door het oog van de naald(en)

,,Het spijt me zeer, maar ik heb de Commodores niet meegenomen". Ze kijkt streng. ,,Dan zal ik een straf voor je moeten verzinnen". Heel even krijg ik een aangename fantasie, maar die blijkt nergens goed voor! Als het aan Izabel ligt, zou ik om de twee maanden de draaitafels in Het Pandje bestieren, maar ik rem haar wat in haar enthousiasme. Niet té vaak... Izabel, opgegroeid met de soul uit de jaren zeventig en tachtig (voor haar draai ik altijd de 12"-versie van 'Three Times A Lady' van de Commodores, is feitelijk tweemaal de single achterelkaar), is niet de enige die enthousiast was. Zélfs Klaas, die me ooit nog van egotripperij betichtte terwijl ik de 'u vraagt, wij draaien'-jukebox uithing, kon het nieuwe concept waarderen. Ik wilde 2012 positief beginnen, had naast de twee-en-een-halve blauwe bak willekeurig vijf bakjes met kroegkneiters doorgezocht en alleen maar positieve boodschappen met opwekkende muziek geselecteerd. Fantastisch publiek dat respecteerde dat ik eigenlijk niet aan verzoekjes deed. De verzoekjes die evenwel kwamen, waren allen dan ook positief, dus de muziek had zijn uitwerking!

Om zes minuten over vijf startte ik de eerste plaat, 'Take A Look Around' van The Temptations, een Amerikaanse hit uit 1971 met een majesteus intro. Ik draaide met de apparatuur van René, ik had in 2008 al eens gebruik gemaakt van zijn Soundlab-draaitafels en had toen de eerste avond al een Ortofon-banaan naar het hiernamaals geholpen. Toen had ik, geloof ik, nog een cd-speler erbij om die schade op te vangen? Mijn ene naald had twee weken geleden thuis al kuren en die bleek in Het Pandje ook niet te kunnen, hoewel... Dus draaide ik met een eigen naald en de overgebleven banaan van René. Het geluid was extreem fijn, heerlijk om bij zo'n optreden de bassen van northern soul-platen te voelen. In het begin moest ik nog wel eens een concessie doen, het nog nuchtere publiek kende immers de helft niet, maar daar had ik al rekening mee gehouden.

De fanclub was even aanwezig. Willemijn kon 'Want Ads' van Honey Cone wel waarderen, al dacht ze zelf aan The Jackson Five. Ed had me oudjaarsavond gevraagd om de albumversie van 'That Lady' van Isley Brothers en dus 'The Isley Brothers Gold' meegenomen op elpee. Marianne en Ed wisten pas halverwege het tweede couplet dat Sharon Jones & The Dap-Kings Janet Jackson coverde in 'What Have You Done For Me Lately'. Kwispel was geslaagd. O ja, ik had vorige week, schiet me net te binnen, ook een kwispeltje in de jeukdoos. Het antwoord was: 'New York City' van The Trammps. Maar dat terzijde...

Na achten begon ik de horizon wat te verbreden, al probeerde ik zo nu en dan iets obscuurs tussen de disco en bekende funkplaatjes in te plakken. En zo kon het gebeuren dat er vrolijk verder werd gedanst, toen ik '7 Days Too Long' van Chuck Wood opzette en later nog 'You Got Your Finger In My Eye' van Willie Parker. Vooral Lilian begreep de boodschap en stond flink atletisch te dansen. Het was al een slecht idee om 'Painter Man' van The Creation op te zetten, bij het scherpstellen ging het tweemaal mis en hing mijn naald in de Ruffneck-Rules-Da-Scene-slipmat. Na de eerste keer kon ik hem nog in model buigen. Bij de tweede keer was het knak en zat er geen naald meer onder. Toen heb ik toch nog even die andere eigen naald eronder gezet, maar het was tijdens de 'workout' van de saxofoon in de 21.30 minuten-versie van 'Get Ready' van The Rare Earth dat ik vernam dat de naald akelig begon te vibreren. Pas na een uur viel het een toehoorder op, maar 'the show must go on', al draaide ik niet meer mijn juwelen met die naald. Op een bepaald ogenblik wil ik 'Right Back Where We Started From' van Maxine Nightingale opzetten, maar die klinkt dermate beroerd met die naald, dat ik nog heel snel 'See You Tonight' van Tower op de andere klaarzet en halverwege dat nummer aan Klaas vraag of hij voor me wil 'sluiten' op de mp3-jukebox met 'Denis' van Blondie, overigens een verzoekje van Lilian. Om kwart voor twaalf berg ik, met enige tegenzin, mijn platen op. Ik had nog uren kunnen en mogen doorgaan!

'Early nighters' zijn voornemens van mij voor 2012. Een 'allnighter' kun je in Steenwijk en omgeving wel vergeten, een 'early nighter' moet eenzelfde soort iets worden met obscure soul en funk, maar dan van acht tot twee. Het is in deze contreien pionierswerk en ik weet niet of het navolging gaat krijgen, maar het is duidelijk dat Het Pandje daarin een opstapje kan zijn!