,,Ik heb toch wel medelijden met de Maya's", hoor ik Jan-Willem Roodbeen roepen op Radio 2. Ik moet gniffelen. Jan-Willem deed eerder een programma voor de EO en dan is enige scepsis ten opzichte van de Maya-kalender natuurlijk geheel van toepassing. Later is er een chef die het nóg bonter maakt. Volgens hem hebben de Inca's wel een kern van de waarheid bij het juiste eind. Jaja, iemand die de klepel heeft horen slaan, maar niet weet waar de klok hangt. Zelf heb ik 20 december 2012 uitgebreid gevierd. Op de klantenlijsten die we moeten invullen heb ik demonstratief steeds 20-12-2012 ingevuld, waar ik anders 2012 nog wel eens tot 12 wil afkorten. Helaas hebben we ons werk niet op tijd kunnen af krijgen, de 24-uurs-post wordt dus even 48-uurs post. Maar wat als de Maya's nu echt gelijk hebben? Dan hadden we de post ook net zo goed ongeteld en ongewogen de Drentse Hoofdvaart kunnen in kieperen. Toch verwacht ik dat we morgen gewoon een dubbele partij kunnen aanbieden bij PostNL. Zoals een tekst op Facebook die ik móest delen: 'Ik ben niet bang dat de wereld in 2012 vergaat, ik ben eerder bang dat het zal doorgaan zonder iets te verbeteren'.
Toch vraag ik me stiekem af wat Barry McGuire op dit moment uitspookt. Zal hij ergens een optreden hebben, voor de hoogste bieder? Of heeft hij de schuilkelder opgezocht? Hoe dan ook: Als de Maya's gelijk krijgen, dan moest Barry McGuire ook maar een eigen kalender beginnen. Hij voorspelde reeds in 1965 het noodlot. In 2008 heeft hij zelfs nog een gedeelte van de tekst herschreven, omdat je intussen wel dagen lang in de ruimte kan zweven en dat de problemen met de republiek China eveneens de geschiedenisboeken zijn in gegaan. Maar hiep hiep hoera, we hebben er wel een gat in de ozonlaag bij gekregen en dus kan Barry McGuire nog volop uit de voeten met zijn hit. Er schijnt zelfs een 'Eve 2012' te bestaan en die moest helemaal up-to-date zijn. Ik heb hem nog niet beluisterd. Dan mag ik wel opschieten, want als die Maya's nou toch gelijk krijgen...?
Na een korte maar krachtige loopbaan bij The New Christy Minstrels probeert McGuire het in 1965 maar solo. Met The Minstrels heeft hij een wereldhit gehad met 'Green Green', maar vent anno 1965 liever zijn doemdenkerij uit. Dat begint meteen goed met 'Eve Of Destruction', een product van de hippe songschrijver P.F. Sloan. Want ja, hoewel 'Eve' voor altijd aan hem verbonden zal blijven, er moest toch iemand het zingen, is de tekst helemaal niet van McGuire afkomstig. Ik meen me te herinneren dat het nummer aanvankelijk door The Byrds is afgeschoten en dat McGuire een flinke tweede keus is. Hij bereikt er echter overal ter wereld de toppen van de hitparade mee en hij moet ontzettend van dat succes hebben genoten, want iedere opvolger vliegt ongemerkt de uitverkoopbak in. En McGuire weet er reeds 47 jaar een carriére mee in stand te houden. Daar kunnen wellicht nog wat jaren bij komen, maar dan is niet te hopen dat de voorspelling van de Maya's gaat uitkomen, want...
En toch is het gebruik van Roodbeen in de introductie niet geheel ongepast, want ook McGuire heeft na zijn noodroep het vertrouwen en de bescherming gevonden in onze Lieve Heer en schijnt flink baanbrekend werk te verrichten in de gospelrock. Ik heb in 1996-97 enige tijd in dat genre mogen vertoeven en iets opzienbarends veroorzaken in de gospelrock... dan doe je iets wat in de 'seculiere' popmuziek tien jaar geleden hip was. En dus kan ik me voorstellen dat het 'Eve'-grapje ook binnen de gospel nog heel lang mee kan. In 2008 onderneemt McGuire een tournee met John York, die door Wikipedia als lid van The Byrds wordt aangeduid, maar die ik even in het tumult van die groep heb gemist. Zoals McGuire zegt: ,,Geen cover-tribute, maar een verzameling liedjes die we hebben gezongen met mensen die niet meer onder ons zijn". Ik noem dat gewoon een sentimentele dweil die oude liedjes afjammert...
Voor de goede orde: Ik kan 'Eve' op zichzelf best waarderen, vind de opvolger 'Upon A Painted Ocean' eigenlijk beter, maar als je je even gaat verdiepen in de persoon van Barry McGuire gaan je tenen wel heel erg krom in de sandalen staan. Morgen zullen we weten of we zowaar een moderne profeet een gastrol hebben gegeven op dit blog (alhoewel Bob Dylan al eens in de 'haatdraaier' heeft gezeten), maar dan moeten de Maya's niet gelijk krijgen, want anders...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten