Het moge de meeste Soul-xotica-lezers wel duidelijk zijn: Ik koester een haatliefde-verhouding voor Floorfillers. Ten eerste vanwege het tijdstip, van 1 tot 3 op de vroege vrijdagmorgen, maar nog het meeste vanwege de inhoud. Ik ben van huis uit meer een rocker dan een dansvloer-maniak en Floorfillers was opgezet als 'tijdelijk programma' dat toch net iets te gewild bleek te zijn. Sommige afleveringen van Floorfillers zijn een zware bevalling, maar in enkele gevallen, zoals vanochtend, glipt de show als zijde door mijn vingers en heb ik na twee uren nog volop inspiratie. Datgene dat ik in gedachten heb bij Floorfillers blijkt ook echt aan te slaan: Door nieuwe dingen tussen de welbekende klassiekers in te stoppen, breng ik de hedendaagse dance bij een nieuwe groep liefhebbers. Een kwartiertje Slam FM of 538 kan al teveel zijn, maar als je de plaatjes vastklemt tussen een jaren zeventig-stamper en eentje uit de jaren negentig, dan klinkt het opeens heel anders. Vandaag in Van hit naar her één van de plaatjes die ik vanochtend airplay heb gegeven: 'Dare You' van 'onze' Hardwell met medewerking van Matthew Koma. Wederom een dubbele aflevering.
Mijn mond viel open toen ik woensdagavond mijn huiswerk deed voor de show van gisteren. Iedere nieuwe plaat die ik vorige week had gedraaid, was gestegen in de Britse singles- en dance-top 40. In die laatste lijst was op 39 een nieuwe binnenkomer, een 'oudje' die ik eveneens had gedraaid: 'Clarity' van Zedd & Foxes. Ik ben doorgaans niet zo geïnteresseerd in luistercijfers, maar in het geval van Floorfillers heb ik het gevoel dat ik het onderschat. Het is niet zo'n knaller als The Vinyl Countdown, maar wellicht heb ik toch nog enige invloed op de hitlijsten? Als ik iets kon betekenen voor de Nederlandse Top 40, want dat is al maanden huilen met de pet op. Twintig weken is inmiddels de norm geworden, waar het tot een paar jaar geleden een hoge uitzondering was.
Het onderwerp van deze Van hit naar her komt niet uit de Top 40. Deze heeft in Nederland zijn kans al gehad en heeft niet kunnen opboksen tegen het geweld van Pharrell Williams, Avicii en Lorde (om maar een paar kampeerders te noemen). De single bereikte in week 49 van het vorige jaar zijn piekpositie op nummer 31. Na drie weken was het feest voorbij. In Engeland is het deze week in zowel de singles als de dance de hoogste nieuwe binnenkomer. In de BBC Radio 1 Singles Top 40 komt die op 18 binnen, in de dance op nummer 6.
Een paar maanden geleden, daags voor de uitreiking van de DJ Magazine-awards, las ik een interview met Hardwell in de Metro of de Spits. Ik haal die twee wel vaker door elkaar. Het was toen nog niet bekend dat Hardwell de prestigieuze prijs in de wacht zou slepen, de verwachting was dat zijn voormalig stadsgenoot Tiësto een kanshebber zou zijn. Ik heb al eens eerder gepleit om het werk van een dj/producer te vergelijken met dat van een schilder. Het productie-proces is allesbehalve amusant om naar te kijken, de werken die er uit voortkomen, worden eventueel geëxposeerd. De schilder maakt zijn doeken dus niet ter plaatse en er is niemand die je erover hoort klagen. Een dj die met zijn handjes in de lucht achter zijn apparatuur staat, is iemand die dagen en uren in de studio heeft gebivakkeerd om zijn kunstwerk tot realiteit te brengen, niet iemand die een goedkoop trucje uithaalt. Wat mij opvalt bij nadere bestudering van deze producers is dat ze, ondanks samenwerkingen met de grootste namen uit de popmuziek, ontzettend gewoon zijn gebleven. Natuurlijk, ze hebben iets meer geld te makken dan voorheen, maar in essentie zijn ze dezelfde gebleven. Neem Robbert Van De Corput alias Hardwell. Op 7 januari 1988 ter wereld gekomen in Breda en noemt zijn plaatsgenoot Tiësto als zijn grote voorbeeld. Zijn optreden in Amsterdam met de awards was de eerste in Nederland in jaren en er werd groots uitgepakt met lichtshows en dergelijke. Kosten noch moeite werd bespaard om er een happening van te maken. Toch doet Hardwell het maar voor één ding: ,,Ik wil dat de mensen met een goed gevoel naar huis gaan". Vraag een willekeurige deejay en deze zal hetzelfde antwoord geven.
Hardwell mag zich inmiddels tot een veelgevraagd producer rekenen, zijn eerste hitsingle heeft hij te danken aan Tiësto. Inmiddels is het zover dat de zangers en zangeressen ook in de rij staan om mee te mogen doen op Hardwell's eigen platen, zoals in het geval van Matthew Koma. In Nederland nog niet zo'n hele bekende naam, maar in Amerika heeft Koma zijn naam al lang gevestigd. Koma is op 2 juni 1987 geboren in Brooklyn en is sinds anderhalf jaar de geliefde van Carly Rae Jepsen. Koma is muzikant geworden onder invloed van Bruce Springsteen en Elvis Costello en begint zijn loopbaan in de punkrock, inmiddels is hij vooral verbonden aan de Electronic Dance Music als uitvoerend artiest en songschrijver. Hij schreef bijvoorbeeld mee aan het reeds genoemde 'Clarity' van Zedd & Foxes en mag zijn samenwerking met Zedd, 'Spectrum', niet onvermeld blijven. Daarnaast heeft Koma eveneens meegeschreven aan werk van Jepsen en leent zijn stem aan 'Dare You' van Hardwell.
Ik moet bekennen dat ik niet kapot ben van alle werk van Hardwell, vandaar dat hij er misschien een beetje bekaaid afkomt in dit verhaal. Toch gun ik deze 'Dare You' met Matthew Koma een vette nummer 1-notering toe in Engeland en hopelijk hierdoor ook een hernieuwde kans in Nederland. De meeste dingen in onze top tien geloof ik na een half jaar wel een beetje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten