat ik het heb gehoord op de radio en dat ik ook wel eens heb gedacht van 'mmm... lekker nummer', maar dat ik het een paar uur later alweer ben vergeten. Als 'Not Your Muse' is uitgebracht, draai ik aanvankelijk veel en vaak 'Tonight Tonight' en het is pas vorige week woensdag als ik nog eens door de cd schuifel en na vijftien seconden besluit om 'Stop This Flame' in de show te stoppen. De rest is geschiedenis voor wat betreft mijn afgelopen week.

Celeste Epiphany Waite is haar volledige naam en ik heb een vrije dag als ze wordt geboren. Dat is 5 mei 1994 en in die tijd werk ik voor de gemeente en heb dus automatisch vrij op bevrijdingsdag. Ze wordt geboren in Culver City, een stad in L.A. County Californië. Haar Engelse moeder werkt als make-up artiest in Hong Kong en Amerika. Haar vader heeft zijn wortels op Jamaica en trekt naar Amerika. Als ze drie jaar oud is verhuist ze naar het Engelse Dagenham om vervolgens haar residentie te vinden in het dorpje Saltdean, zo'n acht kilometer ten oosten van Brighton en gelegen aan de kust. Thuis wordt de muzikale dienst uitgemaakt door Aretha Franklin, Billie Holiday en Ella Fitzgerald, terwijl ze in de kerk haar zangtalent ontwikkelt. Als ze zestien is, overlijdt haar vader en dat spoort haar aan om haar eerste eigen liedje te schrijven. Ze neemt 'Sirens' op met een lokale band en het personeel van de studio in Notting Hill is dermate enthousiast over de talenten van Celeste dat ze graag méér liedjes van haar hand willen horen. Voordat ze zich solo mag manifesteren, werkt ze eerst nog samen met dance-producenten Tieks en Avicii waarbij ze gastvocalen verzorgt.

Voor haar achttiende verjaardag vraagt ze een Apple Macbook en daarmee gaat ze experimenteren en zelf liedjes opnemen. Haar Soundcloud-pagina wordt weldra gevuld met liedjes. In oktober 2016 verschijnt haar eerste solo-single. 'Daydreaming' is deels autobiografisch. Hoewel Celeste dan vastberaden is om alles te doen om in de muziek aan de slag te kunnen, moeten de rekeningen wel worden betaald. Intussen werkt ze in een pub waar ze eindeloos kan dagdromen als Shirley Bassey uit de jukebox klinkt. De single komt uit via het label van Lily Allen. Dankzij singer-songwriter Michael Kiwanuka zal ze na verloop van tijd onderdak vinden bij Polydor.

De zaken gaan pas eind 2019 goed rollen voor Celeste als de single 'Strange' de aandacht wekt. De opvolger is 'Stop This Flame' en nu begrijp ik opeens waarom ik het nummer heb 'gemist'. Ik kijk immers vooral naar de Engelse hitparade, tot zover ik naar de hitparade kijk, en daar is 'Stop This Flame' niet eens in de Top 40 gekomen. Het blijkt vooral een hit in de lage landen. In Nederland bereikt het net niet de top twintig, maar staat wel vijftien weken in de hitparade. Aan het einde van 2020 is dat nog altijd goed voor een 83e plek in de Top 100 over 2020. Het album 'Not Your Muse' moet een aantal keren worden uitgesteld vanwege COVID-19, maar krijgt op 29 januari 2021 eindelijk een release. Het album debuteert op een eerste plek in de Engelse album-lijsten en is daarmee het eerste debuutalbum van een Britse zangeres sinds Jess Glynne in 2015 om op nummer 1 binnen te komen. Waarmee het balletje weer rond is want ik heb Jess Glynne hier jaren geleden al eens te gast gehad en toen nog met Clean Bandit. Een album waarop de jazz van Billie Holiday, de soul van Amy Winehouse en de mainstream-pop van Adele tot een krachtig geheel is gesmeed. In Nederland heeft het album al nummer zes aangestipt in de albumlijsten waardoor ik vanavond een beetje achter de feiten aan loop.