Ik heb vanmiddag een paracetamol gekregen van een collega en kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst zo'n 'zuurtje' heb gehad. ,,Het kan wel zeven uren helpen als je niets bent gewend". Dat komt aardig uit. Ik heb daarna zelf een pakje gekocht bij de supermarkt. Ik heb geen idee wat ik kwijt zal zijn. Vijftig cent? Geen wonder dat ik altijd een bepaalde scepsis heb gehad ten opzichte van medicijnen en pijnstillers in het bijzonder. Als je dit voor een paar dubbeltjes kan produceren, dan moet er zeker vergif in zitten? Maar goed, de pijn is even weg en dat is het belangrijkste. Een boterham kauwen ging vanmiddag niet van harte. Straks voor het slapen gaan nog maar eentje en daarmee moest ik niet te lang wachten: Morgen weer bezorgen in Steenwijk en 's avonds 'Do The 45'. Het publiceren zal dan wel weer weinig worden. Vandaag een 'Raddraaier' uit de zevende jaren zestig-bak en daar vinden we een groep die we al eerder in deze serie hebben gehad. Toen met 'Movin' Down Life' uit 1978, maar nu is Golden Earring aan de beurt met 'In My House' uit 1967. De tijd dat de band nog The Golden Earrings werd genoemd.
Waar en wanneer? De zomervakantie van 1994. Ik ben een paar weken eerder voor het eerst zelfstandig op vakantie geweest (zie 15 augustus 2014: Een midweek op eigen benen). Ik zit dan nu in de laatste week van de vakantie. Een toenmalige vriend van mij staat regelmatig op braderieën en vlooienmarkten. Dat lijkt me ook wel iets: Mijn 'dubbele' of niet-interessante singles verkopen. Of...? Nee, het gaat me niet om de inkomsten maar om het contact met de bezoekers van mijn kraampje. Hopelijk vloeien hier weer nieuwe aanwinsten uit. Iedere verdiende gulden wordt meteen omgezet in 'nieuwe' singles en per saldo kom ik met méér terug dan dat ik ben gegaan. De laatste zaterdag van de vakantie heeft hij meters geboekt in Harlingen. Een overdekte vlooienmarkt. Meerijden gaat lastig worden ditmaal maar dat is voor mij geen probleem. Ik ga op de Solex naar Harlingen terwijl hij mijn platen meeneemt. Ik weet niet meer precies hoeveel ik heb verkocht maar wél dat ik een flinke stapel singles heb gekocht. 'In My House' is daar eentje van. Helaas niet zo fraai met fotohoes als het exemplaar van de website van Singlehoesjes.nl, maar ik doe het ervoor!
Er zijn verschillende rode lijnen te herkennen in mijn bestaan voor wat betreft muziek. Golden Earring is daar eentje van. Ik leer de naam eerder dan menig Nederlands woord. Dat heb ik vooral te danken aan mijn oudste broer die begin jaren tachtig helemaal in de ban is van de Haagse band. Als het ergens in de omgeving optreedt, is Henk vast in het publiek te vinden. Ik denk dat het voor mij begint omstreeks 'Long Blond Animal'. Let wel: Dat is vóór mijn schooltijd! Wat precies met 'long blond animal' wordt bedoeld, snap ik dan nog niet. Ik ken de titel trouwens ook niet, maar herken het dan aan het 'hum hum hum'-stuk in de brug van het nummer. Als ik de ogen sluit en 'Twilight Zone' draai, kan ik me de overloop van het ouderlijk huis voor de geest halen. Mijn oudste broer slaapt op zolder en laat overdag het huis soms best even schudden met zijn muzikale favorieten. Bij de video-première van 'When The Lady Smiles' zit de hele familie gekluisterd aan de televisie. Gelukkig begrijp ik wederom niet de reactie van de non tegenover de nozem Barry Hay. Ik hoef niet de andere kant op te kijken, want het is de Golden Earring en dat 'mag' altijd in ons huis.
Hoe het bestaat? Ik kan het me niet meer herinneren, maar mijn Golden Earring-collectie komt pas heel laat 'op gang'. Het is de dag waarop ik te horen krijg dat ik ben geslaagd voor de LEAO in juni 1991. Om deze dag te 'vieren', fiets ik even snel naar Sunrise om 'Dong-Dong-Di-Ki-Di-Gi-Dong' op te halen. In september koop ik vervolgens 'Keeper Of The Flame' voor een tientje in de uitverkoop en een maand later maak ik kennis met 'Please Go' dankzij een Nederpop-compilatie. Elpees doen niet echt mee, maar ik herinner me nu opeens dat ik in 1990 al 'Moontan' heb gekocht. Je had echter mogen verwachten dat bij de eerste honderd singles wel eentje van de Earring zou zitten, maar nee... het komt in de zomer van 1991 langzaam op gang. Dat is dezelfde tijd dat de groep (voorlopig) voor het laatst in de top drie staat met 'Going To The Run'.
Een jaar later begin ik als recensent bij het Sneeker Nieuwsblad en wordt Golden Earring als het ware een 'trofee'. Ik wil ooit eens deze band hebben gezien voor een recensie, maar schat de kans klein in. In de jaren negentig is de band al selectief geworden met optredens. Het treedt jaarlijks op in Joure en dat is een tijd lang het meest lokaal tot Jutrijp, maar helaas buiten het bereik van het Sneeker Nieuwsblad. In oktober 1997 doet de band een try-out in Sneek voor haar nieuwste theatertour, 'Naked II', en dat is mijn kans. Het zal goed beschouwd ook mijn laatste recensie worden voor de Sneeker. Nu Golden Earring op het lijstje staat, heb ik alles bereikt wat er valt te bereiken.
Hoewel de start met de singles laat is begonnen, heb ik desondanks een leuke collectie opgebouwd in de laatste 27 jaar. Ik had graag dik gedaan dat ik 'Lonely Everyday' voor een kwartje met fotohoes heb gevonden, maar helaas... Dat is de Earring-single die waarschijnlijk altijd zal 'missen' in mijn bakken. Wel kan ik bijvoorbeeld vertellen dat ik 'Please Go' op de vuilstort heb gered, compleet met fotohoes en een prachtige staat. Ik heb de man net nog gevraagd. ,,Nee hoor, geen platen. Als dat zo is, vermoord ik mijn vrouw". Ik hou het dus ook maar voor me omdat ik deze misdaad niet op mijn geweten wil hebben. Feit is dat zijn geliefde echtgenote de platen wél in een doos heeft gestopt voor de vuilstort. Die komen we volgend jaar tegen in 'Het zilveren goud'. Ik ben in 2007 nog één keer 'diep' gegaan voor 'Daddy Buy Me A Girl' met fotohoes. Tegenwoordig is het met de Earring net zoals met zoveel andere bands en artiesten: Als ik het voordelig tegenkom, mag het mee. De tijd dat ik veel geld voor een 'algemene' single betaalde, behoort al lang tot het verleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten