Alweer een druk weekend achter de rug? Valt mee... Zaterdag overdag in Steenwijk bezorgd en gelukkig aardig op tijd weer thuis. Snel de warmte in en onder de dekens om nog een paar uur te 'draaien'. 's Avonds 'Do The 45' en dan ben ik wel toe aan een stukje 'ontspanning'. Een 'Singles round-up' is dan iets teveel gevraagd. Gisteren overdag vooral shows voorbereid en nog steeds wel van plan om na 'The Vinyl Countdown' te publiceren. Helaas, het is erbij gebleven. Ik heb desondanks alles onder controle en dus vanavond een dubbel bericht. Eerst ga ik vervolgen met de 'Singles round-up' om straks nog een 'algemeen' bericht te schrijven. Ik heb de afbeelding reeds van het internet gehaald, maar weet nog steeds niet waar ik naartoe wil. 'Raddraaien' maar dan anders? Zie maar om tot een bericht van normale lengte te komen! Nu eerst de volgende zeven singles uit de partij van 28 die vorige week is binnengekomen. Vijf uit de 'soul pack' en twee 'duurdere' singles.
* The Friends Of Distinction- I Need You (US, RCA Victor, 1971)
Het is reeds in een vroeg stadium van het Northern Soul-verzamelen dat ik de b-kant van 'Aquarius/Let The Sunshine In' van The Fifth Dimension ontdek. Nee, het is niet bepaald Northern, maar het 'past' desondanks wel in mijn set. Even later zie ik dat 'Wedding Bell Blues' van Fifth Dimension een kraker is geweest in de Northern Soul in de jaren zeventig en dan gaan de voelsprieten tijdelijk uit. Toch is The Fifth Dimension in de eerste plaats vooral een popgroep dat covers doet en het is slechts bij vlagen interessant voor de soul-bakken. Hetzelfde geldt eveneens voor The Friends Of Distinction. Dat doet in 1969 een vocale versie van Hugh Masekela's 'Grazing In The Grass' en dat plaatje staat al een tijd op mijn zoeklijst. In 2016 vind ik 'Love Me Or Let Me Be Lonely' dat in de reserve-Blauwe Bak komt, maar voor mijn gevoel op het randje zit. Nu bezorgt Mark mij deze 'I Need You' en wederom ben ik er niet zo zeker van. Het is geen 'Grazing' maar heeft wel een geinig funky ritme. Ik denk dat 'Check It Out' echter de kant is geweest waarom Mark het in de 'soul pack' heeft gestopt. Midtempo en erg goed! Vermoedelijk toch reserve-Blauwe Bak voor deze en blijven zoeken naar een voordelige 'Grazing In The Grass'.
* Charlie Hodges- I'll Never Fall In Love Again (US, Calla, 1971)
Mede-geschreven door Lonnie Donegan, ooit de koning van de skiffle-muziek in Engeland. Charlie Hodges maakt er een 'southern soul swayer' van en doet het eigenlijk ook nog best goed! Calla-styreen is berucht en ook later in het nummer is het erg 'aanwezig', maar ik kan het nog altijd beschouwen als 'liefde'. Ik heb woensdag expres de single andersom in het hoesje gedaan, hetgeen betekent dat ik toen heb gekozen voor de b-kant. 'Someone To Love' is geschreven door Hodges zélf en is meer 'deep' dan de a-kant. Een uitstekende 'double-sider', maar ik moet nog even nadenken over welke kant ik als a-kant ga gebruiken.
* Phyllis Hyman- Loving You - Losing You (US, Buddah, 1977)
De eerste 'dure' single. Qua prijs valt het overigens genoeg mee. Deze puntgave single kost zes pond en het spul van Phyllis is flink 'gewild' onder dj's van kwaliteits-soul uit de jaren zeventig. Het begint onheilspellend maar krijgt na een halve minuut een vriendelijk gezicht en een refrein waarmee je zou willen trouwen als gevolg. 'Modern Soul' op haar best!
* Linda Jones- Your Precious Love (US, Turbo, 1972)
Niet te verwarren met het Motown-nummer. Linda Jones praat voor het grootste gedeelte in deze plaat om even helemaal los te gaan in het refrein. Ook weer 'Southern Soul' en opnieuw een plaatje dat ik achterstevoren in het hoesje heb gestopt. 'Don't Go (I Can't Bear To Be Alone)' heet de keerzijde. Dat is een ballade waar het Jones uit de tenen komt. Nu begrijp ik waarom ik dit als a-kant heb gerekend. Een beetje 'moeilijk' rond het refrein zodat het mee kan in de 'sweet soul'- en 'crossover'-selecties, maar mensen... dit noemde ik in 2011 een 'dweil'.
* Eloise Laws- Number One (US, ABC, 1977)
De dame van 'Love Factory'. Een plaatje dat een tijdje op mijn verlanglijst heeft gestaan toen Outta Sight het opnieuw uitbracht. Echter, de geluidskwaliteit van de heruitgave is zó summier dat het nooit een grote 'hit' is geworden bij mij. Het origineel is erg gewild en zelfs de bootleg doet absurde prijzen en dus denk ik dat het daarbij blijft. De a-kant van deze single is geschreven door de broers Pat en Lolly Vegas van de indianengroep Redbone. Het is geknipt voor de hitparade en de titel geeft de positie aan dat het zou hebben verdiend. Op de keerzijde doet ze 'Forever Now' en dat begint een beetje in de trant van 'Free' van Deniece Williams, alleen weigert het interessant te worden. Zal deze überhaupt de Blauwe Bak halen? Ik vind hem een beetje middelmatig.
* Little Hooks- I Don't Want To Leave You (US, United Artists, 1972)
De duurste uit deze 'Singles round-up'-serie en ook de duurste van deze maand. Het is een plaat die het desondanks iedere seconde méér dan waard is. Officieel gezien is 'I Don't Want To Leave You' de b-kant. 'Give The Drummer Some More' is op papier leuker dan in het echt. Het is niet de breakbeat-klassieker die de titel doet vermoeden. 'I Don't Want To Leave You' begint met een gesproken intro. Het kan alle kanten op en dan valt de band in. Dat gaat zelfs zéér uptempo. Dit is het geluid dat populair is in de huidige 'Carib-soul'-scene. Het is 'uitgekleed' en klinkt daardoor een beetje 'lo-fi', maar hierdoor komen de vocalen alleen maar beter uit. Little Hooks zingt vol overtuiging over zijn moeilijke verhouding met zijn 'mama'. Hij is getrouwd, zij ook en hoewel ze het beide van de daken willen schreeuwen hoeveel ze van elkaar houden, moeten ze zwijgen en hun eigen wederhelft liefdevol blijven aankijken. Een 'Me And Mrs. Jones' waar het niet alleen meer om de seks draait, maar waar écht iets aan het groeien is. Kippevel-plaat!
* Love Committee- Cheaters Never Wind (US, Gold Mind, 1976)
Ik heb in 2014 'Law And Order' van Love Committee aan de Blauwe Bak toegevoegd, nog het meeste omdat die op Salsoul is. De a-kant is ook een tijdje favoriet geweest totdat per ongeluk eens een krasje op de plaat is gekomen waardoor het blijft hangen. Sindsdien staat die in de reserve-Blauwe Bak. Nu dan deze single van Love Committee. De a-kant kan omschreven worden als 'jaren zeventig-Northern Soul' Erg prettig en aangenaam, maar niet zozeer het spul waar ik naar op zoek ben. De b-kant is hetzelfde als bij 'Law Ánd Order': 'Where Will It End'. Het is van deze single de meest interessante kant, maar het blijft halverwege steken en bovendien heb ik deze al op de Engelse Salsoul. Love Committee gaat dus ongezien de jaren zeventig-bak in. Morgen het vierde deel van de 'Singles round-up'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten