De keuze voor de plaat was niet heel moeilijk, ik was immers net in de ban geraakt van Nirvana, alleen had ik toen nog niet het cassettebandje van Anja. Dus ging ik op een dinsdagmiddag met schrijfblok en pen naar de Music Store en vertelde wat het plan was. Misschien kon ik nog reclame voor ze maken? In een laatste zin vermelden: 'Ook deze cd is verkrijgbaar bij Music Store aan de Oosterdijk'? De vraag was simpel. Ik moest even alle tijd krijgen om door 'Nevermind' heen te fietsen, intussen kleine dingetjes opschrijven, teneinde er thuis een recensie van te maken. Ze verleenden alle medewerking en zeiden toe dat dit in de toekomst ook geen probleem zou zijn. Ik moest me verontschuldigen, want ik had toen zelf nog geen cd-speler...
Op vrijdagochtend 24 januari 1992 stap ik de redactie binnen van de Sneeker. Alleen Cees Walinga is aanwezig. Cees leest vluchtig de recensie door. ,,Mooi geschreven. Alleen kunnen wij hier niets mee doen. Als we dit publiceren, dan moet BZN volgende week ook. Het heeft niets met de regio te maken, maar we zoeken nog wel iemand voor Het Bolwerk". Het Bolwerk? Dat is alles wat God verboden heeft! Op aanraden van Cees moest ik maar even in Het Bolwerk informatie gaan inwinnen over toekomstige concerten. Zo stap ik een uur later binnen in de poptempel. Het valt me nog niet eens tegen! Ik ben onderweg naar het voorcafé geen rijen heroïne-spuitende junks gepasseerd. Frank Van Den Bergh, de programmeur, komt speciaal voor mij even zijn hokje uit. ,,Je moet ze daar bij de Sneeker maar eens flink wat peper in de kont strooien", meent hij. Ik vind het een leuke opmerking, maar kan er dan nog niet zoveel mee. Later, als ik de klappen van de zweep ken, begrijp ik beter wat hij bedoelt. Ik krijg het nieuwe Bolwerk-magazine, alsmede enkele oudere exemplaren (waarom?) en zie dat morgenavond een Amerikaanse bluesmuzikante optreedt. Anno 2012 weet ik alleen nog dat ze Joanna heette, maar de achternaam is ook in de walmen alcohol opgelost. Ze speelde vorig jaar, 1991, nog op het bluesfestival in Bolsward, dus dat beetje weet ik al over haar te vertellen. Het zijn echter de weerboeren die de boel in de war zullen sturen. Ze voorspellen ijzel voor de nacht van zaterdag op zondag, dus krijg ik in Jutrijp daarvoor geen toestemming.
Dat ik toestemming kreeg, was al een hele verrassing. Mem stond niet te juichen. ,,Daar moeten we het maar even met heit over hebben". Ik dacht dat ik het op de buik kon schrijven, maar heit dacht dat het aan mijn volwassenheid zou bijdragen en dus mocht ik het doen. Eerst mag ik nog leren bier te drinken en zo ga ik de zaterdag van Joanne huppeldepup samen met Halbe naar 'T Hokje, de Hommertser zuipkeet. Het begin van Sodom en Gomorra? Binnenkort die heldhaftige avonturen ook maar eens opdiepen!
In de war met de datums? Nee hoor, vandaag is het 20 jaar geleden dat ik twee singles kocht, maar eentje daarvan heeft rechtstreeks met mijn debuut als recensent te maken, dus heb ik het even omgedraaid. Volgende week woensdag vier ik dus mijn twintigjarig jubileum als muziekschrijver. Dan zullen we het ook even over die zangeres hebben. Ze zal blij zijn met de aandacht? Sinds 1994 is het opvallend stil rondom haar persoon, hoewel ik vermoed dat ze nog jaarlijks een theatertour doet. Maar dat zoeken we morgen verder uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten