20 Years Ago Today: 595

Een jaar geleden begon ik met het inventariseren van de kaartenbakjes met singles die ik vanaf het begin tot de zomer van 1994 bij hield. Toen was 276, even wild gokken, de eerste single die we hier behandelden (buiten 262 om in december 2010, dat was een opzetje), inmiddels zijn we bij 595 en gaan dit jaar afsluiten boven de duizend! Hoewel het in de laatste maanden administratief een rommeltje wordt, veel dubbele noteringen en cijfers zonder een notering. Volgende week maandag passeren we de 600, in mei 700, eind juni 800, begin september 900 en in november de 1000. Het wordt dus wederom een drukke serie. We beginnen echter 'mellow', dit is de enige van deze week en in januari kabbelt het nog vredig door. Sniff'N The Tears staat vandaag centraal. 'Driver's Seat' hebben we vorig jaar maart nog bij de hoorns gevat, vandaag is de aanleiding één van de vele flop-singles van de band: 'New Lines On Love' uit 1979. Niet een heel bijzonder nummer, leuk voor een piek bij Sunrise, maar eigenlijk hangt de hele band aan elkaar van één goed nummer. En die kennen we allemaal?

Ondermeer songschrijver en gitarist Paul Roberts en drummer Luigi Salvoni hadden in 1973 stad en land afgereisd met hun band Ashes Of Moon. In Engeland konden ze maar niet een platencontract krijgen, totdat er enige belangstelling kwam uit Frankrijk. Roberts was Ashes echter meer dan zat, stuurde de muzikanten weg en vertrok naar Frankrijk. Tussen 1973 en 1975 nam hij diverse demo's op voor die maatschappij, ook al werd er geen noot in het vinyl geperst. In 1974 schreef Roberts een liedje met een ingewikkelde fragmentarische tekst over het einde van een relatie, hoewel het later eeuwig verbonden zal blijven aan de heilige koe. Salvoni ontmoet Roberts in 1975 opnieuw en beluistert enkele van de cassettes die Roberts in Frankrijk heeft opgenomen. Vooral dat 'autoliedje' bevalt hem wel en hij weet Roberts over te halen een nieuwe band op te zetten. Dat wordt Sniff'N The Tears. De jongens zijn niet van gisteren, want eer ze een nieuwe uitvoering van 'Driver's Seat' opnemen, kopen ze eerst de banden van de Franse platenmaatschappij. Zullen ze geleerd hebben van David Bowie, wiens' carriére regelmatig werd verstoord door oude Decca-opnames.

Opnieuw staan de platenmaatschappijen weer niet in de rij. Ze nemen, zoals gezegd, een nieuwe versie op van 'Driver's Seat', ditmaal met een intro op akoestische gitaar en een kleine opbouw van instrumenten. In 1978 tekenen ze bij het kleine Chiswick, dat een distributie-deal heeft met EMI. In Amerika bestijgt de single de Top 40, maar het grootste succes heeft de band in... Nederland! Hoewel pas in 1980, bereikt 'Driver's Seat' hier de vierde plek in de Top 40. In Engeland is men na een optreden in 'Top Of The Pops' ook erg enthousiast, alleen gaat er iets mis bij de perserij van EMI en is de single daar nauwelijks verkrijgbaar. Daar komt de plaat niet verder dan 42. Hoewel het Roberts enerzijds frustreert dat mensen de betekenis van het lied niet begrijpen, legt de associatie met auto's hem geen windeieren. Met Sniff gaat het bergafwaarts, ze maken nog wel een drietal albums, maar er is niemand die in 1983 een zakdoek tevoorschijn haalt als Roberts de stekker eruit trekt.

In 1991 brengt Pioneer in Europa haar autoradio's aan de man middels een tv-commercial met 'Driver's Seat' als muziek. In Nederland bereikt de single alsnog de eerste positie, voor Roberts de gelegenheid om in 1992 een nieuwe formatie van Sniff'n The Tears op te richten. Deze is nog steeds (!) actief. Het laatste album verscheen bijna een jaar geleden en heet toepasselijk 'Downstream'. Inmiddels zijn er weer wat meer originele leden bij gekomen. Voor eentje hoeft het allemaal niet, bassist Chris Birkin (ook te beluisteren op 'Driver's Seat') uit de formatie 1978-79 is tegenwoordig werkzaam als wiskundeleraar! Ik ken nóg een bassist die voor dat zelfde vak heeft gekozen...

Het album 'Fickle Heart' heb ik later nog eens van iemand gekregen en ook een paar keer opgezet. Nee, er staat geen tweede 'Driver's Seat' op. En dat is 'New Lines On Love' ook niet. Bijgaande illustratie moet het Belgische fotohoesje zijn, de mijne is een Duitse met de foto van 'Fickle Heart'(de poes en de vrouwenbenen) maar dan met een witte achtergrond. Blijkbaar heeft niemand de moeite genomen daar een scan van te maken, ik heb hem in ieder geval niet kunnen vinden op Google!