Bij het plaatsen van de foto van Jackie Day viel me opeens iets op. De foto van exact een jaar geleden heet 'homesweethome' en... warempel: Het is vandaag een jaar geleden dat ik mijn huisje in Nijeveen heb geaccepteerd. Omdat jullie ook nog een bericht te goed hebben, heb ik besloten vandaag toch nog even stil te staan bij dit heuglijke feit. Ik heb het vandaag best wel gevierd, ben niet deze verzameling bakstenen uit geweest. Ook al is mijn shag schoon op en moet ik dus nog wel even naar café 't Schippertje (de enige schipper die in Nijeveen komt is Sinterklaas...). Ook zou ik Bovenboer nog even rondslenteren, maar dat laat ik toch maar voor wat het is. Morgen weer een drukke dag! Nu ga ik toch maar eens proberen een eerbetoon te schrijven aan een jaar in Nijeveen, maar ik lig continu dubbel van het lachen, dus ik vrees het ergste...
De eerste indruk op 23 december 2011: He-le-maal niks! Het kale en zeer vochtige huis. Een blaadje dat een dag op het aanrecht had gelegen, was klam nat. De straat was uitgestorven, de rijtjeswoningen met hun ronduit saaie voortuinen. Jakkes! Gaan we nu echt op de kleinburgerlijke toer? Het weer werkte evenmin mee. Het regende niet alleen, het was ook vies koud. Eenmaal binnen niks geen warmte. De ruimte spreekt me wel aan, maar daar houdt het ook mee op. Dan die verschrikkelijke busrit naar Ruinen, waar ik het huurcontract moet ondertekenen. Ik heb al drie keer getwijfeld om niet te gaan, want ik wil dit krot immers helemaal niet! Het enige wat me aanspreekt, is dat woning in de nabije toekomst gesloopt kan worden en dat ik dan opnieuw een verhuispremie krijg. Nee, ik had ook niet kunnen bevroeden dat ik een 'slooppremietoerist' zou worden. In de Rembrandtstraat waren ook al mensen verhuisd naar de Aastraat, omdat die in 2015 wordt gesloopt...
Eenmaal in Ruinen blijkt toch dat ik helemaal niks te verliezen heb. Of de boel wordt zo grondig verbouwd dat het een aangename woning wordt, of het wordt zo gezegd gesloopt. Het wordt, hoe dan ook, alleen maar beter. En zo teken ik het contract. Een week later, op 29 december, krijg ik de sleutels. Het is pas in het nieuwe jaar dat ik bezig ga in Nijeveen. Of, beter gezegd, bezig ga mét Nijeveen. Er zal een fijn stukje vinyl in moeten, maar er zijn nogal wat prijsverschillen en dat neemt enorm veel tijd in beslag. Bovendien breekt in januari een winterse periode aan en ik heb maar één kachel. Dus of mijn spul in Nijeveen staat te verpieteren of in Steenwijk. En dus laat ik mijn spullen op de Rembrandtstraat en wacht eerst de ergste winter af. De dubbele huur en andere kosten laat ik van de verhuispremie af gaan. Eind februari komt er dan toch schot in de zaak en op vrijdagavond 18 maart overnacht ik voor de eerste keer op de Julianastraat. Dat is meteen een koude nacht, maar daarna breekt het voorjaar aan. Ik had geen mooier moment kunnen uitzoeken!
Tja, Nijeveen? Lachbui. Er zijn in Steenwijk verschillende mensen die me voor gek hebben verklaard. Wie haalt het in zijn hoofd om in Nijeveen te gaan wonen? Ik verdedig mezelf dan door te zeggen dat ik eigenlijk iets in Meppel zocht, maar na een jaar heb ik steeds minder verdediging nodig. Want... zegt-ie met een stalen gezicht... Nijeveen heeft me goed gedaan! Lachsalvo. De rust, de stilte die er 's nachts heerst (als de koeien zich enigzins gedragen), dat knauwende Drentse accent, de warme bakker die me iedere keer weer een 'noot'n'brood' voor een euro probeert aan te smeren en de boerse lompheid die in de lucht hangt: Nijeveen doet me goed! Ik voel me als een rolmops in de Nijeveense Grifte. Er is hier zelfs een bejaardenhuis, dus kan iemand mij een reden geven waarom ik uit Nijeveen weg zou gaan? Kijk, dat bedoel ik!
Gelukkig heeft Koning Winter weer even de benen genomen, want het afsluiten van waterleidingen is wel iets nieuws voor mij. Verder snort het kacheltje tevreden, scheelt het op de slaapkamer twee graden met buiten, maar dat was ik al van Steenwijk gewend. Met het inrichten, of het volstouwen, van het huis is het niet veel gevorderd, na jarenlang in een kippenhok te hebben verbleven, geniet ik van de ruimte. Ik ben geen vrienden met de overburen, maar dat is niemand in de straat, met mijn naaste buren kan ik uitstekend opschieten. En van de woningbouwstichting kreeg ik in juli een kaartje dat ik een 'voorbeeld voor de straat' was, maar dat had betrekking tot het tuinonderhoud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten