De 'blue Monday' is maar liefst twee dagen later uitgevallen. Ik had vandaag mijn vrije dag en zag helemaal geen reden om bed uit te komen, waardoor ik praktisch de hele dag heb weg geslapen. Nu volgt dan een 'drukke' nacht, want buiten deze Raddraaier schrijf ik ook alvast een bericht voor morgen. Daarna ga ik muziek bijeen harken voor de Floorfillers van morgenavond. Ik heb al een lijstje van zestien titels klaar en moet daar nog enkele actuele hits aan toevoegen en klaar zijn we weer. Ik sta aan de vooravond van een groot besluit, zeker niet de leukste en ook niet de lichtste, en dat moet voor het weekend wel uitgekauwd zijn. Het heeft zeer weinig met mijn blog-activiteiten te noemen, maar wellicht komt het nog wel ter sprake. Vandaag gaan we Raddraaien met een Franse slag: 'Complainte Pour Ste.-Catherine' van Kate & Anna McGarrigle (1976) is vanavond het lijdend voorwerp.
Ik ben in de nieuwe eeuw reeds door een aantal muzikale fasen gegaan. Het neemt een aanvang als ik eind 2003 ga schrijven voor rockandroll.nl (later diggin4dirt.com). Aanvankelijk op bekend terrein, obscure jaren zestig-elpees, maar niet veel later zit ik tot over mijn oren in de hedendaagse garagerock. Een probleem van 'geld teveel' levert een album van Fursaxa op en een half jaar later heb ik de 'down-to-earth' garagerock'n'roll ingeruild voor zwevende avantgarde. Even later neigt het meer naar folk, maar nog steeds niets voor dat de hand ligt. In 2006 komt daar de liefde voor de electronische noise bij. Leuk om deze muzikale evolutie van drie jaar eens op papier te zetten, maar wat heeft het te maken met de Raddraaier? Welnu, ik had nooit een enthousiast bericht kunnen schrijven over Kate & Anna McGarrigle als ik deze ontwikkeling niet had doorgemaakt.
Ik ken Pico vanuit de kroeg en hij nodigt mij eens uit om de hifi te bewonderen waarover hij het voortdurend heeft. Dat resulteert in een hele reeks luistersessies. Zondagmiddag een beetje brak naar de Overegge in Zuidveen wandelen, beginnen met koffie, later een biertje en soms een borrel, jointjes tussendoor en vaak heeft Pico ook nog wel wat vlees in de pan of een eigengemaakte soep. De luistersessies bestaan uit de duizenden elpees die Pico heeft staan, evenveel cd's en ik breng zelf steevast een tasje met elpees mee. De hifi van Pico is de op-een-na-beste van Steenwijk, hij geeft dat zelf ruiterlijk toe, maar voor mij gaat een wereld open. Platen die ik kan dromen, klinken opeens heel anders over Pico's apparatuur. Ik zoek een plaatkant uit, Pico zoekt een plaatkant uit en zo gaat het om-en-om. Muzikaal vliegt het uiteen van Pink Floyd via AC/DC naar Memphis Minnie en avantgarde. Pico heeft ook het debuutalbum van Kate & Anna McGarrigle staan en ik weet niet wie van de twee hem uitkiest, maar de daaropvolgende luistersessies is deze steeds prominent op de draaitafel (plus een album van Leo Kottke). Ik begin intens veel te houden van de elpee. Ik ken 'Heart Like A Wheel' wel in de duizend cover-versies, maar het origineel van de McGarrigles is gewoon de meest definitieve. Ook komt het jolige 'Complainte Pour Ste.-Catherine' om de haverklap voorbij. Het lichtvoetige reggae-deuntje met folky accordeon en Franse tekst: Het brengt me zelfs in 2014 nog een grote glimlach.
In september 2006 koop ik mijn eigen exemplaar van 'Kate & Anna McGarrigle', deze single scoor ik op 2 juni 2009 bij een kringloop in Utrecht. De luistersessies bij Pico zijn doorgegaan tot vroeg 2009. Pico heeft een tangentiale platenspeler waarvan de handgeslepen naald zijn beste tijd heeft gehad. Ik raad hem aan om een Thorens te kopen en dat resulteert in het feit dat Pico zijn hele installatie een 'upgrade' geeft. De versterker met het warme geluid maakt plaats voor een met een klinisch koud geluid. Pico zweert zelf bij zijn nieuwe versterker, ik heb het na een luistersessie in 2009 helemaal gehad. Komt ook bij dat ik op Nieuwjaarsdag 2009 heb voorgenomen geen drugs te gebruiken in dat jaar en ik dus de gezellige jointjes moet afslaan. Een paar weken later komt daar eveneens de alcohol bij en daarna verlies ik contact met Pico. Hij komt nagenoeg niet meer in een café.
Toch hebben de luistersessies bij Pico een warme herinnering en dus draag ik deze vrolijke single van Kate & Anna McGarrigle graag op aan hem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten