Kom ik uit een muzikaal gezin? Niet in de zin van actieve muzikanten. Daarbij vergeet ik dan gemakshalve even die ellendige melodica van mijn zus. Qua muziekconsumptie zat het wel goed bij de Louwsma's. Heit had een collectie gewijde muziek en toen ik leerde lopen, begon mijn oudste broer te puberen en stond Hilversum 3 vijf dagen in de week aan. De dag dat de EO uitzond, stond de radio op 2. We mochten dan wel kerkgangers zijn, maar de EO werd een tikkeltje extreem bevonden. En op zondag? Ik kan me alleen de zondagen van de KRO herinneren, maar wat er voor die tijd uitzond op zondag? Als iemand me dat antwoord kan geven... Met de puberteit begon Henk ook plaatjes het huis binnen te slepen en zo begint mijn muzikale opvoeding in 1978 met het alom gewaardeerde (...) 'Mull Of Kintyre' van Wings. Zus is twee jaar jonger en houdt van afkortingen: Abba en ELO. Van de eerste moet ik daarna niks meer hebben, maar ik heb de liefde voor Electric Light Orchestra wel van haar overgenomen. En dan komen we bij onze jarige van vandaag, mijn trouwe volger Jelte. Hij heeft altijd al iets met Duits gehad, want zijn eerste plaatje was het tenenkrommende 'Vrijheid En Vrede' van Dennie Christian, maar een paar jaar later zal hij ons gezin 'verblijden' met zeer eigenzinnige muziek. Ofwel het is hoog tijd voor Trio. Met natuurlijk ook via deze weg nog de hartelijke gelukwensen!
Toch is Trio weer even heel erg actueel. Citroën heeft een nogal merkwaardige reclame waarin 'Da Da Da' van Trio ietwat versneld wordt afgespeeld en dan de mededeling dat de Franse automobiel 'streaming' aanbiedt in plaats van de cassetterecorder. Hoezo merkwaardig? Mijn cassette-periode ligt, ondanks een kleine 'revival' in 2010, alweer een tijdje achter me, maar als je het geluid van een vastlopende of versleten cassette wilt laten horen, waarom versnel je het dan? Oude cassettes gingen juist jengelen en smerige koppen van een cassettedeck maakten het geluid dof en eerder trager. Of laat mijn geheugen me hier ook weer in de steek? Hoe dan ook: 'Da Da Da' is met de regelmaat van de klok weer te horen op de radio, het zij in een reclameblok. En ook dat zal niet voor de laatste keer zijn, want onder andere Volkswagen heeft het in 1997 al eens gebruikt. Pepsi deed hetzelfde, maar dan werd het nummer gezongen door Christina Aguilera. Voor wie niet mee wil doen aan luchtverontreiniging en waarvoor Pepsi net wat te veel calorieën heeft: Sakata rijstwafels maakt eveneens gebruik van het nummer. Er wordt dan wel 'Sa-Ka-Ta' gezongen in plaats van 'Da Da Da'.
Trio ontstaat in 1980 aan de vooravond van de Neue Deutsche Welle in het speldenkopstadje Groosenkneten. Je zou hun muziek gemakkelijk kunnen weg zetten als 'novelty' en het verder niet serieus nemen, maar toch heeft Trio wel een achterliggende gedachte. In zowel bandnaam als muziek worden alle versiersels weggehaald totdat de rauwe kern overblijft. Dit resulteert in ogenschijnlijk simpele liedjes gespeeld met gitaar, eenvoudig drumstel en het meest aftandse keyboard dat je kan voorstellen. Pas later in hun loopbaan maakt Trio gebruik van een bassist. Stephan Remmler maakt bij concerten gebruik van voorgeprogrammeerde drumbeats. Drummer Peter Behrens begeleidt het dan met één drumstok terwijl hij met zijn andere hand een appel eet. Het concept van Trio slaat aardig snel aan, hun tweede single is 'Da Da Da' en het bereikt in dertig landen de hitlijsten. Er zijn indertijd wel meer bands die zich van een minimaal geluid bedienen, maar zo kaal en uitgekleed als bij Trio wordt het nergens. Zelfs de teksten gaan helemaal nergens over. Helaas is het mopje aardig snel uitgewerkt, buiten Nederland en Duitsland krijgt 'Da Da Da' geen succesvolle opvolger.
Ze blijven het desondanks proberen. Iedere single heeft twee versies: Een Duitstalige en een Engelse. In Nederland worden ook alleen de Engelse versies nog hits, maar in Duitsland is de lijst van succesnummers een stuk langer. In 1985 begint Trio scheuren te vertonen. Behrens is de eerste die opstapt, de reden ligt hem in de financiële afwikkeling, en kort daarop ligt Trio uit elkaar. Remmler, Behrens en gitarist Gert Krawinkel (alias Kralle) gaan alle drie solo, maar alleen die van Remmler mag naam hebben. 'Keine Sterne In Athen' wordt bijna een hit en ademt de nihilistische sfeer van zijn vroegere band. In 1985 verschijnt ook nog 'Drei Gegen Drei', een speelfilm die aanvankelijk flopt en daarna uitgroeit tot een cultfilm. De liefhebbers kunnen sinds een maand de film bekijken vanaf DVD en Bluray. Eerder dit jaar is de dertigste verjaardag van 'Da Da Da' gevierd. De groep kent een fanclub die nog immer actief is.
Bij The Shaggs heeft het ook ruim dertig jaar geduurd voordat de mensen de betekenis van het systematische 'gerommel' in zagen. Als je het mij vraagt, moest Trio ooit ook nog eens zo'n herwaardering krijgen. Trio is géén novelty, het is dadaïstisch nihilisme. Weet waar je dit het eerste hebt gelezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten