Schijf van 5: Frankrijk

Het leek toch nog even een hele Tour te worden, maar we zijn er uiteindelijk in geslaagd om genoeg kandidaten voor deze Schijf te vinden. Ik moest streng blijven, want voor je het weet, wordt er met een Franse slag gewerkt en daar zit geen mens op te wachten. Ook daar is geen woord Frans bij! Zo... heb ik, geloof ik, alle bedachte woordgrapjes wel gebruikt? We zullen zien! Na de zeer geslaagde dagtochten naar Spanje, vorig jaar augustus, en Amerika in april gaan we vandaag vijf keer naar Frankrijk. Alleen al dat gegeven kan voor een file zorgen. Toch heb ik uit het rijtje een lijst weten te rangschikken, bij vaste bezoekers van deze praatpaal bekend als de Schinq Le Cinq, ofwel de Schijf van 5. Excuseer mijn Frans, nooit mijn sterkste punt geweest!

Je kan de schuld geven aan Tami Lynn, maar het is iets wat al langer speelt. Ik ben soms een beetje ondeugend. Op het kinderlijke af. Soms word ik daar ook wel een beetje moe van. Neem nu de hekkensluiter in de Schijf van 5. Het moest over Frankrijk gaan of iets Frans. Komt-ie met een zoen aan zetten? Hoewel er ook werd geopperd om dit in Amerika uit te voeren, ook weer zoiets. Het is bovenal de herinnering aan de 'eerste keer'. Nee, ik heb het niet over mijn eerste amoureuze ervaring, maar de eerste keer dat ik het liedje hoor. Ik zit in de woonkamer en mijn broer is buiten aan het straten. We luisterden beide naar Veronica. Opeens krijgt hij gezelschap van de overbuurvrouw, die nogal streng katholiek is. Dan wordt voor ons gehoor de eerste keer die onfatsoenlijke plaat op de radio gedraaid. Ik zie mijn broer van kleur verschieten, maar de buurvrouw lijkt het te negeren en keuvelt rustig verder. Die ongemanierde plaat komt vandaag op vijf: 'French Kiss' van Lil' Louis (1989).

Je kan het zo gek niet bedenken in de Schijf van 5 of Frank Zappa heeft er een liedje over gemaakt! Omdat ik moet bekennen enkel zijn Mothers Of Invention-werk te kunnen waarderen, fungeert hij in deze rubriek nog wel eens als stoplap. Maar héél soms is het gewoon een goed nummer dat het helemaal verdient om in de Schijf te worden opgenomen. Dit geldt voor de nummer vier van deze week, 'In France'. Túúrlijk komen alle clichees over Frankrijk voorbij, maar op een dermate lollige wijze dat ik hem wel kan waarderen. Blijkens commentaren op Youtube-filmpjes voelen de Fransen zich ook best vereerd om door het circus van Zappa te zijn bezongen. Dus kan ik er niemand mee voor het hoofd stoten? Op vier staat 'In France' van Frank Zappa. Het staat op zijn album 'Them Or Us' (1981).

Nog zo'n herinnering! Hellevoetsluis, 2008. Ik ben voor de vrijdagavond als dj geboekt in een café, maar blijf er vervolgens tot maandagmiddag hangen. Zaterdagavond ontdek ik dat disco vermoeiend werkt na een tankwagen bier en dat northern soul me op pept. Zie daar, de keuze om voortaan northern soul te draaien. Ook al kom ik tegenwoordig geen tankwagens met bier meer tegen! In Hellevoetsluis is het dat weekend feest en de zondagmiddag begint inmiddels traditie te worden. Op het pleintje voor een café verzorgt The Amazing Stroopwafels een matinee-concert. Wat heb ik genoten! Ik heb zelfs na het optreden een 'greatest hits'-cd gekocht, maar dat blijkt wat te veel van het goede. 'Oude Maasweg' en 'Ome Kobus' blijven onverwoestbare klassiekers, maar ook dé Radio Tour De France-plaat bij uitstek gaat er altijd in: 'Ik Ga Naar Frankrijk' van The Amazing Stroopwafels staat daarom vandaag op drie.

Op mijn tragisch, met vriendelijke medewerking van Hi, overleden weblog SoulteXt heb ik ooit nog een vernietigende kattebel geschreven over Mike Oldfield. Ik had die avond het stront-irritante 'In Dulci Jubilo' op de radio gehoord en had me de rest van de avond geplaagd tussen de 'dubbel gefelste bochten, tien in een doos, acht op een pallet', ofwel mijn dagen op het kunststoffabriekje. Bij thuiskomst moest ik mijn frustratie even kwijt en arme Mike werd daarvan de dupe! Een paar jaar later hoor ik echter 'To France' na lange tijd weer en ik smelt... Kort daarop de single gekocht en met name de stem van Maggie Reilly en die aparte sfeer van Mike Oldfield heeft al eens een dag gekleurd (toch vooral grijs). Maar om nu te zeggen dat we meteen 'fan' worden van ome Oldfield? Nee. Hij heeft ons ooit 'Tubular Bells' aan gedaan. Ik herinner nu ook weer de kop op SoulteXt: 'Tubular Hell'. Toch staat die neuroot vandaag op twee met 'To France' (1983).

Gaan we over naar een volgende herinnering? Njet! Of ik moet hier de afgelopen 24 uur uit de doeken gaan doen, want zo lang ken ik dit nummer nog maar. De titel ken ik al jaren uit het Hitdossier, het heeft blijkbaar in 1979 in de Tipparade gestaan, maar het liedje erachter kende ik niet. Vanuit het niets staat die op één, dus dan moet het wel iets bijzonders zijn? En dat is het! Zwol is niet de naam van een Eurodisco-groep, wat ik lange tijd toch heb vermoed, maar is het pseudoniem van de Canadese singer-songwriter Walter Zwolinsky. Hij heeft met 'New York City' in hetzelfde jaar nog een Duitse hit gehad. 'Southern Part Of France' heeft qua tekst wel iets weg van Zappa's 'In France', ook nu weer een stapel vooroordelen waarbij je kan afvragen of Zwolinsky ooit een stap buiten Canada heeft gezet. Toch heeft hij het geheel verpakt in zo'n aangenaam 'laidback'-popliedje, dat het voor mij de beste plaat over Frankrijk mag heten: 'Southern Part Of France' van Zwol (1979).

Ik kan volgende week best eens terug komen van de Stonehenge-barbecue. Sinds 2007 heb ik niet meer gewerkt op dit jaarlijkse metalfestival in Steenwijk en sta voor dit jaar ook niet ingeroosterd, maar heb een vermoeden dat dat nog wel gaat gebeuren. 'Vliegende keep' of op zondagochtend beginnen met opruimen, zoiets... Lijkt me een leuke gelegenheid de Schijf in het teken te zetten van stenen. Titels met 'steen' of 'stenen' en dan vijf keer. Er mag meegedacht worden!