Allereerst wil ik mijn verontschuldigingen aanbieden. Ik weet niet waar het hem precies aan ligt, maar het dagelijks publiceren is even uit de routine geraakt. Dat komt na verloop van tijd wel weer goed, maar in ideale omstandigheden hoort hier dagelijks één bericht te staan. Waarbij de donderdagavond vaak afvalt omdat ik dan mijn radioshow doe. Alles is onder controle en er zijn nog genoeg onderwerpen waarover ik wil schrijven. Hoe zit het met de 'Verzamelwoede'? Welnu, aan de 'Singles round-ups' van deze maand kunnen jullie zien dat ik me deze maand vooral op de Gele Bakken heb gericht. De singles van september 2020 tot en met februari zijn inmiddels toegevoegd aan de bakken hetgeen betekent dat er een nieuwe opzet is gekomen van de bakken. Toch ga ik in 'Verzamelwoede' uit van de bakken zoals die er in september bij staan. Met name de jaren zestig en zeventig zijn toch wel flink veranderd, maar bij de jaren tachtig is de schade beperkt. Vandaag presenteer ik jullie de zevende jaren tachtig-bak en uiteraard bevat dit ook jaren negentig en de nieuwe eeuw. En we komen al deze periodes tegen in de top twaalf!
In september begint de zevende jaren tachtig-bak met 'Slave To The Rhythm' van Grace Jones. In maart 2021 is Grace de vijfde single in de bak en opent Jon & Vangelis de zevende bak met 'I'll Find My Way Home'. In september en voor deze aflevering van 'Verzamelwoede' is 'Shut Up' van Madness de laatste in de bak. In september is dat nog 'Tarzan's Nuts' van Madness. Tot zover ik kan zien zou Barbara Jones nieuw in deze bak staan. Toch weer terug naar de oude line-up en dan de artiesten en groepen met drie of meer singles: Kinks (3), Gladys Knight (3), Korgis (3), Lenny Kravitz (6), John Lennon (4), Level 42 (6), Liquid Gold (3), Lois Lane (3), Londonbeat (4) en Madness (5). De top twaalf is een echte momentopname maar ik ben er op dit moment erg content mee.
1. Where Did We Go Wrong - Liquid Gold (NL, CNR 144.998, 1982)
2. Old Town - Philip Lynott (NL, Vertigo 6059 580, 1982)
3. See The Day - Dee C. Lee (UK, CBS A 6570, 1985)
4. Je Suis Venue Te Dire Que Je M'en Vais - Jo Lemaire + Flouze (NL, Vertigo 6021 331, 1981)
5. How Are You - Kinks (NL, London 886 099-7, 1986)
6. Grey Day - Madness (NL, Stiff BUY 112, 1981)
7. If It's Alright With You Baby - The Korgis (NL, Rialto 4371, 1980)
8. Never Miss A Beat - Kaiser Chiefs (UK, B-Unique BUN 1457, 2008)
9. Govinda - Kula Shaker (UK, Columbia KULA 75, 1997)
10. What The Fuck Are We Saying? - Lenny Kravitz (Duitsland, Virgin 114963, 1991)
11. Love Like Blood - Killing Joke (NL, Polydor 881 618-7, 1985)
12. Why Not Me - The Judds (Duitsland, RCA PB42641, 1984, re: 1989)
Ach, waarom niet? De titel vraagt er al om en ik hoef geen hele zware offers te brengen. Ik trap de top twaalf dus af met The Judds. Een plaatje dat me meteen terug neemt naar het mooie weer in 1989. Ik geloof dat het rond de Hemelvaart is. Mijn broer zal met mijn zus een lang weekend naar Denemarken, dat is de associatie die ik heb met het nummer. Ook een bezoekje aan de kapsalon van buurman Zwart en dat is nog de goede oude tijd dat mijn ouders mijn haardracht bepalen. Lang haar staat buiten kijf en dus laat ik het meteen groeien als ik daar zelf beschikking over krijg. 'Love Like Blood' is zo'n nummer dat ik vast al drieduizend keer heb gehoord maar dat iedere keer weer smaakt. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor 'She Sells Sanctuary' van The Cult. In de tijd als ik nog sta te dj'en in kroegen en clubs is het feest begonnen als deze op de draaitafel ligt. Lenny Kravitz neemt me terug naar de eerste weken van 1992. Ik loop stage op de administratie van onze school en ben vlak ervoor begonnen met het kopen van cassette-singles. Een fenomeen dat het in Nederland nooit heeft gehaald. Het is het alternatief voor de zonderlinge figuren die niet aan de cd willen. Het geld brandt me in de zak op een woensdagmiddag en ik zal een cassettesingle uitzoeken. De keuze is allerminst reuze en Lenny Kravitz is een beetje tweede keus als ik de zeven gulden neer tel. Het bandje is tevens té zwaar voor de walkman, maar dat heeft een voordeel anno 2021. Het is een nummer dat nog niet door mezelf is plat gedraaid en daardoor smaakt het nog altijd. Deze single koop ik in de zomer van 2012 in een partijtje en heb toen ook een eerbetoon geschreven aan Lenny Kravitz ('Een leven met Lenny', 16 augustus 2012).
