raddraaien: Redbone

Het doel van Raddraaien is om een willekeurige single te selecteren en daar een bericht van een normale lengte over te schrijven. Ik hoop dat het fijn leesvoer oplevert (de bezoekersaantallen zeggen genoeg!), maar het is bovenal een persoonlijke uitdaging. Er zijn de afgelopen weken al een aantal groepen en platen gepasseerd die anders niet zo snel een bericht hadden gekregen. Vandaag verwelkomen we een groep die hun weg naar Soul-xotica inmiddels blindelings weet te vinden. Je zou bijna denken dat ik 'fan' ben van de groep. Dat ben ik eigenlijk ook. Tóch heb ik niet bepaald om vandaag over Redbone te schrijven, de volgende kapper vinden we in Meppel in de Woldstraat 21 en de 21e uit de negentiende bak brengt ons bij 'The Witch Queen Of New Orleans', de eerste top tien-hit van deze groep uit 1971. Als de kapsalon nu eerder in de straat te vinden was geweest, had hier een bericht over The Raiders, Rare Earth of The Rattles gestaan!

De band wordt, ten onrechte, nog wel eens betiteld als zijnde een 'indianengroep'. De naam Redbone draagt daar aan bij, maar ook de sympathie voor de slag om Wounded Knee in 1890. Toch duurt het aanvankelijk een paar jaar voordat de gebroeders Patrick en Lolly Vasquez ervoor durven uit te komen dat ze eigenlijk halfbloed zijn. Daardoor neemt het duo in de midden jaren zestig de achternaam Vegas aan voor optredens. De broertjes Vegas worden ook als dusdanig beschreven als de schrijvers van 'Niki Hoeky' (samen met Jim Ford), dat P.J. Proby in 1967 onverwacht een grote hit in Amerika bezorgt. Ook Bobbie Gentry heeft succes met liedjes van de Vegas-broers. Volgens Pat is het niemand minder dan Jimi Hendrix, hoewel een bron daarover ontbreekt, die de broers aanstuurt om een groep te formeren van halfbloed-Amerikanen. Ze kiezen Redbone als bandnaam, de spottende volksnaam voor halfbloed.

Hendrix opnemen in de bezetting lijkt geen optie en dus nemen ze drummer Pete DePoe aan en extra gitarist Tony Bellamy. De Vegas-broers hebben Mexicaans bloed door hun aderen stromen en aanvankelijk wordt er maar een heel klein beetje uit de indianencultuur 'geleend'. Het is vooral de donkere kant van New Orleans, de voodoo- en juju-rituelen, die een belangrijke inspiratiebron vormen. Dan spreekt de titel 'The Witch Queen Of New Orleans' natuurlijk boekdelen. Het geluid van de groep kent twee opvallende ingrediënten. Pat Vegas maakt als eerste intensief gebruik van de Leslie-speaker, iets dat later in de jaren zeventig door menigeen wordt geïmiteerd. Pete DePoe is een eigenzinnige drummer, de groep omschrijft het zelf als 'King Kong beat' en dat misschien wel de beste benaming voor zijn polyfonische, primitief klinkende, gebeuk op de trommels. Het debuutalbum 'Redbone' verschijnt in Amerika als dubbelalbum, maar in Europa (met uitzondering van Frankrijk) is deze verknipt tot een enkel album. Toch behoorlijk pretentieus om met een dubbelalbum te debuteren! Met name in Europa zal de groep het meest bekend worden vanwege de singles. In Amerika is 'Come And Get Your Love' hun allergrootste, terwijl dat in Nederland de teloorgang van de groep inluidt. Dat 'We Were All Wounded At Wounded Knee' té pijnlijk is voor de radiostations is wel te begrijpen, met name door de laatste zin: 'We were all wounded by Wounded Knee'. In Nederland gaat het moeiteloos naar de top van de hitparade en ook de rest van Europa heeft duidelijk minder moeite met het lied dan de Amerikanen.

Pete DePoe verlaat de groep in 1973 en dan wordt het geluid ineens een stuk rustiger. Het biedt dan de ruimte aan 'Come And Get Your Love', 'One More Time' en 'Suzi Girl'. Plaatjes waarbij het woord 'primitief' niet meer op zijn plaats is. Het is bij vlagen zelfs aalglad! In Amerika doet de groep nog even goede zaken totdat ook Bellamy in 1977 het bijltje erbij neer gooit. Redbone blijft bestaan, maar krijgt tien jaar later met een onhebbelijk fenomeen te maken.

Als Lynyrd Skynyrd ergens optreedt, moet je je ten eerste afvragen WELKE Lynyrd Skynyrd. Het merendeel van de oorspronkelijke leden heeft in 1977 het leven gelaten bij een vliegtuigongeluk, sindsdien heeft iedere overlevende die een minuut op het podium heeft gestaan een eigen Lynyrd Skynyrd. Dit is ook het geval bij Redbone, hoewel die maar één kopie kennen. Wel een zeer hardnekkige! Denny Freeman beweert een oorspronkelijk lid te zijn van Redbone, maar Pat Vasquez heeft meerdere malen laten weten deze Freeman helemaal niet te kennen. Freeman heeft echter wel diverse organisaties overtuigd van zijn gelijk en heeft dus een reeks optredens gedaan als Redbone.

Dat Wikipedia niet zaligmakend is, heb ik al vaker beweerd. Hoewel de Amerikaanse versie behoorlijk diep lijkt te gaan, wordt er geen woord gerept over Brenda Patterson. Is ook niet erg, want daar hebben we op Soul-xotica al genoeg ruimte aan gegeven. Zou er een dag komen dat mensen, om informatie te winnen, eerst op Soul-xotica gaan kijken? Dan moest ik toch maar iets gaan bedenken om er een slaatje uit te slaan...