Schijf van 5: huis

Hoezo gekkenwerk? Ik heb de hele halve avond bij Marianne gezeten en meen nu nog de Schijf van 5 te schrijven, terwijl ik om kwart over acht alweer buiten moet zijn. Deze komende week ga ik meer dan ooit tevoren in Nijeveen zijn. Morgenochtend om half tien komt de schoorsteenveger, dinsdagmiddag wordt de wasmachine bezorgd en hoop ik later in de week nog iemand over de vloer te krijgen om de exacte maten voor de vloerbedekking op te nemen. Was ik daar vorige week al niet mee bezig? Ja, dat klopt inderdaad, maar Van Dijk leverde zo'n bizarre offerte aan (350 euro voor één jaloezie), dat ik besloten hen even verder te kijken. Nu maar eens richting Kwantum en Leenbakker denken. Het afgelopen jaar was ik een hele week bezig met het samenstellen van de Schijf, tegenwoordig schiet het me zaterdagavond pas te binnen dat ik er nog een moet maken! En dus hierbij ook weer een heel snel bedachte Schijf, ik hoop dat in de loop van het jaar de rust wederkeert en ik weer overwogen een Schijf kan samenstellen...

Er zijn ten opzichte van de eerste schets van gisteravond maar liefst drie dingen veranderd, dus dat wel weer. De nummer 5 is bijvoorbeeld helemaal nieuw in deze lijst. R. Dean Taylor was een blanke Canadees die in 1967 aan het werk kwam bij Tamla Motown. Naast dat hij zelf ook enkele plaatjes mocht opnemen, was hij voornamelijk (mede-)schrijver van een aantal klassiek geworden Motown-songs, waaronder het pretentieuze 'Love Child' voor Diana Ross & The Supremes. Taylor's vroege eigen opnames getuigen van een zekere hardheid, donderende drums en echoënd orkest. Neem nu 'There's A Ghost In My House', oorspronkelijk uit 1967 maar zeven jaar later succesvol heruitgebracht. Dit fascinerende nummer staat deze week op 5.

In 1998 leerde ik Kees kennen en nadat we jarenlang geen contact hadden, belde ik hem vorige week woensdag op zijn verjaardag. In dat eerste jaar verbleef ik een paar nachten bij hem in Spijkenisse. Kees had feitelijk twee adressen, twee appartementen waren aan elkaar verbonden door een trap. Ik vond dit altijd heel erg speciaal. Tegelijk nam ik cassettebandjes op van de cd's van Kees, waaronder eentje met de vroege singles van The Golden Earrings. Die twee dingen zijn voor altijd met elkaar verbonden. Als ik 'In My House' van The Golden Earrings hoor, denk ik meteen terug aan het huis van Kees. Zou ik in Nijeveen ook zo'n zelfde gevoel kunnen krijgen? We gokken erop en zetten hem deze week op 4.

De nummer 3 had ik gisteren op 1 willen zetten, ik heb zelfs het hele archief overhoop gehaald om het hoesje te vinden. In mei 2010 vierde ik dat mijn platencollectie bijna volwassen was. Op 17 juni van dat jaar was het 21 jaar geleden dat ik 'The House Of The Rising Sun' van The Animals had gekocht, wat ik als de start van de verzameling beschouw. In de weken vooraf belichtte ik zo nu en dan een single uit die eerste 30, het fotohoesje heb ik nog dankzij iemand van het Steenen Forum als jpg ontvangen. Eentje zonder het lelijke plakband zoals de mijne. Nee, de hoogste positie in een Schijf is te hoog gegrepen, maar zo'n nummer 3 past wel bij 'This Is My House' van The Moody Blues uit 1966.

Het heeft tóch wel wat, twee huizen. Ik sprak er vrijdag over met een kameraad die momenteel in hetzelfde schuitje zit. Hij kon onverwacht een huis in Steenwijk krijgen, maar zijn woning in Meppel kende een opzegtermijn van een maand. Hij woont nu al geheel en wel weer in zijn geboorteplaats, Meppel loopt volgende week af. Nijeveen is momenteel nog mijn tweede huis. En hoewel ik daar niet als een prins rondloop, antidepressiva slik en slechte proza lees (mooie zin: 'eating prozac and reading bad proza'), kan ik me dus wel wat vinden in de tekst van Blur. In de zomer van 1995 was hun 'Country House' een lichtpuntje in een miserabele tijd. Ook muzikaal een weinig opbeurende tijd, hoewel ik achteraf wel weer kan lachen om 'I Wanna Be A Hippy'. Op twee mag 'Country House' van Blur.

'Een boerenkinkelslogement'. Zo noemde Harry Muskee het toen hij gevraagd werd om de titel te verklaren. Dat blues en hardrock volle neven zijn, bewijst bijvoorbeeld Led Zeppelin, maar ook onze eigen Cuby & The Blizzards met dit nummer. Dat 'onze eigen' voelt sinds een paar weken nog natuurlijker aan. Ik ben sinds 30 december 2011 op papier inwoner van de gemeente Meppel en dus ook de provincie Drenthe. Natuurlijk maak ik er geen feestwinkel van en komt er geen tekst op de gevel te hangen en toch heb ik op een verveeld moment gedacht wat er dan zou moeten komen te staan. Het gaat inderdaad een erg groot bord worden, hout is duur en dus zie ik het er niet van komen. Maar anders zou mijn huis 'Appleknockers Flophouse' mogen heten, naar dat fantastische nummer van Harry en zijn wervelwinden. Deze komt in deze Schijf op nummer 1.

We noemen haar vaak Sue of Susie en soms Suzie, maar in werkelijkheid heet ze Susan of Suzanne of Susannah. Maakt niet uit hoe je het schrijft of zegt, maar de volgende Schijf gaat over haar. Suzanne is in al haar varianten vaak bezongen, dus daar kunnen we vast een mooie Schijf van maken? Overigens ken ik zelf geen Suzanne of Susie, maar dat mag de pret niet drukken. Jullie suggesties zijn welkom!