In de zomer van 1996 is mijn nichtje pas zes geworden en moet mijn neefje nog vier worden. Als mijn zus en zwager dan een woensdagavond weg zijn, moet iets van oppas aanwezig zijn. De kids zijn inmiddels geruime tijd uit de luiers en vallen als een blok in slaap. Ik mag dus gewoon een woensdagavond in de huiskamer van mijn zus verblijven. Eindelijk heb ik zelf de regie over de televisie en ik denk dat ik op een bepaald moment MTV zit te kijken als Kula Shaker voorbij komt met 'Tattva'. Mijn interesse is meteen gewekt. 1996 is een beetje een 'hippiejaar' voor mij zoals jullie binnenkort in 'Het zilveren goud' kunnen lezen en Kula Shaker lijkt rechtstreeks uit de sixties te zijn gelopen. Ik koop 'Govinda' een paar maanden later op cd-single en als ik pas in Engeland woon zie ik bij de platenzaak in York vrijwel alle Kula Shaker-singles liggen als 'Super buy'. Kostda? 1.80 Britse ponden. In die tijd is een pond nog ruim drie gulden. Had ik niet beter 'Hush' kunnen meenemen? Dat is allemaal achteraf. Dan de Kaiser Chiefs. Het is in november 2008 als ik op een zaterdagmiddag met de trein naar Zwolle ga. Ik heb de laatste van Sophie Zelmani bij Plato besteld en deze moet worden geïmporteerd. Als ik voor de toonbank sta, zie ik deze single van Kaiser Chiefs. Gratis bij aankoop van de cd. Ik ben niet zo'n hele grote Kaiser Chiefs-fan en kan me de cd niet veroorloven. Ik vraag of ik een single kan kopen. Jawel, voor de prijs van de cd en dan krijg ik die er gratis bij. Dat schiet niet op! Het album is net verschenen en gaat als warme broodjes. Ik wacht bij de uitgang totdat iemand zich voor de cd ben de toonbank heeft gemeld. Bij de deur hou ik een tientje voor zijn neus en de deal is gesloten. Dan begint het zuipfeest. Eerst in De Singel en later nog in De Buze waar een lanparty aan de gang is. Kaiser Chiefs is de enige single die ik bij me heb en de plaat wordt zo vaak gedraaid dat die stevig kraakt anno 2021. Van The Korgis heb ik inmiddels mijn tweede exemplaar want met de eerste is een ongelukje gebeurd. Dat is dan weer niet alcohol-gerelateerd zoals bij Kaiser Chiefs.
