Singles round-up: maart 4

Drieënvijftig weken na de Tweede Kamerverkiezingen en nu is het de gemeenteraadsverkiezingen. Ik heb een erg fraaie herinnering aan de dag van de Tweede Kamerverkiezing. Ik maak die middag een prachtige fietstocht voordat ik aan het werk ga. Als ik vanmiddag naar Havelte fiets voor boodschappen krijg ik even hetzelfde gevoel. De zon maakt het aangenaam maar nog steeds is het bedriegelijk 'fris'. Morgenmiddag moet ik even naar Meppel, op mijn vrije dag, voor iets werk-gerelateerd en denk erover om de terugweg wellicht nog een fijn stukje om te fietsen. Na een beetje een 'lastige' week is de ligfiets weer helemaal 'ontspannen' en tikt het niet voortdurend over naar andere versnellingen. We kunnen weer! Vandaag het derde deel van de 'Singles round-up', het laatste deel volgt waarschijnlijk vrijdag. Ik ben vorige week woensdag halverwege het pakket gestopt met luisteren en dus zitten er vandaag en vrijdag een paar 'verrassingen' tussen.

* Love, Peace & Happiness- I Don't Want To Do Wrong (US, RCA Victor, 1972)
De a-kant is 'live' en doorgaans hoeft dan van mij niet zo nodig. Het publiek wordt slechts een paar maal naar voren gehaald in de plaat en zelf ervaar ik dal als een manco. Het nummer zelf is erg krachtig en krijgt een mooie diepte doordat het een live-opname is. De tekst op het hoesje laat echter zien dat Mark de plaat heeft geselecteerd voor de b-kant. Dat is 'Lonely Room' en klinkt als een Motown-opname van omstreeks 1968. Niet zo verwonderlijk als je naar de credits kijkt: Harvey Fuqua is de producent en ook Johnny Bristol heeft zich met Love, Peace & Happiness bemoeid. 'Lonely Room' is zeer fraaie midtempo met een typisch Fuqua-arrangement om van te watertanden. En ze kunnen een poepje zingen! Ik ga per draaibeurt dit 'Lonely Room' meer waarderen. Dit wordt nog wel eens iets!

* Barbara Mason- When You Look At Me (US, National General, 1971)
Voor menigeen is deze plaat 'verpest', maar ik ben onderhand wel iets gewend met de gospel-verzameling. Deze styreen-single heeft een zwaar leven achter de rug. Dat zie je aan het label, maar je hoort het vooral als je de naald in de groef van 'When You Look At Me' laat zakken. Het is prachtige midtempo zoals we dat van Mason gewend zijn. Hij zit echter andersom in het hoesje en dit zou betekenen dat ik vorige week de keuze op de b-kant heb laten vallen? 'I Should Be Leaving You' is door Mason zélf geschreven en, zoals vaak bij styreen, klinkt deze kant vrij 'schoon'. Nu weet ik hem weer te herinneren en, ja, dit nummer is mijn favoriet van de twee. Even midtempo en melodieus als de a-kant waar het betere geluid de doorslag geeft. Ik hoef me niet langer te schamen: Barbara Mason is tot vorige week 'afwezig' in mijn bakken en dat terwijl ik meerdere favorieten heb van deze uitzonderlijke zangeres.

* The Masqueraders- (Call Me) The Traveling Man (US, ABC-Hot Buttered Soul, 1975)
Ik zie de rode strepen eerst ook aan voor 'writing on label'. Op de b-kant precies hetzelfde. De single oogt vooral als een ABC maar het rode laat ons weten dat de plaat op het sublabel Hot Buttered Soul is verschenen. De a-kant is een pure ballade, erg mooi gezongen maar niet echt datgene wat ik verwacht van een plaat. Snel omdraaien naar de b-kant. 'Sweet Sweetening' staat aldaar op het programma. Daar gaat het tempo al ietsje omhoog. En dat is het 'Modern Soul'-geluid dat ik beter kan waarderen. Isaac Hayes complimenteert het nummer met een strijkersarrangement en dit past helemaal in mijn huidige straatje. Tot nu toe gaat alleen Love Committee de jaren zeventig-bak in, hoewel reserve-Blauwe Bak voor deze ook wel eens het hoogst haalbare kan gaan worden.

* Bobby Patterson- If I Hadn't Slipped Up And Got Caught (US, Granite, 1976)
En nu komen we in de hoek van de verrassingen. Ik heb slechts een paar van de volgende (inclusief de 'Singles round-up' van vrijdag) beluisterd en Bobby Patterson krijgt vanavond zijn primeur. De a-kant is mierzoet en doet het niet helemaal voor mij. Op de b-kant, 'I Got To Get Over', gaat Patterson op de funky toer met synthesizers die hij heeft afgekeken van Stevie Wonder. Voor de b-kant ga ik plek maken in de reserve-Blauwe Bak en wie weet wordt het toch nog iets met 'Slipped Up'.

* The Sandpebbles- Forget It (US, Calla, 1966)
Opeens word ik heel erg blij als ik het pas gearriveerde pakket door blader. The Sandpebbles? Maar deze plaat is toch wel een paar duiten waard? Ik heb het even nagekeken. Ik ken de naam van The Sandpebbles vooral van de Engelse Track-persing van 'Love Power' en deze doet soms nogal idiote prijzen. Voor wat betreft de Amerikaanse Calla's blijft de schade beperkt. Voor vijftien pond zou je een 'NearMint' mogen verwachten. De meeste exemplaren hebben echter een roerig leven achter de rug. De opname is knoerthard en overstemt het luidruchtige vinyl. 'Forget It' is een echte stamper met desondanks een speels slagje. Het meest fanatieke van de Northern Soul-hobby is wel voorbij, maar met zo'n plaatje heb je ineens weer frisse zin! Een 'Psychedelic Technicolor Dream' hoef ik niet beslist op de dansvloer te beleven en in geval van The Sandpebbles brengt dat een ballade. Geluk bij een ongeluk? Deze kant overstemt het vinyl-rumoer wél. 'Forget It' kan vroeg of laat Week Spot worden.

* Annette Snell- You Oughta Be Here With Me (US, Dial, 1973)
Ik krijg wekelijks meerdere mailing-lijsten, links naar Ebay-veilingen en dergelijke. Ik hoef niet iedere keer te kijken om daadwerkelijk ook iets te kopen, het is vaak ook nieuwsgierigheid. Soms onthoud je een naam en duikt deze naam op een zeker moment weer op. Dat is het geval van Annette Snell. Ik weet niet of het exact met deze single is geweest. Over het nummer op de a-kant niets anders dan lof. Het spreekt me erg aan, alleen...? Het begint allemaal goed met een helder geluid, maar na de brug zit alles vastgekoekt en is het één grote ruis. Toch nog maar eens een 'upgrade' zoeken? 'Footprints On My Mind' is desondanks smullen van begin tot einde, maar kan nooit het nummer zijn geweest dat mijn aandacht heeft getrokken. Hoewel de 'upgrade' welkom blijft, is dit voorlopig een goedmakertje!

* Tierra- Together (US, Boardwalk, 1980)
Een gezelschap dat in Modern Soul-kringen heel hoog staat aangeschreven en 'Together' is daarvan een goed voorbeeld. Het jaar 1980 staat nog bol van de standaard-disco. Denk bijvoorbeeld aan 'Funky Town' van Lipps Inc. dat goede zaken doet in 1980. Tierra is één van de groepen dat het beste uit de disco pakt en dat combineert met de vakmanschap van Motown. Het resultaat is iets dat inmiddels 'post-disco' wordt genoemd. 'Together' is midtempo en ademt klasse. Op de b-kant doet de groep iets instrumentaals met big band-swing en dus gaat het hier écht om 'Together'.