Je hoeft tegenwoordig maar een folder van een kledingwinkel open te slaan en ze staan in diverse varianten onder de damesmode: Bloesjes met bintlintjes. In het begin vaak nog met lusjes waardoor je het lint kon duwen en waardoor het op de plek bleef zitten. Tegenwoordig denk ik dat bij veel van deze shirts en tunieken het lint meer weg heeft van een riempje dat je op verschillende hoogtes kan dragen. Waarom begin ik het tweede deel van 'Het zilveren goud' over damesblouses en tunieken. Hadden wa dat al niet zes jaar achter ons gelaten? Welnu, ik heb twee maanden geleden bericht over mijn eerste baantje bij de zuivelfabriek en vorige week de kanteldeuren even snel genoemd. Ik zie nu dat we deze week écht op het territorium van de garagedeuren komen en dat betekent dat de overige baantjes de voorgaande weken hebben plaatsgevonden. Eentje staat me nog erg goed bij: Een ondernemer heeft een flinke partij damesbloesjes ingekocht. Het vreemde is echter dat de kledingstukken bindlintjes bevatten, maar dat er geen lusjes zijn bevestigd. Wie zou in 1993 trouwens ook met een bindlintje willen lopen? Het is onze opdracht om de verpakkingen te openen, het lintje zorgvuldig te verwijderen en het shirt weer kreukvrij terug in het plastic en in de dozen te stoppen. We hebben allemaal een bepaald aantal dozen en gaan dus evenveel verdienen. Ik ben een uur van tevoren klaar met mijn voorraad, maar... dan mag ik nog niet naar huis. ,,Ga maar een collega helpen". Dat doe ik en help zo een jongen zijn voorraad weg te werken. Dan komt het tot de beloning en wil de opdrachtgever me niet voor meer betalen dan de oorspronkelijke voorraad. Gelukkig is de jongen schappelijk en geeft me vijf gulden uit zijn envelop. Ik fiets meteen door naar Randstad om te melden dat ik hier niet terug ga komen. Ze geven me gelijk.
Het is een woensdagmiddag als ik weer een rondje langs de uitzendbureaus maak en ik snel moet beslissen. Start heeft iemand nodig die morgenochtend al wil assisteren bij het plaatsen van kanteldeuren in garageboxen. Ik hap toe en sta de volgende dag om half acht paraat om opgepikt te worden. Peter rijdt in een stoere terreinwagen met huif. Genoeg ruimte voor het gereedschap want de deuren zélf worden per vrachtwagen op de plek gebracht. Het werkterrein is dan voornamelijk de nieuwbouw in Almere. Hij doet ook werk voor particulieren maar schrikt ervan terug om mij mee te nemen in verband met mijn uiterlijk (hij heeft een gruwelijke hekel aan mijn lange haar). Het is niet het enige verschil in opvatting: Ik kan Peter eenvoudig beschouwen als 'baas' omdat we helemaal niets gemeen hebben. Hij heeft zelfs geen sterke muzikale voorkeur! Het is een drama dat een lang vervolg zal krijgen. Peter verwacht geen opleidingen of ervaring, maar eist 'handigheid'. Tja, dat is nooit mijn sterkste punt geweest. Onhandigheid wel! Zo stap ik per ongeluk op een drempel van een nieuwe garagebox en zak met mijn laars weg in het natte beton. Tóch heeft Peter één ding gezien dat hem erg goed bevalt: Ik doe mijn opdrachten zonder teveel klagen. Dat betekent dat hij soms onmogelijke dingen van me kan en durft te vragen. Wellicht volgende maand meer daarover want het werk duurt tot eind april. Hij probeert wel toenadering te zoeken en nodigt me op eens uit de volgende dag mee te gaan naar een particulier. Degene is toch niet thuis als we de deur komen plaatsen. Op de terugweg tref ik ook nog zijn baas en die wil me niet eens in huis hebben! Peter weigert aanvankelijk uit te betalen deze vrijdag, maar moet me dan toch tevreden stellen met een tientje. Toch nog een pakje shag!
1103 Spaceman-Bolland & Bolland (NL, Negram, 1978)
1104 Mighty Mighty Roly Poly-Mal (Duitsland, RCA Victor, 1972)
1105 Want Er Is Niemand-Armand (NL, Fontana, 1966)
1106 Distant Shores-Chad & Jeremy (NL, CBS, 1966)
1107 China Grove-The Doobie Brothers (NL, Warner Bros., 1973)
Bolland & Bolland is de laatste van de vlooienmarkt waar ik het vorige week over heb gehad. Mal komt uit een boeken- en platenwinkeltje in de Scharnestraat in Sneek. Ik ben daar in juli 1992 al eens geweest voor een stapeltje (onder andere Witchwhat en Wallace Collection) en zal gedurende 1993 nog een paar maal terugkeren. De overige drie komen van Golden Years. Armand is daarvan de duurste, die kost een tientje met fotohoes. De overige singles hebben neutrale hoesjes, ook al heb ik nog eens een 'upgrade' van The Doobie Brothers gekregen van Peter (van Singlehoesjes.nl) en deze heeft wel een fotohoes. De nu volgende singles komen van een kleinschalige verkoop in het verzorgingshuis Frittemahof in Sneek. De nadruk ligt op handwerkartikelen maar het heeft ook een bakje singles staan. Daar vind ik het volgende:
1108 Hearts Of Stone-Bill Black's Combo (UK, London, 1960)
1109 Movin'-Bill Black's Combo (UK, London, 1961)
1110 Red River Rock-Johnny & The Hurricanes (NL, London, 1959)
1111 Let's Dance-Chris Montez (NL, London, 1963)
1112 Baby I Love You-Andy Kim (NL, Dot, 1969)
Dat is nog niet alles, maar laat me het bij maximaal vijf houden. In eerste instantie geen fotohoesjes maar dat is gezien de leeftijd ook nauwelijks mogelijk. De beide Bill Black's komen wel met het corresponderende London-hoesje. Zowel Johnny & The Hurricanes als Chris Montez zijn eens gesneuveld bij een optreden. Van Montez heb ik een matige 'upgrade', Johnny & The Hurricanes heb ik in verschillende persingen behalve de Nederlandse. Andy Kim vind ik later nog eens met fotohoes.
1113 Roll Over Beethoven-The Beatles (NL, Odeon, 1964)
1114 Tous Les Garçons Et Les Filles-Françoise Hardy (NL, Vogue, 1963)
1115 San Antonio Rose-Floyd Cramer (Duitsland, RCA, 1961)
1116 Mandolins In The Moonlight-Perry Como (Duitsland, RCA, 1958)
1117 Move Two Mountains-The Mudlarks (UK, Columbia, 1960)
En dat is het restant uit Frittemahof. Wederom geen fotohoesjes in 1993. Françoise Hardy heb ik inmiddels dubbel met zowel het papieren hoesje als de kartonnen envelop-hoes. The Mudlarks heeft dan weer de correcte label-hoes en dat is het maximale dat je kan verlangen bij een single van die leeftijd. Natuurlijk zijn er wel fotohoesjes voor bijvoorbeeld Floyd Cramer, maar in Engeland wordt zo'n hoes pas in de jaren tachtig een standaard.
1118 Venus-Shocking Blue (NL, Pink Elephant, 1969)
1119 Hippy Hippy Shake-The Swinging Blue Jeans (NL, HMV, 1964)
1120 You Got Me Anyway-Sutherland Brothers & Quiver (NL, Island, 1973)
Shocking Blue komt uit het verzamelwinkeltje waar ik bijna maandelijks kom in deze tijd. De single is met een tientje fors aan de prijs maar heeft desondanks een fotohoes. Swinging Blue Jeans is een 'dure' van Golden Years. Ik geloof dat deze me een tientje heeft gekost. Sutherland Brothers & Quiver zet de derde aflevering in werking. Het is de eerste van een hoeveelheid singles die ik bij Golden Years koop, allemaal plaatjes zonder hoes waar Klaas niet zoveel mee heeft. De rest van deze aanschaf mag volgende week 'Het zilveren goud' vullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten