maandag 29 maart 2021

Verzamelwoede: Jaren 70 bak 3


Het is inmiddels ietsje later dan maandagmiddag en bovendien zit ik nu niet meer aan mijn ontbijt. Ik twijfel vanmiddag trouwens ook nog tussen de 'Blauwe Bak Veteranen' of 'Verzamelwoede'. De keuze is gevallen op de laatste. Het is vanavond de derde jaren zeventig-bak zoals deze op 1 september staat. In de top twaalf vinden we dan ook een 'nieuwe' plaat die ik pas een week eerder heb gekocht. Ten opzichte van de huidige bak is niet zoveel veranderd. Van de platen die nu in de vierde bak staan, heeft geen de top twaalf gehaald. Voor het eerst in een tijdje is deze top twaalf zelfs weer even een opgave, maar uiteindelijk ben ik wel content met de lijst zoals die nu staat. Ik ben klaar voor een diepe duik in de zeventiger jaren.

Op 1 september trapt de bak af met 'I Don't Like Mondays' van Boomtown Rats. Ik heb doorgaans niet zoveel problemen met de maandag als wel met dit nummer. Het hoort gewoon in de verzameling te zitten maar ook niet meer dan dat. De bak eindigt met 'My Best Friend's Girl' van The Cars. Een single die nipt de top twaalf moet missen. Toch denk ik dat 'Verzamelwoede' aan het eind van de serie weer opnieuw begint en dus volgt wellicht nog een kans voor de single. Op dit moment begint de bak al niet veel beter. Nu staat 'Mary's Boy Child' van Boney M vooraan. 'Please Mr. Postman' van The Carpenters is tegenwoordig de laatste en de genoemde single van The Cars is de vijfde in de vierde jaren zeventig-bak. Terug naar de oude bezetting met artiesten en groepen met drie of meer singles: Boston (3), Joe Bourne, David Bowie (8), Brainbox (5), Bread (7), Herman Brood & His Wild Romance (3), Brotherhood Of Man (3), James Brown (12), BT Express (3), Kate Bush (4), Byrds (3), BZN (10) en Carpenters (5). Bij BZN ligt het zwaartepunt uiteraard op de hardrock uit de eerste helft van het decennium! We treffen één van de plaatjes aan in de top twaalf welke er als volgt uit zou moeten zien.

1. Give Up Your Guns - The Buoys (NL, Scepter 05-1003, 1972)

2. Chestnut Mare - The Byrds (NL, CBS 5322, 1970)

3. The Smile - Brainbox (Duitsland, Columbia 1C 006-24258, 1970)

4. The Man With The Child In His Eyes - Kate Bush (NL, EMI 5C 006-06712, 1978)

5. The Guitar Man - Bread (NL, Elektra ELK 12066, 1972)

6.. I Can't See - BZN (NL, Negram NG 272, 1972)

7. More Than A Feeling - Boston (NL, Epic EPC 4658, 1976)

8. Downtown - Canyon (NL, MCA MCS 2515, 1971)

9. Fear Of Flying - Gary Brooker (NL, Chrysalis 100669, 1979)

10. Golden Years - David Bowie (Duitsland, RCA Victor PB-10441, 1975)

11. The Floral Dance - The Brighouse And Rastrick Brass Band (NL, Transatlantic 5N 006N-602772, 1976)

12. If I Could Do It All Over Again I'd Do It All Over You - Caravan (NL, Pink Elephant 22.524, 1970)

Zoals vaste lezers zullen weten krijg ik zo nu en dan een pakketje singles van Albert. Caravan is een hele grote verrassing in een pakketje van een paar jaar geleden. Ik zweer jullie dat ik de single nooit ergens betaalbaar ben tegengekomen en dat ik evenmin in de digitale wereld op zoek ben geweest naar een opname. Caravan is dus helemaal 'nieuw' voor mij, hoewel ik ergens een elpee van de groep heb liggen met de opvolger van dit 'If I Could Do It All Over Again I'd Do It All Over You'. Best wel een beetje merkwaardig want 'Love To Have You' klinkt een stuk gelikter dan de nummer twaalf van vanavond. Het tekent voor mij het jaar 1970 en de opkomst van de progressieve rock. Twee jaar later zou het al ondenkbaar zijn geweest dat dit in de Tipparade was gekomen. Ik moet vast al eens hebben geschreven over Whitfriday in 1999. De kerkelijke feestdag welke slechts in twee streken in Engeland wordt gevierd: Cornwall en een stukje Greater Manchester. Gedurende de dag is een soort van brassband-concours waarbij de orkesten een tournee maken langs verschillende podia in de regio en enkele met een geblindeerde jurywagen. Ik vier het die avond in het gehucht Friezland, tussen Mossley en Greenfield. Wij hebben de eer om Brighouse & Rastrick als laatste band te mogen ontvangen en na de prijsuitreiking (waarvoor Brighouse dit jaar niet in aanmerking komt) wordt het geroezemoes in het publiek steeds luider. Even later ontsteekt de band in 'The Floral Dance' en.... iedereen danst! Van acht tot achtentachtig, iedereen staat te hossen op de wereldhit. Ik noem het nog altijd de meest ultieme dansplaat aller tijden. Een top twaalf zonder 'The Dame' is niet mogelijk voor mij. Ik kies uiteindelijk voor 'Golden Years' omdat het een fraaie fotohoes heeft en het wel zo mooi lijkt dan 'Sound And Vision' in een blanco hoesje. Ik ken niet echt een uitschieter in de Bowie-singles in de bak.

Ik ben onlangs nog eens 'Tuesday Night Music Club' begonnen met dit plaatje van Gary Brooker. Het is één van de singles in deze aflevering waarvan ik nooit genoeg kan krijgen. Een openingsnummer voor een radioshow is niet voor iedere plaat weggelegd. Het moet een echte 'binnenkomer' zijn. Solide, uptempo en interessant. Gary Brooker vinkt voor mij alle hokjes aan. Op de achtste plek vinden we een lokale band. De Canyon uit de jaren zeventig komt uit Wolvega en omstreken en is het vervolg op de band Art. 461. De opnames voor de plaat worden gemaakt bij Mirasound, later vooral bekend van de gewijde muziek, en dat heeft in de vroege jaren zeventig een deal met MCA. Deze erg Amerikaans klinkende single roept dan ook vaak verwarring op in de internationale verzamelaars-scene. Beide kanten kunnen goed mee komen in de interesse voor freakbeat en psychedelica. De plaat heeft in een grijs verleden nog wel in de Blauwe Bak gestaan, maar dat is de tijd dat ik nog totaal geen kaas heb gegeten van Northern Soul. Dan kruip ik nu even onder de tafel terwijl jullie me hard mogen uitlachen. Evenals Gary Brooker kan ik namelijk nooit genoeg krijgen van 'More Than A Feeling' van Boston, hoe vaak ik het nummer ook heb gehoord. En dan hebben we het vast over aantal duizend malen.

Voor een spreekbeurt op de LEAO bereid ik eentje voor die ik vervolgens helemaal verkloot. Ik heb dan de biografie over BZN gelezen. Natuurlijk kun je daar niet met een uitgestreken gezicht over vertellen voor een klas vol leeftijdsgenoten, maar het is een erg leerzame tijd geweest voor de muziekliefhebber. Vader heeft een aantal BZN-elpees in de kast staan waaronder die in het fietsenhok met de buikschuiver. Een 'Greatest Hits':? Hoe de band is begonnen en welke loopbaan ze er heeft op zitten als 'Mon Amour' verschijnt, leer ik pas middels dit boek. Sindsdien heb ik een serieuze interesse voor het Polydor-werk (1968-70) en de eerste helft van de jaren zeventig als de band hardrock voortbrengt. Technischer dan Status Quo met nog steeds een onvervalste boogie als basis. In 1972 verschijnt deze 'rock ballad'. Het is beduidend minder wild dan 'Bad Bad Woman' maar ook niet echt soft. Het resultaat is dat van menig 'rock ballad': Bijna vijftig jaar later klinkt het nog altijd imposant en zeer weinig gedateerd. Okay, het instrumentarium en de studiotechnieken zijn verbeterd, maar ik denk dat het opnieuw opgenomen niet heel anders zal klinken. Bread is een eerste levensbehoefte en ik heb het even lastig om mijn favoriete soort uit te zoeken. Het wordt dit vloerbrood dat ik zo vaak heb gehoord dat het uitgekauwd moet zijn, maar desondanks geeft het me altijd de juiste vezels. Sorry, het was niet de bedoeling om melig te doen. Bread is zo'n 'alltime favourite'. Kate Bush neemt me terug naar eind 1997 en vroeg 1998. Ik 'leen' een cassettebandje van een vriend met op de ene kant 'Dummy' van Portishead en 'The Whole Story' van Kate Bush op de andere. Eerst draagt het ADM-herinneringen met zich mee. In de eerste weken in York is 'The Man With The Child In His Eyes' een ritueel voor het slapen gaan. Een rondje wandelen om de herberg met Kate Bush op de walkman en daarna naar binnen en onder de wol. De single heeft overigens een intro dat niet de elpee heeft gehaald. Een kind dat tweemaal 'He's here' zegt.

In 1991 begint mijn platencollectie een smoel te krijgen maar kan ik tegelijk ook nog iets compleet nieuws ontdekken. Zo vind ik op een rommelmarkt de dubbelelpee 'To You' met alle hits van Brainbox. Ik draai de plaat helemaal grijs en ben nog altijd vol superlatieven als Brainbox het onderwerp is. 'The Smile' ontdek ik pas echt in 2004. Daarna verdwijnt het weer in de vergetelheid maar iedere keer dat ik het hoor, krijg ik een brok in mijn keel. Ik heb sinds een paar jaar ook de Nederlandse met de fotohoes maar Albert bezorgt me deze fraaie Duitse persing welke het fotomodel mag zijn. Dan schieten we ineens door naar de zomer van 2020. De laatste dag van mijn verblijf in Warnsveld. Ik heb eigenlijk een 'boodschapje' in een stad maar Deventer is me te dichtbij. Ik gok eerst op Apeldoorn maar tot mijn verbazing heeft dat geen bewaakte  fietsenstalling bij het station. Ik fiets verder en dan gaat het regenen. Middels een bocht om (door de aanhoudende regen) zet ik koers naar Deventer. Geen idee of Bep Dylan nog bestaat? Dan loop ik opeens langs een klein platenwinkeltje en dat is... Bep Dylan! Hij heeft niet veel singles staan. Als ik het pand verlaat, staat er nóg minder. The Byrds is één van de duurdere singles. Het is dan ook een plaatje dat al een tijdje op mijn wenslijstje staat. Ik heb nooit verwacht dat de volledige albumversie als single is uitgebracht, maar bij deze!

In Duitsland is 'Hiroshima' van Wishful Thinking verschillende keren een hit geweest. Toch is het in Nederland en Engeland een volslagen onbekend nummer. Ik mag altijd graag 'The Vinyl Countdown' besluiten met 'Give Up Your Guns', alleen...? The Buoys is nimmer opgevallen in Engeland. Je hoort het ongeloof als je ze vertelt dat het tot tweemaal toe in de Nederlandse top tien heeft gestaan. The Buoys leer ik kennen middels de Top 100 Aller Tijden van Veronica en in 1990 krijg ik de BR-uitgave met 'Timothy' op mijn verjaardag. De single gaat ook mee naar Engeland en The Buoys geeft me in Mossley altijd een beetje het gevoel van 'thuis in Jutrijp'. Ik kan het nummer letterlijk dromen en nog immer is het alsof ik voor het eerst luister naar het plaatje. De BR-uitgave is verstoppertje aan het spelen, de hoes staat wel in de bak, en voorts heb ik de 1979-uitgave. Hier is echter de maxi-single met 'Bloodknot' als bonus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten