Vandaag geen Raddraaien en evenmin Doris Troy. Dat laatste had wel gekund, want de single is vanmiddag eindelijk gearriveerd, maar ik heb ter plekke besloten daar de 'tune-of-the-week' van te maken en dus komt die dinsdag aan bod. De postbode bezorgde me ook twee singles die ik via buydiscorecords.com had besteld, een onderdeel van rarenorthernsoul.com. Buydiscorecords doet in dj-platen van een iets mindere kwaliteit of met een minder hoge verzamelwaarde voor de northern- of funk-verzamelaars. Hoewel in de mailing van vanmiddag daartussen ook een single van 45 pond: De originele, niet smetteloze, 'Red Red Wine' van Tony Tribe. De andere van de twee singles, 'Clean Up Woman' van Betty Wright, komt waarschijnlijk morgen in een bericht. Vandaag kiezen we voor een single die ik binnen tien seconden beluisteren al in het winkelmandje had gelegd. Okay, het is geen typische northern, maar hij klinkt mij als muziek in de oren: 'Condition Red' van The Goodees (1968).
Muziekstromingen blijven zichzelf herhalen, dat is de waarheid als een koe. Toch zijn er enkele muziekstijlen die ernstig zijn uitgestorven in de loop der jaren. Neem nou als voorbeeld de tienerdrama's. In de jaren vijftig en zestig mateloos populair, in de jaren zeventig nog een beetje overgedaan, maar sindsdien 'not done'. De popmuziek is volwassen geworden, tieners worden gedwongen hun keuze te maken tussen K3 of de hitparademuziek. Met K3 leef je nog in een sprookjeswereld van Barbiepoppen, bij de hitparademuziek is de liefde en gevoelens universeel en niet leeftijdsgebonden. Terwijl juist hartepijn in je tienertijd moordend kan zijn! Extreme vormen van tienerdrama zijn de zogenaamde 'death discs' in de late jaren vijftig. Het uiterst lugubere 'Endless Sleep' van Jody Reynolds als toppunt!
In de jaren zestig dreigt het tienerdrama toch echt een genre op zichzelf te worden. De grootste naam hierin is The Shangri-La's. Deze groep kent tussen 1964 en 1967 enkele grote successen met een zwaar overdreven thematiek. 'Even met je kwaaie kop weglopen van huis' ontaardt in 'I Can Never Go Home Anymore' over dramatisch aanzwellende violen. En dan is daar natuurlijk nog dat verhaaltje over het keurige meisje dat stiekem afspraakjes heeft met een Hell's Angel. Onder druk van vrienden en leraren moet ze het toch uit maken, waarna het vriendje zich met zijn Harley het hiernamaals in scheurt. Met name dit nummer heeft heel wat vervolgnummers in werking gezet. George 'Shadow' Morton, die ook betrokken was bij de opname van The Shangri-Las, maakt met Janis Ian 'Society's Child', alleen is de jongen nu geen Hell's Angel maar een kleurling. Ook al niet welkom in een keurig blank gezin! Dan is het 1968 en wordt Amerika plots opgeschrikt door nóg een variant op de hitparade. Ditmaal is het afkomstig van het trio The Goodees en het plaatje heet 'Condition Red'.
Nu worden onderwijzers, dominees en andere opvoeders buiten het verhaal gehouden en zijn alleen de ouders van het meisje de boosdoeners. Zij hebben haar 'Condition Red' gegeven, het stel mag elkaar niet meer ontmoeten. Als zij het hem toch heeft verteld, stapt hij op zijn motor en rijdt zichzelf te pletter. Hee! Kennen we dat niet ergens van? Dan blijkt andermaal hoe 'tongue-in-cheek' de titel eigenlijk is: 'Condition red, i will never see you anymore'.
De mopjes van The Goodees heten Sandra Jackson, Kay Evans en Judy Williams. Ze ontmoeten elkaar op school in Memphis en vormen alras een groepje dat bij diverse gelegenheden optredens doet. Eind 1967 doet het mee aan een talentenjacht, welke zij winnen. De hoofdprijs is een contract met Stax, maar die brengt de meisjes onder bij hun pas opgerichte HIP-label. 'Condition Red' is de enige hit voor de groep en bereikt net niet de Amerikaanse top 40. Toch mag de groep zich in de nieuwe eeuw in een cultimago verheugen. Het Engelse Ace Records brengt in 2010 een verzamelalbum uit met daarop alle opnames die The Goodees in deze jaren hebben gemaakt. Het bevat het volledige album 'Candy Coated Goodees', de singles en de b-kanten plus zeven niet eerder uitgebrachte opnames.
Hoewel het dus geen typische northern soul-aangelegenheid is, mag deze plaat zondermeer in de Blauwe Bak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten