Jimmy Castor zette in 1955 zijn eerste schreden in de muziek, vrijwel parallel met The Teenagers. Die laatste groep zou dat jaar met leadzanger Frankie Lymon een monsterhit scoren met 'Why Do Fools Fall In Love', in 1981 herhaald door Diana Ross. Hij maakte nog korte tijd uit van de groep, maar waar The Teenagers in herhaling viel en daardoor uitgerangeerd raakte, daar bleef Castor zoeken naar nieuwe invloeden. Als saxofonist ging hij aan de slag bij Dave 'Baby' Cortez en is te horen op diens' hit 'Rinky Dink' uit 1962. Vier jaar later bevindt Castor zich in het gezelschap van Ray Barretto en Joe Cuba als vertegenwoordigers van de latin soul op de hitladder. In 'Hey Leroy' introduceert hij een personage die de rest van zijn carriére in de buurt zal blijven. Tegen het einde van 1971 verschijnt 'It's Just Begun': De meest genadeloze funkbeat die tot dan toe op de plaat is verschenen. Het publiek lust het niet en de plaat flopt, hoewel deze in de jaren tachtig opnieuw wordt ontdekt en dan opeens heel actueel klinkt. In mei 1972 bestormt Castor opnieuw de hitparades met 'Troglodyte', wat gerust zijn 'signature tune' mag heten. Leroy is weer aanwezig, Luther komt om het hoekje en het laat de luisteraar kennis maken met Bertha Butt en haar zusters en Cave Man. In hetzelfde jaar dat John Lennon met 'Woman Is The Nigger Of The World' in de ban wordt gedaan, lacht Amerika zich dubbel om het prehistorische sexisme van The Jimmy Castor Bunch en de plaat komt op nummer 6 in de Billboard.
Enkele vruchteloze pogingen volgen totdat Castor met zijn groep de overstap maakt naar Atlantic. Zijn eerste plaatje daar is een cover van 'Maggie' van Redbone, één van de fijnste uitvoeringen, maar het publiek associeert Castor dan al met The Butt Sisters en 'Troglodyte'. De volgende hit heet 'The Bertha Butt Boogie' en is in feite 'Troglodyte deel 2'. Als rond 1976 King Kong in de belangstelling komt, ziet Castor andermaal de kans om zijn prehistorische figuren te laten opvoeren. 'King Kong' bereikt in Nederland een vijfde plek in de Top 40. Dan lijkt het mopje wel uitgewerkt, maar Castor blijft onverminderd actief en ondergaat nog een stijlwisseling of drie. Over de doodsoorzaak is niet meer bekend dan de twee Twitter-berichten. Chic-producer Nile Rodgers antwoordde kort daarop met een tweet. 'Eén van de grootste ontwikkelaars van de upbeat-funk is ons ontvallen". Daar is geen woord Frans bij!
Als we het dan over funk, soul en belangrijke inspiratiebronnen hebben, is de stap naar Curtis Mayfield erg klein. Vanaf de vroege jaren zestig is Mayfield zanger en leider van The Impressions, van origine een gospelgroep die mede het geluid van de soul zal doen veranderen, maar ook invloeden van de country niet schuwt! The Impressions laat de wereld massaal 'Amen' roepen, een andere grote hit is 'People Get Ready'. Op Soul-xotica hebben we al eens melding gemaakt van 'wie-had-nu-van-wie-gejat', de overeenkomsten tussen 'This Old Heart Of Mine' van The Isley Brothers en 'Can't Satisfy' van The Impressions. Voordat hij in 1970 het solopad op gaat met 'sophisticated progressive soul' middels albums als 'Roots' en 'Curtis' en hij de soundtrack mag verzorgen van de ultieme 'blaxploitation movie' 'Superfly', is Mayfield al actief met een eigen platenmaatschappij. In 1970 gaat deze Curtom heten, maar in 1967 heet het nog gewoon Mayfield. Eén van de producten van Mayfield Records is 'Girls Are Out To Get You' van de meidengroep The Fascinations. Dit nummer, samen met het niks mindere 'Crazy' op de b-kant, zijn allebei geschreven, gearrangeerd en geproduceerd door Mayfield. Originele persingen brengen grif een paar honderd pond op, maar gelukkig is er vorig jaar een betaalbare herpersing verschenen.
Ik ontdekte vanmorgen dat 'Starting The Hurt All Over Again' van Brenda Holloway, die ik al aan het zoeken was, 'gewoon' op de b-kant staat van de Nederlandse 'Just Look What You've Done'. Gisteren kreeg ik weer een email van rarenorthernsoul met daarin de laatste aanwinsten van de webwinkel. 'A Little Too Much' van Barry Hopkins, hier vorige maand 'ontdekt', staat er tussen: De Engelse demo uit 1970 wordt omschreven als een 'unknown dancer' en heeft desondanks een fraai prijskaartje. Twintig pond moet die kosten! Dat is nog geen 'Holy Grail', dat staat bij platen van 300 pond en meer. De duurste van het moment is 1750 pond, maar er zijn plaatjes die nóg meer waard zijn. Neem nu 'Look Around/ I'm Sure' van Two Plus Two. Totdat de plaat zeer recentelijk opnieuw werd uitgebracht, dook er in al die jaren eentje (!) op in de handel. Deze single was niet smetteloos en bracht desondanks het bedrag van 4000 dollar op. Bij sommige platen vraag je af waarom het nooit hits zijn geworden, bij Two Plus Two is dat duidelijk. Het studiogeluid is erg minimaal, de zang is niet foutloos in één take op de band geknald en de begeleiding...? Daar is niks op aan te merken! De groep kwam uit Detroit en de ritmesectie gaat even gestaag door als de machines bij General Motors. Beide kanten zijn zeer de moeite waard, maar ik kies toch voor 'Look Around' als beste van de twee. Je kan horen dat ze heel erg zoeken naar een eigen 'ding', iets wat ze anders maakt dan de Motown-collega's en die poging klinkt nogal geforceerd. Toch mooi even dik drieduizend dollar bespaard. Kun je leuke dingen van doen. Huisje inrichten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten