dweilpauze: The Temptations

Als je als timmerman een keer je dag niet hebt en je komt er, onderweg naar een klus, achter dat je je hamer thuis op tafel hebt laten liggen, heb je dan een probleem? Wel, misschien heeft de beste man de hele dag geen hamer nodig en heeft hij genoeg aan schaaf-, boor- en schroefmachines. Maar wat dan als er daadwerkelijk een spijker in het hout moet worden geslagen? Ga je dan niet een klein beetje af tegenover de klant? Als je zo'n timmerman hebt besteld en die zegt er geen te hebben en de deur wil uitgaan om een hamer te halen bij de lokale doehetzelfzaak, dan stuur je toch zo'n ambachtsman weg en zoekt een nieuwe op in het telefoonboek? Hetzelfde gevoel bekroop mij nieuwjaarsdag ook een beetje. Het zal toch niet? Je draait de hele halve dag soul, weet zelfs Aretha Franklin en Otis Redding op te vangen door van elk een single mee te nemen (wie me een beetje kent, weet dat ik van beide niet veel moet hebben), maar de hamer ontbreekt. Ik heb zelfs de hamer niet eens, niet in de compacte versie en al helemaal niet die met de steel van twaalf minuten. We overleven het zonder kleerscheuren en ik ben erg dankbaar dat Klaas na mijn optreden dit nummer als eerste uit de mp3-jukebox tovert: 'Papa Was A Rolling Stone' van The Temptations.

Ik weet wat ik wil en die eigenwijsheid heeft ervoor gezorgd dat de plaat nog steeds niet in de Blauwe Bak woont. Een paar jaar geleden draaide ik samen met 2Takt (Taco) in De Singel, het was aanvankelijk een 'dubbele boeking', maar we konden het al snel erg goed vinden. Taco (zijn dj-naam had hij bedacht als variatie op Soul-X. Ik had de slogan bedacht: Soul-X en 2Takt, dat schut nie op!) had eind jaren zeventig en begin tachtig een drive in-show samen met een vriend. Toen ze elkaars weegs gingen, werd de collectie erg rigoreus in tweeën gedeeld. Taco kreeg N tot en met Z, zijn kameraad had A tot en met M!. Taco had een 12"-single van The Temptations, 'Power' als ik me niet vergis, een Engelse persing met de uitgebreide versie van 'Papa Was A Rolling Stone' op de flip. En die wil ik hebben!

Toch had ik nieuwjaarsdag tweemaal The Temptations gedraaid. 'Run Away Child Running Wild'(1969) is zo'n fijne Blauwe Bak-resident, maar ik trapte af met een majesteus intro gevolgd door niet zo'n hele snelle plaat. We hebben het hier over 'Take A Look Around' van The Temptations. Volgens het platenlabel zou die in 1971 zijn uitgebracht, maar het was pas in 1972 een hele bescheiden hit in Amerika. Wat The Beatles heeft betekend voor de pop en rock, dat is The Temptations voor de soul. Vanaf 1960 heeft de groep tientallen miljoenen albums verkocht. Net als The Supremes, vaak de 'zustergroep' van The Temptations genoemd, hadden ook de heren in de ruim vijftig jaar een honderdtal bezettingswisselingen. Van de laatste bezetting (2010) is alleen Otis Williams vanaf het vroegste moment aanwezig.

Natuurlijk had het schip van Norman Whitfield al vele stormen doorstaan, het vertrek van Eddie Kendricks, David Ruffin en Paul Williams maakte toch wel dat het een beetje stuurloos was geraakt. In 1968 waren ze ingehaakt bij Sly & The Family Stone met de psychedelische soul botdat dit in 1971 vroegtijdig schipbreuk leed. Toen schakelde The Temptations over op 'cinematic soul'. Al dan niet gelinkt aan een speelfilm, klonken de liedjes alsof ze zomaar onderdeel van een rolprent konden zijn. 'Take A Look Around' met het spannende orkestrale intro van David Vandepitte is daar een fraai voorbeeld van. Het werd echter geen Billboard-hit. Eind 1972 kwam 'Papa Was A Rolling Stone' en de rest is eigenlijk geschiedenis...

Hoewel hij nog enigzins dansbaar is en ook een tempo heeft, breng ik hem desondanks onder in de dweilpauze. Het is een fraai begin van een set, ergens er tussenin proppen is er voor mij niet bij!