Vannacht, zoals beloofd, de singles bijeen gezocht, vanmiddag nog wat geruild en nu moest het echt klaar zijn. Een bak met 145 singles, inclusief de single uit Duitsland. Die is vanmiddag op de deurmat geland. Ik was toch al niet van plan geweest om er heel lang bij stil te staan, maar na thuiskomst uit Watford ga ik het 1400e bericht publiceren. Het grote feest is eerst eind februari met een week Dagplates en in april gaan we het 1500e bericht uitvoerig vieren. Morgen rest enkel nog een kattebel: Even het blog een korte vakantie toewensen en een opmaatje vormen voor de inhaalslag op maandag en dinsdag. Vrijdag, zaterdag en zondag wordt er dus niet gepubliceerd. Vandaag ga ik Raddraaien met een duo dat beslist nog eens aan de beurt moest komen op Soul-xotica. Een formatie met een dubbel gevoel en ik zal in dit bericht uitleggen waarom. De Raddraaier van vandaag is 'Song For Everybody' van Mac & Katie Kissoon (1973).
Mac en Katie zijn broer en zus, dat zal menigeen wel weten. Ze heten echter niet Kissoon van zichzelf, het laat zich ook gissen waar ze die naam vandaan hebben gehaald. Hun werkelijke achternaam is Farthing. Mac heet eigenlijk Gerald en wordt op 11 november 1943 geboren in Trinidad. Zijn zusje Katherine komt op dezelfde plek ter wereld, maar dan op 11 maart 1951. De familie Farthing emigreert in 1962 naar Engeland. Het zingen zit broer en zus in de genen en Katie is de eerste die een platencontract in de wacht weet te slepen. In 1965, ze is dan pas veertien, neemt ze haar eerste singles op als Peanut, maar voegt zich later bij de damesgroep The Rag Dolls. Mac wordt in 1966 een lid van The Marionettes en speelt met zijn eigen band voor Amerikaanse militairen die in Europa zijn gestationeerd. In 1969 keert Mac terug naar Engeland om een single op te nemen. 'Get Down With It-Satisfaction' is alleen in Nederland een bescheiden succes, het bereikt hier een 25e plek in de eerste maanden van 1970. Als Lally Stott in 1971 'Chirpy Chirpy Cheep Cheep' heeft geïntroduceerd, staan Mac & Katie te trappelen om de definitieve hitversie op te nemen. Dan verschijnt uit het niets een Schots popgroepje dat hetzelfde van plan is. Middle Of The Road wint de strijd en staat op nummer 1 in Engeland, Mac & Katie Kissoon staan veertig plaatsen lager genoteerd. In Engeland ligt hun carriére vervolgens vier jaar op zijn gat, als ze de opvolger, 'Freedom', aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Maar dan opeens... daar aan de overkant van de Noordzee... Wat gebeurt daar toch allemaal?
'Freedom' wordt inderdaad een knalhit in Europa en met name in Nederland en België groeien Mac & Katie Kissoon in korte tijd uit consistente hitmakers. Hans Van Hemert helpt hun aan 'Sing Along', de Raddraaier komt voorbij en heeft het duo een hit met 'Love Will Keep Us Together'. Die laatste is oorspronkelijk van Captain & Tenille, maar ik vind die van de Kissoons tien keer beter. Hun platenmaatschappij Young Blood gaat in 1974 ten onder en de Kissoons zetten de carriére voort bij State, dat ook The Rubettes onder contract heeft. Dat levert Mac & Katie Kissoon hun grootste Engelse hit op: 'Sugar Candy Kisses' (1975).
Tot dusver en de ietwat knullige liedjes in ogenschouw nemende, lijkt Mac & Katie Kissoon niks anders dan een flauw Europop-groepje in de traditie van Mouth & MacNeal en Sandra & Andres, maar toch is er een groot verschil. Maggie MacNeal kan best goed zingen, maar het is niet wereldschokkend. Bij Sandra Reemer gaat, naar verluid, nogal wat studiowerk verloren aan het 'aangenaam' maken van het stemgeluid. Maar Katie Kissoon is een klasse apart, ze is vanaf de midden jaren zeventig de meest gewilde achtergrondzangeres. Ze zingt niet met de minste of de geringste. Ze overleeft al vijfendertig jaar de dictatuur van Van Morrison en is sinds 1986 verbonden aan de band van Eric Clapton. Als Roger Waters in 1984 Pink Floyd heeft verlaten, kiest hij haar uit als zangeres. Met name in Waters' projecten 'The Wall' en 'Dark Side Of The Moon' speelt Kissoon een belangrijke rol, ook al moet ze verstek laten gaan bij de concerttournee van de laatste. De dvd die van het eerste optreden verschijnt, toont wel haar kunsten.
Ik heb in de zomer van 2012 eens een bericht gepubliceerd over bassist Herbie Flowers en beloofde toen dat ik vaker van deze achtergrond-muzikanten zou behandelen. Tja, er is in bijna vier jaar al vaker eens een rubriekje gesneuveld. Mac en Katie Kissoon vormt wel een speciaal onderdeel in die cyclus, want zoals Herbie Flowers alleen succes heeft gehad op de achtergrond (onder andere dankzij de revolutionaire bas-solo in 'Walk On The Wild Side' van Lou Reed), daar begint Katie Kissoon pas haar loopbaan als studio-zangeres nadat ze met haar broer is uitgerangeerd op de hitparade. En ook dat is niet helemaal waar, want de Kissoons hebben in Nederland rond 1980 nog even een opleving en nemen broer en zus in 1997 nog samen een cd op. Naast genoemde legendes heeft Katie ook het podium gedeeld met George Michael (tijdens zijn MTV Unplugged-optreden), Robbie Williams, Eros Ramazotti en Pet Shop Boys. Het is momenteel even stil rondom Katie, maar wellicht hangt dat af van de activiteit van Roger Waters of Van Morrison. Die zijn we nog niet kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten