Blauwe Bak Top 100 van 2012: 50-41

50. Gonna Give Her All The Love I’ve Got-Jimmy Ruffin (Tamla Motown GO 25.531, 1967)
Jimmy Ruffin zal voor altijd herinnerd worden vanwege zijn monsterhit ‘What Becomes Of The Broken Hearted’. Ik denk dat de man daar al lang vrede mee heeft, maar hij heeft dus ook nog andere dingen gedaan. Voor mij is het ultieme Northern Soul-gevoel een klein xylofoontje en deze in ‘Gonna Give Her All The Love I’ve Got’ beschrijft dat gevoel als geen ander. Wat een bijzonder lekker nummer is dit! Goed genoeg om zich bij de tweede helft van deze Blauwe Bak Top 100 te mogen scharen.

49. It’s Alright-The Soulettes (Dud Sound 4719, 1966)
Een aantal maanden geleden werd ik aangenaam getroffen door ‘Bring Yourself Fine Home’ van The Soulettes, een Detroit-monster dat zeldzamer is dan een zuurstok-rose Bugatti met een caravan. Tot zover ik kan nagaan is die plaat tot op heden niet opnieuw uitgebracht en dus blijft dat voornamelijk dromen en wensen. Ik dacht dat ik met dezelfde Soulettes had te maken toen ik ‘It’s Alright’ bij een Amerikaanse dealer zag. Ik had beter moeten weten, want de man komt uit Chicago en dat blijkt ook de oorsprong van deze Soulettes te zijn. Het bekende verhaal van de hondjes die Fikkie heten. Ik ben gelukkig de enige bieder gebleven, want deze plaat is in een rampzalige staat. Sinds ik het verschil tussen de Detroit- en Chicago-uitvoering van The Soulettes weet, heeft dit plaatje aan populariteit ingeboet, vandaar dat het op 49 staat.

48. Candy-The Astors (Atlantic 584245, 1965, re: 1968)
Dat de Northern Soul een rare koehandel is, moesten jullie middels mijn berichten op Soul-xotica wel weten. Soms gebeurt het dat een niet hele zeldzame plaat opeens zo erg wordt gezocht dat de prijzen de pan uitrijzen. Zoiets kan gezegd worden over ‘Candy’ van The Astors. Niet bepaald een nieuwe plaat in de Northern-scene, want uit mijn Farmer Carl Dene-huiswerk bleek al dat hij de plaat reeds in 1968 draaide. Toch was het een jaar geleden dat de plaat opeens weer hoog op menig verlanglijst kwam. Zo’n tweede persing, het origineel is welhaast onvindbaar, kon zomaar opeens dertig pond doen. Ik had mazzel en had hem voor tien pond.

47. Bongo Rock-The Incredible Bongo Band (MGM 2006 161, 1973)
Ik beschouw mezelf in eerste plaats als een deejay. Ik wil bepaalde nummers graag op vinyl hebben en het liefste in een zó goed mogelijke staat. Ik koop dus met de regelmaat van de klok heruitgaven, maar er zijn van die platen waarbij ik erg kritisch ben. Deze van The Incredible Bongo Band is verscheidene malen opnieuw uitgebracht, maar ik wilde hem persé op de Engelse MGM uit 1973 hebben. Na lang zoeken kreeg ik mijn zin. Een fantastisch leuke collectie van een voormalige Northern-deejay bevatte ook dit puntgave exemplaar van deze fijne instrumental.

46. Baby I Need You-T.J. Williams (Soul no cat.no., 1969, re: 2011)
Het origineel is ‘holy grail’, maar gelukkig voor ons armetierige deejays wordt er een bootleg aangeboden op Ebay. Dit is na Skip Mahoney en Frank Wilson de derde single die ik samen voor vijftien pond scoorde. Deze derde plaat was eigenlijk geadverteerd met de andere kant, het totaal on-interessante ‘Funky Funky’ van Baba Brooks, maar deze kant redt de single!

45. We Got Togetherness-The Jewels (MGM K-SP-106, 1968)
Nog zo’n plaatje, niet bepaald héél zeldzaam en toch erg gezocht op dit moment! Zo’n MGM-demootje kon je een paar jaar geleden nog voor een paar stuivers tegenkomen. Tegenwoordig gaan ze niet beneden de twintig pond. Of je moet een beetje lef hebben… Iemand die pas met de handel was begonnen, adverteerde met deze plaat. Een slechte beschrijving van de staat maakte dat ik de plaat op mijn sokken binnenhaalde. De verkoper had al gemeld dat de plaat geen hoes had, maar dat is bij Northern doorgaans ook geen probleem. Replica-hoesjes koop je per tien of je stopt ze in een authentiek kartonnen hoesje. Wat ik niet had verwacht was dat de verkoper hem zonder hoes in een bubbeltjes-envelop zou stoppen en hem zo de Noordzee liet oversteken. Hoewel de plaat met verzendkosten maar zes pond was, heb ik daarmee heel veel geluk gehad! De plaat is ongeschonden aangekomen en de handelaar heeft mijn advies in dank aanvaard. Eind goed, al goed!

44. This Time I’m Loving You-Venicia Wilson (Goldmine Sevens GS056, 1999, re: 2006)
Een dubbele 1 april-grap. Eerst had Ian Levine in 1999 het Northern Soul-publiek bij de neus toen hij bekend maakte dat hij een aantal exemplaren had opgedoken van een niet eerder verschenen single. Anno 2012 is het Goldmine Soul Supply die me suf doet zoeken naar informatie over Venetia Wilson. Dankzij mijn vrienden van de Uttoxeter Soul Club leer ik dan de juiste naam, Venicia, kennen en het verhaal achter de plaat. Niks geen jaren zestig, niks geen nooit eerder verschenen, het is gewoon een zangeres uit het hier en nu van 1999 die onder leiding van Levine dit nieuwe nummer heeft opgenomen. De Northern-scene heeft het destijds uitgekotst na de bekendmaking, maar ik heb al jaren een afspraak met mezelf: Eenmaal goed blijft goed. Zie bijvoorbeeld het Christina Aguilera-verhaal. Het geldt ook voor Venicia Wilson, ook al ben ik geen ‘fan’ van de Ian Levine-producties, toch is de plaat uitstekend genoeg voor in de Top 50.

43. I’m Gonna Change-John Schroeder Orchestra (Alaska ALA 1001, 1975)
Northern Soul gaat over dansers en dansers prefereren vaak de instrumentale versies. De zang zou teveel afleiden. Nu is ‘I’m Gonna Change’ van The Velours in 1975 al uitgegroeid tot een Northern-klassieker, alleen ontbreekt daar een instrumentale versie van. En die maakt John Schroeder dus maar even. Toch wordt de plaat in dat jaar niet bepaald een kraker in de ‘scene’ en dat is best jammer. Ik zeg niet (meer) dat het beter is dan het origineel, maar het heeft iets meer ‘drive’ en ‘power’ dan de vocale uitvoering van The Velours.

42. You’re Gonna Miss A Good Thing Baby-John Bowie (Goldmine Sevens GS057, 1966, re: 2006)
Eén van de allereerste midtempo-plaatjes die me aanspreekt, later in dit jaar zal het meer mijn interesse krijgen. Toch moet ik opbiechten dat de plaat een beetje in de vergetelheid is geraakt totdat ik de eerste Do The 45 opneem. Oude liefde roest niet. Ik vind hem inmiddels weer net zo mooi als in januari en ik ben er sinds die Do The 45 ook weer meer van gaan houden. Hij had zelfs nog wel een beetje hoger gemogen, maar ja, de concurrentie in die Top 40 is moordend!

41. That Same Old Song-Sherry Grooms (ABC 45-10987, 1967)
We hebben Sherry vorig weekend al gehad met ‘The Call Of The Wild One’, dus om het verhaal nog eens opnieuw te doen? Met dit nummer herinneren we tevens Joe South, de songschrijver en producer van deze single, die in september 2012 is overleden.

De link staat weer onder ‘opmerkingen’.