dweilpauze: James & Bobby Purify

Een onofficiële dweilpauze. Bestaat dat? Normaal gesproken komen in de dweilpauze Blauwe Bak-residenten aan bod waar je niet luidruchtig fladderend de 'peanut duck' op kan doen. James & Bobby Purify zit daar (nog) niet tussen en of-ie daar ooit in komt, is ook maar de vraag. Niet dat ik hem niet heb, sterker nog: Het was de 84e single die ik aan mijn collectie toevoegde. Dat kostte in 1990 nog gewoon een kwartje. Ach, wat een tijd! Ik vernam afgelopen week dat Bobby Purify het tijdelijke voor het hiernamaals had verruild. Welke? Dat is de eerste vraag die onmiddelijk opdoemt. Die Bobby Purify uit de jaren zestig was een neef van James Purify, maar heette zelf Dickey van achteren. Hij verliet de muziek in de vroege jaren zeventig en werd toen vervangen door een andere grapjas die zich gemakshalve ook maar Bobby Purify ging noemen. Doet me denken aan het misverstand rondom Chris Norman in 1994 of 1995. Eerst kwam het nieuws dat enkele leden van Smokie bij een verkeersongeluk in Duitsland om het leven waren gekomen, waaronder Chris Norman. Een week later geeft Chris Norman interviews in de krant ten behoeve van zijn nieuwe cd. Blijkt dus dat Smokie al jaren toert met een dubbelganger van Norman, die zijn naam ook maar heeft overgenomen...

Voor de goede orde: De eerste Bobby Purify is op 29 december overleden, de tweede is nog volop actief maar dan niet langer meer als een Purify. Het is voor Dickey nogal wrang dat op menig website melding wordt gemaakt van zijn overlijden, maar de foto ten tijde van deze 'I'm Your Puppet' wordt gebruikt. En toen had de betreurde zijn stem al in dienst gesteld van de Here. De tweede Bobby zou dat overigens later ook nog gaan doen. Maar we gaan eerst terug naar 1965. James Purify en Robert Lee Dickey zijn volle neven van elkaar. Omdat Purify natuurlijk een hele mooie artiestennaam is, ruilt Dickey zijn eigen in voor Purify. Er rolt bij de heren Oldham en Penn iets uit de... euh... pen dat 'I'm Your Puppet' heet. De Purify's verkopen in 1966 naar schatting een miljoen exemplaren van de single, maar van een langdurige carriére lijkt aanvankelijk geen sprake. Toch parkeren in Engeland de mods maar al te graag hun Italiaanse scooter om flink met hun achterwerk te schudden op 'Shake A Tail Feather'. Oorspronkelijk werd dit uitgevoerd door The Five Du-Tones, maar is sinds de jaren tachtig bij het grote publiek bekend in de uitvoering van The Blues Brothers.

En toch proberen ze op allerhande manieren om een vervolg te geven aan hun succes. In 1968-69 nemen ze bijvoorbeeld 'Sixteen Tons' op. Op singlehoesjes.nl staat nog het fraaie Nederlandse hoesje van deze single. In 1971 zwaait de originele Bobby af, kiest voor een burgermansbaantje en zingt voortaan bij de Bethlehem Male Choir. James probeert het solo tot 1974, echter zonder succes. Dan wordt die in contact gebracht met Ben Moore. De stemmen klikken dusdanig dat het herinneringen oproept aan de vroege periode van James & Bobby, dat Moore maar besluit de artiestennaam Bobby Purify aan te nemen. Nu speelt de northern soul zich niet alleen af op het knisperend vinyl, maar houdt het midden jaren zeventig ook diverse uitgerangeerde artiesten uit de soos. Platenmaatschappijen staan opeens in de rij om plaatjes uit te brengen van deze artiesten, iets wat vijf jaar ervoor onmogelijk was geweest. Neem nou Joe Tex, maakte enkele klassieke singles in de jaren zestig voor het Atlantic-label. Rond 1972 werd hij uitgespuugd. Mercury bood hem in 1975 een contract aan en Nederland zag Tex voor het eerst in de hitlijsten met 'Have You Ever'. Hetzelfde deed Mercury met James & Bobby Purify, ook al werd hen opgedragen om de grootste hit opnieuw uit te voeren. 'I'm Your Puppet' bereikte in 1976 in een aalgladde versie de Nederlandse Top 20 en ook in Engeland gooide het hoge ogen. Daar schopte zelfs een opvolger, 'Morning Glory', het tot een felbegeerde plek in de hitparade.

Ben Moore nam zijn vak serieus en maakte ook solo-platen als Bobby Purify. In 1983 kon hij een Grammy in ontvangst nemen vanwege zijn 'He Believes In Me', een traditionele gospel. Vijftien jaar later wordt hij echter overvallen door een plots opdoemende blindheid. Het schakelt hem in eerste instantie uit, maar aangemoedigd door Ray Charles gaat hij toch weer zingen. In 2005 maakt Moore nog één album als Bobby Purify en sluit zich dan aan bij The Five Blind Boys Of Alabama. Zelfs de grootste atheïst gaat spontaan op de knieën van het enthousiasme dat afstraalt van deze gerenommeerde gospelgroep!

En dus krijgt Robert Lee Dickey wéér niet de erkenning die hij zou verdienen, want in deze dweilpauze behandelen we een single die werd gemaakt toen hij zijn eerste lustrum vierde bij zijn nieuwe werkgever. Er mag best eens gezwijmeld worden bij Soul-X, maar eerlijk gezegd is deze single mij té glad.