Eigenlijk had ik een bericht klaar moeten hebben voor de donderdag, maar ik ben een beetje in de war met de dagen. Ik geloof dat ik niet de enige ben? Gisteravond besefte ik me plots dat het woensdag was en dat ik vandaag Floorfillers moest doen. Vol enthousiasme ben ik in de actuele hitparades gedoken en heb de meeste inspiratie gevonden in de Engelse dance-top 40. Een beetje een rare lijst waar opeens 'klassiekers' in de top 20 staan, maar alles beter dan die vastgeroeste top 40 in Nederland. Hoewel ik 'onze' nummer 1 wel weer heb gedraaid. Morgen ga ik jullie weer een 'van hit naar her' voorschotelen, vandaag gaan we verder met de aftelling naar 17 juni 2014, de datum die ik als officiële start van mijn platenverzameling beschouw. Mijn geheugen heeft me in 1989, bij het samenstellen van de eerste kaartenbak, in de steek gelaten. Vandaag switchen we een beetje tussen 1985 en 1986.
Waar ik gisteravond last had van een katerig gevoel, daar moest vandaag een actieve dag worden. Is het uiteindelijk ook wel geworden, maar dan anders. Volgende week vrijdag reis ik immers af naar Watford en daarvoor moest nog het ene en het ander geregeld worden. Ik had gehoopt dat ik een paar nachten bij iemand kon verblijven, maar het wordt waarschijnlijk toch een bed-and-breakfast. Alleen niet in Watford, maar in een stadje verderop. Dat scheelt aanzienlijk in de knip! Ik ben de plaats even vergeten, maar Billy woont daar en hij heeft me ook al uitgenodigd om vrijdagavond bij hem te komen eten. Het wordt dus een warm bad daar in Engeland!
9. Yesterday-The Beatles
Ik heb in 2010 ook al eens een serie als deze gehad, maar toen behandelde ik de platen stuk-voor-stuk en lang niet allemaal. 'Yesterday' is toen wel aan bod gekomen. Nee, jullie hoeven niet terug te bladeren: Eens in de vier jaar mag zo'n verhaal gewoon. Het is april 1986, daags voor mijn elfde verjaardag. Ik zit in de vijfde klas bij meester Jan Van Der Veer. Nu moesten we doorgaans de onderwijzers bij de achternaam aanspreken, maar bij deze meester was een uitzondering. Een klas eerder hadden we een andere meester Van Der Veer en die hebben we nooit bij de voornaam mogen noemen. Daar kwam ook bij dat Jan veel jonger was, hij kwam net van de Pabo. Ik heb over het algemeen niet zulke goede herinneringen aan de basisschool, maar deze meester Van Der Veer geeft me nog altijd een warm gevoel. Geen verkeerd woord over de andere meester Van Der Veer! Meester Jan was een begin twintiger, dol op auto's, molens en muziek. Ik ben tien jaar en ben dol op auto's, molens en muziek. Een gelukkige combinatie! We zijn nog wel met zijn allen thuis geweest bij meester Jan. Zou anno 2014 niet meer mogelijk zijn, maar meester Jan had een gouden hart en we waren diep onder de indruk van zijn stereo-installatie. In april 1986 houdt de voetbalclub in Hommerts een rommelmarkt. Ik struin er wat onwennig rond als ik opeens één single zie liggen. Eentje maar! Voor de rest alleen cassettes. De single is dus 'Yesterday' van The Beatles en ik mag hem voor een kwartje hebben. Ik ken The Beatles van naam, maar 'Yesterday' zegt me niet zoveel. Eenmaal thuis gaat een wereld voor me open, dit is zonder meer de mooiste plaat die ooit is gemaakt! Geloof ik dan... Buiten het opmerkelijke dat het de enige single is, heeft de plaat zélf ook iets magisch: Hij is allesbehalve grijsgedraaid. Hij klinkt erg zuiver en het EMI-hoesje met de artiesten is in een fraaie staat, behalve dat de vorige eigenaar een 'alternatief' hoesje had gemaakt en één vel papier over het labelhoesje had geplakt. Ik vond het nodig dit te verwijderen, maar daar is het hoesje niet mooier op geworden. De single heb ik tot september 2009 smetteloos gehouden, maar toen... Vaste lezers weten over het kiwisap-incident. Welnu, daar is ook 'Yesterday' aan ten prooi gevallen. Ik heb hem nog wel, maar het oppervlak is totaal bedorven. Ik toonde me in 1986 al een verzamelaar-in-de-dop, want meester Jan bood me een gulden, maar ik wilde hem niet kwijt!
10. Yesterday's Men-Madness
Wat is de eerste plaat die je van je eigen geld hebt gekocht? Dit vroeg Wolfman-collega Lee Madge een jaar geleden aan ons, luisteraars van zijn toenmalige programma Noise In This World. 'The first, the last, my everything' heette het onderdeel. De eerste plaat die je kocht, de laatste die je hebt gekocht of gedownload en je 'alltime favourite'. Bij mij was dat toen respectievelijk 'Yesterday's Men' van Madness, 'The Night Before' van Hooverphonic (de laatste cd die ik nieuw had gekocht) en 'How To Disappear Completely' van Radiohead. Het is september 1985 en onze ouders gaan samen een weekend weg. Voor het eerst sinds hun huwelijk of misschien nog wel daarvoor. Terwijl zij een weekend logeren in Limburg, passen zus Willemien en broer Jelte op mij. Henk, mijn oudste broer, is al geëmigreerd naar Denemarken. Het weekend staat me nog op mijn netvlies, het was zó vreemd dat 'mem' niet in de buurt was. Willemien neemt me 's middags mee de stad in en ik mag iets uitzoeken. Ik mag met haar mee naar Brattinga, de speelgoedwinkel waar je als kind zonder ouder wordt weggestuurd. We doen een rondje langs de speelgoedwinkels, maar ik heb mijn zinnen op iets anders gezet. Ze zal diep hebben gezucht, die jongens van Louwsma toch ook, voordat we naar Looper gaan om de nieuwste single van Madness te kopen. Mijn ouders zullen nog dieper hebben gezucht, maar goed... als die kleine krullenbol (met stekeltjeshaar) daar zo blij mee is? Autootjes en Lego heeft hij immers al genoeg!
11. De Haverkamp Tango-Hendrik Haverkamp & Het Achterhoeks Feestcomité
Ook zoiets van de lagere school. Bij verjaardagen van de onderwijzers mogen we toneelstukjes doen, een gedicht voordragen of domweg 'playbacken' over de cassetterecorder. Ik heb een heuse Normaal-coverband in de klas zitten, bij iedere gelegenheid wordt de laatste hit van Normaal ingestudeerd. Ik weet niet meer waar het precies is begonnen, bij een verjaardag of de playbackshow bij de dorpsfeesten, maar op een zeker ogenblik ben ik Hendrik Haverkamp en sta met de oude bril van mijn moeder en een stok te 'dirigeren'. Ik weet de liedjes niet meer te herinneren en evenmin hoe vaak we het hebben gedaan. Feit is wel dat ik in 1986 deze single van klasgenoot Jeroen op mijn verjaardag kreeg. Ik had de single helemaal gemist en kan me niet herinneren dat die ooit op de radio is geweest. Het is in feite gewoon Normaal of... dat vermoeden heb ik altijd gehad. Ik denk dat kort daarna de Normaal uit mijn klas een 'sabbatical' heeft genomen om nooit meer terug te komen. Hoewel... twee van hen waren wel betrokken bij de oprichting van Horrible Dying. De ene heeft twee keer mee gerepeteerd en hebben we nooit weer gezien en de andere is niet eens tot de aanschaf van een instrument over gegaan. En dat was wél de voorwaarde om bij de band te horen. Ik had per slot van rekening ook een tientje geïnvesteerd in een Casio-van-een-volle-spaarkaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten