ratdraaien

Door de grote hoeveelheden koffie en cola heb ik een beetje rusteloos geslapen, verder zit ik eigenlijk ook nog steeds te 'shaken' van gisteravond. Het begin was erg goed voor mijn adrenaline-verschijnselen. Normaal gesproken word ik voor dergelijke optredens opgehaald door de programmeur. Als die vijf minuten later komt dan afgesproken, is uw gewaardeerde platenkrasser in alle staten. Dat mensen dat lekker kunnen vinden, adrenaline... Gisteren moest ik echter met de taxi, dat was al zo afgesproken, alleen niet vanaf wanneer ik in De Buze terecht kon. En zo ging ik bellen vanaf kwart over zes, om de vijf minuten de telefoon laten overgaan in de lokale poptempel. Niks geen antwoord. Om vijf voor acht, ik moest om acht uur beginnen, op de gok maar een taxi besteld. Blijkt dat de telefoon beneden in de bar is verdwenen en de telefoons van boven konden ze niet horen omdat de Tennessee Outlaws aan het 'soundchecken' waren. En ja, ze waren er al om zeven uur...

Bij het haastig opbouwen, kom ik tot een volgende schrik. Ik had het elementje voor op de Buze-Technics los op de draaitafel van mijn eigen JB's gelegd. Foetsie! Die blijkt in de kofferbak van de taxi te liggen. Taxichauffeur weer terug naar De Buze en dan kan ik eindelijk 'ploaties drooien'. Ik heb gistermiddag op de valreep nog 23 singles vanuit Engeland binnengekregen, daarover vanavond meer (ik schrijf dit op zaterdagmiddag...). Drie 'blauwe' bakken en deze nieuwe vangst, geen elpees. Het draaien is vanaf het begin zeer eenvoudig. Hoewel ik geen 'set' ken, heb ik meteen wel een gevoel welke kant het uit moet. Er komt geen ballade langs, het is urenlang knallen. Met welkome onderbrekingen door Tennessee Outlaws. Van degene die stafdienst draaide, mochten we niet binnen roken, bovendien had de adrenaline ervoor gezorgd dat ik buiten twee boterhammen met Duo Penotti geen hap naar binnen kon krijgen. En zo verorber ik om half elf een pizza...

De hoogtepunten komen voornamelijk uit de nieuwe vangst. Tami Lynn, Thelma Houston, Abdullah en San Remo Golden Strings mogen tweemaal, nagenoeg de rest maar één keer. Ben ik zelfs 'vergeten' om 'Papa Was A Rolling Stone' te draaien, na de Dweilpauze van vorige week besefte ik dat ik toch maar eens de 'gewone' Engelse single moest gaan bestellen. Die is me eigenlijk ook wel lang genoeg... 'I Love Music Parts 1 & 2' van The O'Jays leveren nog een snelle Chesterfield op, bij terugkomst in de bar klinkt die erg akelig. De nieuwe naalden zijn een beetje 'raar'. Normaliter heb ik de naalddruk ingesteld op 3 gram, zodat die niet op bij het eerste beste krasje meteen blijft hangen. Inmiddels is de naalddruk 1,5 gram, de naald vráágt er gewoon om! Schrale troost is dat dit waarschijnlijk het laatste publieke optreden van de JB is geweest. Ik wilde van de verhuispremie nog nieuwe Technics SL-1200's kopen, maar dat gaat niet meer lukken, omdat de productie reeds is gestopt. Ik heb een leuke set zien staan op Marktplaats voor 800 euro, maar eerst maar eens vloerbedekking in Nijeveen!

Tennessee Outlaws speelt akoestische covers van zeer diverse artiesten. Van Blöf via Kings Of Leon naar Maroon 5 en Lady Gaga. Twee akoestische gitaren en een soort van houten kist en een snaredrum. We zijn muzikaal erg aan elkaar gewaagd, gegarandeerd een 'aardappeltje anders'. Nu werkt het trio bij het lokale steakhouse en treedt daar ook geregeld op. ,,Soul-X kan anders ook wel met zijn plaatjes naar het steakhouse komen", blijft enigzins in het luchtledige hangen. Jammer, ik kon het proberen...

Het was een superavond, tevens een mooie voorbereiding op de 'early nighter'. Ik heb nu bewezen dat ik 2,5 uur lang niet beneden midtempo kom. Dat ik daarvoor Ronnie Dyson in de bak moest houden, was wel zwaar! (Overigens was het Buze-logo vroeger een rat, die heb ik niet meer op Google kunnen vinden, hoewel het wel de titel inspireerde)