Blauwe Bak Top 100 van 2012: 30-21

30. Show Me The Way-Martha Reeves & The Vandellas (Tamla Motown GO 25.693, 1967)
We zijn zo gezegd aanbeland in de definitieve top dertig, de plaatjes die allemaal potentiële nummer 1-favorieten zijn. Toch was de absolute top drie al een tijdje bekend. Deze van Martha Reeves & The Vandellas is nog vrij recent. In oktober had ik de langverwachte ontmoeting met mijn singlehoesjes-leverancier en volger-van-het-eerste-uur Peter. Hij bracht een stapel singles mee en verliet Nijeveen ook weer met een handje vol. Uitgezwaaid door nieuwsgierige buren… Peter maakte me in augustus lekker met een partij oude Motown-singles die hij op Marktplaats kon overnemen, echter: een dag later bleek dat er 70 euro op de resterende platen was geboden. Eerlijkheidshalve moest ik toegeven dat ze dat dubbel en dwars waard waren. Toen bleek een maand later die transactie niet te zijn door gegaan en dus kon ik ze nog steeds via Peter voor twee euro per stuk bemachtigen. Daaronder bevindt zich ook ‘Honey Chile’, maar de b-kant wint al snel aan populariteit bij mij.

29. Getting Mighty Crowded-Betty Everett (Fontana TF 520, 1964)
Als één plaat een drama was, dan is het wel deze van Betty Everett. Het is rond Pasen als ik vastberaden ben dat deze single in mijn collectie moet. Op dat moment wordt tweemaal de Engelse Fontana aangeboden. De eerste lijkt niet in een bijster goede staat en is wellicht voor een paar stuivers te bemachtigen? Dat liep anders. Dat de plaat gewild is, wist ik, maar ik heb hem bij zestien pond maar laten gaan. Die heeft uiteindelijk 22 pond opgebracht. En dan is er nog deze, compleet in nieuwstaat en een startbedrag van 8 pond. Tja, die gaat natuurlijk ver over de 30. Niet dus… Ik blijf de enige bieder. Na de betaling begint het wachten. Omdat Paypal abusievelijk nog de Rembrandtstraat in Steenwijk als verzendadres hanteert, betekent het menigmaal naar Steenwijk fietsen, sleutel halen bij Woonconcept (ik ben dan al verhuisd) en de lege deurmat bewonderen. Het begint de handelaar te irriteren, want ik moest hem al lang hebben. Om een lang verhaal kort te maken: De plaat is drie weken onderweg geweest! ‘All good things come to those that wait’ en dat geldt ook zeker voor dit prachtexemplaar van ‘Getting Mighty Crowded’.

28. I’ll Do Anything-Doris Troy (Mojo 2092-011, 1965, re: 1971)
En deze plaat heb ik waarschijnlijk te danken aan de finale van het EK voetbal. Nederland is al lang uitgeschakeld en alleen de échte voetballiefhebbers in Nederland lijken op de hoogte van het verloop van het toernooi. Ik ga de zondag even naar De Buze om een staartje Poison Idea mee te krijgen, de plaat die vanavond afloopt, zal ik toch wel niet voor die prijs (8 pond) binnen halen. Daarvoor is deze van Doris Troy teveel ‘in demand’ en de plaat in een té fraaie staat. Ik ken de handelaar en die is immer precies in zijn beschrijving. Tijdens de EK-finale loopt de veiling af en ik denk dat menig Engelsman op dat moment voor de tv heeft gezeten. Ik heb de Mojo-heruitgave in een zeer fraaie staat voor het startbedrag gewonnen! Mazzeltje….

27. Spilt Milk-Alfreda Brockington (Goldmine Soul Supply P4081, 1967, re: 2010)
De top 20 zal het andermaal duidelijk maken: Het zijn de dames die het hem doen in mijn verzameling. Middels de ‘Northern Soul Jukebox’-dvd leer ik in de eerste maanden van 2012 menig onbekende zangeres of ‘girl group’ kennen. Zo staat het zeer obscure ‘Chained And Bound’ van Alfreda Brockington daar ook tussen. Alfreda klinkt als een aangename kruising tussen Aretha Franklin en Laura Lee en als ik deze ‘heruitgave’ tegenkom, heb ik hem al gauw gekocht. Waarom staat heruitgave tussen aanhalingstekens? Toen de plaat in 1967 werd opgenomen, bleef het op de plank liggen. Tegelijk was er ook een groepje uit Philadelphia, waarvan zelfs de geschiedschrijvers de naam zijn vergeten, die het eveneens opnam en ook daar bleef het onuitgebracht. In 2010 wordt de acetaat gevonden door Goldmine Soul Supply die de acetaat zonder restauratie dupliceren op vinyl. Dit is de officiële a-kant van The Assassins, die we in de laatste podcast hoorden.

26. Crying Days Are Over-The Illusions (HIB 700, 2011)
Precies een jaar geleden vindt er in Londen een haastklus plaats. Een onbekende producer (of meerdere) en een eveneens naamloos studiogroepje nemen een ‘new vocal’ op van ‘Exus Trek’, de méér legendarische instrumentale versie van Luther Ingram’s ‘If It’s All The Same To You Babe’. ‘New vocals’ beterkent dat een bestaande backing track voor een geheel nieuw nummer wordt gebruikt, iets dat in de jaren zestig al gemeengoed was. Op Eerste Kerstdag 2011 krijgt de plaat, vers van de pers, zijn vuurdoop bij de BBC. Kort daarop verschijnt deze vinylsingle. Een promo, want in de loop van het jaar krijgt het een officiële release. Het is koffiedik kijken, maar de nieuwe film ‘Northern Soul’ gebruikt ‘Exus Trek’ in een teaser. Eigenlijk zou de film nu in premiére moeten gaan, maar dat is voorlopig uitgesteld tot de zomer. Mijn vermoeden is dat The Illusions verband houdt met die film, dus duurt het nog een paar maanden voordat we weten wie achter deze plaat zit.

25. Come Go With Me-Gloria Jones (white label, 1965, re: 2012)
Hoewel ‘Tainted Love’ hoger op mijn verlanglijstje staat, leer ik in maart ‘Come Go With Me’ waarderen. Dat komt omdat Rarenorthernsoul.com een origineel exemplaar heeft gevonden. Een plaat met de juiste millimeters ‘dead wax’ tussen uitloopgroef en label. Daardoor wordt die opgenomen in de ‘Sales Show’-podcast van februari en leer ik het nummer gaanderweg waarderen. Als ik een maand later deze bootleg tegen kom met beide prijsnummers op duimendik vinyl, dan maak ik een sprongetje in de lucht!

24. Love Is The Only Solution-Martha Starr (Thelma OSV-009, 1967, re: 2010)
We zitten goed in de heruitgaven, dat heb ik gisteren al geschreven. Bij deze van Thelma Houston was het op een bepaald moment erg grappig, want in het overzicht bij Rarenorthernsoul.com stond het origineel vlak boven de heruitgave. Het verschil? De komma twee naar achteren. De heruitgave met authentiek Thelma-label kostte een tientje, de originele zonder het minimale Outta Sight-logo moest duizend opbrengen. En jawel, drie uren later was die verkocht! Iedereen zeurt over de crisis, maar als je een kijkje neemt in de Northern Soul en je ziet wat mensen bereid zijn te betalen voor twee-en-een-halve minuut knisperend styreen…

23. Don’t Pretend-The Belles (Goldmine GS 2010, 1966, re: 1998)
Een donderdag. Gesprek bij de Sociale Dienst in Meppel en dus in alle vroegte (voor mijn doen, althans) op de fiets vanuit Steenwijk. Even voor de kruising met de Bramenweg gebeurt het. Een lekker tempo en een zangeres bij wie het uit het diepste van haar tenen komt. Vooral die overslaande stem in ‘no no no’… Fantastisch! Later die middag, op de terugweg, gebeurt het opnieuw en fiets bijna een moddersloot in. Wat een nummer!!! ’s Avonds Ebay op met ‘Don’t Pretend’ van The Belles en jawel! Een zeer fraaie ‘double-sider’ met Betty Boo op d flip voor een tientje bij een bevriende handelaar. Ik weet pas sinds twee weken dat we niemand minder dan Brenda Holloway horen, haar zus Patrice en nog een derde sessiezangeres van Motown.

22. You Babe-Dana Valery (Go Ahead TICK 010, 1972, re: 2012)
Hierbij was ik tot in de opname van de podcast aan het twijfelen. Eigenlijk is ‘This Love Is For Real’ de uiteindelijke favoriet, maar ja, ze zijn beide steengoed. Omdat ‘You Babe’ een beetje onderbelicht is in mijn set en ik bij de samenstelling van deze Top 100 ontzettend veel trek had in dit nummer, mag deze nu op 22.

21. Naughty Boy-Jackie Day (Kent TOWN 145, 1967, re: 2009)
Het weekend van Kopje Cultuur is legendarisch. Naar het werk toe hoor ik de eerste keer ‘Naughty Boy’ en ben in alle staten, ’s avonds draai ik in De Buze. De zaterdag neem ik een Soul-x-rated op en loop ’s avonds naar de supermarkt in Meppel en terug. De volgende ochtend loop ik Bovenboer om en maak me dan op om in Het Pandje te gaan draaien. Daarvan ben ik pas om één uur ’s nachts van terug en dan ga ik tevreden op de drempel van de keuken zitten en paf een paar sjekkies. Dan wil ik overeind komen, maar dat gaat niet… De dokter noemt het ‘spit’. Deze 72 uur is zondermeer legendarisch voor mij en Jackie Day is één van de liedjes op de bijbehorende soundtrack!

Link naar de podcast staat weer onder opmerkingen.