Het is een maandagochtend in januari 2008 als ik plots wakker schrik. Het is buiten al licht en dat is geen goed teken. Ik kijk op de klok en zie dat het tien uur is. Met het schaamrood op de kaken bel ik naar de Noordwestgroep. Ik had al om half acht op de Dyka moeten zijn. Ik krijg zowaar begrip van mijn consulente, het enige goede dat ze in die jaren heeft gedaan als je het mij vraagt, want... het is immers 'blue Monday'. Ik heb er dan nog nooit van gehoord, maar het schijnt al een paar jaar een trend te zijn. De derde maandag in januari mag je toegeven aan negativiteit. Bah! Bij vorig jaar kan ik geen beeld krijgen, maar in 2012 heb ik een schitterende dag beleefd. De schoorsteenveger kwam toen langs in Nijeveen. Jawel, ik woon hier bijna twee jaar. 'Blue Monday' heeft gisteren geen invloed gehad, buiten het feit dat ik glad ben vergeten om te publiceren. Zoals een psycholoog een paar jaar geleden vaststelde, is niet alleen mijn motoriek vertraagd en dus heb ik vandaag een beetje een 'blue Tuesday'. Neemt niet weg dat ik vandaag tweemaal ga publiceren. De Raddraaier geeft me gelegenheid om de nieuwe Week Spot te bedenken.
Ongeveer een jaar geleden meende ik dat ik er klaar voor was: Voor het eerst zou ik mijn verhaal over de maanden in York aan het beeldscherm toe vertrouwen. Het is bij dat eerste deel gebleven, want het bleek toch nog gevoelig te zijn. De reden dat ik het nu aanhaal heeft te maken met onze Raddraaier en bovendien is dat uit de minder pijnlijke periode. Ik woon net een paar weken in de herberg van Bishophill Senior als ik een aanplakbiljet zie van een concert van Raymond Froggatt. Raymond wie? Hee, laat dat nu eens de titel zijn van Froggatt's biografie uit 1995. Raymond Froggatt is zo'n man die ooit een liedje heeft geschreven dat iedereen, jong en oud, moeiteloos weet mee te fluiten, maar over de man zelf is weinig bekend. Maar daar heeft Soul-xotica weer een missie: Hoe zit het met Raymond Froggatt?
Ik denk dat menigeen het vermoeden heeft dat Raymond Froggatt uit het zuiden van Europa komt. Zal te maken hebben met diens' grootste hit. Toch is Raymond even Engels als worstjes bij het ontbijt. Zijn wieg staat in Birmingham, waar hij op 13 november 1941 ter wereld komt. Zijn tweede naam, William, laat hij weg en onder vrienden is hij bekend als 'Froggy'. Hij formeert in de vroege jaren zestig een rock'n'roll-band, The Buccaneers, welke later de naam Monopoly zal aannemen. De latere Electric Light Orchestra-bassist Louis Clark is het meest bekende lid buiten Froggatt. Geïnspireerd door Manfred Mann noemt Froggatt in 1967 de band naar zichzelf. Een contract met Polydor is een feit en hij schrijft een liedje met een Italiaanse titel: 'Callow-La-Vita'. Gek genoeg doet de plaat nergens ter wereld iets, behalve in Nederland. Hier bereikt het een derde plek in de Top 40 in 1968. Dave Clark Five ziet af van de Italiaanse titel en neemt de strofe 'Red Balloon' en maakt dat tot de nieuwe titel. Het is deze formatie die de grote hit zal hebben met Froggatt's pennenvrucht. Cliff Richard neemt in het daaropvolgende jaar een liedje op van Froggatt, 'Big Ship', welke een Engelse top tien-hit zal worden. In Nederland heeft Froggatt nog één succesje. 'Roly' bereikt in de eerste weken van 1969 een vijftiende plek op de Top 40. 'Anything You Want To' blijft een paar weken later in de Tipparade steken.
In de jaren zeventig neemt Don Arden de rol van manager op zich, maar het doel om Froggatt met zijn band te laten doorbreken in Amerika lukt maar deels. De groep zelf zal geen succes hebben, maar Froggatt krijgt wel een naam in de internationale countrymuziek-wereld. In 1993 maakt hij een puur country-album, 'Here's To Everyone', uitgebracht op zijn eigen platenlabel. Dat heeft hij genoemd naar zijn grootste wapenfeit: 'Red Balloon'. Twee jaar later verschijnt zijn biografie. Rond 1998 treedt hij dus nog steeds op en dat doet hij tot op de dag van vandaag. Zijn Facebook-pagina laat zien dat hij toch nog zo'n twee tot drie optredens per maand doet. Inmiddels is hij wel grijs, net zoals zijn begeleiders. 'Roly' is per slot van rekening vijfenveertig jaar geleden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten