Ik denk dat ik toch maar de 'tune-of-the-week' als vast item ga houden voor Soul-xotica, ook al is het soms niet eenvoudig. Neem nou de 'tune' van deze week. Ik heb op het moment alweer nieuwe plaatjes in de bestelling en moet dus de 'oude' dingen opruimen. Ik had Rita Dacosta als zijnde een 'tune' wel meteen willen voorstellen, maar dan... Als het betekent dat ik er dan eveneens een bericht van normale lengte over moet schrijven op Soul-xotica, dan wordt dat bij Rita Dacosta een hele kluif. Alles wat ik weet te vertellen over deze plaat past in een alinea. Geen biografische details, die zijn simpelweg niet te vinden. We weten evenmin of haar paspoort ook Rita Dacosta vermeldt. Er is wel een Rita Dacosta op Facebook. Ik wil dolgraag vriendjes met haar worden, foto's van zo'n fraaie Braziliaanse staan altijd goed! Deze Rita is natuurlijk veel te jong om de artieste van 'Don't Bring Me Down' te zijn en durf ik het haar evenmin te vragen of er een familielid is die in 1969 een onbekend plaatje heeft opgenomen. Maar het schiet niet op met de informatie!
'Don't Bring Me Down' moet in 1969 voor het eerst zijn verschenen op een obscuur Amerikaans label. Van Mohawk wordt niet gesproken! Deze is, naar alle waarschijnlijkheid, in 1973 als bootleg geperst in Engeland. Nu ging er in 1973 nog geen tientjes om in de platenverzamelaarswereld, toch weet ik van een aantal die destijds deze Mohawk als 'origineel' hebben gekocht en dus iets teveel ervoor hebben gegeven. Dat komt echter niet in de buurt van de vijftien pond Sterling die de plaat tegenwoordig opbrengt, dus zij lachen het laatst. Contempo viert het succes van de plaat in de 'northern scene' in 1976 met een reguliere heruitgave. Het levert Dacosta geen hit op, maar in de 'scene' is het één van de grootsten!
Er zijn nogal wat mensen die voor 'a trip down Memory Lane' Youtube afschuimen naar muziek uit hun tijd. In het geval van de northern regent het 'KTF' als commentaar en 'Yeah, remember Wigan in 1977' en dergelijke. Als reactie op 'Don't Bring Me Down' is er eentje die een heel mooi verhaal schetst. ,,Ik was een fitness-fanaat, dus ik gebruikte geen drugs...", begint zijn relaas. 'Allnighters' zijn de voorlopers van de 'raves', ofwel: feestjes die de hele nacht doorgaan. Om fit te blijven op de dansvloer wordt er al snel naar chemicaliën gegrepen en dat zal de bloeiende scene eens de das om doen. De overheid kón rond 1980 nog iets inbrengen tegenover drugsoverlast. ,,Om toch wakker te blijven, dank ik de vriendelijke dames van de non-alcohol-bar voor hun gemeen lekkere caffeïne-shots". Ik was in oktober in Keulen dus ook erg 'old school' toen ik om twee uur 's nachts een espresso bestelde aan de bar! ,,Het was inmiddels de tijd van de avond dat de t-shirts uit gingen en we onszelf verzopen in het zweet. Dan was het ongeveer de tijd dat de dj Rita Dacosta ging opzetten. Het gaf keer op keer weer een euforisch gevoel en Rita drukte heel goed uit wat ik voelde: 'don't bring me down when I'm up high'. Voor mij hét hoogtepunt van iedere avond". Ik kan het geheel en wel met deze danser eens zijn. 'Don't Bring Me Down' heeft een moordend tempo waarop je niet alleen je voetenwerk kwijt kan, maar ook de 'backdrop' en andere acrobatische kunsten kan botvieren. Ik zeg kán! Northern soul-dansen zit ergens tussen atletiek, demonstratie en tentoonstelling in. De beste dansers stonden vooraan. Zij oefenden hun voetenwerk en alles meer gedurende de week, gingen eerst naar een 'alldayer' voor een generale repetitie en dan 's avonds 'big time' tijdens de 'allnighter'.
Van Rita Dacosta ontbreekt ieder spoor en ik ben niet de enige die zoekt. Ik kwam via Google terecht op een jazz-forum waarop iemand werd geschoffeerd die naar details over Dacosta vroeg, maar de moderator heeft de discussie verwijderd. Ze zingt, als het dezelfde artieste is, een liedje op het album 'Tomorrow's Promises' van de Amerikaanse avantgarde-pianist Don Pullen uit 1977. Verder komen we niet. Ik kreeg in 2003 bij een arbeidsreïntegratie-cursus als bezwaar te horen dat ik een 'wollig' taalgebruik had. Ik zei toen 'dat de krant vol moest' en dat geldt evenzeer voor Soul-xotica. Hoewel er genoeg popgeschiedenis in de voorgaande regels zit, heb ik al bijna een bericht volgeblaat over een single waarvan ik alleen weet dat-ie in 1969 is uitgebracht...
Ik weet niet of ik vanavond of morgen de nieuwe Soul-x-rated ga opnemen, hij wordt pas morgen gepubliceerd en staat dan weer ouderwets onder 'opmerkingen'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten