Blauwe Bak Top 100 van 2012: 70-61

70. The Call Of The Wild One-Sherry Grooms (ABC-Paramount 45-10812, 1966)
Nee, het was niet een hele grote gok. De veiling liep immers binnen een paar uren af, er was nog niet geboden en de platen werden aangeboden door een Nederlandse handelaar (dus geen onverwachte verzendkosten). Twee euro als startbedrag voor twee singles was niet onaardig. Toen ze binnenkwamen, bleek het tegendeel waar. De andere kant van ‘The Call Of The Wild One’ heet ‘The Girls Song’ en hiermee werd geadverteerd. Dat bleek de enige kant te zijn die niet interessant was. De andere single van Sherry Grooms staat een flink stuk hoger, die komen we dit weekend niet meer tegen. Hoewel er nauwelijks platen van Sherry Grooms zijn te vinden, heb ik toch weer een leuk zoekplaatje erbij gekregen!

69. Love Diet-The Imagination (20th Century TC-2117, 1974)
Toen ik de plaat kocht, dacht ik ook meteen aan de hitgroep van ‘Just An Illusion’, toch blijkt dat niet één en dezelfde te zijn. De Engelse Imagination van de jaren tachtig-hits is pas in 1981 opgericht, terwijl ‘Love Diet’ van 1974 stamt. Oorspronkelijk een b-kant, maar toch is deze kant uitgegroeid tot een klassieker in de Modern Soul. Daarbij hoort ook een Modern Soul-prijs, een exemplaar als deze zonder styreen-‘distortion’ doet al gauw veertig Britse ponden. Had ik al verteld dat ik hem voor vijftig cent heb gekocht?

68. Something’s Bad-The Nomads (Goldmine Sevens GS057, 1966, re: 2006)
Weer een double-sider, de meeste Goldmine Sevens bevatten twee verschillende artiesten op iedere kant. De kant waarvoor ik hem kocht, staat hoger genoteerd. Dat is John Bowie. Toch leer ik de kant van The Nomads ook al heel snel waarderen.

67. Layers And Layers-By George & Co. (Veep V 1271, 1967)
En daar hebben we hem dan: De grote onbekende waar ik zo verliefd op ben geworden. En ik niet alleen trouwens, ik draaide hem in de allereerste Soul-x-rated en kreeg meteen een leuke reactie van Harry uit Boertange. De gebroeders Jeffries van Rarenorthernsoul hebben regelmatig een exemplaar in de aanbieding, de laatste kostte acht pond. Het lijkt het enige adres te zijn waar ze opduiken, want elders zijn ze onvindbaar. Het Veep-label is verzamelwaardig genoeg, due kan het niet zo zijn dat deze over het hoofd wordt gezien. Of toch? ‘Layers And Layers’ is de b-kant van een niet zo spannende cover van ‘When The Lovelight Starts Shining Through His Eyes’ van The Supremes,. Natuurlijk is By George & Co niet van de verkeerde kant en zingen zij ‘Through Her Eyes’. Toch… als de groep daarop wordt afgerekend, ja, dan is het wel te begrijpen. Dat het terecht is, is een tweede, want ‘Layers And Layers’ verdient méér!

66. Don’t Fool Around-R. Dean Taylor (Tamla Motown TMG 909, 1967)
De eerste blanke artiest bij Tamla Motown? Nee, die eer valt te beurt aan de zangeres Chris Clark. De eerste blanke man durf ik ook niet met zekerheid te zeggen. Zeker was hij de eerste Canadees die onder contract kwam. R. Dean Taylor is een songschrijver met een gevoel voor dramatische arrangementen, iets wat Tamla Motown goed kan gebruiken met het naderende afscheid van Holland-Dozier-Holland. ‘Love Child’ van Diana Ross & The Supremes is van de eerste composities van Taylor, maar dan wel samen met anderen. Ik denk dat het uitgebeelde drama in de muziek voor een groot deel van hem afkomstig is. In 1967 neemt hij al twee solo-singles op. ‘There’s A Ghost In My House’ zal in de jaren zeventig in de Northern Soul uitgroeien tot een klassieker en wordt in 1974 ook nog een hit. Dit, niet veel mindere, ‘Don’t Fool Around’ staat ernstig in de schaduw.

65. Big Thing-The Sapphires (ABC 4221, 1965, re: 1974)
The Yum Yums heb ik het afgelopen jaar veel ruimte gegeven. Het lijkt er nu echter op alsof ‘Gonna Be A Big Thing’ toch echt opnieuw is uitgegeven. Als ik financieel niet in zo’n benarde positie zat, had ik hem al besteld. The Sapphires is een leuk alternatief, deze is in de loop der jaren vaker uitgegeven, want ook hiervan is het origineel onbetaalbaar. Het is evenwel een beetje een raar verhaal. ABC laat The Yum Yums ‘Gonna Be A Big Thing’ opnemen en een paar weken later The Sapphires hetzelfde nummer. Nu wordt de titel echter beperkt tot ‘Big Thing’. Twee uitvoeringen van een platenmaatschappij kunnen elkaar in de hitparade alleen maar in de weg zitten. Of zou ABC de gok hebben genomen omdat The Sapphires al een hit hadden gehad (‘Who Do You Love’ in 1963)? We zullen het niet weten, de plaat wordt in beide gevallen geen hit.

