tune-of-the-week: Cecil Washington

Ik heb het zelden zo moeilijk gehad als bij het schrijven van dit bericht. De zoektocht naar de ware Cecil Washington is niet een kwestie van even snel opzoeken en bericht schrijven. Nee, ik ben er reeds maanden mee zoet! Ik was nog even van plan geweest om maar over iets heel anders te gaan schrijven, maar toen schoot me iets te binnen. En, jawel, opgelost! Aanleiding is de gebruikte foto, deze staat op Soul Source met een clipje van 'I Don't Like To Lose' en als je op bijgaande link drukt... zou... je terecht moeten komen bij een interview met de beste man. Helaas is die link dood en is het verhaal blijkbaar van het weblog verwijderd. Erg jammer! Wel kon ik de foto mooi even vergelijken met die van dominee Cecil T. Washington en dat blijken één en dezelfde te zijn. Dus kan ik alsnog vol trots deze prachtige plaat voorstellen als zijnde 'tune of the week': 'I Don't Like To Lose' van The Group Featuring Cecil Washington.

'Northern soul is a way of life', staat in de jaren zeventig op een populaire badge. Gisteren heb ik een 'teaser' gezien van de film 'Northern Soul', waarvan de opnames net zijn begonnen en die rond de kerst zijn premiére beleeft. 'Northern' is weer even 'big business', een paar maanden geleden kwam 'Soul Boy' uit. Waar die film nogal geromantiseerd is, daar moet 'Northern Soul' de rauwe kant van de beweging in beeld brengen. Uit de 'teaser' blijkt al dat northern soul een wereldje op zichzelf is. De jongelui loopt niet warm voor Slade, T.Rex of Supertramp (om maar wat seventies-groepen te noemen), maar is in het weekend op de dansvloer te vinden te midden van obscure plaatjes uit de jaren zestig. Natuurlijk heb je zelf ook een koffertje singles bij je om te ruilen of te verkopen. Hier begint de bootleg-handel, maar ook 'counterfeits' duiken op. Als voorbeeld kan ik 'It's A Woman's World' van The Gypsies noemen. De vorige eigenaar vertelde me dat hij de single in 1977 als een 'origineel' in Wigan had gekocht. Daar zat ook een prijskaartje aan! Inmiddels wist hij wel beter. De kleurstelling van het label wijkt immers helemaal af van het origineel...

The Casino is niet de eerste club, maar is wel toonaangevend in de northern soul. Hier worden de hits 'ontdekt' (ook al wordt er in het begin nog veel 'geleend' van Samantha's in Sheffield) en zo kan het voorkomen dat een totaal geflopte plaat uit de jaren zestig ruim tien jaar later opeens helemaal in de schijnwerpers staat. Dit is ondermeer het geval met 'I Don't Like To Lose' van The Group Featuring Cecil Washington. Het origineel op Prophonics uit 1966 is nauwelijks te vinden en toch duiken er alras vervalsingen op of nette heruitgaven. Mijn exemplaar is op 'Soul Sounds' en zou uit de jaren tachtig moeten komen. De reden waarom deze plaat plots zo in trek is, mag duidelijk zijn. Ritmewisselingen, lekker overdreven drummer, een xylofoon... Alles waar ze in Wigan dol op zijn, zit in deze plaat. Tussen de opgefokte popnummers van Reparata & The Delrons en Jay & The Americans klinkt deze plaat bovendien erg 'soulvol' en dat is een verademing!

Het is nogmaals erg jammer dat die link niet meer actief is. Ik had graag wat meer leren kennen over de totstandkoming van dit nummer. Er zijn meerdere fantasieloze groepen geweest die zich The Group noemden, deze Group lijkt vrij eenmalig te zijn geweest. Van het label kunnen we leren dat het opgenomen is in de Prophonics Studios, Mt. Morris, Michigan. Het is in februari 1966 als single uitgebracht op Prophonics. Ik verneem dat northern soul-kenner John Manship onlangs nog een origineel exemplaar heeft geveild. Beide nummers op de single zijn van de hand van Bill Tuthill, van hem zijn nog een paar foto's te vinden op Youtube bij een 'clip' van 'I Don't Like To Lose'.

Er is een science fiction-schrijver met de naam Cecil Washington, maar die is geboren in 1970 en valt af. Er heeft een Cecil Washington zich intensief bemoeid met de gospelgroep Texas Boyz en ik vermoed dat dit onze Cecil is. Zeker is dat hij inmiddels predikant is en onlangs is genezen van kanker op de linkerstemband. Bij zijn eerste publieke optreden na de ziekte zingt hij het Amerikaans volkslied, eveneens op Youtube te vinden. Daar stokt dan ook alle informatie. Iedere boerenlul heeft tegenwoordig zijn eigen Wikipedia-pagina, maar een zeer populaire dominee met een gouden strot niet dus...

'Never change a winning team': Ik ga vanavond rond middernacht weer een Soul-x-rated opnemen, vermoedelijk weer veel verrassingen (ook voor mij!) van elpee en natuurlijk 'I Don't Like To Lose' tot de allerlaatste druppel! De link staat morgen onder 'opmerkingen'.