Week Spot: Roy Hamilton

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik publiceer morgen niet. Als ik dat zou doen en de rest van de week ook keurig iedere dag zou publiceren, valt het duizendste bericht deze zondag. Dan hebben we al de Blauwe Bak Top 100 en dus heb ik besloten een beetje te manipuleren, deze week eentje over te slaan en die later in de maand weer inhalen. En zo beginnen we deze frisse nieuwe week met een iets minder frisse Week Spot. Hoewel? Tot gisteren wist geen mens dat ik de plaat had (hij staat in het eerste deel van de Blauwe Bak Top 100), want ik had hem nog nooit publiekelijk gedraaid. Het is pas sinds een paar weken dat dit iets vaker gebeurt. Ik heb de single in mei of juni voor de andere kant gekocht: 'You've Got Your Mind On Other Things' van Beverly Ann. Jawel... dit is de eerste single waarvan zowel a- als b-kant de 'tune of the week' zijn geweest. Die plaat arriveerde licht-golvend op mijn deurmat en dat heeft nadelige gevolgen voor Beverly Ann, die behoorlijk 'zeurt'. Roy heeft daar minder last van en dus draai ik die kant sinds een paar weken.

De naam Roy Hamilton kan welhaast geen onbekende zijn. The King Of Rock'N'Roll, Elvis Presley, noemt Hamilton immers als een grote inspiratiebron. In de laatste paar maanden van Hamilton's leven doet Elvis nog een aardige geste naar zijn held. Hamilton wordt op 16 april 1929 geboren en is als jongeling al een manusje-van-alles. Naast een kunsten-studie, geniet hij opleidingen tot zanger in klassieke muziek en opera en komt ook nog eens uit in de zwaargewichten-klasse van Golden Gloves. Intussen doet hij her en der ook mee aan talentenjachten en hij beleeft in 1948 zijn eerste doorbraak als hij wint met zijn uitvoering van 'You'll Never Walk Alone'. Toch duurt het eerst zes jaar voordat Hamilton zijn eerste plaatopname mag maken. Dat is dan opnieuw wel 'You'll Never Walk Alone'. De legende gaat dat een vriend van Gerry Marsden de plaat meeneemt uit Amerika. Marsden zal het in 1963 opnemen met zijn groep Gerry & The Pacemakers. Daarna zal het lied uitgroeien tot een 'evergreen' op de Engelse voetbal-tribunes.

Hamilton heeft er al een stuk of wat hits erop zitten als Elvis zijn doorbraak beleeft. Zoals gezegd beschouwt Presley Hamilton als één van zijn grote voorbeelden. Dat doen Jackie Wilson, Charlie Rich, Jerry Lee Lewis en The Righteous Brothers eveneens. Voor die laatste groep heeft Hamilton al wat voorwerk gedaan, zijn rhythm & blues-uitvoering van 'Unchained Melody' is een grote hit geweest en staat direct model voor de uitvoering van het duo. Alleen 'Don't Let Go' (1957) en 'You Can Have Her' (1961) zijn nog grote hits in zowel de pop- als de r&b-charts. 'Mr. Rock And Soul' is Hamilton's laatste elpee voor Epic in 1962. Binnen die maatschappij is Hamilton jarenlang het vlaggenschip geweest en mocht zestien elpees afleveren voor dat label. In 1963 verlaat hij Epic en blijkt het product Roy Hamilton commercieel gezien behoorlijk stuurloos. Generatie- en stijlgenoot Jackie Wilson heeft rond dezelfde tijd ook een iets mindere periode, maar wordt in 1969 alsnog opgemerkt. Voor Hamilton blijft dit verder uit. Hij neemt platen op voor RCA en MGM, maar de hitparade is te hoog gegrepen voor hem en de waardering voor de singles uit deze tijd komt pas een decennium later van de grond.

Onze Week Spot neemt hij in 1967 op voor RCA Victor en is tevens de laatste single voor dat label. Alleen 'Crackin' Up Over You' uit 1966 krijgt via dat label in 1972 een heruitgave. Er volgt één single op Capitol, 'Let This World Be Free'. Chips Moman begint dan American Group Productions (AGP) en onder zijn cliënten bevinden zich Roy Hamilton en Elvis Presley. Die delen in 1969 even hetzelfde studiocomplex. Elvis krijgt dan van alle kanten composities aangeboden en hij heeft zojuist eentje ontvangen van Barry Mann en Cynthia Weil: 'Angelica'. Elvis vindt het een goed nummer, maar denkt dat het beter past bij zijn mentor en schuift het door naar Hamilton. Die maakt wel een opname, maar zal de 'release' niet meer meemaken. In 1970 wordt het nummer overigens op de plaat gezet door J. Vincent Edward.

Hij heeft een aantal opnames gemaakt voor AGP als hij plotseling in het ziekenhuis wordt opgenomen na een hartaanval. Hij verblijft er enkele maanden als een bijkomende griep en nog wat ongerief teveel van zijn lichaam vergen. Hij overlijdt op 20 juli 1969, nog maar veertig jaar oud. Het is een paar jaar erna dat met name de opnames voor RCA erg populair worden in de Northern Soul-scene.