64. I’m Gonna Run Away From You-Tami Lynn (Contempo CS 9026, 1966, re: 1976)
Hoewel Casino-mastodonten als Richard Searling en Russ Winstanley met veel van de Northern Soul-eer er vandoor zijn gegaan, zet ik graag in de nabije toekomst Farmer Carl Dene nog eens in de schijnwerpers. Deze deejay was in 1969 verantwoordelijk voor heel wat Northern Soul-klassiekers. Hij was de grote man in The Catacombs in Wolverhampton. Eén van de plaatjes die door hem is komen boven drijven is deze van Tami Lynn. Opgenomen in 1966, maar om onduidelijke redenen is het nooit verder dan een demo gekomen. Deze komt bij Dene in het bezit en hij maakt van de plaat een hit. Nee, dat hoeft niet tussen aanhalingstekens, want in 1971 krijgt ‘I’m Gonna Run Away From You’ een officiële Engelse release en staat het nummer in de Top 50. Tami, die naast dit nog heel veel andere leuke plaatjes heeft gemaakt, staat tot haar eigen verbazing in 1971 in Top Of The Pops te ‘playbacken’.Farmer Carl Dene is in de media altijd zwaar onderbelicht, maar ik heb hem erg hoog en dus krijgt-ie binnenkort een Nederlands bericht!

63. New Girl-The Accents (M-Pac! 7216, 1964)
De ‘Northern Soul Jukebox’ is gerangschikt op de naam van de artiest. The Accents staan erin als Accents en dus pal vooraan. Als ik op vrijdag 23 december 2011 de dvd in de laptop stop, is dit ‘New Girl’, of ‘Spring Song’ zoals het oorspronkelijk heet, een van de eerste liedjes die ik hoor. Het duurt nogal een tijdje eer ik de instellingen voor de mp3-stick onder de knie heb en tegen die tijd ben ik echt van dit nummer gaan houden. Als ik hem voor weinig kan scoren in Engeland laat ik die kans niet liggen. ‘New Girl’ suggereert dat het een tweede oplage is. Het is eerst uitgebracht als ‘Spring Song’, maar omdat die titel niet wordt gezongen, verschijnt er een tweede oplage als ‘New Girl’. Dit detail is alleen voor verzamelaars van belang. Een ‘Spring Song’ is net een paar tientjes meer waard dan een ‘New Girl’.

62. You’re Ready Now-Frankie Valli (Philips BF 320 226, 1966, re: 1971)
Nee, ik weet zo snel niet uit mijn hoofd of Farmer Carl Dene hiervoor verantwoordelijk is. Toch is het een van de eerste platen die dankzij de Northern Soul-rage jaren later alsnog een hit wordt. Voor deze van Frankie Valli heeft dat vijf jaar geduurd. In 1966 was het slechts een bescheiden Amerikaanse hit, in Europa hadden we The Beatles en andere ‘eigen’ supersterren en zo kwam ‘You’re Ready Now’ niet in onze hitparade. Rond 1969 wordt deze in het noorden van Engeland ontdekt en dan is het hek van de dam. De plaat wordt overal in Europa uitgebracht. In Nederland is het slechts een tipnotering. Deze plaat ademt voor mij Hemelvaartsdag. Ik ben toen ’s avonds ‘even’ op de fiets naar Zwolle geweest en terug. Dat bleek toch wel een hele onderneming. Op de terugweg in nachtelijk Rouveen moet ik ontzettend nodig plassen, maar kan maar niet een afgelegen stukje vinden. Als dat toch lukt, wel een halve kilometer om fietsen, klinkt opeens ‘You’re Ready Now’ door mijn oordopjes.

61. But It’s Alright-J.J. Jackson (Mojo 2092-014, 1966, re: 1971)
In deze Blauwe Bak Top 100 zitten veel platen die ik een jaar geleden nog niet kende. Bij J.J. Jackson is dat anders. Het is in 1995 als ik van een dorpsgenoot een aantal elpees koop. Eentje daarvan heet ’24 Happening Hits’, een bootleg-elpee met studio-opnames van hits uit 1966/67. Sommige klinken alsof ze zijn opgenomen van de radio. Naast een paar grote hits staan er minder bekende dingen op en ook een handjevol doowop-dingen uit de jaren vijftig. ‘But It’s Alright’ van J.J. Jackson staat er ook op. Jackson heeft in 1966 een tournee gedaan door Engeland, waarbij hij wordt begeleid door de band van Arthur Greenslade. Jackson is zo onder de indruk van hun vakmanschap dat hij later dat jaar opnieuw naar Londen komt om deze plaat met hen op te nemen.

De link naar de podcast staat onder opmerkingen. Veel luisterplezier gewenst en tot morgen: Het duizendste bericht op Soul-xotica!