Héél soms heb ik last van een moment van reflectie. Als ik dan juist weer een plaatje heb toegevoegd aan mijn collectie, eentje om voor te sterven, dan denk ik wel eens: Wat als ik hierbij zou stoppen met het verzamelen? Binnen 24 uur hoor ik dan vast weer een muziekje dat ook nodig in mijn bakken thuis hoort, dus met andere woorden, de jacht naar 'nieuwe' dingen houdt nooit op. Als je goed naar mijn naam kijkt, past het ook bij me. Ik heb ooit begrepen dat een Gerrit een 'jager' is. De dames kunnen het beamen, het jagen is niet op het gebied van de rokken. Dus zoek je een uitlaatklep op een ander gebied en ga je voortdurend jagen op vinyl. Het jachtseizoen is 52 weken per jaar geopend op Soul-xotica, maar vandaag richt ik mijn pijlen op vijf plaatjes die over de jacht en de jagers gaan.
Op vijf vinden we een bijzondere zangeres? Nou nee, ik neem bij Björk niet snel het woord zangeres in de mond. Ze is evenmin een actrice, ze leeft haar rol en in de muziek leeft ze de liedjes. Evenmin dat je wil weten hoe de keuken van het Chinees restaurant eruit ziet als je je 'nummer 39-met-rijst' haalt, zijn details over de opnames van bepaalde nummers ook overbodige informatie. Ik begreep nog maar pas dat het verhaal van The Bangles dat spiernaakt 'Eternal Flame' in zong een fabel blijkt te zijn. Over de opname van 'Hunter' van Björk bestaan geen legendes en ik was evenmin van plan om eentje de wereld in te helpen, maar ik heb zo'n gruwelijk vermoeden dat Björk tijdens de uitingen van het refrein niet met haar vingers aan de microfoon zat. Ze staat evenwel op nummer vijf in deze Schijf met haar sensuele 'Hunter'.
'Eloise' op oorlogssterkte brengt me meteen terug naar de zomer van 2008, de warmste zomerdag in België. Het is sinds die gebeurtenis dat ik 'Eloise' weer ben gaan waarderen, maar vanaf het vroegste verzamelen heb ik altijd de voorkeur gegeven aan de niets minder aanstellerige opvolgers van Barry Ryan's monsterhit. Wat te denken van 'Love Is Love', dat ik eigenlijk ietsje beter vind dan 'Eloise'. 'The Hunt' (1969) zit reeds sinds de zomer van 1990 in mijn single-bakken en is zo'n plaatje dat ik toen helemaal heb grijsgedraaid en nu nauwelijks meer op de draaitafel leg. De Schijf van 5 is in zo'n geval een mooie aanleiding en dus zet ik Barry Ryan op vier met 'The Hunt'.
Ik heb, buiten het Radlett/Watford-avontuur om, de laatste maanden, voor mijn gevoel, weinig meer geschreven over mijn tijd in Engeland. Ik woonde van april 1998 tot en met oktober 1999 in Mossley. De grens van Lancashire en Cheshire en tot ruim vijftig jaar geleden grensde het ook aan Yorkshire. Natuurlijk ging ik direct op zoek naar muzikale feiten van de omgeving, maar was snel klaar. Ik ontdekte pas in 1999 dat Barclay James Harvest uit de omgeving kwam en nog vele jaren later dat ze enkele liedjes hadden vernoemd naar plaatsen in de omgeving. En dan was er nog Gracie Fields. Eén van mijn medebewoners kwam oorspronkelijk uit Rochdale en zong altijd een liedje met de strofe 'Rochdale, Oldham, Ashton-under-Lyne', wat volgens hem van Gracie Fields was. Ik heb gezocht en gezocht, maar ben deze nooit tegen gekomen. Wél 'The Rochdale Hounds', een grappig liedje uit 1953 van dezelfde Gracie Fields. Ook in dat lekkere platte Lancashire-accent. De kleindochter van Gracie Fields zou in de jaren tachtig uitgroeien tot een popster, we hebben het dan over Lisa Stansfield. Met een vette knipoog naar de fantastische tijd in Mossley zet ik 'The Rochdale Hounds' vandaag op drie.
Ik was twee weken geleden nog van plan om een bericht te wijden aan Radio 2, maar heb het maar gelaten. Ik heb Radio 2 tegenwoordig op de wekkerradio en weet dus inmiddels alles van hun 'High 5'. Het publiek heeft het voor het zeggen? Niet echt, alleen wanneer je met laffe Top 2000-liedjes en grote hits komt. Zo hoorde ik laatst op een ochtend iemand 'Touchy!' van A-Ha aanvragen. ,,Goede keuze", hoor ik Daniël Dekker zeggen. Zelf druk ik de wekker maar snel op de 'snooze', want ik heb nooit zoveel gevoel gehad met 'Touchy!'. Het overige werk van A-Ha vind en vond ik wel aardig te pruimen. En voor 'Hunting High And Low' maak ik graag een plekje vrij in deze Schijf van 5. Op twee dan maar!
Soms is een titel genoeg om je bij de les te roepen en dat is het geval bij deze nummer 1. Ik zeg niet dat ik geen interesse heb in Tamla-Motown, maar als het wordt aangeboden in een lijst met overige soul, dan negeer ik de helft. Totdat je weer een titel tegen komt die meteen een gevoel op roept. Een titel die op zichzelf staat en al een verhaal vertelt zonder dat je de plaat hebt beluisterd. En als je dat gaat doen, dan klopt het plaatje ineens helemaal, want 'The Hunter Gets Captured By The Game' van The Marvelettes (1967) is gewoon absolute klasse. Ik had gehoopt dat Peter me kon helpen met een fotohoesje, maar die heeft alleen (...) 'Too Many Fish In The Sea'. Ik krijg spontaan last van hebberigheid. Toch blijkt 'The Hunter' wel een Nederlandse 'release' te hebben gekregen inclusief een 'unieke' fotohoes en dat doe ik dan liever dan een labelscan. The Marvelettes staat op 1 in deze Schijf van de jacht.
Nee... geen Schijf van 5 met Kate Bush, Björk of Jomanda (jawel..., ze heeft óók platen gemaakt!), maar volgende week een Schijf van 5 heksen. In de titel wel te verstaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten