De Video Draait: An Education

Na maandenlang geen dvd te hebben aangeraakt, was ik gisteravond opnieuw in de videotheek om vijf films terug te brengen en er zeven uit te zoeken. Daarvan zijn er inmiddels ook alweer drie 'uit'. Van twee films had ik trailers gezien op eerder gehuurde films. Vrijdag zag ik de trailer van 'A Guide To Recognizing Your Saints', die best aantrekkelijk leek, maar een zware tegenvaller was. Vorig jaar zag ik het voorstukje van 'An Education' en hoewel de sfeer van de film me meteen aantrok, kwam tegen het einde van de trailer een naam in beeld wat voor mij een garantie is voor kijk- en leesplezier: Nick Hornby. Rond 2002 kwam 'Hi Fidelity' uit als film: Het verhaal van een eigenaar van een slechtlopende tweedehands platenzaak, die met zijn twee man personeel absurde top vijf-lijstjes opstelt. Zélf creëert hij een top 5 van ex-vriendinnen, waarin zijn meest recente ontbreekt. Door de andere vijf, jaren later, weer op te zoeken, blijkt hij toch meer van die laatste te houden als dat hij voor mogelijk hield. Ik zag de film in 2003, maar vergat hem aardig snel.

In 2007 ging ik samen met Willemijn op vakantie. Toen de trein naar Roosendaal in Steenwijk op gang kwam, las ik de titel op de omslag van haar boek: 'Hi Fidelity'. Ze vertelt er kort over en opeens blijkt het de geschreven versie van de film te zijn (eigenlijk is de film gebaseerd op het boek). Als we met ons tentje op de camping in Waasmunster staan en Willemijn gaat douchen, kan ik het niet laten en lees een paar vermakelijke bladzijden. Als ze terug komt, 'betrapt' ze me met het opengevouwde boek en belooft dat ik hem eens mag 'lenen'. Een paar maanden na deze vakantie krijg ik een kadootje, het is 'Hi Fidelity' van de Britse schrijver Nick Hornby. Op mijn aanraden heeft ze de film gezien en vond deze beter. De film is al lang geleden voor mij, ik hou het dus bij de prettige schrijfstijl van Hornby. Als ik de laatste bladzijde heb omgeslagen, blader ik terug naar het begin en het verhaal begint opnieuw...

In april 2009 krijg ik weer een kadootje van Willemijn. Ik moest de titel niet al te letterlijk nemen: 'Hoe Ben Je Een Goed Mens?', slaat niet op mij, maar op de hoofdpersoon uit dit boek van Hornby. Hornby ontwikkelt met zijn boeken een nieuw genre: 'lad-lit'. Zijn doelgroep zijn mannen van tussen 25 en 40 jaar, die ondanks relaties en hun leeftijd moeite ondervinden met volwassen worden. De boeken zijn volgestouwd met trivia uit de popmuziek en sport. Hoewel ik die laatste minder vind dan 'Hi Fidelity', blijf ik een zwak houden voor Hornby. Als ik dus na de sfeerrijke trailer van 'An Education' zie dat de 'screenplay' van Nick Hornby is, ben ik direct nieuwsgierig naar het resultaat. Gisteravond vond ik de film en moest hem ook meteen kijken. 'Een film om verliefd op te worden', schreef Spits bij het uitkomen van de film. Daar is geen woord Frans bij!

Debutante Carey Mulligan schittert in haar rol als de zestienjarige Jenny. 'An Education' (GB, 2008, 96 min.) speelt zich af tegen de achtergrond van Londen in de jaren 1961-62. Zoals er van haar wordt verwacht, doet Jenny haar uiterste best op school in de hoop een plek op de universiteit van Oxford te bereiken. Als ze met haar cello in een regenbui beland, krijgt ze een lift aangeboden van een oudere man, David, in een exclusieve sportcoupé (een Bristol). Hij gaat geregeld naar klassieke concerten en nodigt Jenny uit eens met hem mee te gaan. De geestige en op het eerste oog geloofwaardige David weet haar ouders zo ver te krijgen en neemt haar mee naar een uitvoering van Ravel. Ze leert de vrienden van David kennen. Ze hebben allen gemeen dat ze niet veel met hun studie hebben gedaan, een nogal louche manier van zakendoen hebben, maar daarentegen veel en kostbaar plezier maken. Ze weten Jenny zo te beïnvloeden dat deze het opeens niet meer ziet zitten om naar Oxford te gaan. Waarom je rot vervelen tijdens een studie om daarna een baan te krijgen waar je de rest van je leven verveelt? Het leven van weekendjes Parijs, Chanel-parfum, jazz, concerten en wijn drinken trekt haar meer en meer. Als David haar ten huwelijk vraagt, hoeft ze ook niet lang na te denken. Ze verbrandt de schepen achter haar door met school te stoppen. Dan doet ze een ontdekking, een ernstige kink in de kabel. Een weg terug blijkt moeilijk. De enige die haar vertrouwd is de lerares Engels. ,,I feel older, but not much wiser", concludeert Jenny. Even later, in een soort 'coda', komt ze erachter dat een gedegen studie en een saai leven niet synoniem zijn. En ja, ze eindigt gelukkig met een mede-student die haar Parijs laat zien alsof ze er nog nooit is geweest.

Bijna wil je de film opnieuw starten om weer 96 minuten in het wereldje te vertoeven! Dit is een film van het kaliber 'Almost Famous', ofwel zo'n film die 2 á 3 keer in het jaar 'mag'. Gewoon vanwege de sfeer, het verhaal, maar ook het schitterende acteerwerk (hoewel op dat laatste vlak 'Almost Famous' bij de critici minder hoog scoorde). Dit is een klassieke Engelse film pur sang. De stijl van Hornby is waarneembaar in het verhaal, dat gebaseerd is op een waargebeurde herinnering van iemand, Vooral de dialogen van Jenny zijn duidelijk uit zijn pen: Intelligent, maar geestig, beetje cynisch op zijn tijd. De kans is groot dat die vanavond opnieuw zijn opwachting maakt... Hij hoeft pas zondag weer terug!

Over kansen gesproken: Anders doe ik op de laatste van de maand de Eindstreep, maar eigenlijk heb ik het alweer een paar maanden 'gehad' met dit onderdeel. Met het vooruitzicht op de vele afleveringen 20 Years Ago Today van vorig jaar en daardoor minder aandacht wat er werkelijk op de draaitafel lag, denk ik dat ik de Eindstreep maar weer ga begraven. Nu definitief, dat beloof ik!