Mijn muziekliefhebberij begint met Madness. Broer Henk is 'fan' van de groep en als ik de video voor 'Baggy Trousers' op televisie heb gezien, ben ik 'om'. Het levert in 1983 mijn eerste single op voor de achtste verjaardag en 'Grey Day' heeft nummer drie meegekregen. Dat zal de verjaardag in 1984 zijn geweest of toch eens Sinterklaas? Ik heb in 1988 bepaald dat dit de nummer drie is, maar inmiddels twijfel ik aan de numerieke volgorde van de eerste singles. Jullie zijn ongetwijfeld op de hoogte van mijn adoratie voor Swamp Dogg. Ik hou van fraaie observaties van het alledaagse leven met creatieve rijmwoorden. Ray Davies bezit deze eigenschap eveneens en vandaar dat we hier deze 'late' single van de Kinks tegenkomen. Muzikaal gezien is de groep van Ray Davies een beetje belegen geworden sinds de midden jaren zeventig. Vervolgens loop ik opeens in het buitenland over straat. Hemelsbreed gezien is het niet zo ver over de grens. Het is februari 2005 en ik bevind me in Sint Niklaas. Na een enerverend weekend 'Femmes' in Hasselt en een paar legendarische dagen in Gent maak ik nu een tussenstop in Sint Niklaas om zaterdag weer terug naar Hasselt te gaan. Terwijl het in Nederland de koudste dag van het jaar zal worden, overvalt me in Sint Niklaas het lentegevoel. Intussen speelt Jo Lemaire + Flouze op de minidisc-speler. Het slot van de vakantie zal niet worden wat ik ervan heb gehoopt, maar vooruit maar!
Met Dee C. Lee ben ik ook in het buitenland, maar dan aan de overkant van de Noordzee. Ik ben getipt door iemand terwijl ik mijn boeken- en platenparadijsje run in de 'top shop' in Mossley. Helaas heeft Dee C. Lee niet meer de sticker, maar ik geloof dat ik nog een andere single heb liggen met de sticker intact. Ik kan jullie dus niet precies vertellen welk goed doel het is geweest, maar volgens mij is het 'Help The Aged'. Het zit in Stalybridge, het volgende stadje na Mossley in de richting van Manchester. Het is de goedkoopste in de regio. Alle platen gaan voor 20 pence en ik neem een flinke stapel mee. Een aantal daarvan verkoop ik weer in het winkeltje (met natuurlijk de opbrengst voor ons goede doel!), maar ik heb dan al een bepaalde fascinatie voor Dee C. Lee en deze specifieke single. De plaat gaat zelfs mee als ik in oktober 1999 terug ga naar Nederland. De plaat gaat echter groeien als ik met de internetradio begin. Dee C. Lee is de perfecte afsluiter van een show. Lee is overigens één van de zangeressen in The Style Council. Ik heb afgelopen jaar al de 'Vinyl Summer Spirit Of 1982' gedaan en dus kan ik dat moeilijk dit jaar opnieuw doen. De zomer en het jaar 1982 is legendarisch voor mij. De laatste vakantie naar Nunspeet. Net als bij 1976 kan ik weinig nummers vinden uit 1982 welke me echt irriteren. 'Old Town' is een zeer late single uit 1982 want het verschijnt pas in november. Ik moet ook nog door The Corrs aan het bestaan van de plaat worden herinnerd, maar dan is de liefde daar. Ik kan me herinneren dat Henk, mijn oudste broer, de plaat graag mag horen. Misschien heeft hij hem ook wel op plaat gekocht?
De nummer 1 komt eveneens uit deze zomer. Het is een fiks aantal jaren geleden als ik op Radio 2 luister naar het 'Theater Van Het Sentiment'. In de zomermaanden doen ze hierin elke avond een zomer en muziek uit deze periode. Dat is waar ik 'Where Did We Go Wrong' hoor. Ik kan het vaag herinneren en ken sindsdien de titel uit het 'Hitdossier'. De plaat heeft in september 1982 in de Tipparade gestaan. Toch ben ik stampende disco gewend van Liquid Gold en heb nooit de link gelegd met dit nummer. Waarschijnlijk net zo'n 'project' als Chic, want in 1982 is Liquid Gold een pure popgroep met een zangeres. Tweeëndertig jaar later vier ik mijn vakantie in Limburg waar ik word getrakteerd op een lokaal regenrecord. Dat laatste maakt dat ik mijn heil zoek in het centrum van Maastricht en daar vind ik deze single voor zeer weinig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten