Vanzelfsprekend ben ik weer totaal uitgehongerd uit het Friese land teruggekeerd en dus schuim ik maar weer het internet af op zoek naar nog bruikbare hapjes. Zo kwam ik in mijn lijstje ook John en Yoko tegen, die vieren per slot van rekening nog ieder jaar 'hun' maand. Ik vergis me altijd weer, want in Engeland is het vandaag Boxing Day en geen kerstdag en dus moest ik het doen met de 'doggy bag(ism)' van gisteravond: Een koude kalkoen. Hoe krijg je zo'n ding in hemelsnaam warm? Moet-ie in de magnetron? Nee natuurlijk niet... we gaan morgen lekker weer eens minder eten. De kaken tussen ontbijt en lunch even laten uitrusten, want die hebben weer overuren gemaakt in deze kerstdagen. Morgenavond het restantje rollade uit de koelkast door de nasi en dan hebben we het kerstpakket helemaal op. Toch vind ik het wel passend om in deze maand nog even stil te staan bij John Lennon. Twee jaar geleden kreeg hij zijn eigen bericht op zijn sterfdag, maar verder komt de man er bekaaid af op Soul-xotica.
Vanmiddag luisterde ik even naar Omrop Fryslân, die kan ik na mijn vertrek naar Nijeveen niet meer ontvangen, en zij draaiden 'It's A Cold Cold Christmas' van Dana. Bam! Die zit de rest van de dag in je hoofd. Ik vond hem nog net op het randje, om tien voor half één op Tweede Kerstdag met een uitgekauwde kerstplaat aankomen, maar over een anderhalf uur zijn we weer definitief verlost van Mariah Carey, Slade en Wham!. En kunnen John & Yoko ook weer de koelkast in. De wens van de beste man is helemaal uitgekomen: 'Happy X-Mas' wordt nog steeds gedraaid, er hoeven geen auteursrechten te worden betaald voor de uitzending ervan, maar of-ie nou op zo'n massale aanval van dat 'ding' zou zitten te wachten? Het antwoord zal wel 'ja' zijn, zó wreed was Lennon ook wel weer!
Natuurlijk gaat 'Cold Turkey' niet over een kalkoen... De tekst en muziek laten weinig aan de fantasie over, het ging Paul McCartney zelfs té bont en weigerde het met The Beatles op te nemen. John en Paul waren toen al net kleine kinderen, John's aandeel in de pesterij was dat hij 'McCartney' liet vallen als 'auteur'. Het was nog bijna een jaar voor het uiteengaan van The Beatles, maar toen werden de scheuren al echt zichtbaar. McCartney kan alleen maar opgelucht zijn geweest, want zijn hand zou in latere Lennon-composities volledig ontbreken. De grote goedzak binnen The Beatles, Ringo Starr, was de enige die op het appél verscheen. Verder zijn Eric Clapton en Klaus Voorman van de partij. De plaat wordt op 30 september 1969 opgenomen en verschijnt op 24 oktober van dat jaar als tweede single van The Plastic Ono Band. Op 1 november komt het de Engelse hitparade binnen en bereikt 'slechts' een veertiende plaats.
De plaat wordt nauwelijks op de radio gedraaid, maar Lennon doet intussen een actie die de plaat wel doet opvallen maar ook niet meer dan dat. Uit protest tegen de Engelse inmenging in de Vietnam-oorlog stuurt Lennon zijn koninklijke onderscheidingen terug. Dit baart evenveel opzien als het ontvangen van de insignes in 1965, maar kan het tij voor 'Cold Turkey' niet meer keren. Als extra klacht vermeldt John dat hij het uit protest doet tegen het zakken van de plaat op de hitparade. In Nederland doet de single nóg veel minder. Hier staat hij alleen op 6 en 13 december 1969 op de Top 40. Nummer 39 is de hoogste plek. Een zure... euh... appel als je het vergelijkt met de moeiteloze nummer 1-positie voor 'Give Peace A Chance'.
Maar de échte parel van de single staat op de b-kant. Althans, dat vindt John Lennon. Hij noemt 'Don't Worry Kyoko, Mammy Is Only Looking For A Hand In The Snow' de grootste rock'n'roll-song die ooit geschreven is. En daarover is hij écht heel serieus geweest. Ik heb tot op heden nog niet gedurfd om verder dan de eerste tien seconden te luisteren, maar moest het hoognodig nog eens doen. Ik draai immers eenmaal per jaar 'Yoko Ono/ Plastic Ono Band' van begin tot einde. Meestal gevolgd door 'Metal Machine Music Part 3' van Lou Reed. En als 'Hoog In De Zwitserse Alpen' van Olga Lowina in de buurt ligt, vormt dat een fraai trio!
Lennon is kwaad op de wereld en laat dat in 'Cold Turkey' goed uit de verf komen. Een plaat die 43 jaar later nog steeds even rauw en compromisloos klinkt. Twee jaar ervoor zong hij nog 'A jolly time is guaranteed for all'. Maar dat ging over Mr. Kite en niet over deze dreun in je gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten