zaterdag 25 januari 2014
Van hit naar her: Disclosure
Het is enerzijds gek, maar aan de andere kant ben ik er wel aan gewend geraakt. Ik kan zo van het ene op het andere moment mijn bakens verzetten en daar dan ook vol overgave in springen. De Rare Soul-hobby is daar eentje van. Tot een goede twee jaar geleden zat ik met die muziek nog aan de oppervlakte, daarna ben ik het diepe in gegaan. Toen ik in augustus begon met Floorfillers stond me als eerste een 'cheesy disco'-show voor ogen, maar vanaf de tweede aflevering begon ik langzaam te oriënteren op het gebied van de hedendaagse dance. Een half jaar later heb ik zelfs al een aantal favorieten. Namen die ik in de gaten hou en waarvan ieder nieuw liedje een uitdaging is. Neem nou het jonge Britse duo Disclosure. In Engeland hebben ze al tal van hits gescoord en de helft is al eens voorbij gekomen in Floorfillers. En ik mág hun muziek ook graag horen. Disclosure is voor mij het bewijs dat er tussen het behang en regelrechte meuk nog wel degelijk kwaliteits-dance wordt voortgebracht. Wederom vooral een Engelse Van hit naar her, want in Nederland is het niet tot nauwelijks opgevallen.
Disclosure bestaat uit de broers Guy en Howard Lawrence. Op twee weken na schelen ze drie jaar. Guy is 22 en Howard 19. Ze hebben zichzelf vanuit het niets opgewerkt tot de grootste belofte van 2013 en dat heeft het duo ruimschoots waar gemaakt. Het verhaal begint op 29 augustus 2010 als hun eerste single uitkomt. 'Offline Dexterity' valt wel op in kringen van dj's en kenners, maar deze en opvolger 'Carnival' uit juni 2011 halen niet de single-lijsten. Als in januari 2012 de single 'Tenderly/Flow' verschijnt, is het wel raak. De radio pikt het op en dat komt de interesse in de EP 'The Face' uit juni 2012 alleen maar ten goede. Op deze EP staat een gewilde remix van 'Running' van Jesse Ware. Ik ga voor mijn verhalen altijd uit van de Top 40, maar we hebben natuurlijk ook nog de Mega Top 100. Welnu, 'Running' bereikt een tachtigste plek in die laatste lijst. Buiten Engeland zijn het dus Nederland en België die als eerste toehappen. Als we weer uit gaan van de Top 40, dan is het resultaat best een beetje triest. Alleen 'You & Me' met zang van Eliza Doolittle staat zes weken in de Tipparade. Recente singles zijn uitstekend geproduceerd en in Engeland grote hits, maar soms vraag ik me af waar we in Nederland mee bezig zijn...
De eerste grote Engelse hit is echter 'Latch', een samenwerking met Sam Smith. Smith zal niet veel later de vierde plek in de Top 40 bereiken, maar dat is uiteraard met een andere song. 'Latch' is voor de BBC echter wel de reden om het duo te verkiezen voor 'Hot 10 for 2013' en het valt met de deur in huis met twee top tien-hits op rij. 'White Noise' bereikt nummer twee en is een samenwerking met Aluna George, de reeds genoemde single met Eliza Doolittle piekt in Engeland op tien. Dan is het grote moment daar: Het debuutalbum 'Settle' verschijnt. Daarmee bewijst Disclosure meer te kunnen dan alleen snelle single-hits te scoren, want het album wordt over heel Europa en de Verenigde Staten een bestseller. Dit levert ook weer een stortvloed aan singles en twee daarvan zijn me in het bijzonder opgevallen: 'Voices' met Sasha Keable klinkt bijna als het betere Incognito/M People-werk uit de vroege jaren negentig. 'Help Me Lose My Mind' met London Grammar is de meest recente, maar is inmiddels al uitgewerkt in Engelse Top 40. Vol verwachting klopt ons hart met wat voor juweeltje ze nu op de proppen gaan komen. Gewoon Floorfillers in de gaten houden!
Engeland heeft echter ook nog een Dance Singles Top 40 en dat is een raar ding. Als je die lijst moet geloven, draait een gemiddelde dj tegenwoordig alleen maar Rudimental en Disclosure, want van beide acts staan alle oude hits terug in de Top 40. In het geval van Disclosure staat 'Voices' op 27, 'White Noise' op 34, 'Latch' op 35 en 'Help Me Lose My Mind' is hekkensluiter. 'Settle' staat na 33 weken in de Britse albumlijst nog altijd op 20 en is pas weer twee plaatsen gestegen.
De muziekwereld is altijd al vluchtig geweest en tegenwoordig lijkt 'fifteen minutes of fame' al een paar minuten te lang voor sommige artiesten, toch voelt het alsof Disclosure nog wel een tijdje kan blijven. Pluspunt van het duo is dat het binnen verschillende subgenres actief is, dus als het ene niet werkt, kunnen ze altijd nog het andere doen. Mocht 'Settle' toch eenmalig blijven, dan moeten we er maar van genieten zolang het nog kan...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten